Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
z (12.001-12.100)
-
navzkríž, adv. kreuzweise; roke n. dejati; n. plačilo imava, wir haben einander gegenseitig zu zahlen, Svet. (Rok.); — n. gledati, schielen; n. govoriti, sich widersprechen; n. komu govoriti, einem widersprechen; — n. si biti, wider einander sein, uneinig sein; n. si priti, n. priti s kom, übereinander kommen, sich zerwerfen; — n. priti: nekaj jima je prišlo n., es ist ihnen etwas in die Quere gekommen; če mi kakov starec ne pride n., Jurč.; — uri gresta n., die Uhren gehen verschieden, sie divergieren.
-
navzkrížem, adv. = navzkriž, Jan.
-
navzkrížən, -žna, adj. ins Kreuz laufend, kreuzweise gelegt o. gestellt; — widersprechend, widerstreitend, uneinig; navzkrižne besede, misli.
-
navzkrı̑žje, n. der Widerstreit, die Collision, Jan.; v navzkrižje priti s kom, sich mit jemandem zerwerfen, C.
-
navzkrı̑žnica, f. neka vrtna rastlina: das Kreuzblatt (crucianella), C.
-
navzkrížnost, f. die kreuzweise Lage; — der Widerspruch, Mur., Cig., C.; die Misshelligkeit, die Spannung, Cig. (T.), Nov.
-
navzlı̑c, I. adv. ins Gesicht: n. komu kaj reči, C.; zum Possen, zum Trotz, C., Cig. (T.); ona ga je obdarila navzlic bratu, Erj. (Izb. sp.); gospodar je vedel, da bi njegov gost njemu navzlic kaj poskušal, Jurč.; — II. praep. c. dat. = vkljub, trotz, nk.
-
navznı̑c, adv. = navzlic, zum Trotz, zum Possen, Jan., vzhŠt.- C.
-
navznǫ̑tər, adv. einwärts, nach innen, Jan., C.
-
navzọ̑č, adv. = navzoči, nk.
-
navzočávati, -am, vb. impf. ad navzočiti; vergegenwärtigen, ogr.- C.
-
navzọ̑čba, f. die Confrontation, Cig.
-
navzọ̑čən, -čna, adj. vorliegend, gegenwärtig, anwesend, Mur., Cig., Jan., C., Danj.- Mik., nk.; — augenfällig, C.; ( nav. nazočen).
-
navzọ̑či, I. adv. 1) vor den Augen, vor die Augen, ins Gesicht: Bogu n., vzhŠt.- C.; vse navzoči pride, alles kommt ans Tageslicht, C.; n. priti, erscheinen, M.; persönlich erscheinen, C.; to je navzoči, das liegt vor den Augen, das ist offenbar, ogr.- C.; povedati komu n., jemandem etwas ins Gesicht sagen, hvaliti koga n., jemanden ins Gesicht loben, C.; — 2) anwesend: n. biti, anwesend, gegenwärtig, dabei sein, Mur., Cig., Jan., vzhŠt., ogr., nk.; — II. praep. c. gen. in Gegenwart, angesichts, Cig., C., Mik.; n. Boga, C.; n. vseh vernih, C. ( Vest.); — govori se na vzhodu navadno: nazoči; prim. Vest. I. 56.
-
navzočı̑təv, -tve, f. = navzočba, ogr.- C.
-
navzọ́čiti, -im, vb. pf. 1) präsentieren, darstellen, ogr., SlN.- C.; — 2) confrontieren, Cig., Jan.
-
navzọ̑čnik, m. der Anwesende, Erj. (Izb. sp.), nk.
-
navzočnína, f. Praesenzgelder, DZ.
-
navzọ̑čnost, f. die Gegenwart, die Anwesenheit, Mur., Cig., Jan., Cig. (T.), C., nk.; božja n., Nov.; (— nav. nazočnost).
-
navzpę̑t, adv. = spet, wieder, vzhŠt.- C.
-
navzpọ̑d, adv. nach unten, Mur.
-
navzpọ̑ł, adv. zur Hälfte, C.; — oberflächlich, C.
-
navzpọ̑łən, -łna, adj. was zur Hälfte ist, C.
-
navzprẹ̑d, adv. nach vorne, Mur., Cig.
-
návzrit, adv. rücklings, Volk.- M., ogr.- C.; (tudi: navzrt, nazrt, nazdrt, ogr.- Mik.).
-
navzrítən, -tna, adj. rücklings gerichtet, Let.
-
navzvə̀n, adv. nach außen, Cig. (T.), Erj. (Som.).
-
navzvẹ̑st, adv. n. dati, bekannt geben, ogr.- C.
-
navzvẹstı̑telj, m. der Verkünder, C., Nov.- C.
-
navzvẹstíti, -ím, vb. pf. anzeigen, verkünden, Nachricht geben, ogr.- C., Nov.- C., Zora.
-
navzvẹ́ščati, -am, vb. impf. ad navzvestiti, ogr.- C.
-
navzvẹščeváti, -ȗjem, vb. impf. = navzveščati, C.
-
navzvı̑š, adv. = kvišku, C.
-
nazȃd, adv. nazaj, nach rückwärts, Mur., Jan.; názad, Hrušica v Istri- Erj. (Torb.), vzhŠt.; rak nazad hodi, SlGor.
-
nazȃdək, -dka, m. der Rückschritt, schlechter Erfolg, Mur., C., nk.
-
nazádən, -dna, adj. rückgängig, krebsgängig, Mur.; regressiv, Cig. (T.).
-
nazȃdnik, m. = nazadnjak, Jan. (H.).
-
nazadnják, m. der Rückschrittler, der Reactionär, Cig. (T.), C., nk.
-
nazadnjáški, adj. reactionär, C., nk.
-
nazadnjȃštvọ, n. die Reaction, nk.
-
nazȃdnje, adv. = na zadnje, zuletzt.
-
nazadováti, -ȗjem, vb. impf. Rückschritte machen, C., nk.; — nazadujoč, regressiv ( phil., math.), Cig. (T.).
-
nazȃj, adv. zurück; n. dati, priti; (= zopet, wieder, Goriš.- Levst. ( LjZv. I. 34.)).
-
nazájən, -jna, adj. = nazaden, Cig., Jan.
-
nazávanje, n. die Anrufung, ogr.- Valj. (Rad).
-
nazávati, -am, vb. impf. ad nazvati; 1) anrufen, Mur., C., Danj.- M., ogr., kajk.- Valj. (Rad); — zurufen: nazavati komu, naj pride kosit, Danj. (Posv. p.); — 2) = nazdravljati, zutrinken, Danj. (Posv. p.).
-
nazdọ̑ł, adv. = navzdol.
-
nazdrȃvək, -vka, m. der Trinkspruch, Jan.
-
nazdráviti, -zdrȃvim, vb. pf. zutrinken, eine Gesundheit, einen Toast ausbringen: n. komu, V.-Cig., Jan., nk.
-
nazdrávljati, -am, vb. impf. ad nazdraviti, Cig., Jan., nk.
-
nazę̑ba, f. 1) unbedeutender Frostschaden, C.; — 2) die Erkältung, der Schnupfen, Cig.; der Rheumatismus, Erj. (Som.); — prim. hs. nazeba, Erkältung.
-
nazę̑bən, -bna, adj. rheumatisch, Cig.; nazebna mrzlica, Cig.
-
nazgláviti, -im, vb. pf. anhäufeln, jvzhŠt.
-
nazglȃvje, n. angehäufte Erde ( z. B. bei Rebenreihen), Rec.- Let.
-
nazglávljati, -am, vb. impf. ad nazglaviti; anhäufeln: brajde n., jvzhŠt.
-
názhaj, m. der Nutzen, ogr.- Valj. (Rad).
-
nazíbati se, -bam, -bljem se, vb. pf. sich satt wiegen oder schaukeln.
-
nazídati, -am, vb. pf. eine gewisse Menge von Bauten herstellen: n. veliko hiš; — eine gewisse Menge Töpferware (mit freier Hand) verfertigen: n. veliko loncev, Polj.
-
nazı̑mək, -mka, m. der Nachwinter, Gor.; tudi pl. nazimki: kolikor grmi pred velikim petkom, toliko nazimkov je pred sv. Jakopom, Gor.
-
nazı̑v, m. die Benennung, der Titel, Vrt., nk.
-
naziválọ, n. die Benennung, der Terminus, Levst. ( LjZv.), nk.; prirodoznanska nazivala, Zv.
-
nazívanje, n. die Benennung, Jan. (H.).
-
nazívati, -vam, -vljem, vb. impf. ad nazvati: benennen, nk.
-
nazı̑vək, -vka, m. = nazivalo, Nov.; — der Titel, Jan.
-
nazivoslǫ̑vje, n. die Terminologie, nk.
-
nazízati se, -am se, vb. pf. sich satt saugen, Mur., jvzhŠt.
-
nazlȃbljati se, -am se, vb. impf. ad nazlobiti se; drohen, C.
-
názlı̑c, adv. = navzlic, zum Trotz, vzhŠt.
-
nazlob, m. der Groll, Mur., Mik.; — der Hass, ogr.- C., kajk.- Valj. (Rad).
-
nazlǫ̑ba, f. 1) = nazlob, ogr.- C., kajk.- Valj. (Rad); — 2) die Drohung, Fr.- C.; — tudi: názloba, Valj. (Rad).
-
názlobən, -bna, adj. boshaft, feindselig: n. komu, ogr.- C.
-
nazlobíti, -ím, vb. pf. im Grimme etwas Arges androhen, C.; — n. se komu, jemanden bedrohen, Fr.- C.
-
názlobnik, m. der Widersacher, der Feind, ogr.- C., kajk.- Valj. (Rad).
-
názlobnost, f. die Bosheit, die Feindseligkeit, ogr.- C.
-
nazlobovȃnje, n. das Hassen, Valj. (Rad).
-
nazlobováti, -ȗjem, vb. impf. 1) hassen, kajk.- C.; — 2) zum Zorn reizen, ogr.- C.
-
nazlǫ̑bščina, f. die Bosheit, ogr.- C.
-
naznačeváti, -ȗjem, vb. impf. ad naznačiti; bezeichnen, kennzeichnen, nk.
-
naznáčiti, -znȃčim, vb. pf. bezeichnen, bestimmen, nk.; v naznačenem času, in einer bestimmten Zeit, DZ.; anzeigen ( math.), h. t.- Cig. (T.); — kennzeichnen, charakterisieren, Šol., nk.
-
naznȃk, adv. rücklings, Mur., Mik.; n. pasti, ležati, SlGor.
-
naznȃmba, f. die Angabe, DZ.; naznamba časa, die Zeitangabe, Cig. (T.).
-
naznámenati, -am, vb. pf. bezeichnen, Jan. (H.); anmerken, Mur.; (-mnjati), andeuten, Cig.
-
naznamenováti, -ȗjem, vb. pf. ( impf.) andeuten: oko na kipih je le naznamenovano, Žnid.
-
naznȃmkati, -am, vb. pf. bezeichnen, Mur.
-
naznaníłən, -łna, adj. Anzeige-, nk.
-
naznanı̑łnica, f. 1) das Anzeigeamt, Cig.; — 2) die schriftl. Anzeige (bei Gericht), DZ.
-
naznanı̑łnik, m. 1) das Anzeigeblatt, Cig., DZ.; — 2) der Indicativ ( gramm.), Cig.
-
naznanílọ, n. die Anzeige, die Bekanntmachung.
-
naznániti, -znȃnim, vb. pf. anzeigen, verkündigen, mittheilen, bekannt machen.
-
naznánjanje, n. das Anzeigen, das Bekanntgeben.
-
naznánjati, -am, vb. impf. ad naznaniti; anzeigen, mittheilen, verkünden, bekannt machen.
-
naznanjȃvəc, -vca, m. der Verkünder, der Bekanntmacher, Cig., Jan.
-
naznanjeváti, -ȗjem, vb. impf. = naznanjati.
-
naznanjevȃvəc, -vca, m. der Anzeiger, der Bekanntmacher, der Verkündiger.
-
naznanjevȃvka, f. die Anzeigerin, die Verkünderin.
-
naznáti, -znȃm, vb. pf. ausfindig machen, Burg. (Rok.); naznal mu je službo, Podkrnci- Erj. (Torb.).
-
nazóbati se, -zǫ́bljem se, vb. pf. (an Beeren, Kirschen, Körnern) sich satt essen oder fressen, n. se jagod, črešenj, grozdja; kokoši so se zrnja, konji ovsa nazobali.
-
nazǫ̑bčati, -am, vb. pf. zähneln; nazobčan, gezähnt.
-
nazǫ̑bkati, -am, vb. pf. = nazobčati, zähneln, Cig.
-
nazọ̑čən, -čna, adj., pogl. navzočen.
11.501 11.601 11.701 11.801 11.901 12.001 12.101 12.201 12.301 12.401
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani