mesten (20)

1. mẹ́stən, -tna, adj. 1) Orts-: mẹ̑stnọ čutilo, der Ortssinn, Cig. (T.); Stellen: mestna vrednost, der Stellenwert (einer Ziffer), Cel. (Ar.); — 2) Stadt-, städtisch; mestni ljudje, die Stadtleute; mestna hiša, das städtische Rathhaus.
2. istomẹ́stən, adj. gleichstellig ( math.), Cig. (T.).
3. lihomẹ́stən, -stna, adj. ungeradstellig ( math.), Cig. (T.).
4. malomẹ́stən, -tna, adj. kleinstädtisch, Mur., nk.
5. nadomẹ́stən, -tna, adj. 1) Ersatz-, nk.; nadomẹ̑stna reserva, die Ersatzreserve, DZ.; — 2) ersetzbar, Cig.; nadomestne stvari, vertretbare Sachen, DZ.
6. namẹ́stən, -tna, adj. stellvertretend, an die Stelle gesetzt, Vice-, Cig., Jan., Cig. (T.), M., C., nk.
7. nenadomẹ́sten, -tna, adj. unersetzlich, nk.
8. neumẹ́stən, -stna, adj., Nov., nk.; pogl. nevmesten.
9. nevmẹ́stən, -tna, adj. unstatthaft, unpassend, Cig. (T.), nk.; — prim. hs. neumjestan.
10. obmẹ́stən, adj. zur Umgebung der Stadt gehörig, Nov.; die Stadt umgebend: obmẹ̑stni nasipi, der Ringwall einer Stadt, Cig.
11. pomẹ́stən, -stna, adj. 1) städtisch, Jan. (H.); — 2) Local-, local, C., DZ., SlN.
12. predmẹ́stən, -stna, adj. vorstädtisch, Vorstadt-, Mur., Cig., Jan., nk.
13. premẹ́stən, -stna, adj. Versetzungs-, nk.; — Permutations-: premẹ̑stnọ število, die Permutationszahl, Cel. (Ar.).
14. primẹ́stən, -stna, adj. bei der Stadt gelegen, C.
15. sodomẹ́stən, -stna, adj. geradstellig ( math.), Cig. (T.).
16. tomẹ́stən, -stna, adj. hierortig: t. ukaz, DZ.
17. umẹ́stən, -stna, adj. statthaft, passend, nk.
18. velikomẹ́stən, -tna, adj. großstädtisch, Cig., Jan., nk.
19. nadomẹstljìv, -íva, adj. ersetzbar, Cig., Jan.; pogl. nadomesten 2).
20. nenadomẹstljìv, -íva, adj. = nenadomesten, Cig.

  Nova poizvedba      Pripombe      Na vrh strani