Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
manj (238)
-
mȃnj, adj. = vmanj, hmanj, Mur., ogr.- Mik.
-
mànj, adv. weniger, minder; nič manj, nicht minder; tem manj, desto weniger; goldinar manj dva groša, tri petake manj štiri desetice; manj od koga biti, jemandem im Range, in der Stellung nachstehen; na manj iti, in Abnahme begriffen sein.
-
manjáča, f. ein träges Frauenzimmer, ogr.- C.; — prim. mȃnj.
-
manják, m. ein träger Mensch, ogr.- Mik.
-
manjáriti, -ȃrim, vb. impf. faulenzen, ogr.- C.; — prim. mȃnj.
-
mȃnje, adv. = manj, M., Trub., nk.
-
mȃnjək, -jka, m. das Fehlende, der Abgang, das Deficit, DZ., SlN.; der Defect, Cig. (T.); manjek mere, der Maßabgang, Cig. (T.); — prim. hs. manjak.
-
mȃnjekrat, adv. = manjkrat, (menjekrat) Mur., C.
-
manjeváti, -ȗjem, vb. impf. faul sein, ogr.- C.; — prim. mȃnj.
-
mȃnjga, f., pogl. manga.
-
mȃnji, adj. compar. ad majhen (mal), = manjši.
-
manjíca, f. eine faule, träge Weibsperson, ogr.- M., C.; — prim. mȃnj.
-
manjína, f. = manjšina, Jan., Cig. (T.), nk.
-
manjiti, -im, vb. impf. = manjšati, Cig. (T.); — hs.
-
mȃnjkaj, adv. beinahe, Cig., ZgD., Polj.; manjkaj je umrl, beinahe wäre er gestorben, Cig.
-
mȃnjkati, -am, vb. impf. 1) mangeln, fehlen; en goldinar manjka, da jih ni sto; kruha jim manjka; sape mi manjka, ich habe keinen Athem; ne manjka mu ničesar, es mangelt ihm an nichts; še tega mi je manjkalo! das fehlte mir noch! — 2) m. se, fehlen: zdanji čas se manjka takih hlapcev po deželi, Ravn.- Valj. (Rad); ne manjka se ljudi, es fehlt nicht an Leuten, = es gibt Leute genug; ne m. se kruha, es gibt Brot genug; — prim. it. mancare, Mik. (Et.).
-
mánjkav, adj. mangelhaft, defect, Jan., Cig. (T.); elliptisch ( gramm.), Cig. (T.).
-
manjkljìv, -íva, adj. mangelhaft, defect, Mur., Cig., Jan.
-
manjkljívost, f. die Mangelhaftigkeit, Mur., Cig.; pl. manjkljivosti, die Mängel, DZ.
-
mȃnjko, adv. wenigstens, Jan.; — prim. it. al manco.
-
mȃnjkor, adv. = manjko, Nov.- C., Notr.
-
mȃnjkrat, adv. seltener.
-
manjọ̑st, f. die Trägheit, Mur.; — prim. mȃnj.
-
manjšȃj, m. das Minuszeichen, Jan.
-
manjšáłən, -łna, adj. verkleinernd: manjšȃłna beseda, das Verkleinerungswort, Cig. (T.); manjšalno steklo, das Verkleinerungsglas, Cig. (T.).
-
mȃnjšanəc, -nca, m. der Minuend ( math.), Cig. (T.).
-
mȃnjšanje, n. 1) das Verkleinern, das Vermindern; — 2) das Kleinwerden, das Abnehmen, der Verfall, Cig., Jan.
-
manjšȃtəv, -tve, f. 1) die Verkleinerung, Cig., Jan.; — 2) die Abnahme, Jan.
-
mȃnjšati, -am, vb. impf. kleiner, geringer machen, verkleinern, mindern; schmälern; mäßigen, Cig., Jan.; — m. se, kleiner, geringer werden, sich vermindern, abnehmen.
-
manjšȃva, f. die Verminderung, Jan., nk.
-
manjšȃvəc, -vca, m. der Minderer, Mur.
-
manjšȃvka, f. das Verkleinerungswort, das Deminutivum, Cig., Jan.
-
mȃnjši, adj. compar. ad majhen (mal), kleiner, geringer.
-
manjšína, f. die Minderheit, die Minderzahl, die Minorität, Cig., Jan., nk.
-
manjšı̑nar, -rja, m. einer von der Minorität, Nov.- C.
-
manjúh, m. ein träger, fauler Mensch, C.; — prim. manj.
-
manjúha, f. ein träges, faules Frauenzimmer, C.
-
manjúhati, -am, vb. impf. faulenzen, C.
-
manjuhovȃnje, n. das Faulenzen, C.
-
manjuhováti, -ȗjem, vb. impf. faulenzen, C.
-
ȃmanje, n. das Visieren eines Fasses, Cig., DZ.
-
bı̑rmanje, n. das Firmen.
-
bȏgmanje, n. das Betheuern mittelst des Ausdruckes: bogme.
-
címanje, n. das Keimen, Mur.
-
dę̑gmanje, n. der Zank, vzhŠt.- C.
-
dománji, adj. domač, = Haus-, heimisch, Mur., Cig., C., Mik.; domanji človek, domanje platno, C., Pjk. (Črt.), vzhŠt.; domanja pobožnost, die Hausandacht, Jan.; — domanji, die Hausgenossen, SlGor.- C.
-
drẹ́manje, n. das Schlummern; tudi: dremȃnje, Cv.
-
dŕmanje, n. das Schütteln, das Rütteln: d. kol, das Schütteln des Wagens, Zora.
-
hmȃnj, adj. träge, Mik., vzhŠt.; — prim. vmanj.
-
hmanják, m. träger Mensch, ogr.- Valj. (Rad).
-
hmanjeváti, -ȗjem, vb. impf. träge sein, M.
-
hmȃnjež, m. der Faulenzer, C.
-
hmanjíca, f. die Bosheit, (vmanjica) kajk.- Valj. (Rad).
-
hmanjíti se, -ím se, vb. impf. faulenzen, C.
-
hmanjǫ̑ča, f. die Schlechtigkeit, kajk.- Valj. (Rad).
-
hmanjọ̑st, f. die Faulheit, die Trägheit, M., C.
-
hmanjúh, m. der Faulenzer, C., Mik.
-
hmanjúhati, -am, vb. impf. faulenzen, C.
-
imȃnje, n. = imenje, ogr.- C., kajk.- Valj. (Rad).
-
imȃnjiče, n. dem. imanje, kajk.- Valj. (Rad).
-
izmȃnjšati, -am, vb. pf. = zmanjšati, verkleinern, vermindern, Levst. (Nauk); — prim. rus. izmalitь, verkleinern.
-
izmȃnjšək, -ška, m. die Verminderung, die Reduction, Levst. (Pril.).
-
izmanjševáti, -ȗjem, vb. impf. = zmanjševati, verkleinern, vermindern, Levst. (Pril.).
-
izmanjšílọ, n. die Verminderung: i. dohodkov, Levst. (Pril.).
-
izmanjšljìv, -íva, adj. verkleinernd: izmanjšljiva beseda, das Verkleinerungswort, Vrt., Let.
-
iznı̑manje, n. das Ausnehmen, die Ausnahme: zapoved božja ne trpi iznimanja, kajk.- Valj. (Rad).
-
izžẹ̑manje, n. das Ausdrücken, das Auspressen, die Erpressung, Cig.
-
jemȃnje, n. das Nehmen; j. blaga, der Bezug einer Ware, Cig.; j. časti, der Ehrenraub, Cig.
-
kímanje, n. das Nicken mit dem Kopfe.
-
lȃmanje, n. das Brechen; l. kruha, ogr.- Valj. (Rad).
-
najẹ̑manje, n. das Miethen, das Dingen; n. stanovanja, težakov.
-
najmanjína, f. das Minimum, Cig. (T.).
-
najmanjšína, f. = najmanjina, Cig. (T.), DZkr.
-
objẹ̑manje, n. das Umarmen, die Umarmungen.
-
obšę́manje, n. die Vermummung, Mur., Cig.
-
odjẹ̑manje, n. das Wegnehmen, M.
-
odnı̑manje, n. die Wegnahme eines Lautes ( gramm.), Cig. (T.).
-
ohmanjíti se, -ím se, vb. pf. träge werden, C.
-
omȃnjšati, -am, vb. pf. verkleinern, vermindern, Z., Dalm.- M.
-
oprijẹ̑manje, n. das Umgreifen; — die Anhaltung (an etwas), Cig.
-
ožẹ̑manje, n. das Ausdrücken, das Auspressen; das Ringen, das Auswinden ( z. B. der Wäsche).
-
plímanje, n. = plimovanje, LjZv.
-
podjẹ̑manje, n. das Unternehmen, C.
-
pojẹ̑manje, n. 1) das Athmen, Mur.; — die letzten Züge: p. se približuje, Trub.; v zadnjem pojemanju, in den letzten Zügen, C.; — das Schluchzen, Mur., Cig.; — 2) das Abnehmen.
-
pomȃnjək, -njka, m. der Mangel, der Abgang, Cig., Jan., DZ., Vest.
-
pomanjeváti, -ȗjem, vb. impf. vermindern, C.
-
pomȃnjkalica, f. der Mangel, Koborid- Erj. (Torb.).
-
pomȃnjkanje, n. der Mangel; p. živeža, vode; p. trpeti, Mangel leiden, darben.
-
pomȃnjkati, -am, vb. pf. 1) zu mangeln anfangen, Mur., Cig., Jan.; Če soldatov pomanjka, Npes.- Mik.; — 2) erliegen, C.; — 3) p. v čem, in etwas fehlen, C.
-
pomanjkávati, -am, vb. impf. = pomanjkovati, C.
-
pomȃnjkljaj, m. der Abgang, der Ausfall, Cig., Jan., nk.
-
pomanjkljìv, -íva, adj. mangelhaft, defect, Mur., Cig., Jan., C., nk.
-
pomanjkljívost, f. die Mangelhaftigkeit, der Mangel, das Gebrechen, Cig., Jan., C., nk.
-
pomanjkováti, -ȗjem, vb. impf. ad pomanjkati; mangeln, gebrechen; denarja je začelo povsod pomanjkovati.
-
pomȃnjšanje, n. die Verkleinerung, die Verminderung.
-
pomanjšȃtəv, -tve, f. = pomanjšanje, Jan.
-
pomȃnjšati, -am, vb. pf. verkleinern, vermindern; pomanjšano merilo, verkleinerter, verjüngter Maßstab, Cig.
-
pomȃnjšək, -ška, m. die Verminderung, die Verringerung, die Schmälerung, C., Z.
-
pomanjševáłən, -łna, adj. verkleinernd: pomanjševȃłnọ steklo, das Verkleinerungsglas, nk.; pomanjševalna beseda, das Verkleinerungswort, Jan.
-
pomanjševȃłnik, m. das Verkleinerungsglas, Cig.
1 101 201
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani