Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
r (48.401-48.500)
-
cafúta, f. ein liederliches Frauenzimmer, die Schlampe, Guts., Mur., Cig., Jan., Mik.
-
cágati, -am, vb. impf. zagen; — iz nem.
-
cájhən, -hna, m. 1) kletvica: c. cajhnasti! vermaledeite Geschichte! Polj.; — 2) c. ljudi, denarjev, ungemein viel Leute, Geld, Goriš.; — iz nem. Zeichen; prim. čudo.
-
cájhnati, -am, vb. impf. wehklagen, Lašče- Levst. (Rok.), Polj.; — prim. cajhen 1).
-
cajhnováti, -ȗjem, vb. impf. = cajhnati, C.
-
cȃjna, f. der Handkorb, Cig., Kor., Št.; — iz nem.; prim. kor.-nem. zane, Mik. (Et.); avstr.-nem. die Zaine = Handkorb.
-
cȃjnati, -am, vb. impf. železo c., Stabeisen machen, das Eisen zu Zainen verarbeiten, zainen; — iz nem.
-
cȃjnica, f. dem. cajna; das Handkörbchen.
-
cȃklja, f. der Morast, Z., (cekla) Guts., Mur.
-
cȃkljast, adj. morastig, ceklast, Guts., Mur.
-
cakljáti se, -ȃm se, vb. impf. batzig sein, C.
-
cála, f. die bestimmte Zeit: ob cali živini polagati, krava je uže blizu cale (wird bald werfen), Fr.- C.; — iz nem. Zeile?
-
cáməlj, ** -mlja, m. der Glockenschwengel, Cig., Jan., C., Glas., SlGor.
-
cȃnc, m. v canc (canec) iti, traben, Št.- Cig.; — prim. cenc.
-
cȃncavəc, -vca, der Zögerer, Zauderer, Mariborska ok.- Kres; — prim. cencati.
-
cȃnəc, -nca, m., pogl. canc.
-
cȃnək, -nka, m. der Tropfen, C.; — das Fettauge, Jan.; — prim. caniti.
-
cániti, cȃnem, vb. pf. = kaniti, Sv. Peter pri Mariboru- Kres; — prim. capniti.
-
1. canja, f., Jan.; pogl. cajna.
-
2. cánja, f. = cunja, M., C., Trst. (Let.).
-
cȃnjati, -am, vb. impf. tröpfeln, kleinweise fließen, C., Mariborska ok.- Kres.
-
cȃnjək, -njka, m. der Fetzen, C., SlN., kajk.- Valj. (Rad); — prim. 2. canja.
-
cȃnkati, -am, vb. impf. 1) tröpfeln, Mur., Cig., C.; — 2) hangen, baumeln, Mur.; — prim. canek.
-
cankljáti, -ȃm, vb. impf. tröpfeln, träufeln, Cig.
-
cánkniti, cȃnknem, vb. pf. = kaniti, Mur.
-
1. cȃp, m. zerlumpter Mensch, Mur., Cig., Met.
-
2. càp, cápa, m. unverschnittener Ziegenbock, M., C., Nov., Prim.; smrdi kakor cap, Senožeče- Erj. (Torb.), Vrtov.
-
3. cȃp, m. = caf (Häscher), Cig., C.
-
1. cápa, f. der Fetzen, der Lappen; — ein schlechtes Kopf- oder Sacktuch, vzhŠt.
-
2. cápa, f. die Pfote, kajk.- Valj. (Rad); — prim. it. zampa, die Pfote.
-
capàn, -ána, m. 1) der Lump, C.; — 2) grobes Tuch aus Ziegenwolle, Cig.; M., C.
-
cápast, adj. lappig, zerfetzt.
-
capáš, m. schlechter Fußsteig, C.; — die Schneebahn, C.
-
capáti, -ȃm, vb. impf. patschen: po blatu c., C., jvzhŠt.
-
cápav, adj. zerfetzt, Cig.
-
cápavəc, -vca, m. = 1. capin, Cig., C.
-
cȃpəc, * -pca, m. = škric, Gor.
-
cȃpək, -pka, m. das ärmellose Achselhemd der Weiber, Cig.
-
capę́təlj, -tlja, m. 1) die Klunker, Cig.; — 2) der Schnabelzapfen des Truthahns, C.
-
cȃpež, m. der Lump, Cig.
-
cápica, f. dem. 1. capa; das Fetzchen, das Läppchen.
-
1. capı̑n, zerlumpter Mensch, der Haderlump.
-
2. capı̑n, m. eine Art spitzige Hacke, Mik.; orodje, s katerim les lovijo, ki po vodi plava, Levst. (Rok.), Št.; — prim. nem. ( dial.) zappin, it. zappa, der Karst, Mik. (Et.).
-
capı̑nast, adj. zerlumpt, Cig.
-
capı̑nski, adj. Lumpen-, lumpenmäßig.
-
cȃpje, n. coll. die Fetzen.
-
capljáti, -ȃm, vb. impf. trippeln; za kom c., M., C.; — prim. capati.
-
cápniti, cȃpnem, vb. pf. fallen, C.; — prim. caniti, 1. cafniti.
-
capovǫ̑znik, m. die Wasserralle (rallus aquaticus), Cig., Ljubljanska ok.
-
capúljica, f. die Zottenblume, der Bitterklee (menyanthes), Medv. (Rok.).
-
cáta, f. die Pfote, C., Goriš.; — nam. taca?
-
cȃvfati, -am, vb. impf. zurückgehen, M., Z.; — prim. bav. zaufen.
-
cávfniti, cȃvfnem, vb. pf. zurücktreten, Z.; — prim. 2. cafniti.
-
cȇ, cȇja, m. beli ce, der C-falter (vanessa c album), Erj. (Ž.).
-
cəbáda, f. der Stoß mit dem Fuße, der Fußtritt, Cig., Goriš., Ip. in Kras- Erj. (Torb.); — prim. benetsko-laški zampada, ein Schlag mit der Pfote, Erj. (Torb.) = Let. 1883., 346.
-
cəbáti, -ȃm, vb. impf. Fußstöße, Fußtritte geben, ausschlagen, Cig., Jan., C., Goriš., Ip. in Kras- Erj. (Torb.); prim. becati.
-
cə̀bəc, -bca, m. der Fußstoß, der Fußtritt, Goriška ok., Ip.- Erj. (Torb.).
-
cebedı̑n, m. neko grozdje in belo vino (cividino), Goriš.
-
cebedúlja, f. = klepetulja, BlKr.
-
cə̀bljaj, m. = cebec, Jan.
-
cə̀bniti, -nem, vb. pf. einen Fußstoß geben, ausschlagen, Cig., Jan., M., Goriš., Ip., Kras- Erj. (Torb.).
-
cèc, cę́ca, m. = ses, die Zitze, C.; — kozji cec, neko grozdje, die Geisdutte, Št.- Erj. (Torb.); — prim. nem. Zitze.
-
cecȃtən, -tna, adj. saugend, Mur.; cecaten otrok, C.; cecatno tele, Danj.- Mik.
-
1. cę́cati, cę̑cam, vb. impf. saugen: dete, tele ceca, Mur., vzhŠt., ogr.- Valj. (Rad).
-
2. cę̑cati, -am, vb. impf. 1) auf- und niederwärts sich bewegen, nickend einhergehen (o starih, bolnih, o težko obloženih ljudeh), C., Z.; — 2) zögern, Cig.; — prim. cencati, cincati.
-
cecȃtji, adj. saugend, ogr.- Mik.; cecatja dečica, C.
-
cecȃtnik, m. der Säugling, C.; — ein junges Thier, das noch saugt, C.; das Ferkel, C.
-
cę́cavən, -vna, adj. saugend, C.
-
cecȃvka, f. der Meerschwamm, ogr.- C.
-
cę̑cək, -cka, m. 1) die Warze an der weiblichen Brust, Mur., Mik.; die Zitze: kravji cecki, kajk.- Valj. (Vest.); — cecki = seski, vzhŠt.; — 2) der Schnabel eines Geschirres, C.; — 3) kozji cecek = kozji cec (cecek), die Geisdutte, Št.- Erj. (Torb.), Hal.- Trumm.; beli cecek, weiße Geisdutte, Trumm.
-
cę́cəlj, -clja, m. das Gaumenzäpfchen, Mur., SlGor.- C.
-
cę̑ckast, adj. mit großen weiblichen Brüsten, Npes.-Vraz.
-
cecljáti, -ȃm, vb. impf. = jecljati, M., C.
-
cę́cniti, cę̑cnem, vb. pf. niederhocken, zusammensinken, C., Z.; — prim. cencniti in 2. cecati.
-
cę̑dba, f. das Seichen, C.
-
cẹdíka, f. das Gummi, V.-Cig.; — črešnjeva c., = smola, ki se iz črešnjevega drevesa cedi, C.
-
cẹdíkast, adj. gummicht, Cig.
-
cẹdíłce, n. dem. cedilo; der Suppenseiher, das Küchensieb, Cig., C.
-
cẹdíłən, -łna, adj. zum Seihen gehörig, M.; — cedilni okvir, das Tenakel ( chem.), Cig. (T.).
-
cẹdı̑lje, n. die Hainbinse (luzula), Cig.
-
cẹdı̑łnica, f. das Seihgefäß, Cig., C., M.; — das Durchseihtuch, C.; — der Filtrierapparat, Jan.
-
cẹdı̑łnik, m. das Seihgefäß, der Seiher, Cig., Jan., M.; der Filtrierkasten, Nov.
-
cẹdı̑łnikast, adj. = skop, Št.- DSv.
-
cẹdı̑łnjak, m. = cedilnik, Fr.- C., Valj. (Rad).
-
cẹdílọ, n. der Seiher, das Seihgefäß; — pustiti koga na cedilu, jemanden in der Patsche, in einer Verlegenheit lassen; ostati na cedilu; — der Filtrierapparat, Jan., Cig. (T.).
-
cẹdíšče, n. der Seiherherd, h. t.- Cig. (T.).
-
cẹdíti, -ím, vb. impf. seihen, durchschlagen; filtrieren, Cig., Jan., Cig. (T.); tako so mušice cedili in kamele požirali, Krelj; c. med, den Honig seimen, Cig.; — to sta jo cedila! die sind gelaufen! UčT.; triefen, rinnen; znoj se mu cedi po obrazu, es rinnt ihm der Schweiß von der Stirne, Cig.; kri se je cedila po meču, das Schwert blutete, Cig.; — sline cedim po čem, ali: sline se mi cede po čem, der Mund wässert mir nach einer Sache, ich lüstere darnach.
-
cẹdı̑vəc, -vca, m. der Durchseiher, Cig., Jan.
-
cẹdı̑vka, f. die Durchseiherin, Cig., Jan.
-
cẹdník, m. der Durchseiher, Cig., Jan.
-
cẹdȗljka, f. der Hornmohn (glaucium), Z.
-
cəfljáti, -ȃm, vb. impf. = cefrati, C.
-
cę̑fta, f. der Brunneneimer: SlGor.- C.; — der Rührkübel, Hal.- C.; — prim. bav. zeften, eine Art Geschirr; tirol. zefte, großes hölzernes Gefäß zum Tragen auf dem Rücken, C.
-
cẹ̑gəł, -gla, m. iz nem. Ziegel, pogl. opeka.
-
cẹ̑gəłnica, f. die Ziegelhütte; pogl. opekarnica.
-
cę́h, m. die Zunft, die Innung, Cig., Jan., Cig. (T.), C.; — tudi: cèh; iz nem. Zeche.
-
cę́ha, f. = ceh, Guts.
-
cę́hovən, -vna, adj. Zunft-: cehovna knjiga, das Zunftbuch, Cig., Jan.
-
cehovína, f. das Innungsgeld, Cig.
-
cę́hovnik, m. der Zunftgenosse, Cig.
47.901 48.001 48.101 48.201 48.301 48.401 48.501 48.601 48.701 48.801
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani