Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar

r (60.201-60.300)


  1. kobȃlj, adv. = okobalo, rittlings, Cig., Jan.; tudi: kóbalj, M.; — pogl. okobalo.
  2. kobálja, f. 1) die ausgespreizten Schenkel des Menschen, C., Gor.- M.; v kobalji, rittlings, Zora; — die Häckse, Kr.- Valj. (Rad); med kobaljami = med nogami, Gor.; — 2) zweischenkliger Ast, der Zwiesel, zweischenkliges Holz, Cig., Jan., C., Gor.- M.; v kobalji je začel gniti hrast, Gor.
  3. kobáljast, adj. zwieselig, zweizackig, Cig., Jan., Gor.- M.
  4. kobáljati, -am, vb. impf. mühsam fortbewegen, C.; — k. se, sich mühsam fortbewegen, C.; — sich mühsam durchbringen, Cig.; — prim. kobaliti.
  5. kōbalt, m. neka kovina, das Kobalt, Cig., Jan., Cig. (T.).
  6. kobaltīn, m. das Kobaltin, Cig. (T.).
  7. kōbaltov, adj. Kobalt-, Cig., Jan., Cig. (T.); k. cvet, die Kobaltblume, Jan.; kobaltova zmes, die Kobaltspeise, Cig. (T.); kobaltovo modrilo, das Kobaltblau, Cig. (T.).
  8. kōbaltovəc, -vca, m. der Kobaltglanz, Cig., Jan.
  9. kōbaltovica, f. die Kobalterde, Cig.
  10. kobaltovı̑t, adj. kobalthältig, Cig.
  11. kóbəc, -bca, m. = skobec, der Sperber, Kras- Mik., Štrek.
  12. kobẹ̑cati se, -am se, vb. impf. = kobaciti se, Dol.- Mik. (Et.).
  13. 1. kóbəł, -bla, m., Cig., Jan., C., Trub., Ravn., BlKr., pogl. kabel, kebel.
  14. 2. kóbəł, -bla, m. ein Früchtenbüschel: z. B. von Kirschen, KrGora- DSv., Gor.; prim. kobul.
  15. kobı̑ł, m. = kobilar, C.
  16. kobíla, f. 1) die Stute; čistokrvna k., die Vollblutstute, Cig., Jan.; — psovka nerodnemu človeku; — 2) ein Gestell oder Gerüst mit drei oder vier Füßen, der Bock: die Bohrbank, die Falzbank, die Schneidebank, der Reifstuhl u. dgl., Cig.; klado na kobilo položiti (kadar drva žagajo), Levst. (Zb. sp.), Dol.; der Fügebock, Jan.; hölzerner Aufladebock, Z.; der Dengelstuhl: = stol s klepalom (babico), Levst. (Rok.); — 3) das Brückenjoch, Cig., Jan., Cig. (T.), C., Nov.; der Sattel (in den Hüttenwerken), Cig.; — großer umgestürzter Fels, C.; — 4) der Zwiesel, Cig.; — 5) dürrer Weinrebenast, der Weinrebenknorren, vzhŠt., ogr.- C.; — der Tucker bei der Rebe = šparon, konjič, C.; — 6) = mrzlica, das Fieber, Cig., C.; — 7) siva k., = kobilar, der Pirol (oriolus galbula), Kras- Erj. (Torb.).
  17. kobílica, f. dem. kobila; 1) das Stütchen; — 2) die Heuschrecke; zelena k., die grüne Laubheuschrecke oder das grüne Heupferdchen (locusta viridissima), Erj. (Ž.); k. selka, die Zug- oder Wanderheuschrecke (acridium migratorium), Erj. (Ž.), = k. selivka, Cig.; — k. ropotulja, die Klapperheuschrecke, Cig.; — 3) = kobila, der Holzbock, Cig.; — der Dengelstuhl, Cig.; — stol, na katerem stoji žehtnjak, Dol.; — 4) der Saitensteg, der Geigensattel, Mur., Cig., Jan., Zilj.- Jarn. (Rok.), C., Dol.; — 5) das Spinnwirbelhäkchen, SlGor.- C., Vrt., Dol.; pretikati kobilico na perotih, Jurč.; — 6) der Heftelhaken, Cig., Jan., C.; — 7) der oberste (meist lederne) Theil der Peitsche, Mur.; — der erste Ansatz beim Netzgeflecht, Z.; — 8) das Gabelbein ( zool., furcula), Cig. (T.); — der Astwinkel, Šol.; — die Scheidewand in der Nuss, Dict.; — der Strahl des Pferdehufes, Dol.; — 9) das Fieber, Guts., Zilj.- Jarn. (Rok.); ( prim. kobila 6)).
  18. kobíličast, adj. heuschreckenförmig; kobiličasti rak = kobiličar 3), Cig.
  19. kobíličica, f. dem. kobilica; — die Heftel, Cig.
  20. kobíličji, adj. Heuschrecken-: k. skok, Telov.
  21. kobílička, f. dem. kobilica.
  22. kobilína, f. das Stutenfleisch, Vrt.
  23. kobilíšče, n. das Gestüte, Jan.
  24. kobíliti, -ı̑lim, vb. impf. 1) die Füße ausspreizend steigen: kobilil je po vseh štirih črez meje in plotove, Andr.; tudi: k. se: k. se na voz, Dol.; — 2) = žrebiti se, Mur.
  25. kobı̑lje, n. coll. Weinrebenknorren, Weinrebenäste, C.; — prim. kobila 5).
  26. kobíljevəc, -vca, m. der Brantwein aus Stutenmilch, C., M.
  27. kobı̑lji, adj. Stuten-; kobilje mleko.
  28. kobı̑łsa, f. psovka nerodni ženski, Gor.
  29. kobji, adj. = koblji, Poh.
  30. kóbljak, m. der Pferdekoth, Kor.
  31. kóblji, adj. Ross-, Jarn., Mariborska ok.- C., Trst. (Let.); koblja muha, die Rossfliege, Jarn.; koblji kumič, koblja kumena, der Rosskümmel, C.
  32. kǫ́bniti, kǫ̑bnem, vb. pf. hereinbrechen: sodni dan če na nje kobniti, Krelj- Mik.; zdajci kobne strašna nevihta, Vrt.
  33. kobȗł, m. die Dolde, Cig., Jan., Cig. (T.), Tuš. (B.); nepravi kobul, die Trugdolde, Cig.
  34. kobúla, f. = kobul, Cig.; bezgova k., die Holundertraube, Cig.
  35. kobúlast, adj. doldig, doldenartig, Cig., Jan.
  36. kobȗłčək, -čka, m. dem. kobulec; k. črešenj, ein Büschel Kirschen, Cig., C.
  37. kobȗłəc, -łca, m. die Dolde, Ravn.- Cig., Jan.
  38. kobúlica, f. 1) dem. kobula, die Dolde, Jan.; — der Knoblauch-, Zwiebel- oder Mohnkopf, Z.; — der Schädel, C., Z.; — kobulíca, der entkernte Maiskolben, Sv. Peter (Goriš.)- Erj. (Torb.); — der Pfirsich- oder Marillenkern, Gorica- Erj. (Torb.); — 2) das Täschelkraut (thlaspi), Cig., Nov., Medv. (Rok.).
  39. kobȗłnat, adj. doldig, Cig.
  40. kobȗłnica, f. die Doldenpflanze, Cig., Jan., Cig. (T.), C., Tuš. (B.).
  41. kòc, kóca, m. die Kotze, die Haardecke; prim. stvn. chozzo, bav. der kotzen, Levst. (Rok.).
  42. kóca, f. = koc, Mur.
  43. kǫ́cast, adj. zottig, rauhhaarig.
  44. kocáti, -ȃm, vb. impf. 1) in großen Flocken fallen: sneg koca, Dol.; — 2) zotteln, schwerfällig gehen, Cig.
  45. kǫ̑ce, -eta, n. = kocek, Solkan- Erj. (Torb.).
  46. kǫ̑cej, m. = kocek, Z.
  47. kǫ̑cək, -cka, m. junges Schweinchen, Kras- Erj. (Torb.).
  48. kócəł, -cla, m. entkernter Maiskolben, Ip.- Erj. (Torb.); — prim. 1. kocelj.
  49. 1. kǫ́cəlj, -clja, m. 1) der Krauskopf, Kras- Erj. (Torb.); — zottiger Hund, C.; — ein rauhhaariges Kleid, ein Pelz, C.; — entkernter Maiskolben, Rihenberk ( Goriš.)- Erj. (Torb.); — 2) die Haarzotte, C., Kras- Erj. (Torb.).
  50. 2. kocę̑lj, m. die Bleihe (cyprinus brama), ("kocél") Frey. (F.); bodeči k., der Dornbrassen, Cig.
  51. kocẹ̑n, m. der Kohl- oder Krautstengel; — der Kürbisstengel, Mur., C.; vsaka buča za svoj kocen drži, BlKr.- DSv.; — entkernter Maiskolben, C.
  52. kocẹnẹ́ti, -ím, vb. impf. starr sein ( z. B. vor Kälte), Jan., C.; vse škriplje pod nogami in koceni, Zora; mraz je, da vse koceni, Z.
  53. kócənj, -cnja, m. die Schneeflocke, Cig.
  54. kocẹ̑nje, n. coll. die Krautstengel; — kocẹnjè, ogr.- Valj. (Rad).
  55. kocẹ̑njiče, n. dem. kocenje; kleine Krautstengel, Valj. (Rad).
  56. kocína, f. das einzelne dickere und längere Haar am menschlichen Leibe, mit Ausnahme des Kopfes, oder am thierischen Körper; — das Haar an Pflanzen, Jan.
  57. kocínast, adj. haarig, zottig.
  58. kocinàt, -áta, adj. = kocinast, Jan. (H.).
  59. kocínica, f. dem. kocina.
  60. kocı̑nje, n. coll. = kocine; — kocinje na rastlinah, Trst. (Let.).
  61. kocı̑nka, f. kozje ime, Baška dol.- Erj. (Torb.).
  62. 1. kǫ̑cka, f. der Würfel, Habd., Cig., Jan., Cel. (Geom.); kocke igrati, Cig., Jan.; kocke metati, C.; — der Cubus, Cig. (T.); — das Würfelbein ( zool.), Cig. (T.); prim. češ., polj. kostka.
  63. 2. kǫ̑cka, f. = svinjka, Ponikve- Erj. (Torb.); — prim. kocek.
  64. kǫ̑ckanje, n. das Würfelspiel, Cig.
  65. kǫ̑ckast, adj. würfelförmig, Cig., Jan., Cig. (T.); — cubisch, Cig. (T.); kockasto zlato, hexaedrisches Gold, Cig. (T.).
  66. kockáš, m. der Würfelspieler, Habd.- Mik., ogr.- C.
  67. 1. kǫ̑ckati, -am, vb. impf. würfeln, Cig.
  68. 2. kǫ̑ckati, -am, vb. impf. = svinjko igrati, Ponikve- Erj. (Torb.).
  69. kǫ̑ckov, adj. cubisch, Jan. (H.).
  70. kockovȃnje, n. die Cubatur, die Cubierung, Cig. (T.).
  71. kockováti, -ȗjem, vb. impf. 1) cubieren ( math.), Cig. (T.); — 2) kockovan pod, gewürfelter Boden, Cig.
  72. kǫ̑ckovəc, -vca, m. das Würfelerz, C.
  73. kǫ̑ckovən, -vna, adj. tessularisch, Cig. (T.); — cubisch: kockovni koren, die Cubikwurzel, Cig. (T.).
  74. kǫ̑cman, m. ein Thier mit zottigem Haar, M.
  75. kocmína, f. = kosmina, Hip.- C.
  76. kocmı̑nje, n. = kosminje, Hip.- C.
  77. kocmǫ̑vəc, -vca, m. = mah, das Moos, Mur., Vest., vzhŠt.
  78. kocmovína, f. coll. Moos, C.
  79. kocmǫ̑vje, n. coll. Moos, Mur., C.; S kocmovjem ladjo pšem, Danj. (Posv. p.).
  80. kǫ̑cna, f. eine Kette, um das Vieh an die Krippe zu binden, V.-Cig., M., Kr.- Valj. (Rad).
  81. kócnja, f. große Schneeflocke, Zora.
  82. kócnjast, adj. flockig, Jan. (H.).
  83. kocnjáti, -ȃm, vb. impf. 1) bei den Haaren ziehen, zausen, Cig., M.; — 2) flocken, Cig., Jan.; kocnja, es schneit in großen Flocken, Cig., Svet. (Rok.); — 3) einherzotteln: poleg njega je kocnjal velik kosmat pes, Bes.
  84. kǫ́coha, f. kozje ime, Tolm.- Erj. (Torb.).
  85. koconòg, -nǫ́ga, adj. federfüßig, Cig.
  86. koconǫ́gast, adj. = koconog, Cig.
  87. koč, m. 1) ein mit Brettern abgesonderter Raum ( z. B. im Stalle, für ein Kalb, für ein Mastvieh), V.-Cig., Gor.- UčT.; — 2) der Schafstall, KrGora; — eine Nothhütte, Svet. (Rok.); — menda nam. kotič; prim. 2. kotec.
  88. 1. kǫ́ča, f. die Bauernhütte, ärmliche Wohnhütte.
  89. 2. kóča, f. = buča, der Kürbis (cucurbita), Goriška ok.- Erj. (Torb.); — prim. it. cocuzza, Kürbis (?).
  90. 3. kǫ́ča, f. das Schwein, Gor.; — prim. kocek.
  91. kočàn, -ána, m. der Bewohner einer Bauernhütte, Z., Zora.
  92. kočȃnjək, -njka, m. eine elende Bauernhütte, jvzhŠt.
  93. kǫ̑čej, m. das Ferkel, Guts., Mur., Cig., Jan., C., UčT.
  94. kočemȃjka, * f. kurzes, weibliches Oberkleid; — prim. kačomajka.
  95. kočénje, n. das Werfen von Jungen, Cig.
  96. kočeváti, -ȗjem, vb. impf. ein Nomadenleben führen, nomadisieren, kočujoč, nomadisch, Cig., Jan., Cig. (T.), C., Raič (Slov.), SlN.; — po rus.
  97. kočevȃvəc, -vca, m. der Nomade, Cig., Jan.
  98. kočevȃvski, adj. nomadisch, Cig.
  99. kočevník, m. der Nomade, Jan., Šol.
  100. kǫ́čica, f. dem. koča, das Bauernhüttchen.

   59.701 59.801 59.901 60.001 60.101 60.201 60.301 60.401 60.501 60.601  



  Nova poizvedba      Pripombe      Na vrh strani


Strežnik Inštituta za slov. jezik Fr. Ramovša ZRC SAZU Iskalnik: NEVA