Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
s (27.939-28.038)
-
trostràn, -strána, adj. dreiseitig, Jan. (H.).
-
trostròk, -strǫ́ka, adj. dreifältig, Jan. (H.).
-
trošárski, adj. verschwenderisch, Mik.
-
trǫ̑tovski, adj. Drohnen-, Por.
-
trovesláča, f. der Dreiruderer, Jan. (H.).
-
trovŕstən, -stna, adj. dreierlei, Jan. (H.).
-
trpę́čnost, f. die Dauerhaftigkeit, Cig., Jan.
-
trpežljívost, f. die Duldsamkeit, Cig.
-
trpę́žnost, f. die Dauerhaftigkeit, Cig., Jan., Cig. (T.), jvzhŠt.
-
trpíkast, adj. herblich, BlKr.
-
tŕpkast, adj. herblich, Cig.
-
trpkọ̑st, f. herber Geschmack, die Herbheit; — die Bitterkeit ( fig.).
-
trpljívost, f. = potrpežljivost, ogr.- Valj. (Rad).
-
tŕpnost, f. die Passivität, Jan., Cig. (T.).
-
trpoglávost, f. = topoglavost, der Stumpfsinn, Jan., Let.
-
tȓs, m. 1) der Weinstock; obrezati, okopati t.; — 2) der Krautstengel, der Strunk, Hrušica (Ist.), GBrda- Erj. (Torb.); — 3) der entkörnte Maiskolben, Kras- Erj. (Torb.); — 4) nam. trst, das Rohr, das Schilfrohr, C., Dol.; — prim. it. torso, Strunk, Štrek. (Arch. XII. 471.).
-
tȓsast, adj. rebenartig, Cig.
-
trsàt, -áta, adj. = tršat, Jarn., Mur., C.
-
tȓsək, -ska, m. dem. trs, Št.; Vinogradnik trsek okapa, Danj. (Posv. p.).
-
tŕsən, -sna, adj. 1) Reben-; tȓsnọ perje; — 2) zähe: meso je trsno, t. j. pusto in trdo, Trnovo v Gozdu- Erj. (Torb.); trsna in žilava koža, LjZv.; — sehnig, Erj. (Min.).
-
trsénje, n. das Bemühen, kajk.- Valj. (Rad).
-
trsína, f. = trstina, das Rohr, C.
-
tŕsiti se, -im se, vb. impf. sich bestreben, sich bemühen, Cig., Jan., Mik., BlKr.
-
tȓsje, n. coll. die Weinstöcke, die Rebenpflanzung, der Weingarten, Cig., Št.; t. zasaditi, v t. iti, v trsju delati, Št.; — trsjè, kajk.- Valj. (Rad).
-
trskà, f. = treska; 1) der Holzspan, der Lichtspan; — 2) der Stockfisch, Erj. (Ž.).
-
trskár, -rja, m. der Spanmacher, Cig.
-
tŕskast, adj. splitterig, Jan. (H.).
-
trskǫ̑vəc, -vca, m. španski t., spanisches Rohr, Cig., Tuš. (R.).
-
trskǫ̑vka, f. spanisches Rohr, Tuš. (B.).
-
tȓsnat, adj. rebenreich, C.
-
tȓsnica, f. die Rebenschule, Nov.- C., nk.
-
tȓsov, adj. Reben-, Cig., Jan.; t. les, das Rebenholz, Cig.
-
trsovína, f. das Rebenholz, Hal.- C.; — das Rebenlaub, Hal.- C.
-
trsovı̑t, adj. rebenreich, Jan.
-
trsǫ̑vje, n. coll. = trsje, M.
-
trsǫ̑vnica, f. = trsnica, nk.
-
tȓst, tȓsta, trstȗ, m. das Schilfrohr (phragmites communis); omahljivi t., Slom.
-
tȓst, -ı̑, f. = trst, m., ogr.- Valj. (Rad).
-
tȓstast, adj. rohricht, Cig.
-
1. trstę̑n, adj. aus Rohr.
-
2. tȓstən, -stna, adj. Rohr-; trstna gošča, das Rohrdickicht, Cig.
-
trsteníca, f. die Rohrflöte, V.-Cig.
-
trsteníka, f. das Pfahlrohr (arundo donax), Sv. Križ (Ip.)- Erj. (Torb.).
-
trstenína, f. das Rohrwerk, Cig.
-
trstı̑čje, n. coll. das Rohrdickicht, Cig., nk.
-
trstı̑čnik, m. der Rohrkäfer (donacia), Jan. (H.).
-
trstíka, f. das Schilfrohr (phragmites communis).
-
trstíkast, adj. schilfartig.
-
trstíkov, adj. Schilfrohr-: t. snop, Glas.
-
trstíkovəc, -vca, m. = trstika, Jan. (H.).
-
trstíkovica, f. der Rohrstock, C.
-
trstíkovina, f. coll. das Schilfrohr, Guts.- Cig.
-
trstína, f. coll. das Schilfrohr; bat od trstine, kajk.- Valj. (Rad).
-
trstínast, adj. schilfartig: trstinasta palma, die Rohrpalme (calamus draco), Tuš. (R.).
-
trstíti, -ím, vb. impf. strop t., die Decke mit Rohr bekleiden, Cig.
-
tȓstje, n. coll. das Schilfrohr, das Rohr; — der Rohrbusch; — tudi: trstjè, Valj. (Rad), trstję́, Cv.
-
tȓstnat, adj. mit Schilfrohr bewachsen.
-
tȓstnica, f. der Rohrsänger, der Teichsänger (sylvia arundinacea), Cig., Frey. (F.), Erj. (Z.).
-
tŕstov, adj. Schilfrohr-, Rohr-, Cig.
-
tŕstovəc, -vca, m. der Rohrstock, Jan.
-
trstovína, f. das Schilfrohr, Guts.- Cig., ogr.- C.
-
trstovı̑nke, f. pl. = ogrlice iz trstja, die Panflöte, Dol.
-
trstovı̑t, adj. schilfreich, Jan., C.
-
tŕšast, adj. 1) stämmig, untersetzt, Cig., M., Svet. (Rok.), GBrda; — 2) buschig: tršasto drevo, M.; — struppig: tršasta živina, kadar ji dlaka po koncu stoji, Svet. (Rok.).
-
tršátost, f. die Untersetztheit, Cig.
-
tŕtast, adj. 1) rebenartig, rankig, Cig.; — 2) zähe, Cig.; trtasto meso, Cig.; trtasta koža, C.
-
trtonǫ́sən, -sna, adj. rebenreich, nk.
-
trúdnost, f. 1) die Müdigkeit; — 2) die Mühsamkeit.
-
trȗsk, m. = trosk 1), der Pröpstling, C.
-
trȗska, f. 1) = troska 1), C.; — 2) = troska 3), C.
-
trȗskalica, f. = troskalica, Št.- C.; = troska 3), (fragaria collina et elatior), Erj. (Torb.).
-
trúskati, -am, vb. impf. poltern, Jarn.- C.; — krachen, Jan.; — mit Geräusch fressen: svinje želod truskajo, C.; — mit Geräusch schlagen, Jarn.; mit Geräusch zerbrechen, C.
-
trúskavəc, -vca, m. 1) der Polterer, Jarn.; — 2) der Vogelknöterich (polygonum aviculare), Cig.
-
trȗskəc, -kəca, m. 1) der Polterschlag, Jarn.; — 2) der Polterschlägel, Cig.
-
trúskovəc, -vca, m. = truskalica, Erj. (Torb.).
-
trȗskva, f. = troskva, der Pröpstling, Hal.- C.
-
trȗsnat, adj. corpulent, Cig., Jan.; — prim. trsnat.
-
trúsniti, trȗsnem, vb. pf. mit Geräusch stoßen o. schlagen, Jarn., C.; — nam. truskniti, prim. truskati.
-
trzúkast, adj. geizig, karg, C.
-
tržȃnski, adj. marktbürgerlich.
-
tržȃnstvọ, n. das Bürgerrecht in einem Markte, Levst. (Pril.).
-
túčnost, f. die Geile ( z. B. vom Boden), Cig.
-
tujedežę̑łski, adj. ausländisch, Cig.
-
tujezę̑mski, adj. fremdländisch, nk.
-
tujı̑nski, adj. fremd, C.
-
tujı̑nstvọ, n. das Fremdenthum, nk.
-
tújski, adj. Fremden-, Fremdlings-, Cig., Jan.; tujska knjiga, das Fremdenbuch, Levst. (Nauk), DZkr.; — fremdlich, Cig.
-
tȗjstvọ, n. das Fremdenthum, Cig., Jan., nk.
-
túkast, adj. sauer: tukast obraz, M., — trüb: tukasto vreme, C., Z.
-
túkati se, -am se, vb. impf. sich niederducken, C.; — po nem.
-
tȗlast, adj. 1) köcherförmig, Cig.; — 2) röhrenförmig, hohl, Rez.- C.; — 3) eingeschrumpft (vom überreifen Obst), vzhŠt.- C.
-
tulíniti se, -ı̑nim se, vb. impf. sich wirbeln (o vodi), Rez.- C.
-
túmpast, adj. 1) stumpf; — 2) dumm, tölpisch; — prim. top.
-
turīst, m. hribohodec, der Tourist.
-
túrjati se, -am se, vb. impf. rammeln (o zajcih), Mur., Cig.
-
túrlast, adj. = črviv, wurmstichig, C.
-
túrnski, adj. Thurm-.
-
turóbnost, f. die Traurigkeit, die Schwermuth, die Melancholie, Jan., ogr.- C.; — die Sauertöpfigkeit, die Verstimmung, Cig., Jan., Slom.
-
tútast, adj. 1) schmollig, muckisch, sauersüchtig, Mur., Cig.; — in sich verschlossen, redescheu, Cig.; nad njegovo svetostjo ni nič tutastega, nič plašnega, Ravn.; — traurig, Mur.; — 2) tölpelhaft, C.
-
tuzę̑mstvọ, n. das Inland, DZ.
27.439 27.539 27.639 27.739 27.839 27.939 28.039 28.139 28.239 28.339
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani