Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
s (30.201-30.300)
-
zasmẹhljáti se, -ȃm se, vb. pf. zu lächeln anfangen, lächeln.
-
zasmẹhljìv, -íva, adj. spöttisch, höhnisch, Cig., Jan., nk.; — spottsüchtig, Cig., Jan.
-
zasmẹhljı̑vəc, -vca, m. der Spöttler, Jan.
-
zasmẹhljı̑vka, f. die Spöttlerin, Jan.
-
zasmẹhljívost, f. die Spottsucht, Cig., Jan.; der Sarkasmus, Jan.
-
zasmẹhováłən, -łna, adj. Spott, Hohn enthaltend, Spott-, Cig., C., nk.
-
zasmẹhovánəc, -nca, m. der Verlachte, Zora.
-
zasmẹhovȃnje, n. das Verlachen, das Verspotten; das Verhöhnen.
-
zasmẹhováti, -ȗjem, vb. impf. verlachen, verspotten, verhöhnen; z. koga; z. svete reči.
-
zasmẹhovȃvəc, -vca, m. der Verlacher, der Verspötter, der Verhöhner.
-
zasmẹhovȃvka, f. die Verlacherin, die Verspötterin, die Verhöhnerin, Cig., Jan.
-
zasmẹ́jati se, -jem, -jam se, vb. pf. zu lachen anfangen, auflachen; na ves glas se z., laut auflachen.
-
zasmẹ̑šək, -ška, m. die Verspottung: z. in oponašek, C.
-
zasmẹ́šən, -šna, adj. verspottend, spöttisch, satirisch, Cig.
-
zasmetíti, -ím, vb. pf. mit Ungehörigem (Staub, Abschnitzel u. dgl.), mit Kehricht bedecken; zasmečena tla.
-
zasmíliti se, -smı̑lim se, vb. pf. Mitleid erwecken, erbarmen; zasmilil se mi je, C., Dol.
-
zasmòd, -smǫ́da, m. die Versengung, Cig.
-
zasmǫ̑da, f. = zasmod, Cig.
-
zasmodína, f. der Brandgeruch, Cig.
-
zasmodíti, -ím, vb. pf. versengen; lase si z.; — hišo ti bo zasmodil ( zaničlj. nam. zažgal).
-
zasmọ́jati, -am, vb. impf. ad zasmoditi, Jarn.
-
zasmoláriti, -ȃrim, vb. pf. mit Pechhandel verlieren, Cig.
-
zasmǫ̑lba, f. die Verpichung, C.
-
zasmolíti, -ím, vb. pf. mit Pech verstreichen, verpichen; z. sklepe, die Fugen verpichen; z. ladje, die Schiffe kalfatern, Cig.
-
zasmoljeváti, -ȗjem, vb. impf. ad zasmoliti, Z.
-
zasmráditi, -smrȃdim, vb. pf. mit Gestank erfüllen, durchstänkern; z. sobo; einen Gestank verursachen; kdo je tu zasmradil?
-
zasmrájati, -am, vb. impf. ad zasmraditi.
-
zasmŕčati, -ím, vb. pf. zu schnarchen anfangen, aufschnarchen.
-
zasmrdẹ́ti, -ím, vb. pf. zu stinken anfangen, nekaj je zasmrdelo; zasmrdelo je po vsej sobi, im ganzen Zimmer wurde ein Gestank wahrgenommen.
-
zasmŕkati, -smȓkam, vb. pf. 1) rotzend die Luft durch die Nase einziehen; — 2) mit Rotz besudeln, Cig.; zasmrkan, rotzig, Cig.
-
zasnẹžíti, -í, vb. pf. verschneien, einschneien, zasnežilo jih je.
-
zasnǫ̑va, f. die Anlage, der Entwurf, Cig. (T.), C.
-
zasnováti, -snújem, vb. pf. anzetteln: ( fig.) entwerfen, Cig. (T.), Zora; z. nakano, einen Plan entwerfen, LjZv.
-
zasnúbiti, -im, vb. pf. freien, Jan., Prip.- Mik.
-
zasnúbljenka, f. die Gefreite, die Braut, C.
-
zasǫ̑bən, -bna, adj. = zaseben (privat), Jan., C., nk.
-
zasǫ̑bnica, f. = zasebnica, Jan.
-
zasǫ̑bnik, m. = zasebnik, der Privatmann, Jan., C., Levst. (Nauk); danes je bil zasobnik, brez javne službe, Jurč.
-
zasobnoprávən, -vna, adj. = zasebnopraven, privatrechtlich, Levst. (Nauk).
-
zasolíti, -ím, vb. pf. versalzen; — z. jo komu, jemandem etwas unter die Nase reiben, ihn abtrumpfen; — z. komu, jemandem eine große Rechnung vorlegen, einen hohen Preis beim Verkauf verlangen.
-
zasȏłnčən, -čna, adj. 1) absonnig, Cig.; — 2) abendländisch, Cig.; — 3) zasolnčni svit, das Zodiacallicht, Cig.
-
zasȏłnčnjak, m. die Sonnenblume, Jarn.
-
zasołzíti, -ím, vb. pf. bethränen, Cig.; — z. se, anfangen Thränen zu vergießen, C.
-
zasopíhati se, -ham, -šem se, vb. pf. heftig zu athmen anfangen; zasopihan, schnaufend, athemlos; z. se ustavi jezdec, SlN.
-
1. zasopíti, -ím, vb. pf. den Athem beschweren: z. koga, C., Lašče- Levst. (M.), zasopljen biti, außer Athem sein, Cig., Jan.
-
2. zasopíti, -ím, vb. pf. einschläfern, C.
-
zasópsti, -sópem, vb. pf. 1) mit der Athemluft erfüllen, Z.; zasopena izba, ein dunstiges Zimmer, Št.- C.; — 2) einen Athemzug thun; — 3) z. se, sich außer Athem laufen, gehen etc., Mur., Cig., Met.; ves zasopen, Levst. (Zb. sp.); bil je že silno zasopen, LjZv.
-
zasorẹ̑j, adv. ni zasorej kot oče = ni tak, kakor oče, er ist dem Vater nicht ähnlich, Svet. (Rok.).
-
zásov, -sóva, m. der Riegel, C.
-
zásova, f. der innere Querriegel an der Thür, Vas Krn- Erj. (Torb.).
-
zaspánčək, -čka, m. 1) dem. zaspanec 1); ein verschlafener Knabe; — 2) der Frühlings-Enzian (gentiana verna), Jan., Tuš. (R.), Sp. Idrija- Erj. (Torb.), Polj.
-
zaspȃnčkati, -am, vb. pf. einschlafen (v otročjem govoru).
-
zaspanè, -ę́ta, m. ein verschlafener Mensch, der Langschläfer, der Schlafhans, Mur., Cig., Jan., Valj. (Rad).
-
zaspánəc, -nca, m. 1) ein verschlafener Mensch, der Vielschläfer, der Langschläfer; — 2) die Schlaflust, die Schläfrigkeit, Mur., Cig., Jan.; z. me ima, me lomi, mi prihaja, der Schlaf findet sich bei mir ein, Cig.; zaspancu pod uho podkladati, der Schlaflust nachgeben, Mur.; — 3) der Bärlapp (lycopodium complanatum), Cig., Jan., Medv. (Rok.).
-
zaspaníca, f. nav. pl. zaspanice, der Venusspiegel (specularia [campanula] speculum), C.
-
zaspaník, m. = zaspanec 1), Mur., C., Mik., Goriš.
-
zaspanjáča, f. ein verschlafenes Weib, Mur.
-
zaspanják, m. = zaspanec 1), Mur., C.
-
zaspánka, f. 1) ein verschlafenes Weib, die Langschläferin, die Schlafhaube; — 2) die Windblume (anemone sp.), ogr.- Erj. (Torb.); — der Venusspiegel (specularia [campanula] speculum), Medv. (Rok.).
-
zaspánost, f. die Verschlafenheit, die Schläfrigkeit.
-
zaspȃnstvọ, n. die Langschläferei, Cig.
-
zaspáti, -spím, vb. pf. 1) durch Schlafen versäumen, verschlafen; mašo z., svojo srečo z., Cig.; — 2) schlafend zugrunde richten, im Schlafe erdrücken: otroka z., M.; "K sebi te (otroka) ne bodem djala, Bog ne daj, da b' te zaspala!" Slom.- Vrt.; — 3) einschlafen, dete je zaspalo; dolgo nisem mogel z.; — entschlafen: mirno je v Gospodu zaspal; — reč je zaspala, die Sache ist eingeschlummert, eingeschlafen, Cig., nk.; — 4) zaspán, schläfrig, verschlafen; z. sem, z. človek; zaspani ponedeljek, der Blaumontag, Cig.; zaspana pravica, verjährtes Recht, V.-Cig.; — 5) (einschläfern, ["nedobra beseda"], Senožeče- Erj. [Torb.]).
-
zaspávanje, n. das Einschlafen, kajk.- Valj. (Rad).
-
zaspávati, -am, vb. impf. ad zaspati, Mur., Cig., Jan., kajk.- Valj. (Rad); zibani z burjo zaspavamo ob divji godbi lakotnih volkov, Let.; — ( pren.) časniki zaspavajo (= hören auf zu erscheinen), Levst. (Zb. sp.).
-
zaspívati, -am, vb. impf. nach und nach einschlafen, im Einschlafen begriffen sein, Ben.- Mik. (V. Gr. IV. 319.), Svet. (Rok.).
-
zasrȃmba, f. die Beschämung, Ravn.- Valj. (Rad); — die Beschimpfung, die Verspottung, die Verhöhnung, die Schmähung, Cig., Jan.; die Verletzung der Ehre, der Schimpf, Cig.
-
zasrámən, -mna, adj. schändlich, Jan.; zasramna smrt, Npes.- Cig.
-
zasramljìv, -íva, adj. 1) beschämend, M.; — höhnisch, spöttisch, Cig., Jan.; — 2) schändlich, C.
-
zasramljı̑vəc, -vca, m. der Spöttler, Cig., Jan.
-
zasramljı̑vka, f. die Spöttlerin, Cig., Jan.
-
zasramotíti, -ím, vb. pf. beschämen, Schande anthun, schänden, Cig., Jan.
-
zasramotováti, -ȗjem, vb. impf. ad zasramotiti: schmähen, Jan., Trub. (Psal.); ( nam. — -čevati).
-
zasramováłən, -łna, adj. beschimpfend, lästerlich, Cig., Jan., nk.
-
zasramovánəc, -nca, m. der Beschimpfte, Cig.
-
zasramovȃnje, n. das Beschämen, Mur.; das Beschimpfen, die Verhöhnung.
-
zasramováti, -ȗjem, vb. impf. beschämen, M.; — beschimpfen, verhöhnen; oko tega, kateri očeta zasramuje, imajo od potokov krokarji izkljuvati, Škrinj.- Valj. (Rad).
-
zasramovȃvəc, -vca, m. der Beschimpfer, der Verhöhner, der Schmäher, Cig., Trav., Ravn.- Valj. (Rad), nk.
-
zasramovȃvka, f. die Beschimpferin, die Verhöhnerin, die Schmäherin, Cig., Jan.
-
zasráti, -sę́rjem, vb. pf. eine Brut ansetzen, erzeugen ( zaničlj.), Z.; najprvo je bila le ena mačka v vasi, in ta je zasrala vse te, kar jih je zdaj, Lašče- Levst. (Rok.); Balade od Čebelice zasrane (eingeführt), Preš.
-
zasrbẹ́ti, -ím, vb. pf. zu jucken anfangen, jucken.
-
zasrẹ́dən, -dna, adj. excentrisch ( math., astr.), h. t.- Cig. (T.).
-
zasrẹ́dnost, f. die Excentricität ( math., astr.), h. t.- Cig. (T.).
-
zasŕsati, -am, vb. pf. zornig anreden, anschnauben, anblecken: z. na koga, Cig.
-
zasŕšati, -ím, vb. pf. = zasrsati, Cig.
-
zastȃja, f. das Zurückbleiben, das Steckenbleiben, C.
-
zastajalíšče, n. = kraj, kjer voda zastaja, C.
-
zastȃjanje, n. das Zurückbleiben, das Stocken.
-
zastȃjati, -jam, -jem, vb. impf. ad zastati (zastojim, zastanem); zurückbleiben, ins Stocken zu gerathen pflegen, stocken; voda zastaja in se nabira okoli ponikve, Navr. (Let.); kupčija zastaja, Cig.; sapa mi zastaja, der Athem bleibt mir aus, Cig., C.; govorica med deklicama je vedno zastajala, Jurč.
-
zastȃjavəc, -vca, m. der Zurückbleibende, der Marodeur, Jan. (H.).
-
zastanȃvljati, -am, vb. impf. ad zastanoviti; zurückhalten, hemmen, C.
-
zastȃnək, -nka, m. das Zurückbleiben, das Stocken, C.; ( z. B. v. einem Wagen), C.; z. državne mašine, der Stillstand der Staatsmaschine, Cig. (T.); z. v opravilih, der Geschäftsrückstand, Jan.
-
zastanǫ̑va, f. = zastanovitev, Jan.
-
zastanovı̑təv, -tve, f. der Einhalt, die Einstellung, Jan.
-
zastanovíti, -ím, vb. pf. zum Stehen bringen, hemmen, Einhalt thun, Mur., Cig., Jan.; vodo z., den Wasserabfluss hemmen, Z.; kri z., das Blut stillen, Mur.
-
zastȃra, f. = zastaranje, die Verjährung, Jan., DZ.
-
zastȃranje, n. die Verjährung: doba za z. postavljena, die Verjährungsfrist, Cig.
-
zastȃranost, f. das Veraltetsein, Cig.
-
zastȃrati se, -am se, vb. pf. zu alt werden, M.; da bi se (hči) ne zastarala, Dalm.; veralten; zastaralo se je, es ist aus der Mode gekommen, Cig.; zastarana beseda, ein Archaismus, Cig.; — verjähren, Cig., Jan.; zastarana pravica, ein verjährtes Recht, Cig., nk.; — zastarana bolezen, ein eingewurzeltes Leiden, Cig.; zastaran grešnik, ein veralteter Sünder, C.
-
zastarẹ̑łka, f. der Archaismus, Navr. (Kop. sp.).
-
zastarẹ́lost, f. veraltetes Wesen, Jan. (H.); — das Verjährtsein, die Verjährung, DZ.
29.701 29.801 29.901 30.001 30.101 30.201 30.301 30.401 30.501 30.601
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani