Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
r (38.701-38.800)
-
šesteroglàv, -gláva, adj. sechsköpfig, Cig., Jan.
-
šesterogùb, -gúba, adj. sechsfältig, sechsfach, Cig.
-
šesterokǫ́tən, -tna, adj. sechseckig, Cig., Jan.
-
šesterokǫ̑tje, n. = šesterokotnik, Cig., Jan., DZ.
-
šesterokǫ̑tnik, m. das Sechseck, Cel. (Geom.).
-
šesterolístən, -stna, adj. sechsblätterig, Cig.
-
šesteronòg, -nǫ́ga, adj. sechsfüßig, Cig., Jan.
-
šesteronogàt, -áta, adj. = šesteronog, Jan.
-
šesteroǫ́gəłn, adj. sechseckig, Cig.
-
šesterooglàt, -áta, adj. sechseckig, Cig.
-
šesteropę́rən, -rna, adj. sechsfederig, Cig., Jan.
-
šesteroplòsk, -plǫ́ska, adj. sechsflächig, sechsseitig, Cig. (T.).
-
šesteroròb, -rǫ́ba, adj. sechskantig, Cig.
-
šesteroròk, -rǫ́ka, adj. sechsarmig, Cig., Jan.
-
šesteroslǫ̑včən, -čna, adj. = šesterozložen, Jan.
-
šesterospẹ̀v, -spẹ́va, m. das Sextett, nk.
-
šesterostòp, -stǫ́pa, adj. sechsfüßig, hexapodisch ( v. Versen), Jan.
-
šesterostǫ́pən, -pna, adj. hexapodisch, Jan.
-
šesterostǫ̑pje, n. die Hexapodie, Jan., Cig. (T.).
-
šesterostǫ̑pnik, m. der Hexameter, Cig. (T.).
-
šesterostràn, -strána, adj. sechsseitig, Jan.
-
šesterostrȃnski, adj. sechsseitig, Jan. (H.).
-
šesterostròk, -strǫ́ka, adj. sechsfach, Cig.
-
šesterostrùn, -strúna, adj. sechssaitig, Cig.
-
šesterovẹ́jən, -jna, adj. sechsästig, Cig.
-
šesterovlȃdje, n. die Sechsherrschaft, Cig.
-
šesterozlǫ́žən, -žna, adj. sechssilbig, Cig., Jan.
-
šesterozòb, -zǫ́ba, adj. sechszähnig, Cig., Jan.
-
šestı̑lar, -rja, m. (kovač) š., der Zirkelschmied, Cig., Jan.
-
šę̑stkrat, adv. sechsmal.
-
šę̑stkratən, -tna, adj. sechsmalig.
-
šestnajstę̑r, num. sechzehnerlei; — prim. četver.
-
šestnajstę̑rən, -rna, adj. sechzehnfach.
-
šestnajstę̑rka, f. das Sechzehntelformat, das Sedezformat, Cig., Jan., Cig. (T.).
-
šestnajstę̑rnat, adj. sechzehnfach.
-
šestnájstkrat, adv. sechzehnmal.
-
šestomèr, -mę́ra, m. der Hexameter, Cig., Jan., Cig. (T.), C., nk.
-
šestomę́rən, -rna, adj. hexametrisch, Cig., Jan.
-
šestopèr, -pę́ra, m. bat šestoper = šestopernica, Mik.
-
šestopę́rən, -rna, adj. sechsstrahlig, Erj. (Min.).
-
šestopę̑rnica, f. 1) die Keule, der Streitkolben, Meg., Dict., Mur., Guts.- Cig., Jan., Hip. (Orb.); — 2) = netopir, Frey. (F.).
-
šestoròb, -rǫ́ba, adj. sechskantig: šestorobe hišice čebelnih matic, Levst. (Beč.).
-
šestoròk, -rǫ́ka, adj. sechsarmig, Cig.
-
šestovȓstnik, m. die sechszeilige Gerste, Cig., Štrek., Notr.
-
šę̑stred, num. = šestdeset, Kor.- Mur., Cig., Jan., Guts. (Res.); ("šestredo", Rez.- M.).
-
šešȃrək, -rka, m. = češarek, Z.
-
šę̑škar, -rja, m. 1) = človek, kateri rad šeška, tepe, Cig.; — 2) = prežavec pri kaki pojedini, pos. pri svatovščini, Cig., Polj., Notr., Prim.
-
šę̑škarica, f. 1) ženska, katera rada šeška, tepe, Mur., Jarn., Cig.; — 2) = prežavka pri kaki pojedini ( pos. pri svatovščini), Cig., Goriš.- Erj. (Torb.).
-
šę̑škarski, adj. schmarotzerisch, Cig.
-
šéšmer, -rja, m. dürre Reiser, BlKr.; — prim. sušmad.
-
šəšúriti se, -ȗrim se, vb. impf. = šušuriti se, sich sträuben (von Haar, Federn), C.; — = šopiriti se, C.
-
šetrȃj, m. = šatraj, Cig., Jan., Tuš. (R.).
-
šetrȃjka, f. = šatrajka, šatraj, C.
-
ševę́dər, -dra, m. = šveder, Mik.
-
šę́ver, m. človek s skrivljenimi nogami, BlKr.
-
šę́veriti, -im, vb. impf. hinken, BlKr.; = šepavo hoditi, Mik.
-
šíbər, -bra, m. = šibra, das Schrotkorn, BlKr.
-
šı̑bra, f. 1) der Schiefer, Mur., Cig., Jan., Polj.; — 2) der Steinsplitter ( bes. zum Ausfüllen der Lücken bei der Mauer); kamen na šibre razbiti; — v šibre iti, in Trümmer gehen; — 3) das Schrotkorn, Z., Erj. (Min.), Ip., Senožeče- Erj. (Torb.), BlKr., Tolm.; za lisico so debele šibre, Notr.- Levst. (Rok.); — das Schieferkügelchen, Štrek.; — prim. bav. schifer, Stein- oder Holzsplitter, Levst. (Rok.).
-
šibráti, -ȃm, vb. impf. 1) in Splitter zerschlagen: ne šibraj kamenja! Dol.- Levst. (Rok.); — 2) (beim Mauern) mit Steinsplittern ausfüllen, Cig.
-
šibrína, f. der Steinsplitter, Burg.
-
šíkara, f. das Dickicht, das Gestrüpp, C., Lož ( Notr.)- Erj. (Torb.); iz gozdov in šikar so volkovi prišli, SlN.
-
šı̑lar, -rja, m. der Ahlenmacher, Cig., Jan.
-
šimšir, m. immergrüner Buxbaum (buxus sempervirens), Tuš. (R.); — iz hs.
-
šiprȃčje, n. das Gebüsch, kajk.- Valj. (Rad).
-
šipráka, f. dürres Reisig, BlKr.; = suhe veje za natičje, BlKr.- Let.
-
šı̑r, m., C., M., pogl. ščir.
-
šı̑r, -ı̑, f. die Breite, Cig. (T.); te širi je moje polje, Z.; v šir, in die Breite; na šir usta odpreti, den Mund weit aufthun, LjZv.
-
šı̑r, šíra, adj. = širen, breit, Jan.; v širem krogu, Vrt.; — prim. češ. šírý.
-
šı̑rcati, -am, vb. impf. = bezljati (o živini), Laško ( Št.).
-
šírən, -rna, adj. weit, Cig., Jan., nk.; Oj zemlja širna, zemlja lepa! Greg.
-
širìč, -íča, m. = čirič, ščurič, (širíč) Danj.- Valj. (Rad).
-
širína, f. die Breite; š. reke, die Stromweite, Cig. (T.).
-
širı̑telj, m. der Verbreiter, nk.
-
šíriti, šı̑rim, vb. impf. breit machen, ausbreiten; — erweitern; — verbreiten; — š. se, sich ausbreiten, an Breite zunehmen; prsi se mi širijo; — sich verbreiten.
-
širívost, f. = razpenjavost, die Expansivkraft, Jan. (H.).
-
šírja, f. = širina, die Breite, Jarn., Kor.- Cig., Jan., C., Mik.
-
širják, m. der Grasfrosch (rana temporaria), ( nam. ščirjak) Zemon (Notr.)- Erj. (Torb.).
-
širjȃva, f. die Breite.
-
šírjenje, n. die Ausbreitung; die Fortpflanzung ( phys.): premočrtno š. svetlobe, Žnid.
-
širnokostenjáški, adj. mit breitem Knochengerüste: š. dedec, Jurč.
-
širočína, f. die Breite, Jan.
-
širǫ̑čka, f. die breite Axt, das Breitbeil, Mur., Cig., Jan., C., Svet. (Rok.), Savinska dol., BlKr.
-
širòk, -óka, adj. breit; široke ceste, hlače; široka usta; na dolgo in široko, weit u. breit; beseda znana široko mej Slovenci, Levst. ( LjZv.); na dolgo in široko razkladati, weitläufig auseinandersetzen; — široka je, sie ist schwanger; — tudi šírok, -óka, jvzhŠt.; compar. širši, širji, tudi: širokejši, redkokedaj: širočji.
-
širǫ̑kica, f. = širočka, C., Rib.
-
širokljáča, f. neko jabolko, kajk.- Valj. (Rad).
-
širokljàst, -ásta, adj. ein wenig breit, Z.
-
širokljàt, -áta, adj. ein wenig breit, Mur., Cig.
-
širokljùn, -kljúna, m. širokljuni, die Spaltschnäbler (fissirostres), Cig. (T.), Erj. (Ž.).
-
širōko, m. jugozapadni veter, der Scirocco.
-
širokobesẹ́dən, -dna, adj. großsprecherisch, Zora.
-
širokočéłən, -łna, adj. breitstirnig, Bes.
-
širokoglȃvəc, -vca, m. der Breitkopf, Cig.
-
širokokljùn, -kljúna, adj. breitschnäblig, Jan. (H.).
-
širokokljȗnəc, -nca, m. der Breitschnäbler, Cig.
-
širokokòłk, -kółka, adj. breithüftig, Cig.
-
širokokrájən, -jna, adj. breitkrämpig: š. klobuk, Zv.
-
širokokrìł, -kríla, adj. breitgeflügelt, Cig.
-
širókolikọ, n. = pogače, neko jabolko, Brkini- Erj. (Torb.).
-
širokolìst, -lísta, adj. breitblätterig, Jan.
-
širokolístən, -tna, adj. breitblätterig, Cig., Jan.
38.201 38.301 38.401 38.501 38.601 38.701 38.801 38.901 39.001 39.101
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani