Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
s (38.839-38.938)
-
grȗpež, m. der Schotter, Solkan- Erj. (Torb.); — prim. nem. Graupe.
-
grúša, f. grober Sand, Schotter, Cig., Zora- C.
-
grúšati, -am, vb. impf. zerbröseln, Z.
-
grȗšč, m. der Schotter, Ip.- Erj. (Torb.); — der Gebirgsschutt, Erj. (Min.); še več grušča, nego Sava sama, prinašajo njeni mnogi pritoki, Erj. (Izb. sp.); — pravilno morda: grušič, prim. gruh.
-
grȗščarica, f. die Schotterbank, Erj. (Min.).
-
gruščevı̑t, adj. kiesig, gruščata tla, der Kiesboden, Šol.
-
grȗšəc, -šca, m. das Steingerölle, der Schotter, der Grus, Jan., Šol., Cig. (T.), C.; grušec kopati, Nov.
-
grȗšica, f. die Muscatnuss (myristica moschata), C.; — medvedova g. = glog, der Weißdorn (crataegus), C.; — šmarna g., der Felsenbirnstrauch (aronia rotundifolia), Nov.- C., Erj. (Rok.).
-
grȗšič, m. grober Sand, Schotter, zerbröckelter Kies, Z., Vrtov. (Km. k.), Nov.- C.; — prim. grušč.
-
grȗška, f. 1) = hruška (pyrus communis), Mur., Kor.- Cig., Jan., Št.; — 2) der Knopf am Degen, C.
-
grúškovəc, -vca, m. = hruškovec: 1) der Birnbaumstamm, das Birnbaumholz, Mur., Mik.; — 2) der Birnmost, Mur.
-
grúškovica, f. der Birnmost, Nov.- C.
-
grúškovina, f. das Birnbaumholz, Mur., Cig., Jan.
-
grúškovnica, f. der Birnmost, Mur., Raič (Slov.).
-
grùšt, grúšta, m. = oder; — iz nem. Gerüst.
-
grȗštarica, f. die Sandbank, Solkan- Erj. (Torb.); — pogl. gruščarica.
-
grzíca, f. 1) hölzerne Klammer, Lašče- Levst. (Rok.); — 2) das Hölzchen, mittelst dessen man Garn windet, Dol.; — mala grzica, modra glavica, Vrt.; — menda nam. grizica?
-
gržǫ̑n, m. 1) der Kropf der Vögel, Cig., C.; — 2) golobji g., der Taubenkropf (cucubalus Behen), C.
-
gúba, f. 1) die Falte; obleka gube dela; v gube devati, falten; die Runzel; v gube usta nabirati, den Mund runzeln, C.; — v dve gubẹ̑ se držati, eine gebeugte Haltung haben; hrbet mu je hotel lesti v dve gube, Jurč.; otrok je zlezel v dve gube, Jurč.; — gube, die Schraubenwindungen, Fr.- C.; — = pola: koliko gub ("gubi") ima krilo? Dol.; — (v) dve gube, zweifach, doppelt, Meg., Boh.; dve gube plačati, doppelt zahlen, Dalm., Rec.- Let.; dve gube moč, doppelte Kraft, Dalm.; tri gube krono nosi, er trägt eine dreifache Krone, Trub. (Post.); v dve gúbi, doppelt, Dict., Cig. (T.); pet gub, fünffach, Boh.; v deset gub, zehnfach, Dict.; na dve, tri, štiri gube plesti, zwei-, drei-, vierfädig flechten, SlGor.; vlakno v tri gube spleteno, Jurč.; — dvojo gubo = (v) dve gube, doppelt, C.; storite dvojo gubo po nje delih, Dalm.; — 2) die Barbe (barbus plebeius), Notr.- Erj. (Torb.); — tudi: gubà, Valj. (Rad).
-
gubánčiti, -ȃnčim, vb. impf. falten, Jan., Šol., C.; čelo g., die Stirne runzeln, C.
-
gubánəc, -nca, m. 1) die Falte am Kleide, C.; — die Runzel, C.; — 2) = devetogub, Cig.; — 3) das Geißblatt (lonicera caprifolium), Orehovlje na Ipavi- Erj. (Torb.).
-
gubánica, f. 1) = gubanec 1), Jan.; nabere lice v čudovite gubanice, Jurč.; — 2) = potica, Cig., Jan., Štrek., Gorica- Erj. (Torb.), GBrda; prim. gibanica; — 3) der Palmbusch, Gor.- Cig.; prim. beganica.
-
gubáti, -ȃm, vb. impf. falten, in Falten legen, falzen, Cig., Jan., M.; g. se, Falten bilden: obleka se je gubala, Jurč.
-
gúbica, f. das Fältchen, Mur., Cig., Jan.; — gubicà, Valj. (Rad); gubíca, Dol.
-
gubı̑tək, -tka, m. = izguba, der Verlust, h. t.- Cig. (T.).
-
gubíti, -ím, vb. impf. 1) schädigen, zugrunde richten, verderben, M., C.; bolezen me gubi, Fr.- C.; gubi ga, seine Kräfte nehmen ab, Fr.- C.; Psa le uroki gubijo, Danj. (Posv. p.); — 2) verlieren, Kor., Rez.- Cig., Jan., ogr.- C., Zora; pernica perje gubi (federt), Cig.; svoje dni g., seine Zeit verlieren, C.; srce g., den Muth verlieren, Cig.; — voda se gubi pod zemljo, Z.; čebele se gube na paši, Lašče- Levst. (Glasn.); glas se gubi, die Stimme verhallt, Cig.
-
gubljénje, n. 1) das Schädigen; — 2) das Verlieren, Cig.
-
gubolìc, -líca, adj. gubastega lica: Žalost, žena gubolica, Str.
-
gȗboma, adv. faltenweise, Cig., Jan.
-
gúda, f. das Schwein, C.
-
gȗdək, -dka, m. das Ferkel, BlKr., vzhŠt.- C.
-
gȗdika, f. weibliches Ferkel, C.
-
gúga, f. die Schaukel, Kr.- Valj. (Rad); = pl. guge, Mur., C.
-
gugáč, m. 1) der Schaukler, Cig.; — 2) die Rohrdommel, Dalm.- C.
-
gúgałən, -łna, adj. zum Schaukeln gehörig, nk.
-
gúgalica, f. die Schaukel, Cig., Jan., DZ., Valj. (Rad).
-
gúgałnica, f. 1) die Schaukel, Cig., Jan., Gor.- M.; — 2) der Wagebalken, C.
-
gúgałnik, m. der Schwungriemen an den Kutschen, V.-Cig.
-
gúganica, f. = gugalnica, Mur., Bes.
-
gúganje, n. das Schaukeln.
-
gúgati, -gam, vb. impf. schaukeln; g. se, sich schaukeln; — wackeln, Cig., Jan.; zob, miza, guga (guglje), Cig.; schwanken, Cig., Jan.
-
gúgav, adj. wackelig, schwankend, Cig., Jan.
-
gúgavəc, -vca, m. 1) der Schaukler, Cig., Jan.; — 2) der Pelikan, die Sackgans (onocrotalus), Hip.- C.
-
gúgavka, f. die Schauklerin, Cig.
-
gúgəlj, -glja, m. 1) die Schaukel: postelje na gugljih (na parobrodih), Schaukelbetten, SlN.
-
2. gȗgla, f. die Kappe: ušiva, norska g., Trub. (Post.); — prim. kor.-nem. gug'l, Haube.
-
gȗglja, f. ein herabhängendes, schwankendes Ding, die Plampe, Cig.
-
gugljáti, -ȃm, vb. impf. schaukeln, Mur.; schütteln, Tolm.- C.
-
gúgljav, adj. schaukelnd: Zibelka gugljava, zibelka mala, DSv.
-
gúgljavəc, -vca, m. die Rohrdommel (ardea stellaris), Dalm.- Valj. (Rad).
-
gúgniti, gȗgnem, vb. pf. einen Schaukelschwung geben, Cig.
-
2. gȗkati, -am, vb. impf. z deščico na vrvci privezano mahati po vzduhu, da daje hukajoč glas od sebe, Koborid- Erj. (Torb.); — prim. hukati.
-
gȗlež, ** m. der Aussauger, der Menschenschinder, M., C., Valj. (Rad).
-
gúliti, -im, vb. impf. 1) wetzen, reiben, abnützen, abreiben, Jarn., Mur., Cig., Jan., Erj. (Torb.); g. se, sich reiben, Cig., Jan.; psi se gulijo = se igrajo, Jarn.; — die Rinde, die Haare, die Haut abwetzen, schinden, Cig., SlGor.; — osla s palico g., (prügeln), Vod. (Izb. sp.); — g. kaj, = brez zob jesti, C.; — 2) schlecht geigen, fiedeln, Jan., C.; — vsak svojo guli = vsak svojo gode, Gor.; — 3) ausziehen, schinden ( fig.), prellen, bedrücken, Cig., Jan., nk.; gulijo ga, dokler čutijo, da ima kak krajcar, jvzhŠt.
-
gulı̑vəc, -vca, m. der Schinder ( fig.), Valj. (Rad).
-
gȗlj, m. = stegno, Drežnica- Erj. (Torb.); pl. gulji, die Hüften, Tolm.- Štrek. (Let.).
-
gúlja, f. 1) die Schindmähre, Z.; — 2) das Schwein, Jan., SlGor.- C.; — 3) kleine, elende Wirtschaft, die Frette, C.; — prim. guliti.
-
gúljenje, n. das Wetzen; — das Schinden ( fig.).
-
gȗmba, f. 1) = gumb, BlKr., M., Slom.- C.; — 2) smolikasta gumba na drevesu, Pirc, Mur., C.; pogl. gumpa.
-
gȗmbašnica, f. 1) die Stecknadel, Št.- M., kajk.- Valj. (Rad); — 2) der Wurstspeiler, Ščav.- Pjk. (Črt.); (pravilna oblika je menda: gumbovščnica).
-
gȗmbčək, -čka, m. dem. gumbec, das Knöpfchen, nk.
-
gȗmbəc, -bca, m. dem. gumb; das Knöpfchen, Mur.
-
gumbela, f. das Maiglöckchen (convallaria majalis), vzhŠt.- C.; — prim. gumbala.
-
gȗmbič, m. dem. gumb; das Knöpfchen, Cig., nk.
-
gȗmbnica, f. 1) das Knopfloch, V.-Cig., Jan., nk.; — 2) die Knopfnadel, C.
-
gūmi, -ija, m. das Gummi, C., nk.
-
gumigūt, m. neka smola in iz nje napravljena barva, das Gummigutt, Cig.
-
gumigūta, f. = gumigut, Levst. (Nauk).
-
gúmlọ, n., Danj. (Posv. p.), pogl. gumno.
-
gumnenica, f. das Tennenbrett, Cig.
-
gumníšče, n. 1) die Tenne, die Dreschtenne auf dem Felde, Mur., Cig., Jan.; — 2) der Platz, wo eine Tenne war, Mur.; — 3) der Vogelherd, C.
-
gúmnọ, n. 1) festgestampfter Boden: die Tenne, die Dreschtenne, Mur., Cig., Jan., ogr.- Mik.; gumnò, Ravn., ogr.- Valj. (Rad); — 2) der Vogelherd, Cig., Pot.- M., C.
-
gūmovəc, -vca, m. der Kautschukbaum (ficus elastica), Tuš. (B.).
-
gȗmpa, f. 1) der Knorren, C.; — 2) verhärtetes Geschwür, Jarn.; die Beule, Cig.; — 3) dummes Weib, C.
-
gȗmpati, -am, vb. impf. mit geballter Faust schlagen, Cig.
-
gȗmpec, -pca, m. 1) der Lümmel, der Tölpel; — 2) der Schlag, C.; — prim. gumpati.
-
gȗmpica, f. dem. gumpa, (gompica) Bes.
-
gúna, f. freier Platz im Dorf, wo zwei Wege sich kreuzen, Štrek.; — "svet za hišo ali okolo hiše", Krn- Erj. (Torb.); — pogl. gumno.
-
gȗnca, f. die Schaukel, Cig., ZgD., Gor.- M.
-
gȗncalica, f. die Schaukel, Polj.
-
gȗncałnik, m. der Schwungriemen an den Kutschen, Cig.
-
gȗncati, -am, vb. impf. schaukeln; g. se, sich schaukeln, Cig., Jan., Kr.; wackeln, C.; voz se gunca, Z.
-
1. gȗngati, -am, vb. impf. die Viola spielen, C.
-
gúngəlj, -glja, m. der Baumknoten, der Knorren, C.; — der Finger- oder Fußknöchel, Rez.- C.; — prim. it. gongola, die Halsgeschwulst, C. (?)
-
gungljáča, f. der Knorrenstock, C.
-
gúnja, f. die Kotze, C.; — kotziges Kleid, Trst. (Let.), Mursko polje; — prim. it. gonna, srlat. gunna, Mik. (Et.).
-
gúnjavəc, -vca, m. človek s kuštravimi lasmi, ob Muri- Trst. (Let.).
-
gúnọ, * n. kmetske hiše dvorišče, Kras, Goriš.; pogl. gumno.
-
1. gúra, f. die Schindmähre; — prim. bav. gurr, f. Mik. (Et.).
-
2. gúra, f. nekak gumb iz smole, Dol.
-
gúrati, -am, vb. impf. 1) abnützen, schartig, stumpf machen, Fr.- C.; nož g., Z.; — 2) über die Kräfte anstrengen, plagen, C.; živino g., Z.; g. se (tudi: gurati), sich plagen, Goriš.- Štrek. (Let.), Gor.
-
gúša, f. der Kropf, Notr. (V.)- Cig., Jan., Cig. (T.); — prim. hs. guša.
-
gúšavka, f. 1) die Kropfige, Jan.; — 2) bodoča g., der kropfige Stachelbauch oder Kugelfisch (tetraodon hispidus), Erj. (Z.).
-
gúščer, -ra, m. 1) die grüne Eidechse (lacerta viridis), C., Trst. (Let.), kajk.- Vest.; — 2) pl. guščeri, die Halsdrüsengeschwulst, Trst. (Let.), kajk.- Vest.; — 3) = mišca (Muskel), kajk.- C.; — prim. kuščer, kuščar.
-
gúšica, f. dem. guša, das Kröpfchen, Cig.
-
gúšiti, gȗšim, vb. impf. würgen, ersticken, Cig., ogr.- C.; — hs.
-
gúštara, f. die Bouteille, Vrtov. (Vin.); — prim. hs. goštara iz novogr. γαστέρα, Dan.
-
gutapȇrča, f. neki posušen drevesni sok, die Guttapercha, Cig. (T.), DZ., nk.
-
gutapȇrčən, -čna, adj. aus Guttapercha, nk.
-
guvernér, -rja, m. vladarski namestnik v deželi, der Gouverneur.
38.339 38.439 38.539 38.639 38.739 38.839 38.939 39.039 39.139 39.239
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani