Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
v (25.101-25.200)
-
sestrı̑nstvọ, n. die Schwesterschaft, Cig., Jan.
-
sestromǫ̑rstvọ, n. der Schwestermord, Cig.
-
séstrstvọ, n. die Schwesterschaft, Cig., Jan.
-
səsvaljkáti, -ȃm, vb. pf. zusammendrehen, Bes.; s. cigareto, LjZv.
-
səsvẹdráti, -ȃm, vb. pf. kräuseln: sesvedrani lasje, Bes., SlN.; — verwirren: pamet komu s., Jurč.
-
sešívati, -am, vb. impf. ad sešíti, Jan. (H.).
-
səštẹ̑va, f. die Addition, Jan.
-
səštẹ́vanəc, -nca, m. der Addend, Cig. (T.).
-
səštẹ́vanje, n. das Zusammenzählen; die Addition, Cig. (T.), Cel. (Ar.).
-
səštẹ́vati, -am, vb. impf. ad sešteti; zusammenzählen; addieren, Cig. (T.), Cel. (Ar.).
-
səštẹ̑vək, -vka, m. die Summe, der Betrag, Jan.
-
səštẹ́vən, -vna, adj. additiv, Cig. (T.); — summierbar, Cig. (T.).
-
səštẹ̑vnica, f. die Additionstabelle, Cig. (T.).
-
sẹ̑təv, -tve, f. 1) das Säen, die Saat; o setvi, zur Saatzeit; — 2) das Gesäete, das junge Getreide, die Saat.
-
sẹ̑təvnica, f. das Saatland: na kraju setevnice, Nov.
-
sẹ̑tva, f. = setev.
-
sẹ̑tvina, f. das besäete Feld, die Saat, Mur., Cig., Jan.
-
sẹtvíšče, n. das Saatenfeld, C.
-
sẹ̑tvọ, n. = setev, setva, Danj.- Mik.
-
sẹ̀v, sẹ́va, m. der Glanz, der Schein, C.
-
sẹ̑v, -ı̑, f. das Säen, die Ansaat, Cig., Jan.; ajdova s., Dol.- Levst. (Zb. sp.).
-
sẹ́va, f. 1) das Säen, C.; ajdova s., Dol.- Levst. (Zb. sp.); — 2) besäetes Feld, die Saat: kjer je bil vinograd, je zdaj sama seva, jvzhŠt.; po sevi pasti, jvzhŠt.
-
sẹ́vati, -am, vb. impf. scheinen: Povsod sirotam sevaš le! Greg.; strahlen: nekaj izrednega, duhovitega jej je sevalo s krasnega obraza, LjZv.; — prim. sijati.
-
səváti, sújem, vb. impf. = suvati, Cv.
-
sẹ́včəc, -čəca, m. die Lerche, Valj. (Rad).
-
sẹ́vəc, -vca, m. 1) der Säemann, Mur., Cig., Jan., Dalm., Burg., Cv.; — 2) = jug, der Mittagswind, Guts.; — 3) die Feldlerche (alauda arvensis), Z.; tudi: der Brachvogel (numenius arquatus), C.
-
sevẹ́da, adv. = se ve da, freilich, natürlich.
-
sẹveníca, f. eine Grasart, C.
-
sẹ́ver, -rja, m. der Nordwind; mrzli s. brije; — der Norden; proti severju; Od severja pride Na njega vihar, Vod. (Pes.); — sẹ́ver, -vera, kajk.- Valj. (Rad); sẹ́vər, -vra, Mik., C., ogr.- Valj. (Rad).
-
sẹ́verən, -rna, adj. nördlich, Nord-, arktisch, Polar-; severni veter, severna stran, severni sij.
-
sẹverı̑n, m. = vodena troba, die Wasserhose, Jan.
-
sẹveríšče, n. der Nordpunkt ( astr.), Cig. (T.), Sen. (Fiz.).
-
sẹverjàn, -ána, m. der Nordländer, Bes., Vest.
-
sẹverjȃnəc, -nca, m. = severjan, Jan.
-
sẹverjȃnka, f. die Nordländerin, Str.
-
sẹ́vernica, f. 1) der Polarstern, Cig. (T.); — 2) = igla magnetnica, die Magnetnadel, der Compass, Cig., Jan., C.
-
sẹ́vernik, m. = severjan, C.
-
sẹvernják, m. 1) = severnik, Guts., C.; — 2) der Nordwind, Vrt.
-
sẹvernotečȃjən, -jna, adj. Nordpolar-: severnotečajne dežele, Cig. (T.).
-
sẹvernovzhǫ́dən, -dna, adj. = severovzhoden, nordöstlich, Cig., Jan.
-
sẹvernozahǫ́dən, -dna, adj. = severozahoden, Jan.
-
sẹverovzhòd, -hǫ́da, m. der Nordosten, Jan., Cig. (T.), nk.
-
sẹverovzhǫ́dən, -dna, adj. nordöstlich, Cig., Jan., nk.
-
sẹverovzhodnják, m. der Nordostwind, Jan. (H.).
-
sẹverozahòd, -hǫ́da, m. der Nordwesten, Jan., Cig. (T.), nk.
-
sẹverozahǫ́dən, -dna, adj. nordwestlich, Cig., Jan., nk.
-
sẹverozahodnják, m. der Nordwestwind, Cig.
-
sẹverozapádən, -dna, adj. = severozahoden, Jan., nk.
-
sẹ́vka, f. 1) die Säerin, Jan.; — 2) der Säekorb, Cig.; — 3) die Lerche (alauda), Mur.
-
sẹ̑vnica, f. der Säekorb, Cig., Jan., Slc., Dol.
-
sẹ̑vnik, m. = okrogla pletenica s povrazom, sevec jo nosi na roki, der Säekorb, Goriška ok.- Erj. (Torb.), Kras, Savinska dol.
-
səvsẹ̑ma, adv. gänzlich, Raič (Slov.).
-
sezȃvka, f. die graue Bachstelze, die Kuhstelze, (budytes boarula), Frey. (F.); (sesavka, Cig.); — pogl. zezavka.
-
səzívati, -am, vb. impf. ad sezvati, Jan. (H.).
-
səzúvati, -am, vb. impf. ad sezuti = izuvati.
-
səzuvȃvəc, -vca, m. = izuvak, der Stiefelknecht, Polj.
-
səzváti, -zóvem, vb. pf. zusammenrufen, Jan. (H.).
-
sfrkováti se, -ȗjem se, vb. impf. ad sfrkniti se.
-
shranı̑təv, -tve, f. die Aufbewahrung, Cig.
-
shranjeváti, -ȗjem, vb. impf. ad shraniti; aufbewahren; — bestatten, ogr.- C.
-
sičàv, -áva, adj. mit pfeifendem Athem: schwindsüchtig, C.
-
sičȃvəc, -vca, m. der Zischer, Cig.; gad s., die Zischnatter, Cig.
-
sičȃvka, f. 1) die Zischerin, Cig.; — 2) der Zischlaut, Cig., C.
-
sígav, adj. mit pfeifendem Athem, Cig., Jan.; sigavo govoriti, BlKr.
-
sígavəc, -vca, m. sigav človek, BlKr.
-
sígavica, f. die Schwerathmigkeit, Jan.
-
sígavost, f. pfeifendes Athmen (als Zustand), Jan.
-
sihràv, -áva, adj. nasskalt, Jan.; sihravo vreme, C.
-
sijȃvka, f. neka hruška, Bolc- Erj. (Torb.).
-
síkav, adj. = nestalen, flatterhaft: s. človek, Krn- Erj. (Torb.).
-
síkavəc, -vca, m. der Zischlaut, der Sibilant ( gramm.), Jan.
-
siketàv, -áva, adj. schwatzhaft: siketava baba, Z.
-
siloslǫ̑vəc, -vca, m. der Dynamist, Jan.
-
siloslǫ́vən, -vna, adj. die Dynamik betreffend, dynamisch, Jan.
-
siloslǫ̑vje, n. die Dynamik, Cig., Jan., Cig. (T.).
-
silovȃnje, n. gewaltthätiges Thun, kajk.- Valj. (Rad).
-
silováti, -ȗjem, vb. impf. = silo delati, gewaltthätig sein, Trub., Dalm.
-
silovı̑t, adj. 1) gewaltthätig, ungestüm, Jan.; drangvoll, C.; — 2) gewaltig, mächtig, Cig., C., nk.
-
silovı̑tež, m. ein gewaltthätiger Mensch, Cv.
-
silovı̑tost, f. 1) die Gewaltthätigkeit, die Gewaltsamkeit, der Ungestüm, Cig., C., Cig. (T.), nk.; — 2) die Gewaltigkeit, nk.
-
siloznȃnstvọ, n. = siloslovje, Cig.
-
sı̑łstvọ, n. die Gewaltsamkeit, der Zwang, C.; — die Gewaltthätigkeit, Nov.
-
sinjesvı̑łnat, adj. blauseiden, Zora.
-
sinǫ́vəc, -vca, m. 1) des Sohnes Sohn, der Enkel, Mur., Jan., C., BlKr.; — 2) = bratič, der Brudersohn, Cig., Jan.; ( hs.).
-
sinǫ́vən, -vna, adj. = sinovski, C.
-
sinǫ́vka, f. 1) = sinova hči, vnuka, Z., Vod. sp.; — 2) = bratova hči, bratična, Cig., Jan., Vod. sp.; ( hs.).
-
sinǫ̑vlja, f. 1) die Schwiegertochter, V.-Cig., Jan.; Tastu sinovlja bom, Vod. (Pes.); — 2) = sinova hči, vnuka, Vod. sp.
-
sinǫ̑vljək, -vljəka, m. = sinov sin, vnuk, (-vlik) Vod. sp.
-
sinǫ̑vlji, adj. des Sohnes, Dol.- Mik.; sinovlja ljubezen, BlKr.; sinovlja žena, die Schwiegertochter, Dict.; sinovlji sin, des Sohnes Sohn, Levst. (Zb. sp.); očina duša je tako dobro moja, kakor sinovlja duša, Dalm.
-
sinǫ̑vski, adj. Sohnes-, wie von einem Sohne, kindlich; po sinovsko skrbeti za koga, Jurč.
-
sinǫ̑vstvọ, n. die Sohnschaft, die Kindschaft, Cig., Jan., Rog.- Valj. (Rad).
-
sinǫ̑vščina, f. die Sohnschaft, ogr.- Valj. (Rad).
-
sı̑nstvọ, n. die Sohnschaft, Cig.
-
1. sipljìv, -íva, adj. schwerathmig, asthmatisch, Habd.- Mik., Mur., Cig., Jan., C.
-
2. sipljìv, -íva, adj. = sipek, Jan.
-
sipljı̑vəc, -vca, m. = sipljiv človek, der Keucher, Cig.
-
sipljívost, f. die Schwerathmigkeit, die Engbrüstigkeit, Mur., Cig., Jan.
-
sipotljìv, -íva, adj. engbrüstig, C.
-
sipovína, f. sandige Erde, Cig.
-
sı̑rarstvọ, n. die Käsefabrication, Cig., Jan., Nov., nk.
24.601 24.701 24.801 24.901 25.001 25.101 25.201 25.301 25.401 25.501
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani