Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
v (2.301-2.400)
-
volǫ́vski, adj. Ochsen-; volovska kri, Dalm.
-
volovščák, m. die Ochsenweide, C.
-
volǫ́vščica, f. = jalova telica, C.
-
volǫ́vščina, f. neka trta, C.; — prim. volovina 2).
-
vǫ́ltati, -am, vb. pf. gelingen, C., Jap. (Prid.).
-
volȗhar, -rja, m. die Feldmaus, Cig., Jan.; die Schermaus (hypudaeus terrestris), tudi: veliki v., Frey. (F.); mali v. = voluharica, Frey. (F.).
-
volȗharica, f. die kleine Feldmaus (hypudaeus arvalis), Frey. (F.), Spodnja Idrija- Erj. (Torb.).
-
vółžiti se, -im se, vb. impf. durch Feuchtigkeit verderben (von Lebensmitteln), C.
-
vòndər, conj., Mur., pogl. vendar 1).
-
vǫ́nga, f., nam. volga, Ip.- Erj. (Torb.).
-
vònj, vǫ́nja, m. 1) der Geruchssinn, der Geruch, Cig., Jan., Sen. (Fiz.), Erj. (Som.); — 2) der Geruch, der Wohlgeruch, der Duft, Cig., Jan., Cig. (T.), nk.; ( hs.).
-
vǫ́nja, f. der Geruch, Burg. (Rok.), Notr.
-
vonjáłən, -łna, adj. Geruchs-: vonjȃłni živec, der Geruchsnerv, Erj. (Som.).
-
vonjȃłnica, f. das Riechfläschchen, Cig.
-
vonjálọ, n. das Geruchsorgan, Cig.
-
vǫ́njast, adj. wohlriechend, ogr.- C.
-
vonjàt, -áta, adj. wohlriechend: vonjato bilje, Levst. (Zb. sp.).
-
vonjáti, -ȃm, vb. impf. 1) einen Geruch verbreiten, Mur., V.-Cig., Jarn., Cig. (T.), Ročinj- Erj. (Torb.), Burg. (Rok.); — duften, Jan., nk.; — 2) übel riechen, stinken, Mik., Št.- Trst. (Let.); — 3) = duhati, riechen: v. smrekovo vejo, Zv.; — 4) schnupfen, GBrda.
-
vonjàv, -áva, adj. wohlriechend, duftend, Jan., nk.
-
vonjȃva, f. 1) der Wohlgeruch, der Duft, Cig., Jan., C., nk.; — 2) der Riechstoff, Jan.; bes. der Weihrauch, C.
-
vonjávən, -vna, adj. duftend, Cig.
-
vonjavína, f. die Riechessenz, Jan. (H.).
-
vonjȃvka, f. das Wiesenriechgras, das Ruchgras (anthoxanthum odoratum), C., Vrt.
-
vonjávost, f. die Riechkraft, Jan. (H.).
-
vǫ̑njba, f. ein übler Geruch, der Gestank, Habd.- Mik., ogr.- C.
-
vonjìv, -íva, adj. duftend, Jan., Glas., Vrt., Zv.
-
vonjúha, f. der Gestank, ogr.- C., Valj. (Rad).
-
vòr, vóra, m. 1) das Blockschiff, das Floß, Pohl., Jarn., Mur., Cig., DSv.; — der Kahn, C. ( Vest.); ( prim. češ. vor, Floß); — 2) die Kette: kotel na voru visi, Nov.- C.
-
vǫ́radən, -dna, adj. = redek (ne gost): obloda za prasce je voradna (od it. rado = redek), Vrsno- Erj. (Torb.).
-
vorcan, m. 1) die mittelst einer Schnur gefärbelte Linie am Bauholz, ogr.- C. ( Vest.); — 2) das Brandmal, ogr.- C. ( Vest.); — das Wundmal, C.; — (morda iz nem. Vorzeichen?).
-
vǫ̑rdati, -am, vb. impf. 1) herumstöbern ( n. pr. obleko po škrinji prevračati), BlKr.- Let.; — 2) v. se, spielen, scherzen (von jungen Thieren, Kindern), zapŠt.- C.; — sich mühen, Jan.
-
vorę́nka, f. ein Plankenthor, jvzhŠt.
-
1. vorih, m. der essbare grüne Frosch, C.; — prim. urh.
-
2. vorih, m. = blato, katero se prijema kose, BlKr.- Let.
-
voríti, -ím, vb. impf. (mit der Kette) sperren, Idrija.
-
vorjénje, n. das Sperren (mit einer Kette), (vórjenje), Štrek.
-
vorljága, f. die Pfütze, Gor.
-
vorlják, m. 1) = orodje, s katerim lubje z debla strgajo, Savinska dol.; — 2) = konjederec, Savinska dol.
-
vorníca, f. die Schranke, Z.
-
vorník, m. kamen ob cesti, der Prallstein, Tolm., Rihenberk- Erj. (Torb.), Štrek.
-
vǫ̑s, m. der Schnurbart, Mik.; = pl. vosi, M., C.
-
vǫ́se, f. pl. = vosi, der Schnurbart, Guts., Mur., Cig., Jan.
-
vọ̑sək, -ska, m. das Wachs; mehak kakor vosek.
-
vosẹ̑nica, f. = gosenica, Guts.- Cig., Jan., M., Erj. (Torb.), Št.- Cig.; vǫ́senica, KrGora.
-
vọ̑sk, m. = vosek.
-
voskár, -rja, m. der Wachsfabrikant, Cig.; — der Wachshändler, Cig., Zora; — der Lebzelter, C.
-
voskaríca, f. die Wachshändlerin, Cig.
-
voskárnica, f. die Wachsfabrik, Cig.
-
voskȃrstvọ, n. die Wachsfabrication, DZ.
-
vọ̑skast, adj. wächsern, M.
-
vọ̑skati, -am, vb. impf. mit Wachs bestreichen, wichsen, M.
-
vọ̑skovəc, -vca, m. der Wachsbaum, Cig.
-
voskovína, f. das Rohwachs, der Wachsstoff, C.
-
vọ̑skovnik, m. die Wachsmyrte (myrica), Tuš. ( Z.).
-
vòšč, vóšča, m. der Schachtelhalm (equisetum), C.
-
voščár, -rja, m. = voskar, Cig.
-
voščárnica, f. die Wachssiederei, V.-Cig.
-
voščȃrstvọ, n. die Wachsbereitung, DZ.
-
vóščəc, -čəca, m. der Schachtelhalm (equisetum), Valj. (Rad).
-
voščę̑n, adj. wächsern, Wachs-; voščena sveča.
-
voščeníca, f. die Wachskerze; der Wachsstock, Cig., Jan.
-
voščenı̑čar, -rja, m. der Wachskerzenzieher, Cig.
-
voščeník, m. das Griesig in den Bienenstöcken, V.-Cig.
-
voščenják, m. der Wachsstock, C.
-
vǫ́ščenje, n. das Wünschen.
-
voščę́nka, f. 1) die Wachskerze, Mik.; — 2) die Wachsleinwand, Cig., C.; (po rus.); — 3) der Wachsapfel, Dol., Št.
-
voščevína, f. 1) der Wachsstoff, das Rohwachs, C.; — 2) die Wachsabfälle, Jan.
-
1. voščílọ, n. der Wunsch; der Glückwunsch, die Gratulation.
-
2. voščílọ, n. die Wichse, Mur., Cig., Jan.
-
voščína, f. 1) der Wachskuchen, Cig.; — das Wachs zum Wichsen, C.; bes. Wachs zum Anstreichen des Zwirnes, Lašče- Levst. (Rok.); — 2) die Wachsscheibe ohne Honig, C., Levst. (Beč.); pl. voščine, das ungeläuterte Wachs, C.; — 3) der Wachsabfall, Cig., Jan., M.; nav. pl. voščine, die Wachstreber, Vrtov. (Km. k.), Dol.; — die Honighefe, Mik., C.
-
voščı̑nar, -rja, m. der Wachstreber einkauft, Lašče- Levst. (Rok.).
-
voščı̑təv, -tve, f. das Wünschen, die Gratulation.
-
1. vǫ́ščiti, -im, vb. impf. 1) anwünschen, wünschen; v. srečo; v. dobro jutro; voščim ti, da bi se ti dobro godilo; — 2) zuerkennen, Dict.; pravdo v. komu, Trub.; pravico komu v., Rec.; — prim. stvn. wunsken, Mik. (Et.).
-
2. voščíti, -ím, vb. impf. mit Wachs überziehen, bestreichen oder schmieren, Meg., Mur., Cig., Jan.; krojač vošči nit, Levst. (Rok.).
-
1. voščı̑vəc, -vca, m. der Wünscher, der Gratulant, Cig., Jan.
-
2. voščı̑vəc, -vca, m. der Wichser, Jan. (H.).
-
vošlják, m. = ošljak, die Wegdistel, Notr.
-
vǫ́tčiti, vǫ̑tčim, vb. impf. eintragen (beim Weben), Jan., C.; tkalec votči, C.
-
vǫ̑tək, -tka, m. 1) der Einschlag im Gewebe; Votek ženem sem in tam, Danj. (Posv. p.); votek ima biti iz zlata, Jap. (Sv. p.); — temu je lehko votek najti, dafür ist leicht ein Mittel zu finden, Levst. (Zb. sp.); v. motati komu, jemandem nachgehen: deca materi zmeraj votek motajo, vzhŠt.; — 2) pečni votek, eine Art Mehlspeise, Št.- C.; — 3) (šaljivo) = denar, C.
-
vǫ́təł, -tla, adj. = otel, hohl; — v. sodnik, ein bestochener Richter, Cig.; — eitel: votla želja, ogr.- C.
-
vǫ̑tka, f. = ozek, nožnici podoben žep v hlačah ( n. pr. za nož), Gor.
-
vǫ̑tkati, -am, vb. impf. eintragen (beim Weben), Cig.
-
vǫ̑tla, f. die Höhle, ogr.- C., Valj. (Rad); die Felsenhöhle, C.
-
votlák, m. = votel panj s čebelami, C.
-
votlìč, -íča, m. der Bimsstein (pumex), Mur., Cig., C., DZ., nk.
-
votlíčast, adj. dichtlöcherig, Cig.
-
votlı̑łnik, m. der Hohlbohrer, Cig.
-
votlína, f. die Höhle, die Höhlung.
-
votlínast, adj. höhlig, Cig.
-
votlíti, -ím, vb. impf. hohl machen, aushöhlen.
-
votljȃva, f. das Hohle, die Höhlung: v. pljuč, Vrtov. (Km. k.).
-
votlorǫ̑žəc, -žca, m. votlorožci, die Hornthiere (cavicornia), Cig.
-
votlosádən, -dna, adj. hohlsamig, Cig.
-
vǫ́tlost, f. die Hohlheit.
-
votòr, -tǫ́ra, m. die Nuth, nav. pl. votori, Gor.; — prim. utor, otor.
-
votǫ̑rək, -rka, m. die Nuth, C.
-
votǫ̑rnik, m. = utornik, der Nuthhobel, C.
-
vǫ́troba, f. die Eingeweide, Meg., Dalm. (Reg.).
-
vọ̑z, -ȃ, m. 1) der Wagen; parni v., der Dampfwagen; železnični v., der Einsenbahnwaggon; oskrbeti, najeti voz, eine Fuhre besorgen, aufnehmen, voz sena, eine Fuhre Heu; — mali, veliki voz, der kleine, der große Bär ( astr.); koroški v., der große Bär, Postojna- Erj. (Torb.), Štrek.; = Martinov voz, Goriška ok.- Erj. (Torb.); — 2) der Schemel in den Sägemühlen, das Gestell, auf welchem der Sägeblock liegt, V.-Cig., Št.; — 3) Elijev v., der Rittersporn (delphinium consolida), Skrilje pod Čavnom- Erj. (Torb.).
-
vǫ̑z, -ı̑, f. das Band, Mik.
1.801 1.901 2.001 2.101 2.201 2.301 2.401 2.501 2.601 2.701
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani