Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
r (85.897-85.996)
-
seliščnína, f. die Steuer vom Grunde, auf dem ein Haus steht, V.-Cig.
-
selı̑tən, -tna, adj. die Übersiedelung, das Ausziehen betreffend: selı̑tna doba, die Auszugszeit, Cig.; ( nam. selitven).
-
selı̑təv, -tve, f. die Wohnungsveränderung, die Siedelung; svobodna s., die Freizügigkeit, Jan.; ptičja s., der Vogelstrich, Jan.; s. narodov, die Völkerwanderung, Jan.
-
séliti, sę́lim, vb. impf. s. koga, jemandes Siedelung besorgen; — s. se, die Wohnung, den Wohnsitz verändern, siedeln; o. sv. Jurju se bomo selili; ptiči se selijo, die Vögel ziehen weg.
-
selitnína, f. die Übersiedelungskosten, Jan.
-
selı̑vəc, -vca, m. der Wanderer: sokol s., = sokol selec, der Wanderfalke, Cig.
-
selı̑vka, f. das Wanderthier, Nov.- C.; ptice selivke, Zugvögel, Jan., Cig. (T.).
-
seljáča, f. = kmetica, Valj. (Rad).
-
selják, m. = kmet, Mur., V.-Cig., Jan., C., Valj. (Rad), nk.
-
seljàn, -ána, m. der Dorfbewohner, kajk.- Valj. (Rad); = kmet, Jan.
-
1. seljȃnka, f. 1) = kmetica, Valj. (Rad); — 2) das Schäfergedicht, die Idylle, Cig., Jan., Cig. (T.); ( češ., polj.).
-
2. seljȃnka, f. die Silge (selinum), Cig., C., Medv. (Rok.); — prim. lat. selinum (?).
-
seljȃnski, adj. 1) = seljaški, Jurč.; — 2) idyllisch, Cig., Jan.
-
seljȃnstvọ, n. die Landbevölkerung, Jan. (H.).
-
seljáški, adj. = kmetski, Zv.
-
seljȃštvọ, n. die Bauernschaft, Bes.
-
sẹ̑lje, n. coll. die Saatfrüchte, das Getreide, C., Mik., vzhŠt.; — prim. silje.
-
seljénje, n. das Siedeln; seljenjè, ogr.- Valj. (Rad).
-
sẹ̑łnica, f. der Säekorb, Dol.
-
sełník, m. der Übersiedelnde: nadeti kakor svetojurski selniki, Jurč.
-
sełnína, f. das Auszugsgeld, Cig.
-
sélọ, n. 1) der Platz, worauf das Haus steht, der Baugrund, die Baustätte, Cig., Jan., C.; selo kopati, den Grund zu einem Gebäude graben, jvzhŠt.; — 2) die Ansiedelei, der Ort einer Colonie, Cig., Jan.; der Wohnsitz, Jan., Zora; die Ortschaft, Levst. (Nauk); der Weiler, V.-Cig., Jan.; na sę́lih, auf dem Lande, C.
-
1. sę̑łski, adj. Land-, Dorf-, ländlich, dörflich, Cig., Jan.; selsko plemstvo, der Landadel, Cig.; selsko veselje, die Landlust, Jan.; selske občine, die Landgemeinden, Levst. (Nauk).
-
2. səłskì, adj. Boten-, Cig.
-
səlstvọ̀, n. 1) die Botschaft, Meg., Dict., Cig., Jan.; s. poslati, Trub., Dalm.; žalostno pošto ali s. prejeti, Skal.- Let.; — 2) das Botenwesen, Cig.
-
selzena, f., Z., Pohl. (Km.), Mur., pogl. 1. in 2. slezena.
-
selzenovəc, -vca, m., Cig., Tuš. (R.), pogl. slezenovec.
-
sẹ̀m, adv. her, hieher; pojdi sem; s. ter tja, hin und her, tudi: hin und wieder, hie und da, Mur., Cig., nk.; sem ter tam, hieher und dorthin, M.; sem ter tam na pašo hodijo ovce, Dalm.; s. pa tam hoditi, auf u. ab gehen, jvzhŠt.; sem-le, hieher; do sem = do tod, Cig.
-
səmánji, adj. Markt-; s. dan; semanji ustav, die Marktordnung, Levst. (Nauk); — Feiertags-: semanje oblačilo, Gor.- Cig., ZgD.
-
səmánjica, f. = semanje oblačilo, Jan., ZgD.
-
semca, f., Cig., pogl. osemec.
-
sẹ́me, -mena, n. 1) der Same; laneno, praprotno, salatno itd. s.; nekoliko žita za s. pustiti; sẹ̑mena, (-ę̑na), Samenarten; — ( fig.) s. nesložnosti sejati; — 2) das Gezücht: vražje s., die Höllenbrut; — pravo s. je, er ist mir ein rechtes Früchtel, ein schönes Kräutel (= ein loser Bube); seme ti semensko! Jurč.; — 3) ptičje s., der Steinsame (lithospermum officinale), Tuš. (R.); tudi: das Lungenkraut (pulmonaria officinalis), Josch; — cigansko s., blauer Steinklee (melilotus caeruleus), Josch.
-
sẹmę̑n, adj. samentragend, Jan.; — zum Samen bestimmt: semena pšenica, Z.
-
sẹ́menast, adj. samentragend, Cig.
-
sẹmenàt, -áta, adj. viel Samen enthaltend, Cig.
-
sẹ́mence, n. dem. seme; najmanjše semence je gorčično seme, Ravn.
-
sẹ́menčəce, n. dem. semence; (semę̑nčəce), ogr.- Valj. (Rad).
-
sẹ́menčək, -čka, m. der Zeisig, C.
-
sẹ́menica, f. 1) die des Samens wegen angebaute Pflanze, das Samengewächs, Cig., Jan., Nov.; bes. der weibliche Hanf, der Saathanf, Cig., Jan., jvzhŠt.; — die Samenrübe, Štrek.; — = zeljna glava za seme puščena, C.; — der zur Besamung in einem Gehau stehen gelassene Baum, der Samenbaum, Spodnja Idrija- Erj. (Torb.); — 2) das Samenthierchen, Cig.
-
sẹmeník, m. 1) das Samengefäß, Cig.; die Samenhülle, Cig. (T.); — 2) der Distelfink, der Stieglitz (carduelis nobilis), Fr.- C.
-
sẹmenína, f. das Gesäme, Jan.
-
sẹmeníščan, m. der Zögling eines Seminars, der Seminarist, C.
-
sẹmeníšče, n. 1) die Samenschule, die Samenculturstation, Cig., Nov., SlN.; — 2) das Seminar, besonders das Priesterseminar, Cig., Jan., nk.
-
sẹmenı̑ščnik, m. der Seminarist, nk.
-
sẹmenítən, -tna, adj. samenreich, Fr.- C.
-
səmə̀nj, səmnjà, m. der Markt, Alas., Dict., Mur., Jan., Mik., Trub., Dalm., nk., Gor.; — das Kirchweihfest, das Patrociniumfest, C., Gor., Kor., GBrda; — səmə̀nj, gen. sənjmà, Dol.; — (iz: senjem).
-
sẹmenjáča, f. 1) die Samenpflanze, Z.; — 2) = das Samengehäuse, Jan.
-
sẹmenják, m. 1) der Samenbehälter, das Samengefäß, Cig., Jan.; — die Samenkolben, bes. der Kukuruzkolben, Zilj.- Jarn. (Rok.); — 2) = semenščak 2), der Samenbaum, Jan. (H.); — 3) der Nummulitenkalk, h. t.- Cig. (T.).
-
sẹ́menje, n. Samengattungen; die Sämerei, Cig., Jan., C.; tudi: semę̑nje.
-
sẹ́menka, f. der weibliche Hanf, C.
-
sẹmenojẹ̑dka, f. ein samenfressendes Thier, der Samenfresser, Cig. (T.).
-
sẹmenotòk, -tǫ́ka, m. der Samenfluss (bolezen), Cig., Jan.
-
sẹ́menski, adj. 1) Samen-; semenska koža, die Samenhaut, Cig. (T.); — als Samen dienend: semensko žito; semenski krompir, semenska repa, detelja; — aus Samen hervorgewachsen: semenski les, angeflogenes Holz, Cig.; semenska rast, Slom.- C.; — 2) seme ti semensko! du loser Bube! Jurč.
-
sẹmenščák, m. 1) das Samengewächs, C.; — 2) der Samen- o. Mutterbaum, Cig., Jan., Nov.- C.
-
sẹ̀mkaj, adv. hieher; (semkaje, Dalm.).
-
səmlẹ́ti, -mę́ljem, vb. pf. = zmleti.
-
səmnjeváti, -ȗjem, vb. impf. markten, Jan., C.; pogl. senjmovati.
-
səmnjína, f. das Marktgeschenk, Jan.
-
səmnjíšče, n. der Marktplatz, Jan., DZ., Zora; pogl. senjmišče.
-
sẹ́mo, adv. = sem, Mur., Jan.; semo tamo, hin und her, ogr.- C.
-
sẹmùč, conj. = temveč (iz: sem več, Mik. (V. Gr. III. 147.)); Jaz nisem moj, semuč sem tvoj, Stara cerkvena pesem- Levst. (Rok.).
-
sə̀n, snà, m. 1) der Schlaf, Meg., Dict., Guts., V.-Cig., Boh.- M., Trub., ogr.- Mik., Erj. (Som.), Loška dol.- Erj. (Torb.); iz sna se obuditi, Trub.; v snu, im Schlafe, Trub., Dalm.; = v sneh, ogr.- Raič ( Let.); trd sen, Dict.; — 2) der Traum, Meg., Cig., Jan., Skal.- M., Rez.- Kl.; v snu, im Traume, (v sni) Krelj, Kast.
-
1. sẹ́na, f. = sẹ́dno, Cig., Jan.; (sena n. pl. nam. sedna, Gor.- Levst. [ LjZv.]).
-
2. sēna, f. = senesov grm, der Sennesbaum (cassia senna), Guts., Cig.
-
senagółtən, -tna, adj., Mur., Jap. (Prid., Sv. p.), Gor.; (snag-) Rog.- Valj. (Rad); menda nam. samogolten.
-
sẹ́nast, adj. = sednast, Jan., Levst. ( LjZv.); — prim. 1. sena.
-
senāt, m. starejšinstvo, der Senat.
-
sẹ̑nca, f. der Schatten; v senci ležati; senco komu delati; vedno ga spremlja kakor senca; črna s., der Kernschatten, Cig. (T.).
-
1. sẹ́nce, n. dem. seno, das Heu, ogr.- C.
-
2. səncè, -à, n. = senec, die Schläfe: desno, levo s., Kr.; dual. səncì, pl. səncà ( gen. sənə̀c), Erj. (Torb. = Let. 1883, 237.); (sə̀nce, Podgorje (Gor.)- Štrek. [Let.]; "sànce", Ravn. [Abc.]).
-
sẹncegòn, -gǫ́na, m. der Schattenführer (o Merkuriju), Cig.
-
sẹncepìs, -písa, m. = senopis, Jan. (H.).
-
sẹncevòd, -vǫ́da, m. = sencegon, Cig.
-
sẹ̑nčanje, n. das Schattieren, Cig.
-
sẹ̑nčati, -am, vb. impf. 1) beschatten: košata lipa senča hiši sprednjo stran, LjZv.; — 2) schattieren, Cig.
-
sẹ́nčəce, n. dem. 1. sence (seno); ostreče s., Npes.- Pjk. (Črt.).
-
sẹ̑nčən, -čna, adj. schattig, Schatten-; senčna stran, s. kraj.
-
sẹ́nčenje, n. = senčanje: malarsko s., Vod. (Izb. sp.).
-
sẹ̑nčevən, -vna, adj. = senčen, Schatten-: senčevna hišica, ogr.- C.
-
sẹ̑nčica, f. dem. senca.
-
sẹnčílọ, n. der Lichtschirm, Jarn., Mur., Cig., Jan.; — der Augenschirm: ako je treba otroke močne svetlobe čuvati, nosijo naj senčilo, ne pa temnih naočnic, Žnid.
-
sẹ̑nčina, f. eine schattige Stelle, ein schattiger Ort, C., Npes.-Vraz; die Schattengegend: senčina kake gore, Dalm.; — der Schattengang, V.-Cig.; — der Schatten, Jan., C.
-
sẹ́nčiti, sẹ̑nčim, vb. impf. 1) beschatten, überschatten, Mur., Cig., Jan.; — 2) = s. se: Abraham je senčil pod drevesom pri vratih, Ravn.; — 3) s. se, den Schatten genießen, im Schatten ruhen, Cig., Jan.; ptice se senčijo, Slom.- C.
-
sẹ̑nčje, n. die Schattenseite, Cig.
-
sẹ̑nčnat, adj. schattig; s. kraj; senčnato drevo.
-
sẹ̑nčnatost, f. die Schattigkeit, Cig.
-
sẹ̑nčnica, f. 1) das Schattenhäuschen, die Laube, Cig., Jan., M., nk.; — 2) črta s., die Schattenlinie ( math.), Cig. (T.).
-
sẹ̑nčnik, m. 1) = solnčnik, der Sonnenschirm, Cig., Jan., DZ., nk.; — 2) = senčilo, der Lichtschirm, Cig., Jan., C.; postaviti luč za s., Glas.
-
sənə̀c, -ncà, m. der Schlaf (die Schläfe) am Kopfe, Alas., Boh., C.; in je njemu klin prebila skozi njegov senec, Dalm.; v senca venec zadirati, Ravn.; nav. pl. senci, die Schläfe(n).
-
sənə̀k, -nkà, m. dem. sen; das Schläfchen, ogr.- C.
-
1. sẹnę̑n, adj. Heu-; seneni drob, der Heustaub, die Heublümchen; senene vile, die Heugabel; senen voz, ein Heuwagen.
-
2. sənę̑n, adj. = zaspan, Zilj.- Jarn. (Rok.).
-
1. senę́nəc, -nca, m. = sanenec, saninec, Dol.
-
2. sẹnę́nəc, -nca, m. die Heumilbe, Jan. (H.).
-
sēnesov, adj. s. grm, der Sennesstrauch (cassia), Tuš. (B.).
-
sənežljìv, -íva, adj. schläfrig, Fr.- C.
-
senı̑, f. pl. = sani, der Schlitten, Jan., Kr.
-
1. sẹníca, f. die Heuscheuer, der Heuboden, Mur., Cig., Jan., Ravn. (Abc.), Levst. (Pril.), Nov., Svet. (Rok.), Kr.; vrabci so na senici izpod slame čivkali, Jurč.
-
2. seníca, f., Mur., Cig., Jan., Frey. (F.), pogl. sinica.
-
1. sẹník, m. der Heuboden, die Heuscheuer, der Heuschoppen, Cig., Jan., C., DZ., Vrt., Kres.
85.397 85.497 85.597 85.697 85.797 85.897 85.997 86.097 86.197 86.297
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani