Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
ov=C. (9.601-9.700)
-
nakǫ̑tnik, m. der Auszügler, Nov.- C.; — prim. kot 2).
-
nakožuháti, -ȃm, vb. pf. 1) eine gewisse Menge (Kukuruz) schälen: veliko koruze smo nocoj nakožuhali, jvzhŠt.; — 2) n. koga, einem den Pelz ausklopfen, ihn abprügeln, C., Ig.
-
nakrájən, -jna, adj. am Rande oder an der Grenze befindlich, Cig., C.
-
nakréniti, -krę́nem, vb. pf. ein wenig seitwärts wenden, Mur., C.
-
nakrı̑špati, -am, vb. pf. 1) runzeln: usnje n., Z.; falten, Z., M.; — kräuseln: lase n., C.; — 2) abprügeln, Cig., Ščav.
-
nakŕkniti, -kȓknem, vb. pf. anschwellen, aufgehen ( n. pr. o testu), Mur.; n. v ponvi, vzhŠt.- C.; — n. se: detelja in drugi preobjedni živež se nakrkne v želodcu, Poh.
-
nakúriti, -im, vb. pf. durchprügeln, Mur., Cig., SlGor.- C.
-
nakúsiti se, -kȗsim se, vb. pf. die Faste brechen, Fr.- C.
-
nakútiti se, -im se, vb. pf. sich ein wenig neigen, z. B. beim Schlummern den Kopf neigen, Hal.- C.
-
nakváriti, -im, vb. pf. verderben, C.
-
nakvę́čiti, -kvę̑čim, vb. pf. ein wenig verknittern, Mariborska ok.- C.; — prim. pokvečiti.
-
nalȃga, f. = naklada, die Befrachtung, die Ladung, Cig., C.
-
nalȃh, adv. leichthin, sachte, allmählich, Fr.- C.
-
naláhavəc, -vca, m. kdor se nalahoma spravlja k delu, der Langsame, der Träge, C.
-
naláhavọ, adv. = nalahoma, vzhŠt.- C.
-
nalȃhkoma, adv. gemächlich, bequem: n. živeti, (nalehkoma) Hal.- C.
-
nalȃhoma, adv. sachte, langsam, Fr.- C.
-
nalę́cati, -am, vb. impf. ad naleči; spannen: n. zanke, Schlingen legen, ogr.- C.; — n. se pogibeli, sich der Gefahr aussetzen, Habd.- Mik.
-
nalę́či, -lę̑čem, vb. pf. spannen: lok n., den Bogen spannen, C.; sv. Peter je lok nalekel = mavrica se je prikazala, ogr.- C.; — n. zanko, mrežo, eine Schlinge, ein Netz aufstellen, vzhŠt., ogr.- C.; — = nastaviti (komu kaj), vzhŠt.- C.
-
nalę́či, -lę́žem, vb. pf. 1) hinlegen, C.; — 2) n. se na kaj, sich auf etwas legen: n. se na sulico, Dalm.; — n. se na koga, über jemanden kommen: skrb se naleže na koga, C.; — 3) in irgend einer Menge ausbrüten; naša kokoš je že veliko piščet nalegla, Z.; — n. se, in Menge ausgebrütet werden; überhand nehmen, Cig.; — 4) n. se, ansetzen: grozdje se je naleglo, češplje so se nalegle, C., vzhŠt.
-
nalẹ́gati, -am, vb. impf. ad naleči (ležem); — n. se na koga, über jemanden kommen, C.; — n. se česa, etwas betreffen, C.
-
nalę̑ka, f. der Köder, vzhŠt.- C.; — prim. naleči.
-
nalekováti, -ȗjem, vb. impf. ad naleči; spannen: n. lok, C.; n. strelo na tetivo, ogr.- C.; — aufstellen: skopce nalekujejo meni, kajk.- Valj. (Rad).
-
nalẹpíti, -ím, vb. pf. ankleben; n. se, kleben bleiben: blato se na črevelj nalepi, Hal.- C.
-
nalèt, -lę́ta, m. 1) das Heranfliegen, der Anflug, Mur.; čebele so svoj nalet pozabile, Gol.; — 2) der Anlauf, der Anprall, Cig., Jan.; n. vode, der Anschuss des Wassers, Cig.; n. valovja na valovje, das Begegnen der Wellen, Cig. (T.); — 3) das Ungefähr, C.
-
naletávati, -am, vb. impf. in Menge heranfliegen; muhe naletavajo v pajkovo mrežo; — sneg naletava, es fängt an zu schneien; toča naletava, C.
-
nalȇtək, * -tka, m. der Vorfall, das Ereignis, V.-Cig., Jan., C.; zoprni naletki, Ravn.
-
naletẹ́ti, -ím, vb. pf. 1) n. na kaj, an etwas anlaufen, anprallen; — auf jemanden o. etwas stoßen, gerathen, jemanden antreffen; n. na družbo znancev; naletel je na mnogo ovir, er stieß auf viele Hindernisse; — tudi: n. koga, kaj, C.; naletel sem ga, ko je hruške kradel, Kr.; — naletel je, er ist übel angekommen; — 2) n. se, sich treffen, vorfallen, Cig., M.; naletelo se je tako, Tolm.; — 3) n. se, sich satt fliegen.
-
nalẹ̑tnik, m. der Pächter, V.-Cig., C., Svet. (Rok.).
-
nalẹ̑za, f. = nalezba, C.
-
nalẹ̑zba, f. das Angestecktwerden, die Ansteckung, Cig., C., Nov., DZ.
-
nalíčiti, -im, vb. pf. aufputzen, schmücken, C., Z.
-
nalı̑čje, n. 1) der Schleier, Šol., nk.; obe sta bili z gostimi naličji zagrnjeni, Jurč.; — 2) das Leichentuch zur Bedeckung des Gesichtes und der Brust einer Leiche, Cig., Rib.- Mik., Levst. (Zb. sp.), Cv.; — 3) die Maske, C.; ( fig.) pod naličjem pobožnosti, Cv.
-
naliják, m. das Gießschaff, C.
-
nalijȃłnik, m. das Gießschaff, C.
-
nalı̑k, adv. ähnlich, gleich, nach Art, C., nk.; — hs.
-
nalíti, -líjem, vb. pf. in einer gewissen Menge hineingießen; vina n. v kupico do vrha; — voll gießen; kupico komu n.; — n. se pijače (vina, žganja), sich voll trinken, sich ansaufen; — nalit, strotzend von Fette, C.
-
nalivȃłnica, f. der Schenktisch, C.
-
naliválọ, n. die Gießkanne, C.
-
nalívati, -am, vb. impf. ad naliti; 1) in gewissen Mengen hineingießen, voll gießen; vina n. v kupice; kupice z vinom n.; — n. se; saufen: n. se z vinom, C.; — 2) gießen, stark regnen: dež je nalival, Levst. (Rok.), Vrt.; naliva, es gießt, regnet stark.
-
nálog, -lǫ́ga, m. 1) die Auferlegung, Cig.; — die Aufgabe, C.; der Auftrag, Cig. (T.), Prip.- Mik., DZ., ogr.- Valj. (Rad); plačilni n., der Zahlungsauftrag, nk.; — 2) die Steuer, ogr.- C.; — 3) das Gießschaff, ogr.- C.; — tudi: nalòg, -lǫ́ga, Valj. (Rad).
-
nalȏmək, * -mka, m. der Anbruch, Jan.; kostni n., der Beinbruch, C.
-
naložník, m. der Aufleger, C.
-
naložnína, f. 1) die Ladung, Jurč.; — 2) das Anlagecapital, C., Burg., DZ.
-
nalukávati, -am, vb. impf. spionieren, n. koga, kaj, belauern, ogr.- C.
-
nalukȃvəc, -vca, m. der Spion, ogr.- C.
-
nalȗtki, m. pl. das mühsam Zusammengebrachte, C.
-
namȃzək, -zka, m. der Anstrich, Jan.; — das Wundpflaster, C.
-
namȃža, f. der Anstrich, Cig.; die Schmiere, C.
-
namə̀gniti, -mə̀gnem, vb. pf. = namigniti; Habd.- Mik., Jan., C., kajk.- Valj. (Rad).
-
naməkníti, -máknem, vb. pf. 1) dazugeben, zuschlagen, Cig. (T.); n. rob, einen Saum an ein Kleid ansetzen, V.-Cig.; — n. sukno, das Tuch ausdehnen, erweitern, C.; — 2) n. ogibe, die Weichen (an der Eisenbahn) stellen, DZ.
-
namę̑ljək, -ljka, m. = kar se namelje, Ist.- C.
-
namẹ̑mba, f. die Bestimmung, der Zweck, Mur., Cig., Jan., C., Ravn., Vrtov. (Vin.), Slom., DZ.; — = namen, die Absicht, das Vorhaben, Cig., Jan.
-
namẹ̑nək, -nka, m. 1) = namen, Cig., Jan., C.; — 2) kar je komu namenjeno, das Schicksal, Cig.
-
namẹ́njanje, n. Anschläge, ogr.- C.
-
namẹnjávanje, n. das Vorhaben, die Anschläge, ogr.- C., kajk.- Valj. (Rad).
-
namẹnjávati, -am, vb. impf. vorhaben, C.
-
namer, adv. = namič, ogr.- C.
-
namę̑ra, f. 1) der Zufall, das Ungefähr, Mur., Cig., Jan.; — po nameri, von ungefähr, Jan.; v tacih namerah, in solchen Fällen, Levst. (Zb. sp.); — 2) = namen, die Absicht, die Tendenz, Cig., Jan., Cig. (T.), C., nk.; der Plan, das Vorhaben, Cig., Jan.; ( hs.).
-
namę̑rək, -rka, m. 1) die Absicht, Cig., Jan., C.; — 2) der Zufall, Mur., Jan.; námerək, vzhŠt.
-
námesən, -sna, adj. etwas fleischig: namesna gruška, ogr.- C.
-
namẹ́stən, -tna, adj. stellvertretend, an die Stelle gesetzt, Vice-, Cig., Jan., Cig. (T.), M., C., nk.
-
namèt, -mę́ta, m. 1) das Aufgeworfene, das Angehäufte, Cig., Jan.; der Wall, das Festungsbollwerk, Cig., Valj. (Rad); — was das Wasser angesetzt hat, der Anwurf, Cig.; — der Straßenanwurf, der Schotter, C.; — ein gebahnter Weg, ogr.- C.; — 2) die Steuerauflage, der Aufschlag, DZ., Valj. (Rad); die Kriegscontribution, C.; — 3) pl. nameti, Winke, Fingerzeige, Mur., Jan.; namete dajati, Anspielungen machen, Svet. (Rok.); — tudi: námet.
-
namič, adv. nicht einmal, vzhŠt.- C., Mik.; — menda = na manjič, Mik. (V. Gr. IV. 167.).
-
namigávati, -am, vb. impf. = namigovati; zuwinken, C.
-
namirom, adv. immer, C.
-
namiru, adv. sogleich (tudi: namiri), C.; — immerfort, vzhŠt.- C.
-
namı̑slək, -sləka, (-səłka), m. 1) die Absicht, das Vorhaben, Jan., C.; — 2) der Vorwand, DZ.
-
namísliti, -mı̑slim, vb. pf. 1) einen Plan fassen, beabsichtigen, Cig., Jan.; namišljen, beabsichtigt, Cig., Jan.; — 2) ersinnen, erdichten, C., Zora; — namišljena bolezen, eine eingebildete Krankheit, Cig.; privoščila je namišljeno srečo prijateljici, Jurč.
-
namı̑šljaj, m. der Plan, C.
-
namišljénje, n. 1) die Absicht, das Vorhaben, C., kajk.- Valj. (Rad); — 2) die Einbildung, kajk.- Valj. (Rad).
-
namítiti, -im, vb. pf. bestechen, C.
-
namízən, -zna, adj. für den Tisch, Tisch-: namı̑znọ platno, C.; namizno vino, C., nk.; namizna posoda, Cig.
-
namížkniti, -mı̑žknem, vb. pf. = namežikniti, SlN.- C.
-
namòk, -móka, m. 1) ein kalter Aufguss, Cig.; — 2) feuchter Grund, nasser Boden, C.
-
namọ̑rski, adj. = pomorski, See-, Cig., Jan., C.; — oceanisch; namorsko podnebje, Jes.
-
namǫ̑štnik, m. kdor "na mošt" na posodo jemlje denar, Mur., Cig., C., Svet. (Rok.), Dol.
-
namǫ̑tək, -tka, m. n. preje, t. j. toliko preje, kolikor se je enkrat namota, das Gewinde, Cig., Jan., Danj.- C.
-
namȓdati, -am, vb. pf. verziehen: obraz n., C.; — runzeln: čelo n., Jan.; — n. se, den Mund verziehen, C.
-
namrẹ́ti, -mrèm, (-mŕjem), vb. pf. verkümmern, ersterben (o rastlinah, n. pr. od mraza), Hal.- C.; (namrt trs, vzhŠt.- C.; nam. namrl).
-
namrgǫ́diti, -ǫ̑dim, vb. pf. n. usta, den Mund verziehen, eine Grimasse schneiden, Cig. (T.); = n. obraz, Erj. (Izb. sp.); n. čelo, die Stirne runzeln, Jan., SlN.- C.; — n. se, das Gesicht verziehen, C., Nov.
-
namrič, adv. = namič, vzhŠt.- C.
-
namŕsiti se, -im se, vb. pf. sich satt essen, C., Z.
-
namŕščiti, -im, vb. pf. runzeln: čelo n., Cig.; n. obrvi, die Augenbrauen zusammenziehen, Bes.; n. se, ein krauses Gesicht machen, Bes.; po ženinsko namrščen, (mit Falten u. Krausen) aufgeputzt, SlN.- C.; — namrščen, straubig (vor Kälte, Fieber), vzhŠt.- C.
-
namŕzniti, -mȓznem, vb. pf. ein wenig erfrieren, Cig.; namrznjeni ( nam. namrzli) kostanji, C.
-
nanȃšanje, n. 1) das Herantragen, das Zusammentragen; — 2) die Beziehung, C., Zora.
-
nanesína, f. das Anschwemmicht, Cig., C., Nov.
-
nanésti, -nésem, vb. pf. 1) eine gewisse Menge herantragen, zusammenbringen; veter je veliko prahu v sobo nanesel; — anschwemmen; voda je blata nanesla na travnik; nanesen svet, angeschwemmtes Land, Cig.; — 2) mit sich bringen; kakor beseda nanese, wie es das Gespräch mit sich bringt, M.; pogovor je tako nanesel, M.; čas in okoliščine so nanesle, C.; kakor nanese stvar, je nach der Art des Gegenstandes, Levst. (Nauk); prilika je tu ter tam nanesla, Levst. (Nauk).
-
naníčati se, -ím se, vb. pf. der gebeugten Stellung satt werden, vzhŠt.- C.
-
nanikávati se, -am se, vb. impf. kleine Verbeugungen machen, mit dem Kopfe nicken, vzhŠt.- C.
-
naníkniti se, -nı̑knem se, vb. pf. sich ein wenig beugen, vzhŠt.- C.
-
nanizȃj, m. venec nanizanih stvari ( n. pr. orehov), C.
-
nanizávati se, -am se, vb. impf. = priklanjati se, ogr.- C.; — prim. naniziti.
-
naníziti, -im, vb. pf. beugen: n. kolena, ogr.- C.
-
nanjč, adv. nicht einmal, vzhŠt.- C.; — pogl. namič.
-
nanòs, -nósa, m. kar nanese voda, das Angeschwemmte, Dict., Cig., Jan., Cig. (T.), C.; — tudi: nános, Valj. (Rad).
-
nanúditi, -nȗdim, vb. pf. = ponuditi, darbieten, n. se, sich darbieten, ogr.- C.
-
nanújati, -am, vb. impf. ad nanuditi; antragen, darbieten, n. se, sich darbieten: prilika se nanuja, ogr.- C.
-
naọ́čən, * -čna, adj. = navzočen, C., Z.
-
naọ̑čniki, m. pl. 1) die Augenblenden der Pferde, Cig.; — 2) die Brille, die Augengläser, SlN.- C., nk.
9.101 9.201 9.301 9.401 9.501 9.601 9.701 9.801 9.901 10.001
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani