Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
m (67.648-67.747)
-
štı̑nkati, -am, vb. impf. = ščinkati: zeba štinka, C.
-
štinketáti, -etȃm, -ę́čem, vb. impf. = štinkati, C., Z.
-
štipēndij, m. = stipendij, das Stipendium.
-
štı̑r, m. der Scorpion, ogr.- C., Mik.; — tudi stsl.
-
štı̑rčək, -čka, m. štirčki = četverčki, Vierlinge, Mur., C.
-
štı̑rdeset, num. nav. nam. štirideset.
-
štı̑redi, num., Kor., nam. štiriredi.
-
štírice, f. pl. = majhen voziček na štiri kolesa za samotežno vožnjo, Kamnik ( Gor.).
-
štiridánski, adj. viertägig, Mur., Jan.
-
štírideset, num. vierzig, Alas., Levst. (Sl. Spr.), nk.; tudi: štı̑rideset.
-
štiridesetę̑r, num. vierzigerlei.
-
štírideseti, num. der vierzigste.
-
štíridesetič, adv. vierzigstens, zum vierzigstenmal.
-
štíridesetkrat, adv. vierzigmal.
-
štíridesetkratən, -tna, adj. vierzigmalig.
-
štiridesetlẹ̑tnica, f. das vierzigjährige Jubiläum, nk.
-
štiridesetlẹ̑tnik, m. der Vierzigjährige, Jan. (H.).
-
štiridesetlẹtnják, m. = štiridesetletnik, Jan. (H.).
-
štíridesetnik, m. 1) ein vierzigjähriger Mann, V.-Cig., Jan.; — 2) im J. 1840 gewachsener Wein, V.-Cig.
-
štiriglàv, -gláva, adj. vierköpfig, Mur.
-
štirikolę́sən, -sna, adj. vierräderig, Mur.
-
štírikrat, adv. viermal.
-
štírikratən, -tna, adj. viermalig.
-
štirilẹ̑təc, -tca, m. ein vierjähriges Kind, Mur.
-
štirilẹ̑tje, n. der Zeitraum von vier Jahren, Jan.
-
štirinájst, num. vierzehn; ( prim. devetnajst in izvedenke).
-
štirinajstę̑r, num. vierzehnerlei.
-
štirinájsti, num. der vierzehnte.
-
štirinájstič, adv. vierzehntens, zum vierzehntenmal.
-
štirinájščica, f. der Vierzehner, Mur.
-
štirinogáč, m. der Vierfüßler, Jan. (H.).
-
štirinogàt, -áta, adj. = četveronog, Mur., Cig., Jan.
-
štirinogàv, -áva, adj., Trub.- Mik., pogl. štirinogat.
-
štirinǫ́žən, -žna, adj. = štirinog, Mur., Cig., Jan.
-
štiriǫ̑gəłnik, m. das Viereck, Cig., Jan.
-
štiriǫ̑glast, adj. = štirioglat, Dalm.
-
štíriredi, num. = štirideset, (štirredi) Guts., (štiredi) Jan. (Slovn.), Rož.- Kres, Kor.
-
štirirobàt, -áta, adj. vierkantig, Mur., Cig.
-
štíristọ, num. = štiri sto, vierhundert; (štiristotni, -ter, -teren, -krat itd., prim. stotni, stoter itd.).
-
štiritisǫ́č, num. = štiri tisoč, viertausend.
-
štiritisǫ́čni, -čna, num. der viertausendste, Cig., Jan.
-
štirivrstnják, m. die vierzeilige Gerste, Cig.
-
štirizòb, -zǫ́ba, adj. vierzähnig, Mur.; — vierzackig, Mur.
-
štirizobàt, -áta, adj. = štirizob, Mur.
-
štirizǫ̑bnica, f. = mlada žival, ki ima uže štiri zobe, C.
-
štirják, m. 1) = kvadrat, das Quadrat, Cig., Jan., Nov.; — 2) das Viertelstartinfass (2 1/2 Eimer haltend), Volk.- M., vzhŠt.
-
štírje, m. štíri, f., n. num. vier; — prim. četirje.
-
štı̑rka, f. 1) = četverka, die Zahl vier, der Vierer, Mur., Cig., Jan.; — 2) zwei Paar Ochsen oder Pferde, C.; — 3) ein viertheiliges Kleeblatt, Mur.; — 4) = štirjak, ein 2 1/2 Eimer haltendes Fass, vzhŠt.
-
štı̑rkati, -am, vb. impf. zu vier Schlägen (zu vieren) dreschen o. hämmern, vzhŠt.- Mik., Z.
-
štiropę̑rka, f. = detelja s štirimi peresi, Temljine ( Tolm.)- Štrek. (Let.).
-
štı̑vra, f. = davek; — prim. stvn. stiura, Steuer, Levst. (Rok.).
-
što, pron., nam. kdo, ogr.- C.
-
štǫ́čiti, štǫ̑čim, vb. pf. = stokniti, dregniti: otroka s kako rečjo v oko š., Dol.
-
štodír, -írja, m. = štedira, SlGor.
-
štodı̑ra, f. die Schnellwage, C.; — prim. stodira.
-
štogȗbəc, -bca, m., Lašče- Levst. (Rok.), pogl. šestogubec.
-
štǫ́kałnik, m. 1) der Plumpstock, mit welchem die Fischer die Fische ins Netz treiben, V.-Cig.; — 2) eine Art Stößel: na koncu z železom okovan drog, s katerim hrano za svinje tolčejo, Kr.
-
štǫ́kalọ, n. 1) = štokalnik 2), Z.; — 2) ein ungeschickter Mensch, Lašče- Levst. (Rok.).
-
štǫ́kati, štǫ̑kam, vb. impf. mit einem Stock oder einem ähnlichen Dinge stoßen, stechen, stochern, M., C.; s palico po grmovju š., jvzhŠt.; — s štokalnikom svinjam v pominjaku hrano štokajo, Lašče- Levst. (Rok.); — stöbern: kaj povsod štokaš! BlKr.; — od nem. Stock (?).
-
štǫ́kavəc, -vca, m. der Pirol (oriolus galbula), Žabče ( Tolm.)- Erj. (Torb.).
-
štǫ́kniti, štǫ̑knem, vb. pf. stoßen, Jan., Fr.- C., Dol.; — prim. štokati.
-
štōla, f. del mašniške obleke, nadramnica, die Stola.
-
štopícati, -am, vb. impf., BlKr., Gor., pogl. štapicati.
-
štǫ̑r, m. 1) der Baumstumpf, der Baumstock; kaj bom tu stal, kakor hrastov štor! Jurč.; — der Krautstrunk, Dict., Cig., Dol., Gor.; — 2) der Zapfen von Nadelbäumen, Poh.; — 3) der Baumknorren, Temljine ( Tolm.)- Štrek. (Let.); — 4) der Klumpen, Mur., Trst. ( Vest.); — 5) eine ausgehöhlte Birne, jvzhŠt.; — 6) = škaf, das Schaff, Koborid ( Goriš.); — 7) psovka neokretnemu človeku, der Klotz; — tudi: štòr, štóra; — prim. bav. storren, Baumstumpf, Mik. (Et.).
-
štǫ̑rast, adj. plump, klotzig, ungeschickt.
-
štǫ́rati, štǫ̑ram, vb. impf. = štokati, Fr.- C., jvzhŠt.
-
štorbúljast, adj. plump, roh, grob, ungeschickt, V.-Cig., Ravn.; — prim. štrbalja.
-
štǫ̑rəc, -rca, m. dem. štor; 1) ein kleiner Baumstumpf; — 2) = golida, Tolm.
-
štǫ̑rək, -rka, m. dem. štor; 1) ein kleiner Baumstumpf; — 2) das Futteral, Jan.
-
štòrg, štórga, m. 1) ein alter, hohler Baum, Valj. (Rad); — 2) die Baumhöhle, Valj. (Rad).
-
štǫ́rja, f. eine aus Binsen, Bast, Stroh und dgl. geflochtene Matte oder Decke; — prim. lat. storea.
-
štǫ̑rjar, -rja, m. der Mattenflechter, Cig.
-
štorjeplèt, -plę́ta, m. der Mattenflechter, Cig.
-
štǫ́rjica, f. dem. štorja; eine kleine Matte.
-
štǫ̑rka, f. ein ungeschicktes Weib, Mur.
-
štorkljáč, m. ein ungeschickt einhergehender Mensch, Lašče- Levst. (Rok.).
-
štǫ̑rkljast, adj. ungeschickt, plump.
-
štorkljáti, -ȃm, vb. impf. ungeschickt einhergehen; v coklah š., Npes. ( Gor.)- Valj. (Rad).
-
štorkljè, -ę́ta, m. = štorkljež, Lašče- Levst. (Rok.).
-
štǫ̑rkljež, m. ein ungeschickter Mensch.
-
štorkljı̑n, m. = štorkljež, Cig.
-
štǫ̑rovəc, -vca, m. die Zwergbohne, C.
-
štorovítən, -tna, adj. voll Baumstöcke, C.
-
štorǫ̑vje, n. coll. die Baumstöcke, M., C.
-
štǫ̑rovka, f. 1) rumena, užitna goba, C.; der Stockschwamm, Mik.; (štorǫ̑vka), Mur.; — 2) der Stockfisch, Mur.; — 3) ein plumpes Weib, Kr.- Valj. (Rad).
-
štòrž, štórža, m. = storž, Cig., Jan., C.
-
štrákəlj, -klja, m. eine kleine Strähne, Cig.; š. kupilnega cvirna, Lašče- Levst. (Rok.); — ein abgesonderter Theil einer Strähne, M.; trije štraklji so cela štrena, Z.; — prim. nem. Strang tudi = Strähne, dem. Strangel (?).
-
štrbálja, f. ein schlechter Wald, C.; ein Wald mit dürrem Holz oder Krummholz, Z.
-
štrbáljast, adj. mit dürrem oder krummem Gehölz, Z.; štrbaljasta gošča ima redke veje, C.
-
štrbę̑nkati, -am, vb. impf. klempern, klimpern, BlKr.
-
štrbǫ́ncəlj, -clja, m. die Eierpflaume, die Rosspflaume, Guts.- Cig., Jarn., Jan., C., Tuš. (R.), Notr.; — die Reine Claude, Jarn. (Sadj.).
-
štrbùnk, interj. plumps! (beim Fall in eine Flüssigkeit).
-
štrbúnkati, -am, vb. impf. ad štrbunkniti.
-
štrbúnkniti, -ȗnknem, vb. pf. hineinplumpen: v vodo š.; — mit einem Worte herausplatzen, C.
-
štŕcati, štȓcam, vb. impf. = štrkati, C.; — = tepsti: s šibo koga š., Fr.- C.
-
štŕcəlj, -clja, m. ein dünner, hervorragender Stumpf eines Bäumchens, Astes oder Stengels; kadar se trava pokosi, štrle po travniku štrclji trših in debelejših pokošenih rastlin, Dol.; drevo je ob eni strani imelo namesto vej goste štrclje kakor pol lestve, Glas.; — der in der Erde steckende Rest des Krautstrunkes, C., Dol.
-
štrcljáti, -ȃm, vb. impf. = s pirhom ob pirh trkati za igro, Navr. (Let.), BlKr.
-
štŕcljevje, n. coll. kraj, kjer je mnogo štrcljev, Fr.- C.
-
štŕčati, -ím, vb. impf. = strčati, emporragen, hervorragen, M., BlKr., Goriš.
-
štȓčnica, f. der Spritzfisch (chelmon rostratus), Erj. (Z.).
67.148 67.248 67.348 67.448 67.548 67.648 67.748 67.848 67.948 68.048
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani