Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
rab (65-164)
-
grabástati, -am, vb. impf. heftig kratzen, Z., Dol.
-
grabȃvs, m. der Schnapphans, Cig.
-
grabȃvsati, -am, vb. impf. = grabastati, Z.; — prim. grebavsati.
-
1. grábəc, -bca, m. = grabljač, Nov.- C.
-
2. grábəc, -bca, m. = vrabec, Štrek., Gor.
-
grȃbək, -bka, m. kolikor se ( n. pr. sena) enkrat z grabljami pograbi, Nov.- C.
-
grábəljnik, m. der Rechenbohrer.
-
grábəljščak, m. = grabeljnik, C.
-
grábən, -bna, m. = jarek; — iz nem.
-
grȃbər, -bra, m. = gaber, vzhŠt.- C., Valj. (Rad).
-
grȃbeštvọ, n. der Raub, ZgD.
-
grȃbež, m. 1) der Raffer, raubsüchtiger, habgieriger Mensch, Cig., Mik.; — der Plünderer, Zora; — 2) der Raub, ZgD.; g. po belem dnevi, ein Raub bei hellem Tage, Slovan; božji g., das Sacrilegium, LjZv.; tatvina in g., Diebstahl und Raub, Zora; die Plünderung: v vsakem slučaju grabeža, DZ.; — die geraubte Beute, Jan.; — 3) das Rechen, das Streurechen: v tem gozdu imam g., Svet. (Rok.); — was zusammengerecht wird: z. B. dürres Laub, Jan.; zusammengerechtes Heu, Fr.- C.
-
grabežljìv, -íva, adj. raubsüchtig, Jan., C.
-
grabežljı̑vəc, -vca, m. der Raubsüchtige: der Plünderer, Jan.
-
grabežljívost, f. die Raubsucht, Jan., C., Zora.
-
grȃbežnica, f. 1) noge grabežnice, die Greiffüße, Cig. (T.); — 2) die Raubfliege (asilida), Erj. (Ž.), Cig. (T.).
-
grábiti, grȃbim, vb. impf. 1) raffen; ponudil sem mu črešenj, on pa jih je začel kar g.; — vodo g. = zajemati, Rez.- C.; pot g. pod se, laufen: konji skokoma grabijo pod se znano pot, Erj. (Izb. sp.); zu ergreifen suchen; koga za roko g., jemands Hand zu ergreifen suchen, Z.; — jeza me grabi, der Zorn ergreift mich; — habgierig zusammenraffen, g. denar; čedalje več k sebi grabijo, Trub.; — rauben, plündern, Cig., Jan.; kradli so jim in grabili, Slovan; — 2) harken, rechen; listje, seno g.
-
grabı̑vəc, -vca, m. 1) der Raffer, Valj. (Rad); — der Plünderer, Cig.; — 2) rusokrili g., der Raubkäfer (staphylinus erythropterus), Erj. (Ž.).
-
grábkinja, f. = grabljačica, C.
-
grabljáč, m. der Recher, der Harker, Mur., Cig.; Za nas grabljače So pripravljene pogače, Danj.- Valj. (Rad).
-
grabljačíca, f. die Recherin, C.
-
grabljȃnje, n. das Rechen, Mur.
-
grabljár, -rja, m. der Rechenmacher, Slom.- C., nk.
-
grabljáti, -ȃm, vb. impf. rechen, harken, Mur., Cig., Danj., ogr.- Valj. (Rad).
-
grabljȃvəc, -vca, m. der Recher, Z.
-
grabljȃvka, f. die Recherin, Cig.
-
gráblje, -bəlj, f. pl. 1) der Rechen; travnate, mrvnate g., der Gras-, Heurechen, Svet. (Rok.); imeti pašo za grabljami ( Notr.), po grabljah ( Gor.), = imeti pravico pasti po košnji; — grablje ima, vil pa ne, er ist ein Nehmer, aber kein Geber, Lašče- Levst. (M.); — 2) eine rechenähnliche Vorrichtung: a) der Rechen des Webers, Bolc- Erj. (Torb.); b) eine Art Futterraufe, C.; — c) der Wasserrechen, Cig.
-
grábljenəc, -nca, m. ein großer Rechen mit sieben Zähnen, der beim Dreschen verwendet wird, V.-Cig.
-
grabljenik, m., Cig., pogl. grabeljnik.
-
grábljenje, n. 1) das Raffen; — das gierige Zusammenscharren; — 2) das Rechen.
-
grábljevəc, -vca, m. der Recher, Z., Ljub.; (morda prav. grábljavec?).
-
grábljevnik, m. = grabeljnik, Gor.
-
grabljíca, f. 1) die Recherin, Cig., DSv.; — 2) grábljice, pl., dem. grablje, a) kleiner Rechen; — b) der Weberrechen, der Scheidekamm, V.-Cig.; — c) der Kleiderrechen, ogr.- C.
-
grabljìč, -íča, m. = grabljač, der Recher, Cig., Polj.
-
grabljíčevka, f. die Recherin, Polj.
-
grabljičnják, m. der Rechenbohrer, Št.
-
grabljı̑nje, n. Zusammengerechtes: z. B. Heu, Hal.- C.
-
grábljišče, n. 1) der Rechenstiel; tudi: grabljíšče; — 2) die Scabiose (scabiosa sp.), Kras- Erj. (Torb.).
-
grabljìv, -íva, adj. raubgierig, räuberisch, Cig., C.; grabljiva žival, das Raubthier, Vrt.
-
grabljívost, f. die Raubgierde, Cig., C.; die Habgier, LjZv.
-
grabǫ̑n, m. der Räuber, C.
-
grabráča, f. gabrova palica, kajk.- Valj. (Rad).
-
grȃbsati, -am, vb. impf. kratzen, C.
-
grabúlja, f. = grabežnica, das Raubbein (der Insecten), Z.
-
harabúčiti, -bȗčim, vb. impf. = halabučiti, BlKr.
-
harabȗka, f. = halabuka, ogr.- M., C., BlKr.
-
hrábav, adj. = hrapav, uneben, rauh, C.; — schwammig: hrabava redkev, vzhŠt.- C.; — pogl. grapav.
-
hrábər, -bra, adj. tapfer, muthig, Mur., Cig., Jan., Mik., nk.
-
hrabiti se, -im se, vb. impf. = hrabriti se, C.
-
hrábrəc, -brca, m. der Tapfere, SlN.
-
hrabren, adj. = hraber, C.; — hs.
-
hrabríka, f., Mur., nam. grabrika, pogl. gaber, graber.
-
hrabrína, f. = hrabrost, Vrt.
-
hrabríti, -ím, vb. impf. ermuthigen, C.; — h. se, prahlen, Bes.- C., Gor.; — sich muthig stellen: kako se pes hrabri, pa vender neče mačka bežati, Gor.
-
hrábrost, f. die Tapferkeit, Mur., Cig., Jan., nk.
-
hrabúčiti, -ȗčim, vb. impf. = halabučiti, ogr.- C.
-
hrabȗd, m., C., pogl. rabud.
-
hrabȗka, f. = harabuka, halabuka, rabuka, ogr.- C.
-
izgrábiti, -grȃbim, vb. pf. raffend herausschaffen; — herausrechen; i. listje iz jarka.
-
izporȃba, f. der Uebergebrauch, Cig.
-
izporábiti, -im, vb. pf. ausbrauchen: i. suknjo, Cig.; i. se, sich abnützen, Cig.; izporabljene črke, Cig.
-
izporábljati, -am, vb. impf. ad izporabiti, Cig.
-
izrȃba, f. die Abnützung, Z.
-
izrábiti, -im, vb. pf. ausnützen, abnützen, Z.; izrabljen, abgenützt, Cig.
-
izrábljati, -am, vb. impf. ad izrabiti; aus-, abnützen: posle samogoltno i., Cv.
-
izškrábati, -am, vb. pf. kratzend aushöhlen: i. pomarančo, Ljub.
-
karabīnar, -rja, m. der Carabinier, Cig., Jan.
-
karabīnka, f. der Carabiner, Cig., Jan.
-
kolerȃba, f. die Kohlrübe, der Kohlrabi; — iz nem.
-
kontrabānt, m. der Contrabant, verbotener Schleichhandel.
-
kontrabȃntar, -rja, m. der Schleichhändler.
-
kontrabās, m. der Contrabass, Cig.
-
korabəlj, -blja, m. = ladja, Cig. (T.), Jan., nk.; — rus.
-
kraba, f. die Schachtel, C., Bes.; — po drugih slov. jezikih.
-
krábati, -am, vb. impf. = škrabati, schaben, Z., C.
-
krabica, f. die Schachtel, die Dose, Cig., Bes.- C.; — prim. kraba.
-
krabúlja, f. das Gehäuse einer Larve, BlKr.- M.
-
ljudogrȃbstvọ, n. der Menschenraub, DZ.
-
marabūj, m. der Marabu (ciconia marabu), Erj. (Z.).
-
mirabēla, f. francoska cibora, die Mirabelle oder Reine-Claude, Tuš. (R.).
-
mirabēlščica, f. nekaka sliva, C.; — prim. mirabela.
-
nadrȃbljati, -am, vb. impf. ad nadrobiti; anbrocken, Jarn.
-
nagrȃbək, -bka, m. kar kdo nagrabi: der zusammengerechte Haufe, Z.; — die Compilation, Levst. ( LjZv.).
-
nagrábiti, -grȃbim, vb. pf. 1) eine gewisse Menge zusammenraffen; s kupa n. polno košarico kostanjev; v naglici nagrabljene reči; — n. zakladov, Schätze aufhäufen, Cig.; — 2) eine gewisse Menge zusammenrechen; n. koš listja; — 3) n. se, des Raffens, Rechens satt werden.
-
1. nagrabljáti, -ȃm, vb. pf. eine gewisse Menge zusammenrechen, Mur., Cig.
-
2. nagrábljati, -am, vb. impf. ad nagrabiti; gewisse Mengen zusammenraffend o. zusammenrechend zusammenbringen.
-
nagrabljevati, -ȗjem, vb. impf. = nagrabljati, Z.
-
naškrábati, -am, vb. pf. anschaben, erschaben, Cig.
-
neporȃba, f. der Nichtgebrauch, Cig., Jan.
-
neporábən, -bna, adj. unverwendbar, unbrauchbar, Cig., Jan., nk.
-
neporábnost, f. die Unbrauchbarkeit, Jan., nk.
-
nerábən, -bna, adj. unbrauchbar, Cig., Jan., C., nk.; nerabno kljuse, Levst. (Zb. sp.).
-
nerabljìv, -íva, adj. = neraben, Jan., nk.
-
nerábnost, f. die Unbrauchbarkeit, Cig., nk.
-
obgrábiti, -grȃbim, vb. pf. ringsherum mit dem Rechen behandeln: o. kopico, plast.
-
obrȃba, f. die Abnützung, C., nk.; o. kmetijskega orodja, C.
-
obrábiti, -im, vb. pf. abnützen, Cig. (T.), C., nk.; — o. se, sich abnützen, Cig. (T.), nk.; — obrabljen, abgenützt, abgebraucht, Cig., nk.
-
odgrábiti, -grȃbim, vb. pf. wegrechen: o. smeti od sena; — wegscharren (mit der Hand u. dgl.).
-
odgrábljati, -am, vb. impf. ad odgrabiti, Cig.
-
odrábiti, -im, vb. pf. (einen Theil von einem Ganzen) verbrauchen, Tuš. (R.).
1 65 165 265 365 465 565 665 765 865
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani