Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
r (95.897-95.996)
-
vnebọ̑hod, m. die Himmelfahrt.
-
vnebọ̑vzetje, n. die Aufnahme in den Himmel.
-
vnę̑ma, f. der Eifer, Cig., C., nk.
-
vnẹmáłce, n. der Zunder, Guts.- Cig.
-
vnẹmáłən, -łna, adj. begeisternd, Jan. (H.).
-
vnẹ̑malica, f. 1) der Zunder, Mur., C.; — 2) die Entzündung von Gasen in Gruben oder Brunnen, Cig.
-
vnẹmálọ, n. der Zunder, V. ( Notr.)- Cig., C.
-
vnẹ̑manje, n. das Entzünden; — das Begeistern, die Aneiferung, nk.
-
vnẹ̑mati, -mam, -mljem, vb. impf. ad vneti; 1) entzünden; ( pren.) v. želje, Begierden erregen; — v. se, sich entzünden, Feuer fangen; entbrennen ( fig.); želje se v srcu vnemajo; prepiri se vnemajo; — 2) heiß machen: Obup — kri vnema in možgane, Preš.; erglühen machen: Nedolžnost vnema ji oči in lica, Preš.; anfeuern, aneifern, begeistern: v. pevca, srce, Preš.; — v. se, erglühen, in Affect gerathen, sich begeistern; vnemajte se s petjem k pravemu junaštvu! Vod. (Pes.); srce se vam vnema, Jap. (Prid.).
-
vnẹmàv, -áva, adj. aneifernd, interessant, C.
-
vnẹ̑mavəc, -vca, m. der Aneiferer, C.
-
vnẹmávən, -vna, adj. = vnemav, C.
-
vnę̑mək, -mka, m. der Eifer, C.
-
vnemljìv, -íva, adj. 1) aneifernd, begeisternd: vnemljiva beseda, C.; — 2) entzündbar, Jan., Vrtov. (Km. k.).
-
vnẹ̑njəc, -njca, m. = vnanjec, der Auswärtige, Levst. (Pril.).
-
vnẹ́nji, adj. = vnanji, Jan., C., Levst. (Nauk).
-
vnésti, -nésem, vb. pf. eintragen, auftragen ( math.), Cig. (T.).
-
vnẹ́šnji, adj. = vnanji, SlN., Let.
-
vnę́tək, -tka, m. 1) die Entzündung: ustni v., das Mundschwämmchen, Bleiw.- Cig.; — 2) der Affect, Cig., C.; — die Begeisterung: začetek vnetek, Glas.
-
vnę́tən, -tna, adj. entzündlich, entzündbar, C., DZ., Vrt.
-
vnę́ti, vnámem, vb. pf. 1) entzünden; — v. jo, enteilen, Preš.; — v. željo, die Begierde erregen; — v. se, sich entzünden, Feuer fangen, zu brennen anfangen; od pepela se lehko kaj vname; pljuča so se vnela; ( fig.) erregt werden, ausbrechen, entbrennen; vname se boj, prepir, želja, srd, ljubezen; — 2) begeistern, anfeuern, v. koga za kako reč; v. se, in Affect gerathen, sich ereifern; v. se zaradi kake reči; oba se vnameta in si boj napovesta, Met.; v. se za kako reč, sich für eine Sache begeistern, nk.; — vnet, entbrannt, entflammt: od strasti vnet; vnet biti za kaj, für eine Sache eingenommen, begeistert sein; inbrünstig, Cig.
-
vnę̑tica, f. die Entzündung, Cig., Jan., Cig. (T.), Žnid., nk.
-
vnę́tje, n. die Entzündung.
-
vnetljìv, -íva, adj. entzündlich, Cig.
-
vnetljívost, f. die Entzündlichkeit, Cig.
-
vnę̑tnica, f. vnetnice, brennbare Materialien, Erj. (Min.).
-
vnetnína, f. der Zündstoff, C.
-
vnę̑tost, f. der Eifer, die Begeisterung, Cig., Jan., C., nk.; die Inbrunst, Jan.
-
vníc, adv. verkehrt, äbicht, C., Rib.- Mik.; — rücklings, über sich zurück, Cig., M.; vnic vreči t. j. črez glavo nazaj vreči, Cig., Kras- Erj. (Torb.); vnic odmetati oglje (pri urokih), Kras- Erj. (Torb.); vnic natočiti = črez roko, tako da je roka (dlan) navzgor obrnjena, M., Senožeče- Erj. (Torb.); vnic udariti koga ( t. j. z obrnjeno roko), Cig., Notr.
-
vnínati, -am, vb. pf. in den Schlaf dudeln, Cig.
-
vníti, vnídem, vb. pf. hineingehen, eintreten, Mik., Let., Nov., Vrt.
-
vnı̑z, adv. abwärts, Jan. (H.).
-
vnǫ̑g, vnǫ́ga, adj. = mnog, vzhŠt., ogr.
-
vnǫ̑vič, adv. = vnovič, neuerdings.
-
vnǫ̑vičən, -čna, adj. neuerlich: vnovična pridiga, Trub. (Post.); vnovična stava Jeruzalemskega mesta, Ravn.
-
vnǫ́žati se, -a se, vb. impf. vnoža se mi, ich habe keine Lust, es verdrießt mich, Mur., Cig., Jan., Mik., vzhŠt.; ( nam. množa se mi, prim. srvn. mich "bevilt", Mik.).
-
vnǫ́žljiv, adj. 1) Widerwillen verursachend, verdrießlich, Mur., Jan.; — 2) nicht aufgelegt, verdrossen, träge, Mur., Cig., Jan., C., vzhŠt.
-
vnǫ́žljivost, f. die Unaufgelegtheit, die Verdrossenheit, die Trägheit, Mur., Jan., C.
-
vnúča, f. = onuča, der Fußfetzen, vzhŠt., ogr.- C.
-
vnúčad, f. coll. die Enkel, die Nachkommen, Guts.- Cig.
-
vnúče, -eta, n. dem. vnuk; das Enkelchen, Mur., Cig., Jan., Trub.
-
vnúčək, -čka, m. dem. vnuk; das Enkelchen, Cig., Jan., C.
-
vnúčica, f. dem. vnuka; die Enkeltochter, Cig.
-
vnúčič, m. dem. vnuk; 1) das Enkelchen, Dict., Cig., Jan., C.; — der Enkelsohn, Cig.; — 2) der dritte Bienenschwarm, Mik.
-
vnúčiti, -im, vb. impf. = vnuka dati, abermals schwärmen (von einem Schwarmbienenstocke), Levst. (Beč.).
-
vnúditi, -nȗdim, vb. pf. 1) = ponuditi, Ravn., Burg.; — 2) aufdringen, Cig.
-
vnúk, m. 1) der Enkel; tudi: vnùk, vnúka, Valj. (Rad); — 2) der von einem Schwarme wieder ausziehende Schwarm: vnuk je roj, ki ga da prvec, redkokedaj drugec, Levst. (Beč.).
-
vnúka, f. 1) die Enkelin, Dict., Mur., Cig., Jan., vzhŠt.; — 2) das Nachgrummet, das Heu von der dritten Mahd, Cig., Jan., C., Gor.
-
vnúkinja, f. die Enkelin, Jan., M., C., BlKr., nk.
-
1. vọ̑d, m. 1) die Hebestange, der Hebel, Dol.- Cig., Jan., Cig. (T.), DZ., UčT., Gor.; — 2) vòd, vǫ́da, die Führung, Valj. (Rad); — der Zug (eine Abtheilung Soldaten), Jan. (H.).
-
2. vǫ̑d, m. die Räucherung, das Selchen, Valj. (Rad).
-
1. vóda, f. das Wasser; vode prinesti; vodo piti; napiti se vode; vodo jezditi ali teptati, Wasser treten, Hip. (Orb.); — z vodo, stromabwärts, thalwärts, Cig., DZ.; = po vodi, Cig.; tihe vode globoko dero, stille Wasser sind tief; — huda voda, das Scheidewasser, DZ.; ( die Salpetersäure, C.); — s svojo vodo, mit dem Urin; — smrdljiva v., das Petroleum, Savinska dol.
-
2. vǫ́da, f. = odica, die Fischangel, Cig.; (uda) C.
-
vodáča, f. der Kinderlaufzaum, Cig.
-
vodák, m. 1) der Wassermann, Mur.; — 2) rak je vodak (= v vodi živi), Danj.- Valj. (Rad).
-
vodȃn, m. das Hydrat, Cig. (T.); — češ.
-
vǫ̑dba, f. die Leitung, die Anleitung, die Führung, Cig., Jan., M., C., nk.; v. kakega zavoda, DZ.
-
vodèb, -ę́ba, m. = vdeb, vdab, vdod, (vudeb) Meg.
-
vódəc, -dca, m. 1) der Leiter, der Führer, Cig., Jan., ogr.- Valj. (Rad); v. teh, kir so Jezusa ujeli, Trub.; — 2) = povodec, das Leitseil, Cig., Jan., C.
-
vǫ̑dej, m. der Anführer, V.-Cig.
-
1. vódən, -dna, adj. Wasser-; vodna moč.
-
2. vódən, -dna, adj. 1) leitend, Jan. (H.); — 2) führig, Cig.; lenksam, Jan. (H.).
-
vodę̑n, adj. wässerig, Wasser-; vodena juha, eine gehaltlose Suppe.
-
vodę̑nast, adj. wässericht, Cig.
-
vodę́nčən, -čna, adj. wässericht, Cig., Ravn.
-
vodę́nəc, -nca, m. 1) der Wasserstoff, Cig. (T.), Vrtov. (Km. k.); — 2) der Krautapfel, C.; — 3) = voder, čapur, C.
-
vodenẹ́ti, -ím, vb. impf. zu Wasser werden, wässerig werden, Cig., Mik., Dol.
-
vodeníca, f. 1) die Wassersucht; — 2) das Wasserreis, der Wasserast, V.-Cig., Jarn. (Sadj.); — 3) die Wasserbirne, Cig., Kr.- Erj. (Torb.); — die Wassermelone, C.; — vodę̑nica, neko jabolko, Tolm.- Erj. (Torb.); — 4) die Wasserschlange, die Würfelnatter (tropidonotus tessellatus), Vremska dol.- Erj. (Torb.).
-
vodeníčast, adj. 1) = vodeničen, Jan. (H.); — 2) wässerig: v. krompir, vodeničasto sadje, BlKr.
-
vodeníčav, adj. wässerig: v. krompir, Podkrnci- Erj. (Torb.).
-
vodeníčən, -čna, adj. wassersüchtig.
-
vodeníčnost, f. der Zustand eines Wassersüchtigen.
-
vodeník, m. 1) der Wassermann, Dict.; — 2) die Kratzdistel (cirsium oleraceum), C., Poh.- Erj. (Torb.); — 3) die Wasserader in der Erde, V.-Cig.
-
vodeníka, f. 1) = vodenica, die Wassersucht, Mur., Št.- Cig., Slom.; — 2) die klebrige Kratzdistel (cirsium erisithales), SlGor.- Erj. (Torb.); — 3) neka hruška, C., Sv. Duh pri Krškem- Erj. (Torb.); — neko jabolko, C.
-
vodeníti, -ím, vb. impf. wässerig machen, Burg. (Rok.); wässern: Vina jaz (ja) ne vodenim, Danj. (Posv. p.).
-
vodenják, m. ein halbverschnittener Saubär, vzhŠt.- C.
-
vodę́nka, f. 1) die Wasserbirne, Cig.; — 2) = vodena barva, die Wasserfarbe, Navr. (Let.).
-
vodę̑nost, f. die wässerige Beschaffenheit.
-
vodẹ́vati, -am, vb. impf. zu führen, zu leiten pflegen, Mik.
-
1. vǫ́dica, f. = odica: 1) die Fischangel, Meg., Mur., Cig., Jan., Mik., Dalm., Hip. (Orb.); — 2) vodíca, der an der Schneide eines frisch und scharf geschliffenen Schneidewerkzeuges haftende schartige Schliff: v. z brusa se mora z oslo odbrusiti, Lašče- Levst. (M.).
-
2. vodíca, f. dem. voda; das Wässerchen: tudi vódica.
-
vodìč, -íča, m. 1) der Lotse, der Pilot, Cig., DZ.; — 2) = prevodnik, der Conductor ( phys.), Jan.
-
vǫ́dičast, adj. angelförmig, Cig., Jan.
-
vǫ́dih, m. feuchtes Wetter, GBrda.
-
vodík, m. der Wasserstoff, češ., h. t.- Cig. (T.), Sen. (Fiz.), Erj. (Min.).
-
vodíka, f. eine Wasserpflanze, C.
-
vodíłən, -łna, adj. leitend, Leitungs-, nk.; vodı̑łnọ načelo, das leitende Prinzip, DZ.; brez krepke, vodilne roke, Jurč.
-
vodílica, f. der Wassereimer, Jan., C.
-
vodílja, f. die Führerin, Jan., C., Slom.; die Führerin bei Processionen, C.; — die Brautführerin, die Brautmutter, Št.- Cig., C.
-
1. vodı̑łnica, f. das Gängelband, V.-Cig.
-
2. vodı̑łnica, f. die Selchkammer, Cig., Jan.
-
vodíłnost, f. die Leitungsfähigkeit, Cig., C.
-
vodílọ, n. 1) das Leitmittel, das Leitzeug, Cig.; — das Gängelband, C.; — 2) der Conductor ( phys.), Cig., Sen. (Fiz.); — 3) ein leitender Grundsatz, die Regel, die Richtschnur, Cig., Jan., nk.
-
vodína, f. die Wassermasse, das Wasser, ogr.- C.
-
vodíšče, n. der Wasserpunkt, Cig. (T.), Sen. (Fiz.).
-
vodı̑telj, m. der Führer, der Leiter, Mur., Cig., Jan., ogr.- Valj. (Rad), nk.
-
vodı̑teljica, f. die Führerin, die Leiterin, Mur., Cig., Jan., nk.
-
vodı̑teljski, adj. Führer-, Leiter-, nk.
-
vodı̑teljstvọ, n. die Führerschaft, die Leitung, C., nk.; — die Hegemonie, Cig. (T.).
-
vodı̑təv, -tve, f. die Führung, die Leitung, Mur., Cig., Jan., DZ., nk.
95.397 95.497 95.597 95.697 95.797 95.897 95.997 96.097 96.197 96.297
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani