Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
v (27.001-27.100)
-
svẹtlomèr, -mę́ra, m. der Lichtstärkemesser, das Photometer, Cig., Jan., Cig. (T.), Sen. (Fiz.).
-
svẹtlomę̑rje, n. die Lichtmessung, Cig. (T.).
-
svẹtlomę̑rstvọ, n. die Lichtmesskunst, die Photometrie, Cig. (T.).
-
svẹtlomǫ́dər, -dra, adj. hellblau, Cig.
-
svẹtlonòs, -nǫ́sa, m. der Lichtbringer (Lucifer), Cig., Jan.
-
svẹtlonǫ̑səc, -sca, m. der Lichtträger, Cig.
-
svẹtloòk, -ǫ́ka, adj. helläugig, Cig.
-
svẹtloǫ́kən, -kna, adj. mit schimmernden Fenstern: svetlookni dvori, Levst. (Zb. sp.).
-
svẹtlopìs, -písa, m. die Photographie, das Lichtbild, Jan., Cig. (T.), C.
-
svẹtlopı̑səc, -sca, m. der Photograph, Jan.
-
svẹtlopísən, -sna, adj. photographisch, Jan. (H.).
-
svẹtlopı̑sje, n. die Photographie, Jan.
-
svẹtlordèč, -ę́ča, adj. hellroth.
-
svẹtlorjàv, -áva, adj. hellbraun.
-
svẹtlorumèn, -éna, adj. hellgelb.
-
svẹtlosẹ̑nčje, n. das Helldunkel, Cig.; (po rus.).
-
svẹtlosìv, -síva, adj. hellgrau.
-
svẹtlọ̑st, f. 1) die Helle, die Helligkeit; s. razsvetljenih predmetov, Žnid.; — der Glanz ( min.), Cig. (T.); kovinska s., der Metallglanz, Sen. (Fiz.); — 2) die Erlaucht, die Durchlaucht, Cig., Jan.; kraljeva svetlost! königliche Majestät! Hip. (Orb.).
-
svẹtlotìsk, -tíska, m. der Lichtdruck, Navr. (Kop. sp.).
-
svẹtlovína, f. der Lichtstoff, Jan., Cig. (T.), C.
-
svẹtlozelèn, -éna, adj. hellgrün.
-
svẹtloznȃnski, adj. optisch, Jan.
-
svẹtloznȃnstvọ, n. die Optik, Jan.
-
svẹtlúcati se, -ȗcam se, vb. impf. funkeln, DSv.
-
1. svẹtníca, f. die Laterne, C.
-
2. svẹ̑tnica, f. das Berathungszimmer, Cig.
-
3. svetníca, f. die Heilige; vsi svetniki in svetnice.
-
svetníčica, f. dem. 3. svetnica; eine kleine Heilige, Cv.
-
svetníčiti se, -ı̑čim se, vb. impf. sich heilig stellen: prehudo se je napihovala in svetničila, LjZv.
-
svetnı̑čji, adj. Heiligen-: vsi koti so polni svetničje službe (Heiligendienst), Krelj.
-
1. svẹ̑tnik, m. = svečnik, svetnjak 2), der Leuchter, C.
-
2. svẹ̑tnik, m. der Rathgeber, der Berather, Cig., Jan.; moji svetniki, Trub.; Roboam ni poslušal starih izkušenih svetnikov, Ravn.; — der Rathsherr, der Rath, Meg., Dict., Guts., Cig., Jan., C., Dalm.- M., nk., Dol., Rec., Gor.; skrivni s., der Geheimrath, Cig., C., Dalm.; vladni s., der Regierungsrath, Cig. itd.
-
3. svetník, m. 1) der Heilige; vsi svetniki božji; — 2) svę̑tnik = praznik, Kamenje (Ipavska dol.)- Erj. (Torb.).
-
svetnikováti, -ȗjem, vb. impf. die Rolle eines Heiligen spielen, Levst. (Zb. sp.).
-
1. svẹ̑tniški, adj. rathsherrlich, Raths-: svetniško mesto, svetniška čast, nk.
-
2. svetnı̑ški, adj. Heiligen-: svetniška dela, die Werke der Heiligen, Krelj.
-
1. svẹ̑tništvọ, n. 1) die Rathsversammlung, Let., Bes.; — 2) die Rathswürde, nk.
-
2. svetnı̑štvọ, n. die Heiligenwürde: venec svetništva, Cv.
-
svẹtnják, m. 1) ein Weltlicher, Cig.; — 2) svẹ̑tnjak, der Leuchter, Meg.; luč se postavi na svetnjak, Krelj.
-
svẹtnoduhǫ́vski, adj. weltgeistlich, DZ.
-
svẹtobǫ́łən, -łna, adj. weltschmerzlich, Zv.
-
svẹtobǫ̑lje, n. der Weltschmerz, Zv.
-
svẹtobǫ̑rəc, -rca, m. der Weltbekämpfer, C.; der Weltstürmer, Jan.
-
svetodẹ̑łnik, m. der Scheinheilige, C.
-
svetodúšən, -šna, adj. Pfingst-, SlN.- C., Let.
-
svẹtoglèd, -glę́da, m. das Kosmorama, Cig.
-
svetogȓdəc, -dca, m. der Heiligthumschänder, Cig.
-
svetohlı̑mba, f. die Frömmelei, Cig.
-
svetohlı̑nəc, -nca, m. der Scheinheilige, Mur., Cig., Jan., Ravn., nk.
-
svetohlíniti, -ı̑nim, vb. impf. frömmeln, Mur.- Cig., Jan.
-
svetohlı̑nka, f. die Scheinheilige, Mur., Cig., Jan., Slom., nk.
-
svetohlı̑nski, adj. scheinheilig, Mur., Cig., nk.
-
svetohlı̑nstvọ, n. die Scheinheiligkeit, die Bigotterie, Mur., Cig., Jan., Cig. (T.), nk.
-
svẹtokàz, -káza, m. 1) die Weltkarte, Cig. (T.); — 2) das Kosmorama, Cig. (T.).
-
svetokrȃdəc, -dca, m. der Kirchendieb, Cig., Jan.; — stsl.
-
svetokrádən, -dna, adj. kirchendiebisch, Cig.
-
svetokrȃdež, m. 1) der Kirchendiebstahl, Cig., Jan.; — 2) = svetokradec, Cv.
-
svetokrȃdnik, m. = svetokradec, Mur.
-
svetokrȃdstvọ, n. der Kirchendiebstahl, Cig., nk.; — stsl.
-
svetokrȃja, f. der Kirchendiebstahl, Cig., Jan., Bes.
-
svetokráljski, adj. die hl. drei Könige betreffend: s. križi, Erj. (Izb. sp.).
-
svetokȗpəc, -pca, m. der Simonist, Cig.; — rus.
-
svetokȗpstvọ, n. die Simonie, Cig. (T.); — rus.
-
svetolẹ́tən, -tna, adj. das Jubeljahr betreffend: svetoletna vrata, die Jubelpforte, Cig.
-
svetolẹ̑tnica, f. die Jubiläumshymne, ZgD.
-
svẹtoljùb, -ljúba, m. = svetoljubec, Jan. (H.).
-
svẹtoljȗbəc, -bca, m. der die Welt liebt, C.
-
svẹtoljúbən, -bna, adj. die Welt liebend, irdisch gesinnt, Jan. (H.).
-
svẹtoljȗbje, n. die irdische Gesinnung, Jan. (H.).
-
svẹtomę̑rəc, -rca, m. der Geometer, Cig.; pogl. zemljemerec.
-
svetonóčən, -čna, adj. die Christnacht betreffend, Mur.
-
svẹtonǫ́sən, -sna, adj. welttragend, Cig.
-
svetopèt, -pę́ta, adj. scheinheilig, Jan., Slom.; s. hinavec, C.
-
svetopę̑təc, -tca, m. der Scheinheilige, der Frömmler, Jan., C.
-
svetopę́tən, -tna, adj. scheinheilig, M.; svetopetna hinavščina, Vod. (Bab.).
-
svetopę̑tka, f. die Scheinheilige, die Frömmlerin, Bes.- C.
-
svetopę̑tnica, f. die Scheinheilige, Cig., Kr.
-
svetopę̑tnik, m. der Scheinheilige, Cig., Kr.
-
svẹtopìs, -písa, m. die Kosmographie, Jan.
-
svẹtopı̑səc, -sca, m. der Kosmograph, Cig., Jan.
-
svetopísəmski, adj. die hl. Schrift betreffend, biblisch, Bibel-, Mur., Cig., Jan., nk.; svetopisemska beseda, razlaga, C., Cig.
-
svẹtopísən, -sna, adj. kosmographisch, Jan. (H.).
-
svẹtopı̑sje, n. die Kosmographie, Cig., Jan.
-
svetoskrȗmba, f. die Heiligthumschändung, nk.
-
svetoskrȗnəc, -nca, m. der Heiligthumschänder, nk.
-
svẹtoslǫ́vən, -vna, adj. kosmologisch, Cig.
-
svẹtoslǫ̑vje, n. die Kosmologie, Cig., Jan., Cig. (T.).
-
svetọ̑st, f. die Heiligkeit; — Nj. svetost papež N., Seine Heiligkeit der Papst N., Cig., nk.
-
svetotȃjstvọ, n. das Mysterium, Jan.; — das Sacrament, nk.; ( hs.).
-
svetotȓžje, n. die Simonie, Raič ( Let.).
-
svẹtotvǫ̑rje, n. die Kosmogonie, Jan. (H.).
-
svẹtováłən, -łna, adj. berathend, Cig.; svetovȃłni zbor, Cig.
-
svẹ́tovališče, n. der Berathungsort, Škrinj.- Valj. (Rad).
-
svẹtovȃłnica, f. der Rathssaal, Cig.; — das Rathhaus, Cig., Jan., nk.
-
svẹtovȃłniški, adj. Rathhaus-, Jan. (H.).
-
svẹ́tovanje, n. 1) das Anrathen, die Rathgebung; — 2) die Berathung, jvzhŠt.; — der Anschlag: strupovito s., Krelj.
-
svẹ́tovati, -ujem, vb. impf. ( pf.) rathen; s. komu kaj; dobro si mi svetoval; svetuj mi, kaj naj zdaj storim! s. koga, Krelj, Jsvkr.; druge sem k temu svetoval, Kast. (Rož.); slabo si ga svetoval, Goriška ok.- Erj. (Torb.); — s. se, sich berathen, Trub., Dalm., Krelj, jvzhŠt.
-
svẹtovȃvəc, -vca, m. = 2. svetnik, der Rathgeber; — der Rathsherr, Mur., Cig., Jan., nk.; — tudi svẹ́tovavəc, Schönl., Trav.- Valj. (Rad).
-
svẹtovȃvka, f. die Rathgeberin, Cig., Jan.
-
svẹtovȃvski, adj. rathsherrlich, Cig., Jan.
26.501 26.601 26.701 26.801 26.901 27.001 27.101 27.201 27.301 27.401
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani