Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar

z (2.901-3.000)


  1. zaslı̑šba, f. 1) die Einvernehmung, die Abhörung, das Verhör, Cig., Jan., C., DZ., Nov.; v zaslišbo vzeti, zum Verhör ziehen, V.-Cig.; — 2) die Audienz, Cig., Jan.
  2. zaslı̑šək, -ška, m. das Verhör, C.
  3. zasliševȃłnica, f. der Audienzsaal, Cig., C.
  4. zasliševánəc, -nca, m. der vernommen, verhört wird, Cig., DZ.
  5. zasliševȃnje, n. das Abhören, die Einvernehmung, Cig., Jan.
  6. zasliševȃnski, adj. Vernehmungs-: z. zapisnik, das Vernehmungsprotokoll, DZ.
  7. zasliševáti, -ȗjem, vb. impf. ad zaslišati; abhören, einvernehmen, ein Verhör abhalten, Cig., Jan.
  8. zasliševȃvəc, -vca, m. der Verhörer, Cig.
  9. zaslíziti, -im, vb. pf. verschleimen, Cig., Jan.
  10. zaslíženje, n. die Verschleimung, Cig., Jan.
  11. zaslǫ̑ba, f., nam. zaslomba, ogr.- Mik., C.
  12. zaslǫ́čiti, -im, vb. pf. krümmen, einbiegen, Cig., Jan.; z. vile, C.
  13. zaslǫ̑mba, f. etwas Vorgestelltes: der Schirm, očesna z., der Augenschirm, Cig.; die Deckung (einer Festung), Cig.; der Schutz, Cig., Jan.; postavna z., Jan.; ostati brez zaslombe, brez brambe, Jap. (Prid.); glava in zaslomba vsega mesta, Jurč.; — die Stütze, Cig. (T.), C.
  14. zaslòn, -slóna, m. etwas Vorgelehntes, Mur.; pečni z., der Ofendeckel, Cig., — der Schirm, die spanische Wand, Mur., Cig., Jan., DZ.; z. iz pločevive, DZ.; — die Blende, Cig.; — der Schirm ( bot.), Cig. (T.); — der Vorhang, Habd.- Mik., Mur., C.; — v njegovem zaslonu in brambi, in seinem Schutz und Schirm, Krelj.
  15. zaslọ̑na, f. = to, s čimer se kaj zaslanja, C.; — der Ofendeckel, Cig.
  16. zaslonílọ, n. der Schirm, die spanische Wand, Cig., Jan.; — die Blende, DZ.
  17. zaslóniti, -slǫ́nim, vb. pf. durch Anlehnen verdecken: verlehnen, Mur.; z. luč, M.; peč z. (mit dem Ofendeckel verschließen), Cig.; — verdecken: okno s kako rečjo z., Cig.; z. obraz (z roko), die Hand vors Gesicht halten, Cig.; — decken: svet ni dovolj zaslonjen pred mrzlimi snežniki, Levst. (Zb. sp.); — beschützen, jemanden vertreten (= für ihn sprechen), Dol.- Cig., Jan.; zasloni svojega hlapca! Dalm.
  18. zaslọ̑nka, f. die Blendung, das Diaphragma, ( phys.), h. t.- Cig. (T.), Žnid.
  19. zaslovẹ́ti, -ím, vb. pf. anfangen gerühmt zu werden, berühmt, bekannt werden; zaslovelo je njegovo ime po vsej deželi.
  20. zaslȗga, f. das Verdienst, Cig., Jan., nk.; po zaslugi, nach Verdienst, Cig.; imeti veliko zaslug, velike zasluge, nk.
  21. zaslugovı̑t, adj. verdienstvoll, C.
  22. zaslȗh, m. 1) das Verhör: zvati koga na z., SlN.; — 2) die Audienz, Jan. (H.).
  23. zaslúti, -slóvem, -slújem, vb. pf. = zasloveti, Cig.; njegova svetost je zaslula, LjZv.; zaslula je v deveto vas zavoljo svoje brdkosti, Jurč.
  24. zaslútiti, -slȗtim, vb. pf. von einer Ahnung erfüllt werden, ahnen, C.
  25. zásluž, m. der Verdienst, vzhŠt.
  26. zaslužávati, -am, vb. impf. ad zaslužiti: verdienen, C.; veliko miloščo si z., kajk.- Valj. (Rad).
  27. zaslȗžba, f. 1) das Erwerben, der Erwerb, Cig., Jan.; — 2) = zasluga, Guts., Mur., kajk.- Valj. (Rad).
  28. zaslúžčən, -čna, adj. erwerbsam, Mur., Cig., Met.
  29. zaslȗžək, -žka, m. 1) der Broterwerb; brez zaslužka; iti po zaslužku, sein Brot suchen; — 2) das Verdiente, der Verdienst; ves z. zapraviti.
  30. zaslúžən, -žna, adj. 1) verdienstvoll, verdienstlich, Cig., Jan., C., nk.; z. mož, zaslužno delo, nk.; — 2) würdig: biti z. smrti, den Tod verdienen, C.; — 3) Verdienst-, a) den Verdienst betreffend: zaslȗžni izkaz, der Verdienstausweis, Levst. (Cest.); — b) das Verdienst, die Verdienste betreffend: zaslužna svetinja, Levst. (Zb. sp.).
  31. zaslužénje, n. das Verdienst; svojega zasluženja ne bom nikoli poveličevala, LjZv.; ( pos. v cerkvenem govoru): po Kristovem zasluženju.
  32. zasluževáti, -ȗjem, vb. impf. = vreden biti, verdienen, nk.
  33. zaslužílọ, n. der Verdienst, C.; der Arbeitslohn, Cig.
  34. zaslužı̑tək, -tka, m. = zaslužek 2), C.
  35. zaslúžiti, -im, vb. pf. durch seine Dienste ein Anrecht auf etwas bekommen oder es sich dadurch verschaffen, verdienen: mnogo denarja z.; nekaj sem zaslužil, nekaj sem dobil v dar; še mrzle vode nisi zaslužil; zaslužena plača; zaslužil je kazen, pohvalo, da bi ga obesili; tega nisem zaslužil; zaslužena kazen; — (zaslužiti, = wert sein, "verdienen", vb. impf. [ germ.]).
  36. zaslužljìv, -íva, adj. = zaslužen, verdienstlich, Mur.
  37. zaslúžnost, f. die Verdienstlichkeit, Cig., Jan., nk.
  38. zasmaljáč, m. der Kalfaterer, (ki ladje zasmalja), Cig.
  39. zasmȃljati, -am, vb. impf. ad zasmoliti, Cig., Levst. (Zb. sp.).
  40. zasmẹ̑h, m. das Verlachen, der Spott, der Hohn, Cig., Jan., C., M., nk.
  41. zasmẹhávati, -am, vb. impf. = zasmehovati, Prip.- Mik.
  42. zasmẹhljáti se, -ȃm se, vb. pf. zu lächeln anfangen, lächeln.
  43. zasmẹhljìv, -íva, adj. spöttisch, höhnisch, Cig., Jan., nk.; — spottsüchtig, Cig., Jan.
  44. zasmẹhljı̑vəc, -vca, m. der Spöttler, Jan.
  45. zasmẹhljı̑vka, f. die Spöttlerin, Jan.
  46. zasmẹhljívost, f. die Spottsucht, Cig., Jan.; der Sarkasmus, Jan.
  47. zasmẹhováłən, -łna, adj. Spott, Hohn enthaltend, Spott-, Cig., C., nk.
  48. zasmẹhovánəc, -nca, m. der Verlachte, Zora.
  49. zasmẹhovȃnje, n. das Verlachen, das Verspotten; das Verhöhnen.
  50. zasmẹhováti, -ȗjem, vb. impf. verlachen, verspotten, verhöhnen; z. koga; z. svete reči.
  51. zasmẹhovȃvəc, -vca, m. der Verlacher, der Verspötter, der Verhöhner.
  52. zasmẹhovȃvka, f. die Verlacherin, die Verspötterin, die Verhöhnerin, Cig., Jan.
  53. zasmẹ́jati se, -jem, -jam se, vb. pf. zu lachen anfangen, auflachen; na ves glas se z., laut auflachen.
  54. zasmẹ̑šək, -ška, m. die Verspottung: z. in oponašek, C.
  55. zasmẹ́šən, -šna, adj. verspottend, spöttisch, satirisch, Cig.
  56. zasmetíti, -ím, vb. pf. mit Ungehörigem (Staub, Abschnitzel u. dgl.), mit Kehricht bedecken; zasmečena tla.
  57. zasmíliti se, -smı̑lim se, vb. pf. Mitleid erwecken, erbarmen; zasmilil se mi je, C., Dol.
  58. zasmòd, -smǫ́da, m. die Versengung, Cig.
  59. zasmǫ̑da, f. = zasmod, Cig.
  60. zasmodína, f. der Brandgeruch, Cig.
  61. zasmodíti, -ím, vb. pf. versengen; lase si z.; — hišo ti bo zasmodil ( zaničlj. nam. zažgal).
  62. zasmọ́jati, -am, vb. impf. ad zasmoditi, Jarn.
  63. zasmoláriti, -ȃrim, vb. pf. mit Pechhandel verlieren, Cig.
  64. zasmǫ̑lba, f. die Verpichung, C.
  65. zasmolíti, -ím, vb. pf. mit Pech verstreichen, verpichen; z. sklepe, die Fugen verpichen; z. ladje, die Schiffe kalfatern, Cig.
  66. zasmoljeváti, -ȗjem, vb. impf. ad zasmoliti, Z.
  67. zasmráditi, -smrȃdim, vb. pf. mit Gestank erfüllen, durchstänkern; z. sobo; einen Gestank verursachen; kdo je tu zasmradil?
  68. zasmrájati, -am, vb. impf. ad zasmraditi.
  69. zasmŕčati, -ím, vb. pf. zu schnarchen anfangen, aufschnarchen.
  70. zasmrdẹ́ti, -ím, vb. pf. zu stinken anfangen, nekaj je zasmrdelo; zasmrdelo je po vsej sobi, im ganzen Zimmer wurde ein Gestank wahrgenommen.
  71. zasmŕkati, -smȓkam, vb. pf. 1) rotzend die Luft durch die Nase einziehen; — 2) mit Rotz besudeln, Cig.; zasmrkan, rotzig, Cig.
  72. zasnẹžíti, -í, vb. pf. verschneien, einschneien, zasnežilo jih je.
  73. zasnǫ̑va, f. die Anlage, der Entwurf, Cig. (T.), C.
  74. zasnováti, -snújem, vb. pf. anzetteln: ( fig.) entwerfen, Cig. (T.), Zora; z. nakano, einen Plan entwerfen, LjZv.
  75. zasnúbiti, -im, vb. pf. freien, Jan., Prip.- Mik.
  76. zasnúbljenka, f. die Gefreite, die Braut, C.
  77. zasǫ̑bən, -bna, adj. = zaseben (privat), Jan., C., nk.
  78. zasǫ̑bnica, f. = zasebnica, Jan.
  79. zasǫ̑bnik, m. = zasebnik, der Privatmann, Jan., C., Levst. (Nauk); danes je bil zasobnik, brez javne službe, Jurč.
  80. zasobnoprávən, -vna, adj. = zasebnopraven, privatrechtlich, Levst. (Nauk).
  81. zasolíti, -ím, vb. pf. versalzen; — z. jo komu, jemandem etwas unter die Nase reiben, ihn abtrumpfen; — z. komu, jemandem eine große Rechnung vorlegen, einen hohen Preis beim Verkauf verlangen.
  82. zasȏłnčən, -čna, adj. 1) absonnig, Cig.; — 2) abendländisch, Cig.; — 3) zasolnčni svit, das Zodiacallicht, Cig.
  83. zasȏłnčnjak, m. die Sonnenblume, Jarn.
  84. zasołzíti, -ím, vb. pf. bethränen, Cig.; — z. se, anfangen Thränen zu vergießen, C.
  85. zasopíhati se, -ham, -šem se, vb. pf. heftig zu athmen anfangen; zasopihan, schnaufend, athemlos; z. se ustavi jezdec, SlN.
  86. 1. zasopíti, -ím, vb. pf. den Athem beschweren: z. koga, C., Lašče- Levst. (M.), zasopljen biti, außer Athem sein, Cig., Jan.
  87. 2. zasopíti, -ím, vb. pf. einschläfern, C.
  88. zasópsti, -sópem, vb. pf. 1) mit der Athemluft erfüllen, Z.; zasopena izba, ein dunstiges Zimmer, Št.- C.; — 2) einen Athemzug thun; — 3) z. se, sich außer Athem laufen, gehen etc., Mur., Cig., Met.; ves zasopen, Levst. (Zb. sp.); bil je že silno zasopen, LjZv.
  89. zasorẹ̑j, adv. ni zasorej kot oče = ni tak, kakor oče, er ist dem Vater nicht ähnlich, Svet. (Rok.).
  90. zásov, -sóva, m. der Riegel, C.
  91. zásova, f. der innere Querriegel an der Thür, Vas Krn- Erj. (Torb.).
  92. zaspánčək, -čka, m. 1) dem. zaspanec 1); ein verschlafener Knabe; — 2) der Frühlings-Enzian (gentiana verna), Jan., Tuš. (R.), Sp. Idrija- Erj. (Torb.), Polj.
  93. zaspȃnčkati, -am, vb. pf. einschlafen (v otročjem govoru).
  94. zaspanè, -ę́ta, m. ein verschlafener Mensch, der Langschläfer, der Schlafhans, Mur., Cig., Jan., Valj. (Rad).
  95. zaspánəc, -nca, m. 1) ein verschlafener Mensch, der Vielschläfer, der Langschläfer; — 2) die Schlaflust, die Schläfrigkeit, Mur., Cig., Jan.; z. me ima, me lomi, mi prihaja, der Schlaf findet sich bei mir ein, Cig.; zaspancu pod uho podkladati, der Schlaflust nachgeben, Mur.; — 3) der Bärlapp (lycopodium complanatum), Cig., Jan., Medv. (Rok.).
  96. zaspaníca, f. nav. pl. zaspanice, der Venusspiegel (specularia [campanula] speculum), C.
  97. zaspaník, m. = zaspanec 1), Mur., C., Mik., Goriš.
  98. zaspanjáča, f. ein verschlafenes Weib, Mur.
  99. zaspanják, m. = zaspanec 1), Mur., C.
  100. zaspánka, f. 1) ein verschlafenes Weib, die Langschläferin, die Schlafhaube; — 2) die Windblume (anemone sp.), ogr.- Erj. (Torb.); — der Venusspiegel (specularia [campanula] speculum), Medv. (Rok.).

   2.401 2.501 2.601 2.701 2.801 2.901 3.001 3.101 3.201 3.301  



  Nova poizvedba      Pripombe      Na vrh strani


Strežnik Inštituta za slov. jezik Fr. Ramovša ZRC SAZU Iskalnik: NEVA