Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
s (18.101-18.200)
-
nezavístən, -tna, adj. neidlos, Cig.
-
nezavzę̑tost, f. die Unbefangenheit, Jan.
-
nezbǫ́žnost, f. = brezbožnost, C.
-
nezdŕžnost, f. = nevzdržnost, die Unenthaltsamkeit, Mur., Cig.
-
nezdúšnost, f. die Gefühllosigkeit, die Unmenschlichkeit, Mur., Cig., kajk.- Valj. (Rad).
-
nezglásən, -sna, adj. dissonierend, Sen. (Fiz.).
-
nezglȃsje, n. die Dissonanz, Cig., C.
-
nezglásnost, f. die Dissonanz, Cig.
-
nezgodonǫ́sən, -sna, adj. unheilbringend, Cig.
-
nezgorljívost, f. die Unverbrennlichkeit, die Feuerbeständigkeit, Cig. (T.).
-
nezgǫ́stən, -tna, adj. incoercibel ( chem.), Cig. (T.).
-
nezgovǫ́rnost, f. die Ungesprächigkeit, Cig. — die Unberedtsamkeit, Cig.
-
nezlǫ́žnost, f. 1) die Uneinigkeit, Meg., Dict., Mur., Cig.; n. delati, Dict.; — 2) die Unbequemlichkeit, Cig.
-
nezmásən, -sna, adj., Mur., Krelj, Trub.; pogl. nezmeren.
-
nezmẹnljívost, f. die Gleichgiltigkeit, C.
-
nezmę́rnost, f. die Unmäßigkeit.
-
nezmı̑səł, -sla, m. der Unsinn, Cig. (T.); podaje nezmisel namesto razuma, Levst. ( LjZv.).
-
nezmı̑səłn, -łna, adj. unsinnig, Vrt.
-
nezmı̑səłnost, f. die Sinnlosigkeit, Levst. ( LjZv.).
-
nezmı̑slica, f. ein sinnloses Wort, der Unsinn, Cig. (T.).
-
nezmotljívost, f. die Unfehlbarkeit, Cig., Jan., nk.
-
nezmǫ́žnost, f. die Unmacht, das Unvermögen, die Unfähigkeit, Cig., Jan., nk.
-
neznačájnost, f. die Charakterlosigkeit, nk.
-
neznánost, f. die Unbekanntheit.
-
neznȃnski, adj. ungewöhnlich, unerhört, C.; neznansko velik, Št.; — schrecklich, grässlich, Cig., Jan.; po noči na širokem polju je bil sam s takim ne malo neznanskim človekom, Jurč.
-
neznȃnstvən, -stvəna, adj. unwissenschaftlich, Cig. (T.), nk.
-
neznátnost, f. die Unmerklichkeit, die Unbedeutendheit, die Geringfügigkeit, Cig., nk.
-
neznósən, -sna, adj. unerträglich, Cig. (T.), nk.; — prim. hs. nesnosan.
-
neznósnost, f. die Unerträglichkeit, Cig., nk.
-
nezrẹ́lost, f. die Unreife, die Unzeitigkeit.
-
nezvenljívost, f. die Unverwelklichkeit, Cig., nk.
-
nezvẹ̑st, adj. untreu; (neizvest dijakon, Krelj).
-
nezvẹ̑stnež, m. der Treulose, Mur., Cig., Jan.
-
nezvẹ̑stnica, f. die Treulose, Mur., Cig., Jan., SlN., Levst. (Zb. sp.).
-
nezvẹ̑stnik, m. der Treulose, Mur., Cig., Jan.
-
nezvẹstóba, f. die Untreue.
-
nezvẹstọ̑st, f. die Treulosigkeit.
-
nežę́nski, adj. unweiblich, Cig.
-
nẹžnočútnost, f. das Zartgefühl, Cig., nk.
-
nẹžnoglásən, -sna, adj. zartstimmig, Glas.
-
nẹžnosŕčən, -čna, adj. zartherzig, Cig.
-
nẹ̑žnost, f. die Zartheit, Cig., Jan., nk.
-
nicı̑nski, adj. = osojen, nicht sonnseitig, C.
-
níčast, adj. nič vreden, nichtsnutzig, Lisičine pri Lupoglavu- Erj. (Torb.), Notr.; n. človek, ein Taugenichts, Z.; — nichtig: n. odgovor, LjZv.
-
ničę́miti se, -ę̑mim se, vb. impf. zu nichts werden, Bes.
-
ničę̑mnost, f. die Nichtsnutzigkeit, die Nichtigkeit, Nov.
-
ničę̑murnost, * f. die Nichtsnutzigkeit, die Nichtigkeit, die Eitelkeit, Mur., Jan., Cig. (T.), nk.; naše hudobe in ničemurnosti, Dalm.; z ničemurnostjo preslepljeni nismo držali tvojih zapovedi, Ravn.- Valj. (Rad); ničemúrnost, ogr.- Valj. (Rad).
-
nı̑čes, m. das Nichts, ogr.- Valj. (Rad).
-
ničę̑sast, adj. = ničast: niče ničesasto! Rib.
-
ničest, f. die Nichtigkeit, ogr.- Let.; nìčest, ogr.- Valj. (Rad).
-
ničestən, -tna, adj. nichtig, nichtswürdig, ogr.- C.
-
ničestnost, f. die Nichtigkeit, ogr.- C.
-
níčevost, f. die Nichtsnutzigkeit, die Nichtigkeit, Jan., nk.
-
níčnost, f. die Nichtigkeit, die Eitelkeit, Cig., Jan., nk.
-
ničvrẹ́dnost, f. die Nichtswürdigkeit, Guts.
-
nihilīst, m. privrženik nihilizma, der Nihilist.
-
nisem, išči pod: biti.
-
nı̑tkast, adj. fadenartig.
-
nizkomı̑səłn, adj. von niedriger Gesinnung; nizkomiselni ljudje, Cv.
-
nizkọ̑st, f. die Niedrigkeit.
-
nižı̑nski, adj. Niederungs-: nižinsko jezero, Jan., Jes.
-
njust, m. = sobolj, Jarn., Mur., Cig.; — madž.
-
nobenostràn, -strána, adj. = nobenostranski, Cig., Jan.
-
nobenostránost, f. = nobenostranstvo, Cig., Jan.
-
nobenostránski, adj. unparteiisch, Cig., nk.
-
nobenostrȃnstvọ, n. die Unparteilichkeit, nk.
-
nočəs, adv. heute nachts, Habd.- Mik., Prip.- Mik., ogr.- C.
-
nogavı̑čarstvọ, n. das Strumpfwirkerhandwerk, Jan. (H.).
-
nǫ̑htati se, -am se, vb. impf. mit den Nägeln etwas aufzulösen, auseinanderzubringen suchen: otrok se nohta z orehom, Gor.
-
nomādski, adj. nomadisch.
-
norcepàs, -pása, m. der Possenreißer, C., Z.
-
norčáski, adj. = norčevski, Krelj.
-
nórčast, adj. narrenartig, närrisch; norčasti deček.
-
norčávast, adj. = norčav, Dict.
-
norčávost, f. 1) die Narrheit; — 2) die Possenhaftigkeit.
-
nórčevski, adj. Narren-, närrisch.
-
norčljívost, f. die Spaßhaftigkeit.
-
normālnošọ̑lski, adj. Normalschul-: n. zaklad, DZ.
-
norọ̑st, f. 1) die Narrheit; — mladost je norost, die Jugend hat keine Tugend; — 2) tiha n., der Dummkoller, divja n., rasender Koller (Pferdekrankheiten), Strp.
-
norọ̑stən, -stna, adj. 1) närrisch, Dol.; bil sem od mladih kolen malo norosten, Jurč.; norostno vesel, Jurč.; — 2) kollerig, Jan.
-
nórski, adj. Narren-, närrisch; n. mož, norska reč, Trub.; norsko srce, Dalm.; norska pamet, Jsvkr.; norsko in nespametno ljudstvo, Jap. (Sv. p.); norska čepica, die Narrenkappe, SlN.
-
nọ̑s, nọ̑sa, nosȃ, nosȗ, m. 1) die Nase; iz nosa mu kri teče; pred nosom, vor der Nase; = in nächster Nähe; na vrat na nos, über Hals und Kopf; tenak nos imeti, eine feine Nase haben; po nosu dati, dobiti, einen Verweis geben, bekommen; pod nos dati ali dobiti, etwas derb zu verstehen geben oder bekommen; golo resnico komu pod nos tiščati, jemandem derb die Wahrheit sagen; pod nos se mu je pokadilo = es war ihm nicht recht, es hat ihn verschnupft; nos obesiti, pobesiti, die Nase hängen lassen; imeti koga na nosu, auf jemanden böse sein, Tolm.- Štrek. (Let.); nos vihati, die Nase rümpfen; = z nosom mrdati, Dict.; nos visoko nositi, hochmüthig sein, vzhŠt.- C.; na nos komu kaj obesiti, auf die Nase binden; za nos voditi, bei der Nase herumführen, täuschen; v vsako reč nos vtekniti, überall seine Nase haben; sam se za nos primi! achte auf dich selbst, zupfe dich an deiner Nase! — za en nos tobaka, eine Prise Schnupftabak; — 2) ein nasenförmiger Zacken, Cig.; — der Gießschnabel bei Töpfen u. dgl., Cig., C., Dol.; — der Schiffsschnabel, Cig., Jan., Zv.; ladijski n., Jan. (H.); — 3) die Landspitze, das Vorgebirge, das Cap, Cig., Jan., Cig. (T.), Jes.; ( rus.).
-
1. nosáč, m. 1) ein großnasiger Mensch, Mur., Cig., Jan., C.; — 2) der Nasenaffe (semnopithecus nasicus), Erj. (Z.); — 3) der Naseweise, Meg.
-
2. nosáč, m. 1) der Träger, der Lastenträger, Dict., Cig., Jan., C., Nov.; — 2) prvo vretence človeške hrbtenice, der Atlas, Erj. (Som.).
-
nosáča, f. ein Weib mit großer Nase, Mur., Cig., Jan.
-
nosȃčka, f. die Trägerin, Cig.
-
nosák, m. ein großnasiger Mann, Habd.- Mik.
-
nosàn, -ána, m. ein großnasiger Mann, Cig., Jan., M., C.
-
nosána, f. ein großnasiges Weib, Cig.
-
nọ̑sast, adj. nasenartig; — großnasig, Mur., Danj., Habd.- Mik.
-
nosàt, -áta, adj. großnasig.
-
nosàv, -áva, adj. schmollend, Cig.
-
nọ́savica, f. = skleda z nosom, eine Schüssel mit einem Gießschnabel, Rib.
-
nǫ̑sba, f. das Tragen: osel je za nosbo, ogr.- C.
-
1. nọ̑səc, -sca, m. dem. nos; 1) das Näschen; — 2) der Gießschnabel, Cig., Dol.; — 3) die Kichererbse (cicer arietinum), Cig., Kras- Erj. (Torb.).
-
2. nósəc, -sca, m. der Träger; — der Todtenträger: jokaje je šla reva zapuščena za nosci, Ravn.
-
nosèč, -ę́ča, adj. schwanger; tudi: nǫ́seča; — prim. nositi.
-
nosę́čən, -čna, adj. schwanger, tudi: nǫ́sečən, Ljubljanska ok.
-
nosę́čnost, f. die Schwangerschaft, tudi: nǫ́sečnost, Cig.
-
nosę́čost, f. = nosečnost, Mur., Cig., Jan.; tudi: nǫ́sečost.
17.601 17.701 17.801 17.901 18.001 18.101 18.201 18.301 18.401 18.501
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani