Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar

te (255-354)

  1. təmnẹ̑nje, n. das Dunkelwerden.
  2. təmnẹ́ti, -ím, vb. impf. finster werden; — temneč, dämmerig, dunkel: temneče jutro, temneč večer, Fr.- C.; temneča hiša, finster, C.; — dunkel werden ( v. Farben).
  3. təmníca, f. 1) die Finsternis, die Dunkelheit, Jan., Valj. (Rad); ajdje leže v globokih temnicah, Trub.; Od oči so tudi meni se uzdignile temnice, Preš.; — 2) eine dunkle Zelle, Cig., DZ.; — die optische Dunkelkammer (camera obscura), Cig. (T.), Sen. (Fiz.); — ein dunkler Kerker; — 3) pl. temnice: kraj na onem svetu, kjer bivajo duše nekrščenih otrok, Staro Sedlo, Lašče- Erj. (Torb.).
  4. təmnı̑čar, -rja, m. 1) der Kerkermeister, Cig., Jan., Zora; — 2) der Arrestant, ogr.- Valj. (Rad).
  5. təmnı̑čarica, f. die Kerkermeisterin, Cig., Jan.
  6. təmnı̑čarstvọ, n. das Kerkermeisteramt, Jan. (H.).
  7. təmníkast, adj. etwas dunkel.
  8. təmnı̑t, adj. dunkel, Cig., M.; temnita prihodnost, Ravn.
  9. təmníti, -ím, vb. impf. finster, dunkel machen; — t. se, finster, dunkel werden; temni se, es wird dunkel.
  10. təmnják, m. ein lichtscheuer Mensch, Dict.- Mik.; — der Finsterling, der Obscurant, Cig.
  11. təmnjénje, n. das Dunkelmachen.
  12. təmnóba, f. die Dunkelheit, Dict.; hoditi v temnobi, Guts. (Res.).
  13. təmnobárvən, -vna, adj. dunkelfarbig, Cig., Jan., nk.
  14. təmnobǫ́jən, -jna, adj. dunkelfarbig, Jan., nk.
  15. təmnǫ̑ča, f. die Finsternis, Mur., Cig., Jan.
  16. təmnoglȃvəc, -vca, m. der Finsterling: pitali so nas s temnoglavci, Str.
  17. təmnoglę̑dəc, -dca, m. der Pessimist, Jan. (H.).
  18. təmnolàs, -lása, adj. dunkelhaarig, nk.
  19. təmnomǫ́dər, -dra, adj. dunkelblau, nk.
  20. təmnoòk, -ǫ́ka, adj. dunkeläugig, Cig., Jan., nk.
  21. təmnordèč, -ę́ča, adj. dunkelroth.
  22. təmnorjàv, -áva, adj. dunkelbraun.
  23. təmnorumèn, -éna, adj. dunkelgelb.
  24. təmnosìv, -síva, adj. dunkelgrau.
  25. təmnọ̑st, f. die Dunkelheit, Dict., Mur., Cig.
  26. təmnóta, f. = temota, Mur., Cig., Jan., C.; škodljiva t., Guts. (Res.).
  27. təmnótən, -tna, adj. = temoten, Mur., Cig.
  28. təmnozelèn, -éna, adj. dunkelgrün.
  29. təmóta, f. die Finsternis, die Dunkelheit, das Dunkel.
  30. temótən, -tna, adj. dunkel, finster.
  31. təmótnost, f. die Dunkelheit.
  32. témpast, adj. stumpfsinnig, Dict.; — prim. tumpast, top.
  33. tempè, -ę́ta, m. tempast človek, Dict.
  34. 1. témpəlj, -plja, m. = tempe, Dict.
  35. 2. tēmpəlj, -plja, (-pəljna), m. der Tempel; ( nav. témpəlj).
  36. tempəljnína, f. die Tempelsteuer, Mur., C.
  37. tēmpəljski, adj. Tempel-.
  38. temperamēnt, m. narav, das Temperament.
  39. temperatūra, f. toplina, die Temperatur.
  40. tēmpljar, -rja, m. der Tempelherr, der Templer, Cig., Jan.
  41. tēmpljarski, adj. Tempelherren-, Templer-: t. red, Cig., Jan.
  42. tẹmùč, conj. (starejša pisava za: temveč) vielmehr, sondern; tat ne pride temuč da krade, ein Dieb kommt nur um zu stehlen, Dalm., Schönl.; nič druzega nẹ́, temuč —, es ist nichts anderes, als —, Trub.
  43. tẹmvèč, conj. vielmehr, sondern, nk.; — prim. temuč.
  44. tənȃk, -nkà, adj. = tenek, tanek.
  45. tənčíca, f. 1) feine Leinwand; der Schleierflor, Cig., Jan., nk.; — 2) = tenka zemlja, seichter Boden ( opp. debelica), Tolm.- Erj. (Torb.); — 3) die Oberhaut (epidermis), Cig. (T.), Erj. (Som.); — 4) = tenčina 2), die Weiche, BlKr.
  46. tənčı̑čarica, f. die Florfliege (hemerobius perla), Jan., Erj. (Ž.).
  47. tənčíčən, -čna, adj. fein (vom Gespinst), C.
  48. tənčı̑čnik, m. der Flor, Mur., Cig., Jan.
  49. tənčína, f. 1) die Feinheit ( z. B. des Gewebes), Cig., Jan.; — 2) die Weiche am menschlichen o. thierischen Körper, BlKr.; — 3) seichter Boden, Z., UčT.
  50. tę̑nda, f. = ranta, BlKr.- DSv.
  51. tendēnca, f. namera, die Tendenz, nk.
  52. tendencijōzən, -zna, adj. nameren, tendenziös.
  53. tendēnčən, -čna, adj. Tendenz-: tendenčni roman, der Tendenzroman, LjZv.
  54. tə̀nəhən, -hna, adj. dünn und zart, Habd.- Mik.; t. oblaček, Zora.
  55. tənə̀k, -nkà, adj. (določno: tȃnki, -a, -ọ, Cv.); 1) dünn; tenka šiba; — tanko črevo, der Dünndarm, Cig. (T.); — fein; tenko platno, sukno; t. veter, ein durchdringender Wind, Svet. (Rok.); t. sluh, ein feines Gehör; tenko slišati; t. nos, eine feine Nase; ima tenek nos, er nimmt es gerne sehr genau, Cig.; t. okus, Cig. (T.); — 2) knapp: pet kil tenke vage, Rihenberk- Erj. (Torb.); na tankem, knapp, C.; tenka hrana, strenge Diät, Cig.; — 3) genau; tenka vest; tenko poročilo, eine genaue Mittheilung, DZ.; tenko poučilo, eine präcise Instruction, Levst. (Močv.); tȃnjša določila, nähere Bestimmungen, DZ.; t. premislek, reifliche Erwägung, Levst. (Pril.); t. človek, ein accurater, gewissenhafter Mensch, Svet. (Rok.); na tanko, genau; tanje, genauer, Levst. (Močv.); tanje ustanoviti, DZ.
  56. tenę̑t, m. = tenetva, das Spiegelnetz, Ljub.
  57. tənẹ́ti, -ím, vb. impf. dünn werden: otok teni, die Geschwulst nimmt ab, C.
  58. tenę̑tva, f. = lovnica, das Spiegelnetz, BlKr.
  59. tenę̑tvọ, n. die hintere, großmaschige Wand am Zugnetze, Žaga pri Bolcu- Erj. (Torb.); — prim. stsl. teneto, Netz.
  60. təníca, f. die Flachsseide (cuscuta), M., C.
  61. tənílọ, n. der Teig (šaljivo), C.; tenila imamo, pa mazila ne, da bi gibanice pekli, Fr.- C.
  62. təníti, -ím, vb. impf. dünn machen, dünn ziehen, walken, ausziehen, Mur.; testo je tenjeno, Kras- Erj. (Torb.), vzhŠt.; dünn Schlagen: kovine t., Erj. (Min.).
  63. tẹ́nja, f. ein bestimmt begrenzter Schatten ( z. B. eines Menschen, eines Haufes), das Schattenbild, Habd.- Mik., Mur., Jan., Cig. (T.), ogr.- C., Danj. (Posv. p.), Prip.- Mik., kajk.- Valj. (Rad); tvoja t. se vidi na steni, vzhŠt.
  64. tẹnjekàz, -káza, m. der Schattenzeiger, Jan. (H.).
  65. tənkǫ̑ča, f. die Dünnheit, C., Z., kajk.- Valj. (Rad).
  66. tənkočútən, -tna, adj. feinsinnig, Cig.
  67. tənkočútnost, f. der Feinsinn, Cig.
  68. tənkoglásən, -sna, adj. helltönend, hellklingend, Cig., Jan.
  69. tənkokljȗnəc, -nca, m. der Dünnschnäbler, Cig., Jan.
  70. tənkokǫ́žən, -žna, adj. feinhäutig, Mur., Cig., Jan.
  71. tənkolàs, -lása, adj. feinhaarig, Cig., Jan.
  72. tənkolìst, -lísta, adj. dünnblätterig, Cig., Jan.
  73. tənkonítən, -tna, adj. dünnfädig, Cig.
  74. tənkonòg, -nǫ́ga, adj. dünnbeinig, Cig., Jan.
  75. tənkonogàt, -áta, adj. dünnbeinig, Jan.
  76. tənkonǫ́žən, -žna, adj. dünnfüßig, Jan., nk.
  77. tənkoperę́sən, -sna, adj. dünnblätterig, Cig., Jan.
  78. tənkoskŕbən, -bna, adj. sehr sorgfältig, Vrtov. (Vin.).
  79. tənkoslúšən, -šna, adj. feinhörig, Zv.
  80. tənkọ̑st, f. 1) die Dünnheit; — die Feinheit; — 2) die Genauigkeit, Cig.
  81. tənkostébrn, adj. feinsäulig, Cig.
  82. tənkóta, f. = tenkost.
  83. tənkoùh, -úha, adj. feinhörig, Cig.
  84. tənkovẹ́stən, -stna, adj. gewissenhaft, nk.
  85. tənkovẹ́stnost, f. die Gewissenhaftigkeit, nk.
  86. tənkovína, f. ein dünner Zeug, Jurč.
  87. tənkovràt, -vráta, adj. dünnhalsig, Cig., Jan.
  88. tənkovrátən, -tna, adj. dünnhalsig, Cig.
  89. tenōr, -rja, m. die hohe Männerstimme im Gesang, der Tenor.
  90. tenorīst, m. der Tenorist.
  91. tentáti, -ȃm, vb. impf. = izkušati, versuchen, ogr.- C., BlKr.; — prim. lat., it. tentare.
  92. teogonı̑ja, f. bogorodje, die Theogonie.
  93. teokratı̑ja, f. bogovladje, die Theokratie.
  94. teokrātski, adj. bogovladen, theokratisch.
  95. teolōg, m. bogoslovec, der Theolog.
  96. teologı̑ja, f. bogoslovje, die Theologie.
  97. teolōški, adj. bogoslovski, theologisch, nk.
  98. teorēm, m. znanstven učni stavek, das Theorem.
  99. teorētičən, -čna, adj. kar je po teoriji, theoretisch.
  100. teorētik, m. der Theoretiker.

   1 55 155 255 355 455 555 655 755 855  


  Nova poizvedba      Pripombe      Na vrh strani


Strežnik Inštituta za slov. jezik Fr. Ramovša ZRC SAZU Iskalnik: NEVA