Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
r (14.601-14.700)
-
korumbína, f. = korbin, vinika, Črniče ( Goriš.).
-
korȗn, m. = krompir, Cig., Jan.; (na istrskih otokih, M.).
-
korūnd, m. neki dragi kamen, der Korund, Erj. (Min.).
-
korȗnišče, n. = krompirišče, Jan.
-
korunoprȃłnik, m. der Erdäpfelwaschbottich, DZ.
-
korȗnov, adj. = krompirjev, Jan.
-
korunovàr, -vára, m. das Erdäpfeldampffass, DZ.
-
korȗnovəc, -vca, m. der Kartoffelbrantwein, Cig., Jan., Vrtov. (Km. k.).
-
korȗnovica, f. das Erdäpfelkräutig, Jan., Vrtov. (Km. k.).
-
korúpcija, f. pokvarjenost, die Corruption, Cig. (T.); tudi: korupcı̑ja.
-
korúšəlj, -šlja, m. 1) — gruča: k. črešenj, k. kač, Z.; die Menge, die Schar, Jan., C., SlN.; k. ljudi, Ravn.; — 2) die Eichtraube (kleine, traubenförmig an den Wurzeln der Eiche wachsende Schwämme), Cig.
-
korúza, f. der Mais; das Maisfeld: živina je v koruzi.
-
korúze, -eta, n. kljuse, malovreden konj, Temljine ( Tolm.)- Štrek. (Let.).
-
korúzən, -zna, adj. Mais-; k. kruh, korȗzna slama.
-
koruzínovka, f. der Maisstrohhalm, C.
-
korúzišče, n. das Maisfeld nach der Ernte, Mur., Cig., Jan.
-
korȗznica, f. 1) das Maisstroh; — 2) = koruzna pogača, C.; tudi: pl. koruznice, Ščav.
-
korȗznik, m. 1) das Maisbrot, Mur.; — 2) = koruznjak, Mur., Cig.
-
koruznják, m. die Kukuruzharfe, der Maisbehälter, Cig., C., jvzhŠt.
-
korvēta, f. manjša vojna ladja, die Corvette.
-
korzár, -rja, m. = korsar, der Pirat, der Caper, Cig.
-
kosár, -rja, m. 1) der Sensenschmied, Mur., Cig., Jan.; — 2) der Sensenmann, C.; — 3) = folč, das Krummesser, Notr.
-
kosaríca, f. velik nož, s katerim sekajo slanino, buče i. t. d., Bilje- Erj. (Torb.).
-
kosárna, f. die Kaserne.
-
kosárnica, f. die Sensenschmiede, die Sensenfabrik, Cig., C.
-
kosę́r, -rja, m. = kosir, das Krummesser, Habd., Dict.
-
koseríca, f. = kosarica, Štrek.
-
1. kosír, -rja, m. 1) das Krummesser, das Abästmesser, Cig., Jan., C., Svet. (Rok.), Dol., Kras; das Rebenmesser, Habd.- Mik., BlKr.; kostanjevo kolje s kosirjem belijo, BlKr.; — 2) = kosarica, Goriška ok.- Erj. (Torb.); — 3) der Sensenstiel, C., Polj.; — obroček, ki priklepa koso h kosišču, Gor.; der Sensenring, Mur., Cig., Jan.
-
2. kosír, -rja, m. der Tüchtige, Polj.
-
kosíra, f. kozje ime, Krn- Erj. (Torb.).
-
kosírčək, -čka, m. kleines Rebenmesser, Valj. (Rad).
-
kosiríca, f. = koserica, kosir 2), Goriška ok.- Erj. (Torb.).
-
kosı̑rnik, m. = kosir 1), V.-Cig.
-
kosı̑tar, -rja, m. = koš z ročem, Ajdovščina- Erj. (Torb.).
-
kosítər, -tra, (-tera, -terja), m. das Zinn, Meg., Guts., Mur., Cig., Jan., Cig. (T.), Mik.; ( nav. das Weißblech, Mur., Kr.- Cig., Jan.).
-
kosíterən, -rna, adj. = kositrn, Cig. (T.).
-
kosíterjast, adj. = kositrast, Cig.
-
kosı̑ternast, adj. = kositrn, Polj.
-
kosíterov, adj. Zinn-: k. okis, das Zinnoxyd, Cig. (T.).
-
kosíterovəc, -vca, m. das Zinnerz, C., Erj. (Min.); — prim. kositrovec.
-
kositrár, -rja, m. der Zinngießer, Mur., Cig., Jan.
-
kositrárnica, f. die Zinngießerwerkstätte, die Zinngießerei, Cig., Jan.
-
kositrárski, adj. Zinngießer-, Cig.
-
kositrȃrstvọ, n. das Zinngießerhandwerk, Cig.
-
kosítrast, adj. zinnweiß, Cig.; zinnen, Cig.
-
kosítrati, -am, vb. impf. = kositriti ( prim. kositravec).
-
kosítravəc, -vca, m. der Verzinner, Cig.
-
kositrę̑n, adj. aus Zinn, zinnen, Mur., Cig., Jan.; kositrena posoda, Guts.
-
kositreníca, f. das Zinnerz, Cig.
-
kositrenína, f. die Zinnware, Cig., Jan.
-
kosítrenje, n. das Verzinnen, Cig.
-
kosítriti, -ı̑trim, vb. impf. verzinnen, Cig.
-
kosítrn, adj. Zinn-, zinnen, Cig., Jan.; kosı̑trna posoda, jvzhŠt.
-
kosı̑trnat, adj. zinnhältig, Cig., Jan.
-
kosı̑trnica, f. = kosítrovec, Cig.
-
kosı̑trnik, m. 1) der Zinnstein, Cig.; — 2) die Zinngrube, das Zinnbergwerk, Jan. (H.).
-
kositrnína, f. die Zinnware, Cig.
-
kosítrovəc, -vca, m. der Zinnstein, Jan., C.
-
kositrovı̑t, ** adj. zinnhältig, Jan. (H.).
-
kosmatorę̑pəc, -pca, m. der Rauhschwanz, Cig.; lisjak k., Bes.
-
kosmatorę̑pka, f. ein weibliches Thier mit behaartem Schwanz, Cig.
-
kosmatoròk, -rǫ́ka, adj. rauhhändig, Cig.
-
kosmȗra, f. das Habichtskraut (hieracium), Šol., C.
-
kosobrȃvəc, -vca, m. eine Art Käfer, M.
-
kosobrìn, -ína, m. zmerjalen priimek nerodnežu, KrGora.
-
kosodrẹ́vina, f. das Knieholz, Cig. (T.).
-
kosorèp, -rę́pa, adj. mit gestutztem Schwanz, Jan., Mik.; k. pes, Jurč.
-
kosorèp, -rę́pa, m. mož s kratko suknjo (šaljivo), Rib.- M.
-
kosorę̑pəc, -pca, m. 1) ein Thier mit abgestutztem Schwanz: pes k., Jurč.; — 2) das Spielhuhn, Gor.- M.
-
kosorę́piti, -rę̑pim, vb. impf. den Schwanz stutzen, Jan.; ( pren.) k. besede, Worte stutzen, Levst. (Zb. sp.).
-
kosorę̑pka, f. ein weibliches Thier mit abgestutztem Schwanz, Jan.
-
kospric, m. kurzes Schwert, der Dolch, ogr.- C.
-
kostȃnjar, -rja, m. der Kastanienverkäufer, Cig., Navr. (Let.).
-
kostȃnjarica, f. die Kastanienverkäuferin, Cig.
-
kostár, -rja, m. der Knochensammler, Cig.
-
kostenı̑čar, -rja, m. der Ligusterschwärmer (sphinx ligustri), Erj. (Ž.).
-
kǫ́ster, -stra, m. der Scheiterhaufen, Mur.
-
kostı̑rnica, f. = kostura, Jan. (H.).
-
kọ̑stkar, -rja, m. der Würfelspieler, C.
-
kostrẹ́ba, f. die Borstenhirse (echinochloa crus galli), C., Zemon- Erj. (Torb.); — tudi: die Trespe (bromus), Cig.; ržena k., die Roggentrespe (bromus secalinus), Cig.; — prim. kostreva.
-
kostrẹ́bast, adj. trespenartig, Cig.
-
kostrẹ́va, f. die Roggentrespe, C.; s kostrevo tudi pšenico poteptati, Slom.
-
kostrẹ̑vəc, -vca, m. = kokolj, der Kornraden (agrostemma githago), Z.
-
kostrúži, m. pl. grobe Kleien, Lašče- Erj. (Torb.).
-
kostȗra, f. ein größeres Schnappmesser mit einem beinernen Griff, C., jvzhŠt.
-
kostȗrica, f. dem. kostura, C.
-
košár, -rja, m. 1) der Korbmacher, der Korbhändler, Mur., Cig., Jan., Danj.- Valj. (Rad); Gori v Šmarji So sami košarji, Jurč.; — 2) kǫ̑šar, kdor s košom na hrbtu po svetu hodi, berač ali krošnjar, Gor.; — 3) košár = košara, C., ogr.- Mik.; slamni košar, der aus Stroh geflochtene Korb, Danj. (Posv. p.); — 4) košarji = raki, Krustenthiere oder Krebse (crustacea), Jan., C., Erj. (Ž.).
-
košȃra, f. runder Handkorb, Mur., Dol.- Cig., Mik., jvzhŠt.
-
košȃrast, adj. košari podoben, ogr.- C.
-
košárəc, -rca, m. dem. košar 1) = košara, Jan.
-
košȃrica, f. 1) dem. košara, kleines Handkörbchen, M., jvzhŠt.; — 2) košaríca: a) die Korbmacherin, Cig.; — b) košaríce, die Korbblütler (compositae), Tuš. (R.).
-
košáriti, -ȃrim, vb. impf. 1) sich mit der Korbmacherei oder dem Korbhandel beschäftigen, Mur., Jan. (H.); — 2) = krošnjariti, C., Zora, SlN.
-
košárjenje, n. das Betreiben der Korbmacherei, Danj. (Posv. p.).
-
košȃrka, f. rundes Handkörbchen, Mur.
-
košȃrna, f. = košara, Cig., Gor.- M.; košarna s polomljenim locanjem, Jurč.
-
košȃrnica, f. dem. košarna, Cig., LjZv.
-
košȃrstvọ, n. die Korbmacherei, Cig., nk.; veliko samotarjev v puščavi se je živilo s košarstvom, Cv.
-
košatorèp, -rę́pa, adj. mit buschigem Schwanz: košatorepa veverica, kuna, Zv., Zora; košatorepi lisjak, Str.
-
košatorę̑pəc, -pca, m. ein Thier mit buschigem Schwanz: lisjak k., Str.
-
koščı̑čar, -rja, m. rilčkar k., der Steinobst-Rüsselkäfer (curculio pruni), Nov.
14.101 14.201 14.301 14.401 14.501 14.601 14.701 14.801 14.901 15.001
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani