Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
r (47.497-47.596)
-
blebetálast, adj. schwatzhaft.
-
blebetalíšče, n. der Schwatzmarkt, Cig.
-
blebetálọ, n. das Plappermaul.
-
blebetȃnje, n. das Schwatzen.
-
blebetáti, -etȃm, -ę́čem, vb. impf. plappern, plaudern, schwatzen.
-
blebetàv, -áva, adj. plapperhaft, plauderhaft, geschwätzig.
-
blebetávast, adj. = blebetav, Cig., LjZv.
-
blebetȃvəc, -vca, m. der Plauderer, der Schwätzer.
-
blebetávən, -vna, adj. = blebetav, Cig.
-
blebetȃvka, f. die Schwätzerin.
-
blebetávost, f. die Schwatzhaftigkeit, die Plauderhaftigkeit.
-
blebȇtəc, -tca, m. das Plappermaul, die Klatsche, Cig., Jan.
-
blebetíšče, n. der Schwatzmarkt, Cig.
-
blebetúlja, f. die Schwätzerin.
-
blebetúljiti, -ȗljim, vb. impf. = blebetati, C.
-
blebetúša, f. plauderhaftes Weib, die Klatsche, Cig., SlN.
-
blẹ̑d, blẹ́da, adj. blass, bleich: bled kakor smrt, todtenblass; b. kakor stena; — bleda me obide, ich erbleiche, C., Ravn.; — fahl, falb, Jan.
-
blẹ̑dast, adj. falbicht, Cig.
-
1. blȇdəc, -dca, m. das Wortgewirr, der Gallimathias, C.
-
2. blẹ̑dəc, -dca, m. ein blasser Mensch, Valj. (Rad).
-
blẹ́dən, -dna, adj. falbicht, fahl, Cig.
-
blẹdeníca, f. = bledica, die Bleichsucht, C.
-
blẹdeníčən, -čna, adj. bleichsüchtig, Let.
-
blẹdẹ̑nje, n. das Bleichwerden, das allmälige Verblassen; — das Verschießen (von Farben), Cig.
-
blédenje, n. 1) das Irren, Dict.- Mik., C.; — 2) das Phantasieren, Cig.; leeres Geschwätz, die Faselei, unsinnige Rede, Cig., C.; nepridno bledenje ino mrmranje, Trub.; — tudi bledénje, Dol.
-
blẹdẹ́ti, -ím, vb. impf. allmälig blass, bleich werden; lice mi bledi; verschießen, die Farbe verlieren; sukno bledi; barva bledi od solnca; — bledí, es zieht ins Weiße, Cig.
-
blẹdẹ́vati, -am, vb. impf. zu erblassen pflegen, M.
-
blẹdíca, f. 1) die Blässe, Jan.; — die Bleichsucht, Cig., Jan., M., Vrtovec; — 2) das Wiesel, C.
-
blẹdíčən, -čna, adj. bleichsüchtig, Cig., Jan.
-
blẹdíkast, adj. etwas blass, Cig.
-
blẹdílọ, n. das Bleichmittel, Jan.
-
blẹdı̑n, m. ein blasser Mensch, Bes.; kaj bi počela s takim učenim bledinom? Zv.
-
blẹdína, f. 1) die Blässe, Zora; — 2) = beljava, das Splintholz, Cig.; prim. belina.
-
blẹdíti, -ím, vb. impf. bleichen, Jan.; barve b., Farben verschwemmen, Cig.; — b. se = bledeti, Mur.
-
blẹ̑dkast, adj. etwas bleich, Jarn., M.
-
blẹdnẹ́ti, -ím, vb. impf. = bledeti, Jarn.
-
blẹdníca, f. = bledenica, Jan.
-
blẹdóba, f. die Blässe, Cig., Jan.
-
blẹdǫ̑ča, f. = bledoba, Cig., Valj. (Rad).
-
blẹdolìc, -líca, adj. = bledoličen, Jan.; bledolica gospodična, Str.
-
blẹdolíčən, -čna, adj. blasswangig, von blassem Gesichte.
-
blẹdolı̑čnica, f. ein Mädchen mit blassen Wangen, Zora.
-
blẹdoòk, -ǫ́ka, adj. blassäugig, Cig.
-
blẹdọ̑st, f. die Blässe; (blẹ́dost, kajk.- Valj. [Rad]).
-
blẹdóta, f. = bledost, Mur., Cig., Jan.
-
blẹdǫ́vən, -vna, adj. etwas blass, fahl, Mur., Cig., Jan.
-
blẹdozelèn, -éna, adj. blassgrün, Cig.
-
blẹdožȏłt, adj. blassgelb, fahl, Jan.
-
blẹdúh, m. ( zaničlj.) = bled človek, C.
-
blẹdúšən, -šna, adj. bleich ( zaničlj.), C.
-
blejáč, m. der Schreier, Vest.
-
blę́janje, n. 1) das Blöken des Schafes, Mur., Cig., Jan.; — 2) das Stammeln, Jan.
-
blę́jati, -jam, -jem, vb. impf. 1) blöken (vom Schafe), Dict., Mur., Cig., C., Plužna- Erj. (Torb.); ovca bleje, BlKr.; o. bleja, Hip. (Orb.); meckern: koza je blejala, Litija- Svet. (Rok.); — schreien, zanken: blejali ste med seboj, Vest.; — 2) stammeln, Jan.; — stsl. blêjati, kor. blê-, Mik. (Et.).
-
blę̑javəc, -vca, m. der Stammler, Jan.
-
1. blę́k, m. b. ovac, eine Herde Schafe, Medv.- M., Kras; — prim. blekati.
-
2. blèk, bléka, m. 1) = krpa; — 2) pl. bleki = krpice (viereckig geschnittene Nudeln); — 3) die Flecken (= Masern), Savinska dol.; — prim. nem. Fleck, Flecken.
-
blekȃnje, n. das Blöken; — das Geschwätz, LjZv.
-
blekáš, m. der Blöker (o kozlu, ki rad blekeče), Erj. (Torb.).
-
blekáti, -kȃm, blę́čem, vb. impf. 1) blöken, C.; — 2) schwatzen, Cig., C.; neumno b., LjZv.
-
bleketáti, -etȃm, -ę́čem, vb. impf. blöken: ovca blekeče, BlKr.
-
blę́kniti, * blę̑knem, vb. pf. 1) aufblöken, C.; — 2) einen Stammellaut hören lassen, mucksen; tudi katero vmes b., auch ein Wort mitreden, Šol.; ne blekne nobene, Andr.; unvorsichtig etwas aussprechen, ausplappern, Cig., LjZv.
-
blekotáti, -otȃm, -ǫ́čem, vb. impf. stammeln, Mur.
-
blekotljìv, -íva, adj. stammelnd, Mur.
-
blẹ̀n, blẹ́na, m. das schwarze Bilsenkraut (hyoscyamus niger), Tuš. (R.); — prim. češ. blén, blín, rus. belena, Bilsenkraut.
-
blẹncáti, -ȃm, vb. impf. im Schlafe reden, in der Krankheit phantasieren, SlGor.- C.; — schwatzen, plaudern, C.
-
blẹ̑səc, -sca, m. neka vinska trta: weißer Elben, Trumm.
-
blẹsíkati, -kam, -čem, vb. impf. schimmern, Valj. (Rad).
-
blẹ̑sk, m. der Glanz, der Schimmer, Mur., Cig., Jan., nk.
-
blẹskèt, -ę́ta, m. der Schimmer, Jan.
-
blẹsketȃnje, n. das Schimmern.
-
blẹsketáti se, -ę́tȃm, -ę́čem se, vb. impf. schimmern; — prim. blisketati.
-
blẹskòt, -óta, m. der Schimmer, der Flimmer, der Glanz, Cig., Jan., C.
-
blẹskótən, -tna, adj. funkelnd, schimmernd, Vrt., Let.
-
blẹskovı̑t, adj. schimmernd, strahlend, C.
-
blẹskožéljnost, f. die Prachtliebe: rimska b., Zv.
-
blẹskútati, -tam, -čem, vb. impf. mit dem Lichte herumfackeln, C.
-
bləstẹ́ti, -ím, vb. impf. = bleščati, nk.; — stsl. blьstêti.
-
blésti, * blédem, vb. impf. 1) irre reden, phantasieren (o bolniku); — dummes Zeug reden, *fafeln; — 2) blede se mu, er redet irre, er phantasiert, er ist irrsinnig, Št., Dol.
-
bləstník, m. = blestnjak, Erj. (Min.).
-
bləstnják, m. der Glimmer, der Glimmerschiefer, Cig.; — rus.
-
blẹščȃnje, n. das Blinken, der Glanz.
-
blẹščáti, * -ím, vb. impf. 1) glänzen, gleißen, strahlen, C., Mik.; — 2) blešči se mi, es blendet mich; bleščí se mi od solnca, die Sonne blendet mich; — 3) blẹ́ščati-bolščati, glotzen, SlGor.
-
blẹščȃva, f. der Glanz, die Pracht, Cig. (T.), C.
-
blẹščíca, f. der Flitter, Jan.
-
blẹ́ščiti, -im, vb. impf. 1) durch den Glanz blenden, Guts., Jarn.; solnce me blešči, SlGor.; — 2) platno b. = beliti, C.; — 3) b. se, = lesketati se, Dict., C., Vrt.; — 4) blešči se mi, es blendet mich, Cv., Dol.; Človeku rado blešči se od zlata, Str.
-
blə̀z, adv., Mur.; blez da, Gor.; — nam. bliz.
-
blə̀zi, adv. = blez, Jap. (Prid.), Gor.
-
blə̀zọ, adv., Mur., Cig., Jan., pogl. blez.
-
blə̀zu, adv., nam. blizu, Tolm.; Se blezu zaveda, Vod. (Pes.).
-
blínəc, -nca, m. = mlinec, Vest.
-
blı̑sk, m. der Blitz (die Lichterscheinung); hiter, kakor blisk, blitzschnell.
-
blískalica, f. das Johanneswürmchen, der Leuchtkäfer, ("buskalica"), Goriš.- Erj. (Torb.).
-
bliskȃnica, f. der Blitz, ogr.- Raič ( Nkol.).
-
blískanje, n. das Blitzen.
-
blı̑skast, adj. blitzartig, M.
-
blískati, -am, vb. impf. 1) blitzen: z očmi bliska, seine Augen sprühen Feuer, Cig.; — bliska = bliska se; Po gorah grmi in bliska, Ljubček pa po polju vriska, Npes.- Valj. (Rad); tako močno bo grmelo in bliskalo, da ljudje bodo oslepeli, Jsvkr.; bliska ino treska, ogr.- Valj. (Rad); — 2) b. se, blinken; zlato se bliska, Cig.; glitzern: Kak lepo se rosa bliska! Preš.; — bliskalo se je rib in ribic vse polno po vodi, Ravn.; — bliska sè, es blitzt; vso noč se je bliskalo; — blíšče se, Valj. (Rad).
-
blískav, adj. funkelnd: bliskave oči, feurige Augen, Cig.; — blinkend, bliskava posoda, C.
-
blískavica, f. das Blitzen, C., Vest.; — das Wetterleuchten, Cig. (T.), Sen. (Fiz.); v oblakih se je zapazila medla rdečica, kakor svit oddaljene bliskavice, Glas.
-
bliskèt, -ę́ta, m. das Gefunkel, Mur., Mik.
-
blisketáti, -etȃm, -ę́čem, vb. impf. 1) wetterleuchten, C.; — 2) funkeln, blinken.
46.997 47.097 47.197 47.297 47.397 47.497 47.597 47.697 47.797 47.897
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani