Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
s (4.901-5.000)
-
sọ̑pər, adv. et praep. = zoper, Mur., Cig., Šol., Dict.- Mik., pod Nanosom, Kras- Erj. (Torb.); Bogu je s., s. Boga je, C.; tebi na soper, dir zum Trotz, Levst. (Rok.); kaj se s. ("supar") njemu stavi? Trub.; s. ("supar") našim sovražnikom, Krelj.
-
sopẹ́sək, -ska, m. der Tegel ( min.), Cig. (T.).
-
sopèt, -ę́ta, m. der Wasserschwall: sopeti ("supeti") so prihiteli po jarkih, SlN.; veliki sopeti ("supeti") s sodrgo vred privro z bregov, Bes.; — prim. sopot 3).
-
sọ̑pet, adv. = zopet, spet, Mur., Jan., Mik.
-
sopẹ́ti, -ím, vb. impf. = sopsti, vernehmlich athmen, Mur., C., Mik.; — schnauben, Met.
-
sópih, m. 1) ein aufgeblasener Mensch, Mur., Danj.- Mik.; — 2) das Ofenluftloch, C.; — 3) = sopuh, Mur.; — tudi: sǫ́pih, Valj. (Rad).
-
sopíhanje, n. heftiges Athmen, das Schnaufen.
-
sopíhati, -ham, -šem, vb. impf. heftig athmen, keuchen, schnaufen.
-
sopílọ, n. 1) das Athmungswerkzeug, Cig., Jan.; — 2) die Mündung des Blasbalgs (die Diese), Cig.; — 3) das Blaseinstrument, Zv.; ( hs.).
-
1. sopíti, -ím, vb. impf. schwer athmen machen, den Athem beschweren: kašelj me hudo sopi, C., jvzhŠt.
-
2. sopíti, -ím, vb. impf. einschläfern, C., Cv.
-
sopívəc, -vca, m. der Trinkgenosse, Cig., Zora.
-
sǫ̑pka, f. der Vulcan, Cig. (T.), Šol.; — rus.
-
soplemę́nəc, -nca, m. = soplemenik, Zora.
-
soplemeník, m. der Stammgenosse, C., Trst. (Let.).
-
sọ̑pljaj, m. der Athemzug, Cig., C.; poslednji s., Cig.
-
sopljìv, -íva, adj. schwer athmend, schnaubend, M.; s. je, kdor naglo gre ali jẹ́, C.
-
sǫ́plovnik, m. = oplen (iz: sooplenovnik), Temljine ( Tolm.)- Štrek. (Let.).
-
sópniti, sǫ̑pnem, vb. pf. einen Athemzug thun, Cig., Jan., Let.- C.; tief aufathmend etwas sagen: "vi verjamete to?" sopne ona, Jurč.
-
sopodpìs, -písa, m. die Gegenzeichnung, Jan. (H.).
-
sopooblaščę́nəc, -nca, m. der Mitbevollmächtigte, Cig., Jan.
-
soporȃba, f. die Mitbenützung, DZ.
-
soporočevȃvəc, -vca, m. der Correferent, DZ.
-
sopórok, -rǫ́ka, m. der Mitbürge, Cig.
-
soporǫ̑štvọ, n. die Mitbürgschaft, Cig., C.
-
soporọ̑tnik, m. der Mitgeschworne, C., DZ.
-
sopósəł, -sla, m. der Mitdiener, soposli, das Mitgesinde, C.
-
soposẹ̑st, f. der Mitbesitz, Cig., Jan.
-
soposẹ̑stje, n. die Gemeinschaft des Besitzes, Cig.
-
soposẹ̑stnica, f. die Mitbesitzerin, Cig., Jan., C., nk.
-
soposẹ̑stnik, m. der Mitbesitzer, Cig., nk.
-
soposlánəc, -nca, m. der Mitbotschafter, Cig.
-
sopòt, -óta, m. 1) = sopihanje, ogr.- Valj. (Rad); — 2) der Dampf vom kochenden Wasser, der Dunst, C., ogr.- Valj. (Rad), vzhŠt.; — 3) der Wasserfall, Vrsno ( Tolm.)- Erj. (Torb.); zastonj se oziraš po sopotih in slapovih, Zv.; tudi: sópot, gen. sópota a. sopóta, Svet. (Rok.).
-
sopotáti, -otȃm, -ǫ́čem, vb. impf. mit Geräusch hervorqualmen, C.; iz lokomotive sopota, nk.
-
sopótən, -tna, adj. Dampf-, ogr.- C., Valj. (Rad).
-
sopotíti, -ím, vb. impf. schnauben, C.
-
1. sopǫ̑tnica, f. die Reisegefährtin, Cig., Jan., nk.
-
2. sopǫ̑tnica, f. 1) das Windloch, das Wetterloch, Ravn.- Cig.; — 2) = slap, der Fall des Wassers, der Flussfall, Jan.; — 3) der Canal, Levst. (Cest.), Nov.; ( prim. stsl. sopotъ, Canal); (Sopotníca, ime potokom, Gor.).
-
1. sopǫ̑tnik, m. der Reisegefährte, Cig., Jan., C., nk.
-
2. sopǫ̑tnik, m. der Dampfwagen, ogr.- Valj. (Rad).
-
sopotovȃvəc, -vca, m. der Mitreisende, nk.
-
sopotovȃvka, f. die Mitreisende, nk.
-
soprȃvdar, -rja, m. = sopravdnik, Cig.
-
soprȃvdnik, m. der Streitgenosse, DZ.
-
sopravíca, f. das Mitrecht, C.
-
sǫ́praznik, m. ein nicht gebotener Feiertag, ein Halbfeiertag, Cig., Jan., Cv., Dol., jvzhŠt.
-
sopremı̑čnica, f. der Nebenplanet, Cig. (T.), C., Jes.
-
sopríča, f. der Mitzeuge, Cig.
-
soprisę̑žən, -žna, adj. eidgenössisch, Cig.
-
soprisę̑ženəc, -nca, m. der Eidgenosse, Jan.
-
soprisę̑žnica, f. die Eidgenossin, Jan. (H.).
-
soprisę̑žnik, m. der Eidgenosse, Cig., Jan., Let.
-
sọ̑prn, adj. = zopern, Mur., Cig., Jan., Str., Kras, pod Nanosom- Erj. (Torb.), Št.
-
sọ̑prnik, m. = zoprnik, Mur., Cig., Navr. (Let.), Kras, pod Nanosom- Erj. (Torb.).
-
sọ̑prnost, f. = zoprnost, Mur.
-
sǫ́prog, -prǫ́ga, m. 1) der Gemahl, Jan., C., nk.; (po rus.); — 2) kdor svoje živinče z živinčetom svojega soseda vkup vprega, Zavrče ( vzhŠt.)- C.
-
soprǫ̑ga, f. die Gemahlin, Jan., C., nk.; — prim. soprog 1).
-
soprogomòr, -mǫ́ra, m. der Gattenmord, Jan. (H.).
-
soprósəc, -sca, m. = soprositelj, Cig.
-
soprosı̑telj, m. der Mitbewerber, DZ.
-
sǫ̑proti, praep. c. dat. = proti, ogr.- C.
-
soprotı̑vən, -vna, adj. = nasproten, C.; — subconträr (von Urtheilen), Cig. (T.).
-
soprotı̑vnik, m. = nasprotnik, C., kajk.- Valj. (Rad).
-
soprotı̑vstvọ, n. das Hindernis, C.
-
sọ̑prstvọ, n. die Gegnerschaft, der Widerstand, C., Dict.- Mik.
-
soprstvováti, -ȗjem, vb. impf. dagegen sein, Gegner sein, C.
-
sọ̑prščina, f. = soprnost, soprstvo, Dict., Cig., C.
-
sópsti, sópem, vb. impf. vernehmlich athmen; težko s., schweren Athem haben; keuchen, Cig.; s. na koga, jemanden ankeuchen, Cig.; — s. na piščal, die Flöte blasen, C.; — schnauben, Mur.; Le turški konji tak sopo, Npes.-K.
-
soptáti, -ȃm, vb. impf. schnauben: krutost s., Rache, Zorn schnauben, C.
-
sopúh, m. der Dampf, der Dunst, Cig., Jan., Nov., Dol., Gor.
-
sopúha, f. der Dampf (eine Pferdekrankheit), DZ.
-
sopúntati, -am, vb. impf. = sopotati, keuchen, C.
-
sopúšən, -šna, adj. s. sod, ein Fass mit schlechtem Geruch, C.
-
sopúšina, f. der Dunst, C.
-
sọ̑ra, f. 1) = svora, sovra, die Langwiede am Wagen, Mur., Cig., Kr.; — 2) Name einer Kuh mit einem Streifen auf dem Rücken, C.
-
sọ̑rast, adj. mit einem Streifen am Rücken: sorast vol, Mik.; — prim. sora 2).
-
sorávən, -vna, adj., Jan., pogl. vzporeden.
-
sorȃvnik, m. der Parallelkreis, Cig.; pogl. vzporednik.
-
sorazbǫ̑jnik, m. der Miträuber, Cig.
-
sorazdẹ̑łba, f. die Nebeneintheilung (condivisio), Cig. (T.).
-
sorazmę́rən, -rna, adj. proportional, proportioniert, Cig. (T.), Žnid., nk.
-
sorazmę̑rje, n. die Gleichheit von Verhältnissen, die Proportion, Cig. (T.), Cel. (Ar.); s. razrešiti, eine Proportion auflösen, Cel. (Ar.).
-
sorazmę̑rnica, f. die Proportionale, Cig. (T.), Cel. (Ar.).
-
sorazmę́rnost, f. die Proportionalität, Cig. (T.).
-
sorẹ̑čje, n. das Stromsystem, Jan. (H.).
-
sorę̑d, adv. um diese Zeit, C.
-
sorę̑dje, n. das Coordinatensystem, Cig. (T.).
-
sorę̑dnica, f. die Coordinate ( math.), Jan., Cig. (T.).
-
soredǫ̑vnik, m. der Ordensgenosse, Cig.
-
sọ̑rej, m. = sorast vol, Mik.
-
soreję́nəc, -nca, m. der Mitzögling, C.
-
sọ̑rnica, f. das Bodenbrett auf dem Leiterwagen, Cig.; ( nam. svornica).
-
sọ̑rnik, m. der Schlossnagel, der Spannagel (klin, ki gre skozi soro in veže zadnji del voza s prednjim delom), Cig., Goriška ok.- Erj. (Torb.), Štrek.; — nam. svornik.
-
sorọ̑d, m. die Verwandtschaft, nk.
-
sorọ̑dəc, -dca, m. = sorodnik, Jan., Vrt.
-
sorọ́dən, -dna, adj. verwandt, Jan., nk.
-
sorodljívost, f. die Verwandtschaftskraft ( chem.), Jan. (H.); (srodljivost, h. t.- Cig. [T.]).
-
sorọ̑dnica, f. die Verwandte, Jan., nk.
-
sorọ̑dnik, m. der Verwandte, Cig., Jan., nk.; sorodniki vzhodne, nizhodne vrste, Ascendenten, Descendenten, Cig. (T.).
-
sorọ̑dništvọ, n. die Verwandtschaft, Jan. (H.).
4.401 4.501 4.601 4.701 4.801 4.901 5.001 5.101 5.201 5.301
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani