Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
s (43.739-43.838)
-
kobíljevəc, -vca, m. der Brantwein aus Stutenmilch, C., M.
-
kobı̑lji, adj. Stuten-; kobilje mleko.
-
kóblji, adj. Ross-, Jarn., Mariborska ok.- C., Trst. (Let.); koblja muha, die Rossfliege, Jarn.; koblji kumič, koblja kumena, der Rosskümmel, C.
-
kǫ́bniti, kǫ̑bnem, vb. pf. hereinbrechen: sodni dan če na nje kobniti, Krelj- Mik.; zdajci kobne strašna nevihta, Vrt.
-
kóbra, f. = kober, Guts.
-
kóbranka, f. die Würfelnatter (tropidonotus tessellatus), Erj. (Ž.).
-
kobrár, -rja, m. der Würfelspieler, Guts., Cig.
-
kóbrati, -am, vb. impf. würfeln, Pohl., Guts., Jarn., Mur., Cig., Jan.
-
kóbrc, m. dem. kober; das Würfelchen, Valj. (Rad).
-
kobȗłčək, -čka, m. dem. kobulec; k. črešenj, ein Büschel Kirschen, Cig., C.
-
kobúlica, f. 1) dem. kobula, die Dolde, Jan.; — der Knoblauch-, Zwiebel- oder Mohnkopf, Z.; — der Schädel, C., Z.; — kobulíca, der entkernte Maiskolben, Sv. Peter (Goriš.)- Erj. (Torb.); — der Pfirsich- oder Marillenkern, Gorica- Erj. (Torb.); — 2) das Täschelkraut (thlaspi), Cig., Nov., Medv. (Rok.).
-
kòc, kóca, m. die Kotze, die Haardecke; — prim. stvn. chozzo, bav. der kotzen, Levst. (Rok.).
-
kocáti, -ȃm, vb. impf. 1) in großen Flocken fallen: sneg koca, Dol.; — 2) zotteln, schwerfällig gehen, Cig.
-
kǫ̑ce, -eta, n. = kocek, Solkan- Erj. (Torb.).
-
kǫ̑cək, -cka, m. junges Schweinchen, Kras- Erj. (Torb.).
-
kócəł, -cla, m. entkernter Maiskolben, Ip.- Erj. (Torb.); — prim. 1. kocelj.
-
1. kǫ́cəlj, -clja, m. 1) der Krauskopf, Kras- Erj. (Torb.); — zottiger Hund, C.; — ein rauhhaariges Kleid, ein Pelz, C.; — entkernter Maiskolben, Rihenberk ( Goriš.)- Erj. (Torb.); — 2) die Haarzotte, C., Kras- Erj. (Torb.).
-
2. kocę̑lj, m. die Bleihe (cyprinus brama), ("kocél") Frey. (F.); bodeči k., der Dornbrassen, Cig.
-
kocẹ̑n, m. der Kohl- oder Krautstengel; — der Kürbisstengel, Mur., C.; vsaka buča za svoj kocen drži, BlKr.- DSv.; — entkernter Maiskolben, C.
-
kocẹnẹ́ti, -ím, vb. impf. starr sein ( z. B. vor Kälte), Jan., C.; vse škriplje pod nogami in koceni, Zora; mraz je, da vse koceni, Z.
-
kócənj, -cnja, m. die Schneeflocke, Cig.
-
kocẹ̑nje, n. coll. die Krautstengel; — kocẹnjè, ogr.- Valj. (Rad).
-
kocẹ̑njiče, n. dem. kocenje; kleine Krautstengel, Valj. (Rad).
-
kocína, f. das einzelne dickere und längere Haar am menschlichen Leibe, mit Ausnahme des Kopfes, oder am thierischen Körper; — das Haar an Pflanzen, Jan.
-
kocinàt, -áta, adj. = kocinast, Jan. (H.).
-
kocı̑nje, n. coll. = kocine; — kocinje na rastlinah, Trst. (Let.).
-
1. kǫ̑cka, f. der Würfel, Habd., Cig., Jan., Cel. (Geom.); kocke igrati, Cig., Jan.; kocke metati, C.; — der Cubus, Cig. (T.); — das Würfelbein ( zool.), Cig. (T.); — prim. češ., polj. kostka.
-
2. kǫ̑cka, f. = svinjka, Ponikve- Erj. (Torb.); — prim. kocek.
-
kǫ̑ckanje, n. das Würfelspiel, Cig.
-
kǫ̑ckar, -rja, m. der Würfelspieler, Cig., C.
-
kockáš, m. der Würfelspieler, Habd.- Mik., ogr.- C.
-
2. kǫ̑ckati, -am, vb. impf. = svinjko igrati, Ponikve- Erj. (Torb.).
-
kǫ̑ckov, adj. cubisch, Jan. (H.).
-
kǫ̑ckovəc, -vca, m. das Würfelerz, C.
-
kǫ̑ckovən, -vna, adj. tessularisch, Cig. (T.); — cubisch: kockovni koren, die Cubikwurzel, Cig. (T.).
-
kocmína, f. = kosmina, Hip.- C.
-
kocmı̑nje, n. = kosminje, Hip.- C.
-
kocmǫ̑vəc, -vca, m. = mah, das Moos, Mur., Vest., vzhŠt.
-
kocmovína, f. coll. Moos, C.
-
kocmǫ̑vje, n. coll. Moos, Mur., C.; S kocmovjem ladjo pšem, Danj. (Posv. p.).
-
kǫ̑cna, f. eine Kette, um das Vieh an die Krippe zu binden, V.-Cig., M., Kr.- Valj. (Rad).
-
kócnja, f. große Schneeflocke, Zora.
-
kocnjáti, -ȃm, vb. impf. 1) bei den Haaren ziehen, zausen, Cig., M.; — 2) flocken, Cig., Jan.; kocnja, es schneit in großen Flocken, Cig., Svet. (Rok.); — 3) einherzotteln: poleg njega je kocnjal velik kosmat pes, Bes.
-
koč, m. 1) ein mit Brettern abgesonderter Raum ( z. B. im Stalle, für ein Kalb, für ein Mastvieh), V.-Cig., Gor.- UčT.; — 2) der Schafstall, KrGora; — eine Nothhütte, Svet. (Rok.); — menda nam. kotič; prim. 2. kotec.
-
2. kóča, f. = buča, der Kürbis (cucurbita), Goriška ok.- Erj. (Torb.); — prim. it. cocuzza, Kürbis (?).
-
3. kǫ́ča, f. das Schwein, Gor.; — prim. kocek.
-
kǫ̑čar, -rja, m. 1) der Besitzer einer Bauernhütte, der Häusler, der Keischler; — 2) der Nomade, Cig., Jan. (po drugih slovanskih jezikih).
-
kočára, f. schlechte Bauernhütte, C.
-
kǫ̑čarica, f. die Häuslerin, die Keischlerin, Jan.; ta kočarica da bi nam gospodarila! DSv.
-
kočáriti, -ȃrim, vb. impf. 1) in einer ärmlichen Bauernhütte wohnen, Cig.; — 2) k. se, kümmerlich leben, elendlich sich durchbringen: z delom k. se, ogr.- C.
-
kǫ̑čej, m. das Ferkel, Guts., Mur., Cig., Jan., C., UčT.
-
kočemȃjka, * f. kurzes, weibliches Oberkleid; — prim. kačomajka.
-
kočénje, n. das Werfen von Jungen, Cig.
-
kočeváti, -ȗjem, vb. impf. ein Nomadenleben führen, nomadisieren, kočujoč, nomadisch, Cig., Jan., Cig. (T.), C., Raič (Slov.), SlN.; — po rus.
-
kǫ́čica, f. dem. koča, das Bauernhüttchen.
-
kǫ́čič, m. die gemeine Mauerassel (oniscus murarius), Erj. (Ž.), Soška dol.- Erj. (Torb.).
-
kočı̑ja, f. die Kutsche; — prim. it. cocchio, Kutsche.
-
kočijȃški, adj. Kutscher-.
-
kočijȃž, m. der Kutscher.
-
kočijážiti, -ȃžim, vb. impf. Kutscher sein, als Kutscher dienen, Z.; — kutschieren, Cig., Jan.
-
kočı̑jən, -jna, adj. Kutschen-.
-
kočı̑jnik, m. der Wagenkasten der Kutsche, Cig.
-
kočı̑nar, -rja, m. der Keischler, C.
-
1. kǫ̑čka, f. dem. koča; das Häuschen, Zora.
-
3. kǫ̑čka, f. junges Schwein, Gor.; — prim. 3. koča, kocek.
-
4. kǫ̑čka, f. die Osterluzei (aristolochia clematitis), Bilje na Ipavi- Erj. (Torb.); — prim. 2. koča.
-
kočljìv, -íva, adj. wählerisch, bes. im Essen, genäschig, naschhaft, Guts., Jarn., Mur., Cig., Jan.; kočljivo živeti, prassen, V.-Cig.; — heikel, heikelig, Cig., Jan., Gor.- M., nk.
-
kočljı̑vka, f. = kočljiva ženska, Cig.
-
2. kǫ̑čnik, m. = kočevavec, Vrt., Stare (Zgod.).
-
kočȗn, m. der Frühlingssafran (crocus vernus), Bled ( Gor.).
-
kočúr, -rja, m. 1) elende Wohnhütte, Bes., Jurč. (Tug.), Vrt.; — 2) oddelek za teleta v hlevu, Notr.
-
kočȗra, f. elende Wohnhütte, Cig., Jan., C., Svet. (Rok.), Poh.
-
kǫ́d, adv. I. interr. auf welchem Wege, wo — herum? Kod si hodil, kje si bil? Npes.; ne ve ne kod ne kam, er weiß sich nirgendshin zu wenden, jvzhŠt.; ni kod kam, man kann sich nirgendshin wenden, ni kod kam bežati, Dol.- Levst. (M.); — od kod? (odkod?) woher? do kod? (dokod?) bis wohin? — II. indef. auf irgend welchem Wege, irgendwo herum; le pojdi, boš že kod prišel do mesta; — III. rel. = koder, na vzhodu; beži, kod tod, fliehe wo du kannst, Dol.- Levst. (M.).
-
kǫ́daj, adv. = kod: od kodaj, Kast.
-
kodẹ̑lja, f. das in Cylinderform zusammengelegte Spinnhaar oder Werg, wie es auf den Spinnrocken gesteckt wird, die Rupfe; — po kodelji, = po preslici, in mütterlicher Linie, Cig.
-
kodẹ̑ljica, f. dem. kodelja; 1) die Haar- oder Samenkrone (pappus), Erj. (B.); — 2) die traubige Muscathyacinthe (muscari racemosum), Povir na Krasu- Erj. (Torb.).
-
kǫ́dər, -ra, m. 1) die Haarlocke; — die Zotte, die Flocke, Cig., Jan.; — 2) der Pudel (canis aquaticus), Mur., Cig., Jan., Erj. (Ž.).
-
kǫ̑dər, adv. rel. auf welchem Wege, wo—herum; koder koli hodim, auf welchen Wegen ich immer wandle; Koder se nebo razpenja, Grad je pevcu brez vratarja, Preš.; od koder, woher; do koder, bis wohin, so weit.
-
kǫ́diti, -im, vb. impf. = prosjačiti, Cig., ogr.- Mik., vzhŠt.; — prim. kolduš.
-
kǫ̑dlja, f. = kodelja, Mur., vzhŠt.; Prelja ima narejeno kodljo (kodlo), Danj. (Posv. p.).
-
kodljáti, -ȃm, vb. impf. kraus machen, in Locken legen, locken, Z.; k. se, kraus werden, Cig., Jan.; — prim. kodrljati.
-
kodráłən, -łna, adj. zum Kräuseln dienend: kodrȃłne kleščice, die Kräuselzange, Cig.
-
kodrȃłnik, m. der Kräuselkamm, Cig.
-
kodrálọ, n. das Kräuseleisen, Cig.; — leseno k., das Kräuselholz, Cig.
-
kodràn, -ána, m. der Krauskopf, Cig., C.
-
kodrȃnje, n. das Haarkräuseln.
-
kodráti, -ȃm, vb. impf. kräuseln, locken; lase k.; sukno k., Cig.; k. se, sich kräuseln, C.
-
kǫ́drav, adj. = kodrast, Mur., Cig., Jan.
-
kǫ́dravəc, -vca, m. 1) der Krauskopf, Mur.; — 2) kodrȃvəc, der Haarkräusler, Cig.
-
kǫ́dravka, f. krausköpfiges Weib, Jan. (H.).
-
kǫ̑drc, m. dem. koder; das Löckchen, Cig., Jan.
-
kodrcı̑ja, f. der Wirrwarr, wirres Zeug, der Wust, Mur., Cig., Jan.
-
kodrcílọ, n. = kodralo, das Kräuseleisen, Jan.
-
kodrciti, -im, vb. impf. = kodrati, kräuseln, Jan.
-
kodrčı̑ja, f. = kodrcija: k. tega sveta, Jurč.; hočemo, da bi koga razveseljevale naše kodrčije, Levst. (Zb. sp.); časnik nima prostora za mojo kodrčijo, Glas.
-
kǫ̑drež, m. der Krauskopf, Mur., Cig., Mik.
-
kǫ́drica, f. dem. kodra, die Krauslocke, Jan. (H.).
-
kǫ́drič, m. 1) das Löckchen, Jarn.; das Stirnlöckchen, Cig.; — 2) der Pudel, Jarn.
-
kodričáti, -ȃm, vb. impf. kräuseln, in Löckchen legen, Cig.
-
kodríga, f. = kodrava ženska, C., Z.
43.239 43.339 43.439 43.539 43.639 43.739 43.839 43.939 44.039 44.139
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani