Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
r (75.701-75.800)
-
osmojénost, f. der Zustand des Versengtseins, Mur.
-
osmojeváti, -ȗjem, vb. impf. = osmojati, DSv.
-
osmolẹ̑təc, -tca, m. der Achtjährige, Cig.
-
osmolẹ́tən, -tna, adj. achtjährig, Cig., Jan.
-
osmolíti, -ím, vb. pf. mit Pech überziehen oder bestreichen, bepichen, auspichen, Cig., Jan., M.; mit Pech verunreinigen: kdor smolo izbira, se osmoli, Npreg.- Mur.; (tudi: kdor za smolo prime, se osmoli, Kr.).
-
osmolję́nəc, -nca, m. der mit Pech Beschmierte, Jan. (H.).
-
osmoljeváti, -ȗjem, vb. impf. ad osmoliti, Z.
-
osmomẹ̑sečən, -čna, adj. achtmonatlich, Cig.
-
osmonòg, -nǫ́ga, adj. achtfüßig, Cig., Jan.
-
osmonǫ̑žəc, -žca, m. osmonožci, die Seepolypen oder Achtfüßer, Jan., Erj. (Ž.).
-
osmonǫ́žən, -žna, adj. = osmonog, Cig.
-
osmoǫ̑gəłnat, adj. achteckig, Cig.
-
osmoǫ̑gəłnik, m. das Achteck, Cig.
-
osmooglàt, -áta, adj. achteckig, Cig., Jan.
-
osmoòk, -ǫ́ka, adj. achtäugig, Cig.
-
osmostółpən, -pna, adj. achtsäulig, Cig.
-
osmošọ̑ləc, -lca, m. ein Schüler der achten Classe.
-
osmùk, -smúka, m. na osmuk presti, den Faden zu dünn spinnen, so dass er bricht, C.
-
osmúkati, -kam, -čem, vb. pf. abstreifen; o. perje z vej; — veje o., die Äste entlauben; o. lan, den Flachs abriffeln, Cig.; — o. koga, jemanden mit einer Peitsche o. Ruthe schlagen, Levst. (Rok.).
-
osmukávati, -am, vb. impf. ad osmukati.
-
osmúkniti, -smȗknem, vb. pf. abstreifen; o. perje z veje; — o. koga, jemandem einen Hieb mit einer Peitsche oder Ruthe versetzen, Levst. (Rok.); konja osmukne in potem zdrdra, Glas.; — veja ga je osmuknila, der Ast hat ihn gestreift, Levst. (Rok.).
-
osmukováti, -ȗjem, vb. impf. ad osmukati; abstreifen, Mur.; o. klasovje, Jap. (Sv. p.).
-
osnȃga, f. die Zierde, C.
-
osnȃva, f. die Übung, die Ausbildung, ogr.- C.
-
osnávati, -am, vb. impf. ad osnovati; gründen, C.; o. dokaz na čem, Cig. (T.).
-
osnávljanje, n. die Ausbildung: o. deteta, ogr.- Valj. (Rad).
-
osnávljati, -am, vb. impf. ad osnoviti; 1) = osnavati, den Grund legen, gründen, stiften, ogr.- C.; — 2) ausbilden: učitelj deco osnavlja, ogr.- Valj. (Rad).
-
osnaževáti, -ȗjem, vb. impf. ad osnažiti; 1) putzen, reinigen; — 2) schmücken, C.
-
osnážiti, -snȃžim, vb. pf. 1) den Schmutz von einer Sache entfernen: säubern, putzen, reinigen; o. obleko, otroka; — o. se, sich entleeren, misten, Cig.; — 2) schmücken, zieren, verschönern, M.; kralj ga osnaži z vrvco zlato okoli vratu, Ravn.
-
osnȃžki, m. pl. = očedki, očinki, C.
-
ósne, ósən, f. pl. der Spannstock oder Spannstab beim Webstuhl, Bolc- Erj. (Torb.).
-
osnẹževáti, -ȗjem, vb. impf. ad osnežiti, Jan. (H.).
-
osnẹžíti, -ím, vb. pf. mit Schnee bedecken, beschneien, Mur., Cig., Jan.
-
osník, m. 1) der Achsennagel am Wagenrad; — 2) der Achsenlochbohrer (sveder, s katerim se osniku prevrta luknja), Lašče- Erj. (Torb.).
-
1. osnják, m. das Achsenblech, C.
-
2. osnják, m., Mur., Glas., pogl. osinjak.
-
ǫ́snọ, n. 1) = osten, der Stachel, Meg.- Mik., C.; — 2) das Spanneisen am Webstuhl, Jarn., Cig.
-
osnòv, -snǫ́va, m. = osnova 3), der Entwurf (tudi: ósnov), ogr.- Valj. (Rad).
-
osnǫ̑v, f. = osnov m., Jan.
-
osnǫ̑va, f. 1) der Aufzug (Zettel, Kette am Webstuhl), Habd.- Mik., Mur., Cig., Jan., DZ.; prejo viti za osnovo, Zv.; — 2) die Gründung, die Errichtung, Cig., Jan., nk.; — die Organisation, Jan. (H.); — 3) der Anschlag, die Anzettelung, Cig., Jan., nk.; — 4) der Grundriss, der Entwurf, Cig., Jan.; — 5) das Fundament, die Grundlage, die Basis, Cig., Jan., Cig. (T.), nk.; — (po rus.) der Grundstoff, die Base ( chem.), Cig. (T.); — der Stamm ( gramm.), Jan. (H.).
-
osnováłən, -łna, adj. Gründungs-: osnovȃłni odbor, nk.; Organisations-, Jan. (H.).
-
osnovȃnje, n. 1) die Anzettelung, C.; — 2) die Ausbildung, C.
-
osnovȃtelj, m. der Begründer, der Anstifter, nk.
-
osnováti, -snújem, vb. pf. 1) das Garn anzetteln, Mur., Cig., Jan.; kdor veliko osnuje, malo potka = wer viel beginnt, endet wenig, Cig.; — 2) den Grund legen, gründen, errichten, Mur., Cig., Jan., nk.; organisieren, Jan. (H.); — 3) skizzieren, entwerfen; o. načrt, Cig.; s pikami o., punktieren, Cig.; — 4) anzetteln, anstiften, Cig., Jan., nk.
-
osnovȃvəc, -vca, m. der Gründer, Cig.
-
osnovȃvka, f. die Gründerin, Jan. (H.).
-
osnǫ̑vən, -vna, adj. Grund-, Fundamental-: osnovna barva, die Grundfarbe, Žnid.; osnovna ploskev, die Grundfläche, Cig. (T.); osnovna enačba, die Fundamentalgleichung, Cig. (T.); osnovna pravica, das Fundamentalrecht, Cig. (T.), nk.; osnovni zakon, das Grundgesetz, Cig. (T.); osnovno pravilo, die Grundregel, Zv.; osnovni številniki, die Hauptzahlwörter (cardinalia), Cig. (T.); — osnovno delo, die Vorarbeit, osnovna šola, die Vorschule, Jan. (H.); — basisch ( chem.), Cig. (T.).
-
osnǫ̑vica, f. die Kette am Webstuhl, Cig.
-
osnovíti, -ím, vb. pf. 1) gründen, C.; — 2) gestalten, formen, ausbilden, C.; v maternem telesu sem bil osnovljen, C.
-
osnǫ̑vnica, f. die Grundlinie, Cel. (Geom.), Erj. (Som.); — das Grundbein (os basilare), Erj. (Som.); — (beseda) o., das Grundwort, Jan. (H.).
-
osnovník, m. der Gründer, ogr.- C.
-
osnȗj, m. = osnutek 1), C.
-
osnȗtək, -tka, m. 1) der Aufzug (Zettel, Kette) am Webstuhl; — 2) der Grundriss, der Entwurf, die Disposition, Cig., Jan.; das Concept, Cig., DZ.; das Project, Levst. (Pril.); die Punctationen, DZ.; — die Elemente einer Wissenschaft, Cig.; — 3) das Angezettelte, die Anstiftung, Cig.; — die Fügung: božji o., Gottes Fügung, Ravn.
-
ósọ, n. = osen, osten, Habd.- Mik.
-
osǫ̑ba, f. = oseba, die Person, Habd.- Mik., Mur., Jan., Cig. (T.), Danj.- Mik., ogr.- Mik., nk.
-
osǫ̑bən, -bna, adj. = oseben, Personal-, persönlich, Jan., nk.
-
osobẹ́njək, -njka, m. = osebenjek, (osobenək) Jan. (H.).
-
osobẹnjevȃnje, n. = osobenjstvo: čas mojega osobenjevanja ("meiner Pilgrimschaft"), Dalm.
-
osobẹnjeváti, -ȗjem, vb. impf. ( eig. Inwohner sein): ein Pilger sein, pilgern, Dalm.- Z., C.
-
osobẹ́njica, f. = osebenjica, die Inwohnerin, C., Št. Jernej ( Dol.).
-
osobẹ́njik, m. der Inwohner, (osobenik) Dict., Trub., Dalm., Krelj, Jap.- M., C.
-
osobẹ́njkovati, -ujem, vb. impf. = osebenjkovati, Jurč., Dol.
-
osobẹ́njski, adj. Inwohner-, Svet. (Rok.).
-
osobẹ́njstvọ, n. = osebenjstvo, die Inwohnerschaft, der Inwohnerstand, C.
-
osobẹ́njščina, f. = osebenjščina, osobenjstvo, C., Svet. (Rok.).
-
osobı̑nski, adj. Privat-: "o. a ne obeč pašnjak" Erj. (Torb.); osobinski učenjak, ein Privatgelehrter, LjZv.; osobinske šole, DZkr.
-
osobı̑t, adj. ein besonderer, Cig.; osobiti mir, der Separatfriede, Cig. (T.); — osobito, besonders, Levst. (Nauk); — hs.
-
osobítən, -tna, adj. besonders geartet, eigenthümlich, charakteristisch: o. kamen, ein charakteristisches Gestein, Erj. (Min.); svoje vrste, in še prav osobitne, Erj. (Izb. sp.); — prim. osobit.
-
osǫ́biti, -im, vb. pf. = osebiti, absondern, Cig. (T.); — stsl.
-
osobı̑tost, f. die Eigenthümlichkeit, C.; — prim. osobit.
-
osǫ̑bje, n. = osebje, das Personale, Cig. (T.), C.
-
osǫ̑bnik, m. 1) der Inwohner, C.; — 2) der einzelne Ankömmling (ohne Verwandte), C.; — 3) der Privatmann, C.
-
osobnína, f. das Personengeld, DZ.
-
osǫ̑bnost, f. = osebnost, die Persönlichkeit, Jan., nk.
-
osǫ̑bstvọ, n. das Personale, der Personenstand, Jan., C.
-
osobújən, -jna, adj. ein besonderer: osobujna milost sv. duha, Krelj.
-
osǫ́čiti, -im, vb. pf. saftig machen, säftigen, Cig.
-
osòd, -sǫ́da, m. = obsodba, C.
-
osǫ̑da, f. das Schicksal, das Los, Mur., Cig., Jan., nk.; — prim. usoda.
-
osǫ̑dba, f. = zabela, začimba: postna, mesena o., C.; — prim. osoditi 3).
-
osǫ́dən, -dna, adj. verhängnisvoll, nk.
-
osǫ́diti, -im, vb. pf. 1) richten, aburtheilen, Mur.; — 2) = odsoditi, bestimmen: o. komu kaj, C.; Bog komu kaj osodi, C.; — 3) mit Fett abmachen, abschmalzen, Z., C.
-
osǫ̑dnik, m. der Schiedsrichter, C.
-
osòj, -sója, m. die Schattenseite, der absonnige, schattenseitige Platz, C., Notr.; tam v osoju ležal je zadnji sneg, Jurč.; — nam. odsoj.
-
osǫ́jati, -am, vb. impf. ad osoditi, ogr.- Valj. (Rad).
-
osojávanje, n. das Aburtheilen, ogr.- Valj. (Rad).
-
osojȃvəc, -vca, m. der Richter, ogr.- Valj. (Rad).
-
osǫ̑je, n. absonniger Ort, die Schattenseite, Cig., Jan., C., Notr.; — osojè, Lašče- Levst. (Rok.); — prim. osoj.
-
osǫ́je, f. pl. = osoje n., Jan. (H.), Gor.
-
osójən, -jna, adj. absonnig, schattenseitig, Cig., Jan., Cig. (T.), C., Kras- Mik.; ( opp. prisojen); leži na osojnem (liegt absonnig), Cig.; — prim. osoj.
-
osǫ́jenica, f. neka gibanica iz koruzne moke, abgeschmalzene Polenta, Rez.- C.; — prim. osoditi 3).
-
osǫ̑jina, f. die Schattengegend, die nordseitige Gegend, Cig., C.; travnik je v osojini, C., Notr.; samo po osojinah je še ležal sneg, Erj. (Izb. sp.); — prim. osoj.
-
osójnast, adj. = osojnat, Cig.
-
osǫ̑jnat, adj. = osojen, Cig., Notr.
-
osǫ̑jnica, f. 1) ein absonniger Platz, C., Nov.; — 2) die zweiblättrige Schattenblume (majanthemum bifolium), Z.
-
osǫ̑jnik, m. 1) die Schattengegend, C.; — 2) der auf der Schattenseite Wohnende, Jan. (H.).
-
osolək, -lka, m. = osoljaj, Z.
-
osolíti, -ím, vb. pf. salzen: o. kako jed, einsalzen: osoljeno meso, osoljene ribe; — osoljena beseda, ein scharfes Wort, C.; — theuer verkaufen, Dol.
-
osoljȃj, m. eine Prise Salz, Notr.
-
osolję́nka, f. eine Art Salzkuchen, C., ZgD.
75.201 75.301 75.401 75.501 75.601 75.701 75.801 75.901 76.001 76.101
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani