Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
m (66.748-66.847)
-
šegàv, -áva, adj. 1) klug, pfiffig, schlau, Habd.- Mik., Dict., Cig., Jan., Dalm. (Reg.); k temu hudič šegavo pomaga ("meisterlich"), Krelj; šegavo komu v oči gledati, Zv.; čudno in šegavo ravnati s kom, Dalm.; šegavo govorjenje Ciceronovo, ("meisterliche Sprache"), Krelj; — 2) witzig, Cig., Jan., BlKr.- Mik., nk.; tudi: šégav, BlKr.- Erj. (Torb.); — 3) = nagajiv, vzhŠt.; — 4) launenhaft: šegav kakor vreme, C.
-
šegȃvəc, -vca, m. der Witzbold, der Possenreißer, Cig., Jan.
-
šégica, f. dem. šega: ošabni farizej celo Bogu se podpre in mu šegice, ki jih je trdil, šteje, Ravn.
-
šeják, m. der Froschbiss (hydrocharis), Medv. (Rok.), (šejek), C.
-
šēlak, m. neka smola, der Schellack, Cig. (T.).
-
šélin, -ína, m. der Sellerie (apium graveolens), Štrek.; — prim. zelena.
-
šeljút, m. = malovreden človek, BlKr.- Let.
-
šeljútati, -am, vb. impf. = počasi hoditi, BlKr.- Let.; — prim. šljutati.
-
šèn, šę́na, m. der Rothlauf; — pogl. všen, pšeno.
-
šenčȗrka, f. die Sumpfdotterblume (caltha palustris), ( nam. šentjurka), Livek- Erj. (Torb.).
-
šę̑nki, m. pl. 1) die Finnen, Cig., Nov.; — 2) = metljaji, Erj. (Izb. sp.); — pogl. pšenki.
-
šènt, šę́nta, m. 1) š. je hud duh, najbolj škoduje na sveti večer, Trst. ( Glas.); babji š., izpaka, ki na drevju stoka in vsacega, katerega v roke dobi, oskube ali pa se mu v lase zafrkoči, Nov.; — 2) kletvica: da te šenta! Valj. (Rad); ti šent ti! da te šent opali! kje si tega šenta dobil? Levst. (Rok.); — prim. šent ( adj.).
-
šę̑ntaj, interj. kletvica: da bi te šentaj! Polj.; šentaj smo leteli! LjZv.; kam te je šentaj nesel! Levst. (Rok.).
-
šę̑ntanəc, -nca, m. kletvica: = šentan človek ali žival: kam greš, šentanec? Levst. (Rok.).
-
šę́ntati, šę̑ntam, vb. impf. 1) = z besedo "šent" preklinjati, Meg., Dict., Z.; — 2) šę̑ntan, vermaledeit; ti šentana para!
-
šentávati, -am, vb. impf. šentati 1), Rez.- Mik.
-
šę́ntavəc, -vca, m. = preklinjavec, Meg., Dalm., Jap.; božji š., der Gotteslästerer, Krelj.
-
šentjánževəc, -vca, m. 1) der Johannissegen, der Abschiedstrunk; prinesti še šentjanževca; piti š.; — 2) der Monat Juni, Št.- Z.; — 3) das Johanniskraut (hypericum perforatum), Polj.
-
šentjánževica, f. 1) der Johannissegen, der Abschiedstrunk, Cig., Jan., Mik., Npes.-K.; — 2) das Johanniskraut (hypericum perforatum), Medv. (Rok.), Valj. (Rad).
-
šentováti, -ȗjem, vb. impf. = šentati 1); übhpt. fluchen, lästern.
-
šentovȃvəc, -vca, m. der Flucher, der Lästerer.
-
šę́pa, f. 1) die Hinkende, die Lahme, Cig.; der Krummfuß, der Hinkfuß (psovka), BlKr.- M.; — 2) der krumme Fuß, BlKr.- M.
-
šepák, m. der Hinkende, jvzhŠt.
-
šę́panje, n. das Hinken, das Krummgehen.
-
šę́pati, -pam, -pljem, vb. impf. hinken; na eno nogo, na obe nogi š.
-
šę́pavəc, -vca, m. der Hinkende, der Krummfuß, Jan., BlKr.- M.
-
šę́pavka, f. die Hinkende, der Krummfuß, BlKr.- M.
-
šę̑pəc, -pca, m. der Hinkende.
-
šę́pər, -pra, m. 1) das Holzscheit, Valj. (Rad); — die Stange, C.; — 2) der Spieß, C.; — das Reifende, C.
-
šepę́riti se, -ę̑rim, vb. impf. = ščeperiti se, šopiriti se, C., Levst. (Rok.).
-
šepę́sati, -am, vb. impf. hinken, C., SlN.
-
šepę́sniti, -ę̑snem, vb. pf. hinkend fehltreten, C.
-
šepə̀t, -ptà, m. das Geflüster, das Gelispel, Valj. (Rad); (šept) Mur.; (tudi: šepèt, -ę́ta, Jan.).
-
šəpətáč, m. der Flüsterer, Jan.
-
šəpətáti, -ətȃm, -áčem, (-ę́čem), vb. impf. flüstern; — rauschen (o perju), Mur.
-
šəpətȃvəc, -vca, m. der Flüsterer; — der Souffleur, Cig., C., nk.
-
šəpétəc, -tca, m. das Gelispel, Jan.
-
šəpę́tniti, -ę̑tnem, vb. pf. leise sagen, zuflüstern, C., Z., nk.; š. komu kaj na uho, Erj. (Izb. sp.).
-
šę̑pkati, -am, vb. impf. ein wenig hinken, C.
-
šəpljáti, -ȃm, vb. impf. halblaut und schnell hintereinander reden, flüstern, C., Lašče ( Dol.).
-
šə̀pniti, šə̀pnem, vb. pf. flüsternd, lispelnd, leise sagen, C., nk.; šepnila je pred se, sie flüsterte vor sich hin, LjZv.; (pravilno bi bilo: šəpníti, šápnem, Cv.).
-
šəpòt, -óta, m. = šepet, das Geflüster, Jan.
-
šeprȗn, m. plašč iz bičja ali lipovega lubja, kakršne so nekdaj pastirji imeli, Polj., Idrija; — prim. srvn. schaprûn, kurzer Mantel.
-
šəptáč, m. = šepetač, der Flüsterer, Cig.
-
šəptáti, -ȃm, vb. impf. = šepetati; ( praes. tudi: šə̀pčem, ogr.-[ Valj.]).
-
šəptȃvəc, -vca, m. = šepetavec, Cig., Jan.
-
šepúr, -rja, m. = šapur, vodir, Fr.- C.
-
šéreg, -ę́ga, m. die Schar, ogr.- Valj. (Rad); — prim. madž. sereg, Mik. (Et.).
-
šę̑st, num. sechs, ob šéstih, um 6 Uhr; ( prim. devet); — ni pet, ni šest, mir nichts, dir nichts, nk.; tako si mogočnik — ni pet ni šest — prisodi novih vasi, Navr. (Let.).
-
šesták, m. 1) = šestica, ein Sechskreuzerstück, Cig., Jan.; — 2) = šestošolec, der Sextaner, Valj. (Rad); — 3) das Sechstel (ein Maß), Mur.
-
šestár, -rja, m. der Zirkel, Z.; "temu orodju smo rekli poprej šestar", Solkan- Erj. (Torb.); — tudi hs.; prim. it. sesta, Zirkel, Mik. (Et.).
-
šestáriti, -ȃrim, vb. impf. zirkeln, Jan. (H.).
-
šestdánski, adj. sechstägig, Mur.
-
šę̑stdeset, num. sechzig.
-
šestdeseták, m. sechzigjähriger Mann, V.-Cig., Jan.
-
šestdesetdánski, adj. sechzigtägig, Mur.
-
šestdesetę̑r, num. sechzigerlei; — prim. četver.
-
šę̑stdeseti, num. der sechzigste.
-
šę̑stdesetič, adv. zum sechzigstenmal.
-
šestdesetı̑nski, adj. sexagesimal, Cig. (T.), C.
-
šę̑stdesetkrat, adv. sechzigmal.
-
šę̑stdesetkratən, -tna, adj. sechzigmalig, Mur.
-
šestdesetlẹ́tən, -tna, adj. sechzigjährig, Mur.
-
šę́stəc, -tca, m. der Sechste, Valj. (Rad).
-
šestę̑r, f. das Sechsgespann, Mur.
-
šestę̑r, num. sechserlei; — prim. deseter.
-
šesterák, m. der Sechsender, Jan.
-
šestę̑rəc, -rca, m. 1) der Hexameter, Zora; — 2) das Hexaeder, Jan., Cig. (T.); — 3) der Sextant, C.
-
šestę̑rək, -rka, m. = šesterna nit, gesechster Faden, Mur., Cig.
-
šesterína, f. das Sechsgespann, Mur., Met., Burg. (Rok.).
-
šestę̑rka, f. 1) die Sechs, Mur.; — 2) ein sechszähliges Kleeblatt, Mur.
-
šestę̑rnik, m. 1) der Sechsender, Cig.; — 2) der Sextant, Jan.; — 3) der Hexameter, Zora.
-
šesteroglásən, -sna, adj. sechsstimmig, Cig.
-
šesterokǫ̑tnik, m. das Sechseck, Cel. (Geom.).
-
šesteroròk, -rǫ́ka, adj. sechsarmig, Cig., Jan.
-
šesterospẹ̀v, -spẹ́va, m. das Sextett, nk.
-
šesterostǫ̑pnik, m. der Hexameter, Cig. (T.).
-
šę́sti, num. der sechste.
-
šę́stič, adv. sechstens, zum sechstenmal.
-
šestı̑lar, -rja, m. (kovač) š., der Zirkelschmied, Cig., Jan.
-
šestílọ, n. 1) = orodje, s katerim sodarji šesti del krožnega oboda določujejo, Mur.; der Zirkel, vzhŠt.- Mur., Kr., Št.- Cig., Jan., Cel. (Geom.), BlKr., Ist.; sabljasto š., der Bauchzirkel, Cig. (T.); — 2) psovka: der Narr, C.; — prim. šestar.
-
šestína, f. das Sechstel, Cig., Jan., M.
-
šestíti, -ím, vb. impf. s šestilom šesti del krožnega oboda odmerjati, zirkeln, Mur., Jan.; — prim. it. sestare, zirkeln.
-
šę̑stka, f. 1) die Sechs, der Sechser, Mur., Jan.; — 2) ein sechszähliges Kleeblatt, Mur.
-
šę̑stkati, -am, vb. impf. 1) = šestiti, Mur., vzhŠt.; — 2) zu sechs Schlägen dreschen, M., C.; zu sechs Schlägen hämmern, M.
-
šę̑stkrat, adv. sechsmal.
-
šę̑stkratən, -tna, adj. sechsmalig.
-
šestnájst, num. sechzehn.
-
šestnajstę̑r, num. sechzehnerlei; — prim. četver.
-
šestnajstę̑rka, f. das Sechzehntelformat, das Sedezformat, Cig., Jan., Cig. (T.).
-
šestnájsti, num. der sechzehnte.
-
šestnájstič, adv. sechzehntens, zum sechzehntenmal.
-
šestnájstkrat, adv. sechzehnmal.
-
šę̑stnica, f. die Sext im Brevier, C.
-
šestogubánəc, -nca, m. = šestogubec, BlKr.
-
šestogȗbəc, -bca, m. der Blättermagen der Wiederkäuer, der Psalter, C., Lašče- Erj. (Torb.); turji š., Levst. (Zb. sp.).
-
šestonedẹ̑ljkinja, f. die Wöchnerin, Mur., Danj.- Mik.
-
šestonǫ̑žəc, -žca, m. ein sechsfüßiges Thier, der Sechsfuß, Cig.
-
šestopèr, -pę́ra, m. bat šestoper = šestopernica, Mik.
-
šestopę́rən, -rna, adj. sechsstrahlig, Erj. (Min.).
66.248 66.348 66.448 66.548 66.648 66.748 66.848 66.948 67.048 67.148
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani