Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
r (98.897-98.996)
-
zasẹ̀v, -sẹ́va, m. der Anflug (im Forstwesen), Jan.
-
zasẹ́vati, -am, vb. impf. ad zasejati; säen, ansäen, Cig., Jan., C., M.; rodi zemlja travo ino zelje, katero se zaseva, Dalm.; vetrovi raztrošajo seme dreves in sadežev in zasevajo mlada drevesa, Ravn.- Valj. (Rad).
-
zasẹ̑vək, -vka, m. der Anflug (im Forstwesen), Jan.
-
zasẹ́vən, -vna, adj. zum Anbau geeignet, baufähig, Jan.
-
zasę́zanje, n. = zaseganje, die Beschlagnahme, DZ.
-
zasę́zati, -zam, vb. impf. = zasegati, Levst. (Nauk).
-
zasíčati, -ím, vb. pf. zu zischen anfangen, einen Zischer hören lassen, aufzischen, Cig.
-
zasičeváti, -ȗjem, vb. impf. ad zasititi; sättigen, kajk.- Valj. (Rad).
-
zasíhati, -sı̑ham, vb. impf. ad zasehniti; versiegen, Cig.
-
zásihdob, adv. jetzt, C.
-
zasijáti, -sı̑jem, vb. pf. zu scheinen anfangen; solnce je zopet zasijalo; — aufstrahlen, aufleuchten.
-
zasíkati, -kam, -čem, vb. pf. zu zischen anfangen, aufzischen.
-
zasíłən, -łna, adj. = kar je za silo, Noth-, Cig., Jan., C., DZ.; zası̑łni most, die Nothbrücke, Cig. (T.); zasilna priprava, der Nothapparat, DZkr.; zasilni krst, die Nothtaufe, DZ.
-
zasìp, -sípa, m. 1) die Verschüttung, Danj.- Mik.; die Versandung, Cig.; — 2) der Damm, der Erdwall, Dict., Jan., C.; z. delati, Dict.; zasipali so zasip okoli mesta, Dalm.; — 3) eine große Menge: z. blaga, großer Warenvorrath, Cig.; veselja je bilo na vseh koncih in krajih na zasipe, Zv.; tudi: zásip : zásip denarjev, Levst. (Zb. sp.).
-
zasípanje, n. das Verschütten; die Versandung, Cig.
-
zasípati, -sı̑pam, -pljem, vb. impf. ad zasuti, (-spem); zuschütten, mit trockenen Dingen beschütten, mit Schutt bedecken; jame z.; s peskom z., versanden, Cig.; z. Ljubljanico, in der Laibach das Geschiebe ablagern, Levst. (Močv.); ( vb. pf. = zasuti, Št.).
-
zasipávati, vb. impf. = zasipati; Vi me z dobrotami zasipavate, Sie überhäufen mich mit Wohlthaten, Cig.
-
zasipíti, -ím, vb. pf. einschläfern, Meg.; ("eine unregelmäßige Bildung", Mik. [Et.]).
-
zası̑pljaj, m. kar se enkrat (oglja) zasuje, die Gicht ( mont.), V.-Cig.
-
zası̑pnica, f. = jama v zemlji, v katero zasipajo jeseni repo, korenje, krompir, Svet. (Rok.), Gor.
-
zasipováti, -ȗjem, vb. impf. = zasipati.
-
zasítiti, -sı̑tim, vb. pf. sättigen, Z.; zasičen, gesättigt ( chem.), Cig. (T.).
-
zaskakováti, -ȗjem, vb. impf. ad zaskočiti, Jan.
-
zaskáliti, -im, vb. pf. einen spitzigen Holzsplitter hineintreiben: z. si nogo, SlGor.- C.; z. se v nogo, v prst, einen Splitter in den Fuß, die Hand bekommen, C.
-
zaskəlẹ́ti, -ím, vb. pf. einen brennenden Schmerz zu verursachen anfangen, Z.; — ( pren.) v srce me je zaskelelo, C.
-
zaskóčiti, -skǫ̑čim, vb. pf. 1) durch einen Sprung versperren, verrennen: pot komu z., Cig.; z. beg, die Flucht abschneiden, Šol.; z. koga, vor jemanden springen und ihm so den Weg versperren, ihn überfallen, Jan.; zaskočile so ga pri tem le gabru, LjZv.; z. sovražnike, LjZv.; — 2) bespringen: žrebec kobilo zaskoči, DZ., Nov.; — 3) = zapasti, einspringen (von einem Schloss), V.-Cig.; — 4) z. si nogo, z. se, sich den Fuß verspringen, Cig.; — 5) sich verschnappen ( v. einem Schloss), Temljine ( Tolm.)- Štrek. (Let.); = z. se: ključanica se je zaskočila, Cig., Prim.- Erj. (Torb.).
-
zaskòk, -skǫ́ka, m. 1) das Vertreten des Weges, Jan. (H.); — der Überfall, Jan.; — die Bestürmung, Jan.; — 2) das Zuschnappen, Jan. (H.); — 3) der Seitensprung, Cig.
-
záskokom, adv. im Galopp, vzhŠt.
-
zaskǫ̑koma, adv. im Galopp, Z.; ( pren.) slovstvo se razvija z., Raič (Slov.).
-
zaskovínčati, -ím, vb. pf. aufwinseln, aufschreien (vom Hunde, vom Vogel), C.
-
zaslȃda, f. der Nachtisch, das Dessert, M., C.; — hs.
-
zasládčiti, -slȃdčim, vb. pf. allzusüß machen, Cig.
-
zaslȃdək, -dka, m. = zaslada, Jan. (H.).
-
zasladı̑łnica, f. das Vormaischgefäß, DZ.
-
zasladı̑łnik, m. der Vormaischbottich, der Verzuckerungsbottich, DZ.
-
zaslanjáč, m. der Streifbaum (eine Ufervorrichtung), DZ.
-
zaslanjáča, f. das Schirmbrett, Cig.
-
zaslanjálọ, n. to, s čimer se kaj zaslanja: die spanische Wand, Cig.; — ein Deckwerk zum Schutze abhängiger Ufer, Cig.
-
zaslȃnjati, -am, vb. impf. ad zasloniti; zulehnen, (durch ein davorgestelltes Ding) verdecken, Cig.; viseč prt zaslanja vrata, Dict.; — verlehnen: luč z., M.; z. razgled, die Aussicht verdecken, Levst. (Zb. sp.); z. komu, jemandem im Lichte stehen, Mur., V.-Cig.; — decken, schützen, schirmen, Cig., Jan.; kokoš zaslanja svoja piščeta, Krelj; zaslanjaj dušne pastirje! ogr.- C.
-
zaslèc, -slę́ca, m. der Aufschlag beim Kleide, Mur., Cig., Jan., C., Met.
-
zaslę́cati, -am, vb. impf. ad zaslekniti; aufschlagen: rokave z., Cig.
-
zaslẹ̀d, -slẹ́da, m. das Auffinden der Fährte, Cig.
-
zaslẹ̑dba, f. die Ermittelung, die Ausforschung, die Entdeckung, DZ., Šol.
-
zaslẹ̑dək, -dka, m. die Entdeckung, das Ergebnis der Forschung: novi zasledki v starih pismih, Navr. (Let., Spom.).
-
zaslẹdíti, -ím, vb. pf. auf die Spur kommen, ausspüren; pes zajca zasledi; — darauf kommen, ausfindig machen, Cig., Jan., nk.
-
zaslẹdovȃnje, n. das Nachspüren; — die Verfolgung, Cig., Jan., nk.; — das Nachforschen, Cig., Jan., nk.
-
zaslẹdováti, -ȗjem, vb. impf. auszuspüren suchen, nach jemandem fahnden, ihn verfolgen, Cig., Jan., nk.; — zu erforschen suchen, nachforschen, Cig., Jan., nk.
-
zaslẹdovȃvəc, -vca, m. der Verfolger, der Nachforscher, Cig., Jan., C.
-
zaslẹdovȃvka, f. die Verfolgerin, die Nachforscherin, Cig.
-
zaslẹdúh, m. der Spion, C.
-
zaslę́kniti, -slę̑knem, vb. pf. umbiegen, aufschlagen: rokave z., Cig.
-
zaslẹpíti, -ím, vb. pf. verblenden ( fig.), Mur., Cig., Jan.
-
zaslẹ́pljati, -am, vb. impf. ad zaslepiti; — im Lichte stehen, Schatten machen: ako z levico pišeš, si zaslepljaš, V.-Cig.
-
zaslẹpljénje, n. die Verblendung: zašli so daleko v svojem zaslepljenju, kajk.- Valj. (Rad).
-
zaslẹpljénost, f. die Verblendung, Cig.
-
zaslíniti, -slı̑nim, vb. pf. mit Speichel besudeln, Mur., Cig.
-
zaslı̑šanəc, -nca, m. der verhört wird, C.
-
zaslíšanje, n. 1) die Vernehmung; — 2) das Verhör; — 3) die Audienz, Cig.
-
zaslíšati, -slı̑šim, vb. pf. 1) vernehmen, hören; z. glas in spoznati, čigav je; — 2) einvernehmen, verhören; z. priče; — 3) Audienz geben, Cig.
-
zaslı̑šba, f. 1) die Einvernehmung, die Abhörung, das Verhör, Cig., Jan., C., DZ., Nov.; v zaslišbo vzeti, zum Verhör ziehen, V.-Cig.; — 2) die Audienz, Cig., Jan.
-
zaslı̑šək, -ška, m. das Verhör, C.
-
zasliševȃłnica, f. der Audienzsaal, Cig., C.
-
zasliševánəc, -nca, m. der vernommen, verhört wird, Cig., DZ.
-
zasliševȃnje, n. das Abhören, die Einvernehmung, Cig., Jan.
-
zasliševȃnski, adj. Vernehmungs-: z. zapisnik, das Vernehmungsprotokoll, DZ.
-
zasliševáti, -ȗjem, vb. impf. ad zaslišati; abhören, einvernehmen, ein Verhör abhalten, Cig., Jan.
-
zasliševȃvəc, -vca, m. der Verhörer, Cig.
-
zaslíziti, -im, vb. pf. verschleimen, Cig., Jan.
-
zaslíženje, n. die Verschleimung, Cig., Jan.
-
zaslǫ̑ba, f., nam. zaslomba, ogr.- Mik., C.
-
zaslǫ́čiti, -im, vb. pf. krümmen, einbiegen, Cig., Jan.; z. vile, C.
-
zaslǫ̑mba, f. etwas Vorgestelltes: der Schirm, očesna z., der Augenschirm, Cig.; die Deckung (einer Festung), Cig.; der Schutz, Cig., Jan.; postavna z., Jan.; ostati brez zaslombe, brez brambe, Jap. (Prid.); glava in zaslomba vsega mesta, Jurč.; — die Stütze, Cig. (T.), C.
-
zaslòn, -slóna, m. etwas Vorgelehntes, Mur.; pečni z., der Ofendeckel, Cig., — der Schirm, die spanische Wand, Mur., Cig., Jan., DZ.; z. iz pločevive, DZ.; — die Blende, Cig.; — der Schirm ( bot.), Cig. (T.); — der Vorhang, Habd.- Mik., Mur., C.; — v njegovem zaslonu in brambi, in seinem Schutz und Schirm, Krelj.
-
zaslọ̑na, f. = to, s čimer se kaj zaslanja, C.; — der Ofendeckel, Cig.
-
zaslonílọ, n. der Schirm, die spanische Wand, Cig., Jan.; — die Blende, DZ.
-
zaslóniti, -slǫ́nim, vb. pf. durch Anlehnen verdecken: verlehnen, Mur.; z. luč, M.; peč z. (mit dem Ofendeckel verschließen), Cig.; — verdecken: okno s kako rečjo z., Cig.; z. obraz (z roko), die Hand vors Gesicht halten, Cig.; — decken: svet ni dovolj zaslonjen pred mrzlimi snežniki, Levst. (Zb. sp.); — beschützen, jemanden vertreten (= für ihn sprechen), Dol.- Cig., Jan.; zasloni svojega hlapca! Dalm.
-
zaslọ̑nka, f. die Blendung, das Diaphragma, ( phys.), h. t.- Cig. (T.), Žnid.
-
zaslovẹ́ti, -ím, vb. pf. anfangen gerühmt zu werden, berühmt, bekannt werden; zaslovelo je njegovo ime po vsej deželi.
-
zaslȗga, f. das Verdienst, Cig., Jan., nk.; po zaslugi, nach Verdienst, Cig.; imeti veliko zaslug, velike zasluge, nk.
-
zaslugovı̑t, adj. verdienstvoll, C.
-
zaslȗh, m. 1) das Verhör: zvati koga na z., SlN.; — 2) die Audienz, Jan. (H.).
-
zaslúti, -slóvem, -slújem, vb. pf. = zasloveti, Cig.; njegova svetost je zaslula, LjZv.; zaslula je v deveto vas zavoljo svoje brdkosti, Jurč.
-
zaslútiti, -slȗtim, vb. pf. von einer Ahnung erfüllt werden, ahnen, C.
-
zásluž, m. der Verdienst, vzhŠt.
-
zaslužávati, -am, vb. impf. ad zaslužiti: verdienen, C.; veliko miloščo si z., kajk.- Valj. (Rad).
-
zaslȗžba, f. 1) das Erwerben, der Erwerb, Cig., Jan.; — 2) = zasluga, Guts., Mur., kajk.- Valj. (Rad).
-
zaslúžčən, -čna, adj. erwerbsam, Mur., Cig., Met.
-
zaslȗžək, -žka, m. 1) der Broterwerb; brez zaslužka; iti po zaslužku, sein Brot suchen; — 2) das Verdiente, der Verdienst; ves z. zapraviti.
-
zaslúžən, -žna, adj. 1) verdienstvoll, verdienstlich, Cig., Jan., C., nk.; z. mož, zaslužno delo, nk.; — 2) würdig: biti z. smrti, den Tod verdienen, C.; — 3) Verdienst-, a) den Verdienst betreffend: zaslȗžni izkaz, der Verdienstausweis, Levst. (Cest.); — b) das Verdienst, die Verdienste betreffend: zaslužna svetinja, Levst. (Zb. sp.).
-
zaslužénje, n. das Verdienst; svojega zasluženja ne bom nikoli poveličevala, LjZv.; ( pos. v cerkvenem govoru): po Kristovem zasluženju.
-
zasluževáti, -ȗjem, vb. impf. = vreden biti, verdienen, nk.
-
zaslužílọ, n. der Verdienst, C.; der Arbeitslohn, Cig.
-
zaslužı̑tək, -tka, m. = zaslužek 2), C.
-
zaslúžiti, -im, vb. pf. durch seine Dienste ein Anrecht auf etwas bekommen oder es sich dadurch verschaffen, verdienen: mnogo denarja z.; nekaj sem zaslužil, nekaj sem dobil v dar; še mrzle vode nisi zaslužil; zaslužena plača; zaslužil je kazen, pohvalo, da bi ga obesili; tega nisem zaslužil; zaslužena kazen; — (zaslužiti, = wert sein, "verdienen", vb. impf. [ germ.]).
-
zaslužljìv, -íva, adj. = zaslužen, verdienstlich, Mur.
-
zaslúžnost, f. die Verdienstlichkeit, Cig., Jan., nk.
-
zasmaljáč, m. der Kalfaterer, (ki ladje zasmalja), Cig.
-
zasmȃljati, -am, vb. impf. ad zasmoliti, Cig., Levst. (Zb. sp.).
-
zasmẹ̑h, m. das Verlachen, der Spott, der Hohn, Cig., Jan., C., M., nk.
-
zasmẹhávati, -am, vb. impf. = zasmehovati, Prip.- Mik.
98.397 98.497 98.597 98.697 98.797 98.897 98.997 99.097 99.197 99.297
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani