Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
s (20.101-20.200)
-
ǫ́smič, adv. achtens, zum achtenmale.
-
osmı̑čka, f. dem. osmica, der Achter, Mur.
-
osmı̑čkati, -am, vb. impf. in je acht Schlägen hämmern oder dreschen, Z.
-
osmíkati, -am, vb. pf. abstreifen: listje o., Z.
-
osmikávati, -am, vb. impf. ad osmikati; abstreifen, Habd.- Mik.
-
osmína, f. 1) der achte Theil, das Achtel, Mur., Cig. (T.), nk.; — 2) = osmerka, das Octavformat, Cig., Jan., Cig. (T.); — 3) der achte Tag, die Octave, Jarn., Mur., Cig.; — das Seelenamt am achten Tage nach dem Begräbnis, Ben.- Kl.
-
osmı̑nka, f. 1) das Achtel, C., nk.: — der achte Theil eines Metzens, C.; die Achtelnote (in der Musik), Cig.; — 2) = osmerka, das Octavformat, Jan.; velika o., Cig.
-
osmı̑nski, adj. Achtel-, Jan. (H.); Octav-: o. list, das Octavblatt, Cig.
-
osmlę́da, f. 1) der Brandfleck, (osmeleda) Jan.; — 2) die Brandstätte, die Ruine, Z., Kr.- Valj. (Rad).
-
osmocvẹ́tən, -tna, adj. achtblumig, Cig.
-
osmǫ́čiti se, -im se, vb. pf. = omastiti se, BlKr.
-
osmòd, -smǫ́da, m. die Versengung, Mur., Cig.
-
osmǫ̑da, f. = osmod, Cig.
-
osmodẹ́łən, -łna, adj. achttheilig, Cig.
-
osmodíti, -ím, vb. pf. ansengen, versengen; lase si o.; o. se, sich versengen; — slana osmodi mladike; — o. se, sich verbrennen ( fig.), schlecht ankommen, Cig.
-
osmodnę́vən, -vna, adj. achttägig, Cig., Jan., DZ.
-
osmoglàv, -gláva, adj. achtköpfig, Cig., Jan.
-
osmǫ́jati, -am, vb. impf. ad osmoditi; ansengen, Jarn., Cig.
-
osmǫ̑jək, -jka, m. eine angesengte Sache, Cig.
-
osmojénost, f. der Zustand des Versengtseins, Mur.
-
osmojeváti, -ȗjem, vb. impf. = osmojati, DSv.
-
osmokràk, -kráka, adj. achtfüßig: Blato gaziš kakor rak, Kadar leze osmokrak, Levst. (Zb. sp.).
-
osmokrátən, -tna, adj. = osemkraten, Cig., Jan.
-
osmokrȃtnik, m. das Achtfache, DZ.
-
osmolẹ̑təc, -tca, m. der Achtjährige, Cig.
-
osmolẹ́tən, -tna, adj. achtjährig, Cig., Jan.
-
osmolíti, -ím, vb. pf. mit Pech überziehen oder bestreichen, bepichen, auspichen, Cig., Jan., M.; mit Pech verunreinigen: kdor smolo izbira, se osmoli, Npreg.- Mur.; (tudi: kdor za smolo prime, se osmoli, Kr.).
-
osmolję́nəc, -nca, m. der mit Pech Beschmierte, Jan. (H.).
-
osmoljeváti, -ȗjem, vb. impf. ad osmoliti, Z.
-
osmomẹ̑sečən, -čna, adj. achtmonatlich, Cig.
-
osmonòg, -nǫ́ga, adj. achtfüßig, Cig., Jan.
-
osmonǫ̑žəc, -žca, m. osmonožci, die Seepolypen oder Achtfüßer, Jan., Erj. (Ž.).
-
osmonǫ́žən, -žna, adj. = osmonog, Cig.
-
osmoǫ̑gəłnat, adj. achteckig, Cig.
-
osmoǫ̑gəłnik, m. das Achteck, Cig.
-
osmooglàt, -áta, adj. achteckig, Cig., Jan.
-
osmoòk, -ǫ́ka, adj. achtäugig, Cig.
-
osmorę́dən, -dna, adj. achtreihig, Cig.
-
osmorǫ́čən, -čna, adj. = osmorok, Cig.
-
osmoròg, -rǫ́ga, adj. achthörnig, Jan. (H.); osmorǫ̑gi jelen, der Achtender, Cig.
-
osmoròk, -rǫ́ka, adj. achthändig, Cig., Jan.
-
osmostebràt, -áta, adj. achtsäulig, Cig.
-
osmostółpən, -pna, adj. achtsäulig, Cig.
-
osmostrùn, -strúna, adj. achtsaitig, Cig.
-
osmošọ̑ləc, -lca, m. ein Schüler der achten Classe.
-
osmotrȃčnik, m. osmotračniki, achtstrahlige Polypen (octactina), Erj. (Z.).
-
osmoúrən, -rna, adj. achtstündig, Cig.
-
osmovŕstən, -stna, adj. achtreihig, achtzeilig, Cig.
-
osmráditi, -smrȃdim, vb. pf. mit Gestank erfüllen; — ( fig.) osmrajena dušna vest, ogr.- C.
-
osmrájati, -am, vb. impf. ad osmraditi, M.
-
osmȓcati, -am, vb. pf. = osmukati: o. listje, Cig.
-
osmŕkati, -smȓkam, vb. pf. mit Rotz beschmutzen, berotzen, anrotzen, Cig.
-
osmrkováti, -ȗjem, vb. impf. ad osmrkati, Cig.
-
osmrtíti, -ím, vb. pf. = usmrtiti, ogr.- C.
-
osmȓtnica, f. der Nekrolog, Cig. (T.), Navr. (Let.); — der Partezettel, Jan. (H.).
-
osmùk, -smúka, m. na osmuk presti, den Faden zu dünn spinnen, so dass er bricht, C.
-
osmúkati, -kam, -čem, vb. pf. abstreifen; o. perje z vej; — veje o., die Äste entlauben; o. lan, den Flachs abriffeln, Cig.; — o. koga, jemanden mit einer Peitsche o. Ruthe schlagen, Levst. (Rok.).
-
osmukávati, -am, vb. impf. ad osmukati.
-
osmúkniti, -smȗknem, vb. pf. abstreifen; o. perje z veje; — o. koga, jemandem einen Hieb mit einer Peitsche oder Ruthe versetzen, Levst. (Rok.); konja osmukne in potem zdrdra, Glas.; — veja ga je osmuknila, der Ast hat ihn gestreift, Levst. (Rok.).
-
osmukováti, -ȗjem, vb. impf. ad osmukati; abstreifen, Mur.; o. klasovje, Jap. (Sv. p.).
-
osnȃga, f. die Zierde, C.
-
osnȃva, f. die Übung, die Ausbildung, ogr.- C.
-
osnávati, -am, vb. impf. ad osnovati; gründen, C.; o. dokaz na čem, Cig. (T.).
-
osnávljanje, n. die Ausbildung: o. deteta, ogr.- Valj. (Rad).
-
osnávljati, -am, vb. impf. ad osnoviti; 1) = osnavati, den Grund legen, gründen, stiften, ogr.- C.; — 2) ausbilden: učitelj deco osnavlja, ogr.- Valj. (Rad).
-
osnaževáti, -ȗjem, vb. impf. ad osnažiti; 1) putzen, reinigen; — 2) schmücken, C.
-
osnážiti, -snȃžim, vb. pf. 1) den Schmutz von einer Sache entfernen: säubern, putzen, reinigen; o. obleko, otroka; — o. se, sich entleeren, misten, Cig.; — 2) schmücken, zieren, verschönern, M.; kralj ga osnaži z vrvco zlato okoli vratu, Ravn.
-
osnȃžki, m. pl. = očedki, očinki, C.
-
ósne, ósən, f. pl. der Spannstock oder Spannstab beim Webstuhl, Bolc- Erj. (Torb.).
-
osnẹževáti, -ȗjem, vb. impf. ad osnežiti, Jan. (H.).
-
osnẹžíti, -ím, vb. pf. mit Schnee bedecken, beschneien, Mur., Cig., Jan.
-
osník, m. 1) der Achsennagel am Wagenrad; — 2) der Achsenlochbohrer (sveder, s katerim se osniku prevrta luknja), Lašče- Erj. (Torb.).
-
1. osnják, m. das Achsenblech, C.
-
2. osnják, m., Mur., Glas., pogl. osinjak.
-
ǫ́snọ, n. 1) = osten, der Stachel, Meg.- Mik., C.; — 2) das Spanneisen am Webstuhl, Jarn., Cig.
-
osnòv, -snǫ́va, m. = osnova 3), der Entwurf (tudi: ósnov), ogr.- Valj. (Rad).
-
osnǫ̑v, f. = osnov m., Jan.
-
osnǫ̑va, f. 1) der Aufzug (Zettel, Kette am Webstuhl), Habd.- Mik., Mur., Cig., Jan., DZ.; prejo viti za osnovo, Zv.; — 2) die Gründung, die Errichtung, Cig., Jan., nk.; — die Organisation, Jan. (H.); — 3) der Anschlag, die Anzettelung, Cig., Jan., nk.; — 4) der Grundriss, der Entwurf, Cig., Jan.; — 5) das Fundament, die Grundlage, die Basis, Cig., Jan., Cig. (T.), nk.; — (po rus.) der Grundstoff, die Base ( chem.), Cig. (T.); — der Stamm ( gramm.), Jan. (H.).
-
osnováłən, -łna, adj. Gründungs-: osnovȃłni odbor, nk.; Organisations-, Jan. (H.).
-
osnovȃnje, n. 1) die Anzettelung, C.; — 2) die Ausbildung, C.
-
osnovȃtelj, m. der Begründer, der Anstifter, nk.
-
osnováti, -snújem, vb. pf. 1) das Garn anzetteln, Mur., Cig., Jan.; kdor veliko osnuje, malo potka = wer viel beginnt, endet wenig, Cig.; — 2) den Grund legen, gründen, errichten, Mur., Cig., Jan., nk.; organisieren, Jan. (H.); — 3) skizzieren, entwerfen; o. načrt, Cig.; s pikami o., punktieren, Cig.; — 4) anzetteln, anstiften, Cig., Jan., nk.
-
osnovȃvəc, -vca, m. der Gründer, Cig.
-
osnovȃvka, f. die Gründerin, Jan. (H.).
-
osnǫ̑vən, -vna, adj. Grund-, Fundamental-: osnovna barva, die Grundfarbe, Žnid.; osnovna ploskev, die Grundfläche, Cig. (T.); osnovna enačba, die Fundamentalgleichung, Cig. (T.); osnovna pravica, das Fundamentalrecht, Cig. (T.), nk.; osnovni zakon, das Grundgesetz, Cig. (T.); osnovno pravilo, die Grundregel, Zv.; osnovni številniki, die Hauptzahlwörter (cardinalia), Cig. (T.); — osnovno delo, die Vorarbeit, osnovna šola, die Vorschule, Jan. (H.); — basisch ( chem.), Cig. (T.).
-
osnǫ̑vica, f. die Kette am Webstuhl, Cig.
-
osnovíti, -ím, vb. pf. 1) gründen, C.; — 2) gestalten, formen, ausbilden, C.; v maternem telesu sem bil osnovljen, C.
-
osnǫ̑vnica, f. die Grundlinie, Cel. (Geom.), Erj. (Som.); — das Grundbein (os basilare), Erj. (Som.); — (beseda) o., das Grundwort, Jan. (H.).
-
osnovník, m. der Gründer, ogr.- C.
-
osnovotvòr, -tvǫ́ra, m. der Basenbildner ( chem.), h. t.- Cig. (T.).
-
osnȗj, m. = osnutek 1), C.
-
osnȗtək, -tka, m. 1) der Aufzug (Zettel, Kette) am Webstuhl; — 2) der Grundriss, der Entwurf, die Disposition, Cig., Jan.; das Concept, Cig., DZ.; das Project, Levst. (Pril.); die Punctationen, DZ.; — die Elemente einer Wissenschaft, Cig.; — 3) das Angezettelte, die Anstiftung, Cig.; — die Fügung: božji o., Gottes Fügung, Ravn.
-
ósọ, n. = osen, osten, Habd.- Mik.
-
osǫ̑ba, f. = oseba, die Person, Habd.- Mik., Mur., Jan., Cig. (T.), Danj.- Mik., ogr.- Mik., nk.
-
osǫ̑bən, -bna, adj. = oseben, Personal-, persönlich, Jan., nk.
-
osobẹ́njək, -njka, m. = osebenjek, (osobenək) Jan. (H.).
-
osobẹnjevȃnje, n. = osobenjstvo: čas mojega osobenjevanja ("meiner Pilgrimschaft"), Dalm.
-
osobẹnjeváti, -ȗjem, vb. impf. ( eig. Inwohner sein): ein Pilger sein, pilgern, Dalm.- Z., C.
-
osobẹ́njica, f. = osebenjica, die Inwohnerin, C., Št. Jernej ( Dol.).
-
osobẹ́njik, m. der Inwohner, (osobenik) Dict., Trub., Dalm., Krelj, Jap.- M., C.
19.601 19.701 19.801 19.901 20.001 20.101 20.201 20.301 20.401 20.501
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani