Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
z (17.101-17.200)
-
trapēz, m. das Trapez, Cig. (T.), Cel. (Geom.).
-
trapezoīd, m. das Trapezoid, Cig. (T.), Cel. (Geom.).
-
travoznȃnəc, -nca, m. der Kräuterkenner, Cig., Jan.
-
trẹ́zək, -zka, adj. = trezen, Guts., Jarn., Jan.
-
trẹ́zən, -zna, adj. = ne pijan, nüchtern; — ( pren.) t. človek, trezno soditi, nk.
-
trẹ́zəv, -zva, adj. = trezen, Cig., Jan., C., Krelj, Cv., Ig (Dol.); bodimo trezvi! Dalm.; (treziv, Meg., Trub., Dalm.).
-
trẹ́zljiv, adj. = trezev, Guts., Trub.
-
trẹ̑znik, m. der Nüchterne, Mur.
-
trẹ́zniti, -im, vb. impf. nüchtern machen, C.; — t. se, nüchtern werden, Cig.
-
trẹ́znost, f. die Nüchternheit.
-
trẹ́zovati, -ujem, (-ovam), vb. impf. 1) nüchtern sein, Jan., M.; — 2) pogl. trezvati.
-
trẹ́zvati, -am, vb. impf. nüchtern machen, Z.; (trezovati, Mur., Ravn.).
-
trẹ́zvək, -zəvka, adj. = trezev, Rož.- Kres.
-
trẹzvọ̑st, f. = treznost, Meg., Cig., Jan. (trezivost), Trub.
-
trijezíčən, -čna, adj. dreisprachig.
-
trirẹ́zən, -zna, adj. mit drei Schneiden, dreischneidig, Cig.
-
trizlǫ́žən, -žna, adj. dreisilbig, nk.
-
trízna, f. = boj na čast mrtvemu človeku, Jurč. (Tug.), Vrt.; trizno igrati, LjZv.; — stsl.
-
trizòb, -zǫ́ba, m. der Dreizack, Cig., Jan.
-
trizòb, -zǫ́ba, adj. = trizobat, Jan. (H.).
-
trizobàt, -áta, adj. dreizähnig, dreizackig, Cig., Jan.
-
trizǫ̑bəc, -bca, m. der Dreizack, Jan.
-
trizǫ́bən, -bna, adj. = trizobat, Cig., Jan.
-
trizǫ̑bje, n. = trizob, m., Jan.
-
trizvẹ̑zdje, n. das Dreigestirn, Cig., Jan., Zora.
-
trobəzljáti, -ȃm, vb. impf. dummes Zeug reden, Svet. (Rok.); — pogl. trobuzljati.
-
trobuzljáti, -ȃm, vb. impf. schwätzen, plaudern, Jurč.
-
trobȗznik, m. das Barttüchlein der Kinder, Gor.
-
trorẹ̀z, -rẹ́za, adj. dreischneidig, Jan. (H.).
-
trozòb, -zǫ́ba, m. = trizob, Jan. (H.).
-
trozòb, -zǫ́ba, adj. dreizähnig, dreizackig, Jan. (H.).
-
trozvẹ̑zdje, n. das Dreigestirn, Jan. (H.).
-
trzȃj, m. das einmalige Zucken, Jan. (H.).
-
trzáriti, -ȃrim, vb. impf. = 2. trzati, vzhŠt.- C.
-
1. tŕzati, tȓzam, vb. impf. 1) = trgati: reißen, zucken, nk.; — 2) grasen: ovce, svinje trzajo = paso se po travi, BlKr.; — "trzaj! ruft man den Schweinen bei der Weide zu", Dol.- Mik.
-
2. tŕzati, -am, vb. impf. = tvrzati, mit der Thüre knarren, sie auf- und zumachen, C.
-
tŕzək, -zka, adj. geizig, Št.- Vest.
-
tŕzən, -zna, adj. brachliegend: trzna njiva = požeta njiva, ki počiva, Blc.-C.
-
trzják, m. ein spät geworfenes Lamm, Ist.- C.
-
tȓznica, f. der Brachacker, Blc.-C.
-
trznína, f. die Brache, Blc.-C.
-
tȓznja, f. der Rasen, Jan.
-
trzúk, m. der Geizhals, Trst. (Let.).
-
trzúkast, adj. geizig, karg, C.
-
trzúkati, -am, vb. impf. = tvrzukati, 2. trzati, C.
-
trzúkav, adj. = trzukast, C.
-
tujezę̑mski, adj. fremdländisch, nk.
-
tuzę̑məc, -mca, m. der Eingeborene, Cig. (T.), DZ.; — rus.
-
tuzę̑mstvọ, n. das Inland, DZ.
-
tvę̑z, -ı̑, f. 1) der Streifen, die Borte: rdeča tvez v plahti, C.; — breite Spitzen in die äußere Seite der Frauenärmel eingenäht, C.; — 2) = pas, der Gürtel, Poh.- C.; — 3) das Holzband, Jan.
-
tvę́za, f. 1) das Band, Zora; — 2) das Hängeseil, Jan.; — 3) pl. tveze = čipke, die Spitzen, Jan., C.; — 4) pl. tveze, eitles Geschwätz ( bes. etwas, was man einem anbinden will): Kr.- Valj. (Rad); to so tveze, Gor.- M.
-
tvẹ́zati, -am, vb. impf. hängen: t. srce na kaj, das Herz an etwas hängen, Cig.
-
tvę̑zba, f. die Anhänglichkeit: t. na časne reči, Ravn.- C.
-
tvezẹ́ti, -ím, vb. impf. hangen, Mur.- Cig., Jan.; angebunden sein: vol tvezi, Jarn.
-
tvŕzati, -am, vb. impf. die Thür knarrend auf- u. zumachen, vzhŠt.- C.; — tudi: vrata tvrzajo (knarrt), vzhŠt.- C.
-
tvrzúkati, -am, vb. impf. = tvrzati, SlGor.- C.; — prim. vrzukati.
-
ubrzdáti, -ȃm, vb. pf. zähmen, mäßigen, Jan. (H.).
-
ubŕziti, -bȓzim, vb. pf. beschleunigen, accelerieren, ( phys.), Cig. (T.).
-
ugáziti, -gȃzim, vb. pf. u. gaz, eine Schneebahn austreten, Cig.
-
ugrę́zati, -am, vb. impf. ad ugrezniti, C., Let., Zora.
-
ugrę́zən, -zna, adj. morastig: ugrezni travniki, Levst. (Pril.).
-
ugrę́zniti, -grę̑znem, vb. pf. einsinken, versinken, C., Let.; (ugrezla je, sie sank ein, Mik.).
-
ugrı̑z, m. der Biss, Cig., Jan., DZ.; kačji u., Levst. (Nauk).
-
ugrizáča, f. = jestvina, jed, Jan.; meniti se le za pijačo in ugrizačo, Levst. (Zb. sp.).
-
ugrízati, -am, vb. impf. ad ugrizniti; beißen, anbeißen, abbeißen, Cig.
-
ugrı̑zək, -zka, m. 1) der Biss: u. peklenske kače, Rog.- Valj. (Rad); die Bisswunde, Cig.; — 2) das Abgebissene, Mur., Cig., Jan.; — 3) der Imbiss, Cig.; miška si poišče kje ugrizka, LjZv.
-
ugrizljìv, -íva, adj. bissig, Mur., Cig., SlN.
-
ugrizljívost, f. die Bissigkeit, Mur., Cig.; — ( pren.) govoriti iz ugrizljivosti, Jurč.
-
ugrízniti, -grı̑znem, vb. pf. beißen, anbeißen, abbeißen; kdor zelo zine, malo ugrizne, Erj. (Torb.); u. se, sich beißen; u. se v jezik.
-
ugrizováti, -ȗjem, vb. impf. ad ugrizniti, Cig.
-
uholàz, -láza, m. der Ohrwurm (forficula auricularia), Guts.- Cig., C., Luče ( Št.)- Erj. (Torb.).
-
ujẹ́zditi, -jẹ̑zdim, vb. pf. durch Reiten zugrunde richten: zaupanje konja ujezdi, Trub.; konja u., das Pferd entfremden, V.-Cig.
-
ujezíti, -ím, vb. pf. zornig machen, erzürnen; u. se, in Zorn gerathen.
-
ukàz, -káza, m. der Befehl; — die Verordnung: ministrski u., die Ministerialverordnung, DZ.
-
ukázati, -žem, vb. pf. befehlen, auftragen; na tlako, tlako u. komu, jemanden zum Frohndienste aufbieten, Lašče- Levst. (Rok.); verordnen.
-
ukázən, -zna, adj. 1) Verordnungs-: ukȃzni list, das Verordnungsblatt, Levst. (Nauk), DZkr.; — 2) = ukazljiv, Cig. (T.).
-
ukazílọ, n. der Befehl, die Verfügung, Jan., M., C., Jap. (Sv. p.), Škrinj., DZ.; do nadaljšnjega ukazila, bis auf Weiteres, DZ.; — z veseljem božja ukazila izpolniti, Škrinj.- Valj. (Rad).
-
ukazljìv, -íva, adj. gebieterisch, Mur., Cig., Jan., Cig. (T.).
-
ukȃznik, m. 1) das Verordnungsblatt, DZ.; — 2) = kdor kaj ukazuje ( n. pr. tlako), Lašče- Levst. (Rok.); u. biti katerih stvari, in irgendwelchen Angelegenheiten verfügen, Levst. (Pril.).
-
ukázoma, adv. im Verordnungswege, DZ.
-
ukazovȃnje, n. das Befehlen; das Verordnen.
-
ukazováti, -ȗjem, vb. impf. ad ukazati; befehlen; verordnen.
-
ukazovȃvəc, -vca, m. der Gebieter.
-
ukazovȃvka, f. die Gebieterin.
-
ukomŕzən, -zna, adj. lernscheu, Levst. (Zb. sp.).
-
ulízniti, -lı̑znem, vb. pf. 1) glatt wetzen, Z.; — 2) moja glava se mi je uliznila, ich habe die Haare verloren, Rez.- C.; uliznjena koza = ulenjena koza, Rez.- C.; ( prim. 2. uleniti se).
-
umȃza, f. die Beschmutzung, C.; — der Schmutz, Cig., Jan., C.
-
umȃzanəc, -nca, m. 1) der Schmutzige, der Schmutzigel; — 2) der Schmutzian, der Knauser.
-
umȃzanka, f. 1) die Schmutzige; — 2) die Knauserin; — 3) neko jabolko, Skrilje pod Čavnom, v Brkinih- Erj. (Torb.); — der Lederapfel, Notr.
-
umȃzanost, f. 1) die Schmutzigkeit; — 2) die Knauserei.
-
umázati, -mȃžem, vb. pf. 1) schmutzig machen, beschmutzen; — u. se, sich beschmutzen; ves umazan biti; — 2) umazan, schmutzig, knauserisch.
-
umȃzək, -zka, m. der Schmutzfleck, Cig., Jan., C.
-
umazíliti, -ı̑lim, vb. pf. einbalsamieren, C.
-
umŕzniti, -mȓznem, vb. pf. vom Froste völlig durchdrungen werden, ausfrieren, Cig.
-
umúzniti se, -mȗznem se, vb. pf. entschlüpfen, Jan. (H.).
-
univērza, f. = vseučilišče, Jan., nk.
-
univerzālən, -lna, adj. občen, splošen, universell, Universal-, nk.
-
univerzalizováti, -ȗjem, vb. impf. ( pf.) universalisieren, Levst. (Zb. sp.).
-
univerzālnost, f. občnost, splošnost, die Universalität, nk.
-
upȃzən, -zni, f. die Hoffnung, das Vertrauen, (tudi: ùpazən) ogr.- M., C., Valj. (Rad).
16.601 16.701 16.801 16.901 17.001 17.101 17.201 17.301 17.401 17.501
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani