Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
m (33.001-33.100)
-
2. krīpa, f. der Fels, der Steinklumpen, Rez.- C.; — prim. it. greppo.
-
3. krípa, f. der Hebel, Rib.- Levst. (Rok.); železen drog, na enem koncu nekoliko ploščnat, na drugem koničast, Dol.
-
krı̑par, -rja, m. kdor v kripi kuretino na prodaj nosi, C.
-
kripę̑vəc, -vca, m. die Filzlaus, Ip.- Mik. (Et.); — prim. krpelj.
-
1. krípica, f. dem. 1. kripa; 1) das Steirerwägelchen, C.; — 2) das Handkörbchen (aus Weidenruthen), C.
-
2. krīpica, f. dem. 2. kripa, das Steinchen, Rez.- C.
-
kríplje, v reku: na vse kriplje, aus allen Kräften, mit aller Anstrengung; (temna beseda: kríplji, m. pl. Valj. [Rad]; "kriplje" nam. "kreplje" compar. ad krepko, Svet. [Rok.]; drži kar kriplje moreš, halt so fest du kannst, Z.).
-
kristāl, m. der Krystall.
-
kristālast, adj. krystallinisch, Cig., Jan., Cig. (T.); kristalasta hribina, Erj. (Min.).
-
kristālən, -lna, adj. krystallen, krystallinisch, Krystall-, Cig., Jan., nk.; kristalna leča, die Krystallinse, Cig., Jan.; kristalna prizma, das Krystallprisma, Žnid.; kristalni liki, Krystallgestalten, Cig. (T.).
-
kristalizováti, -ȗjem, vb. impf. krystallisieren, Cig. (T.), nk.; tudi: k. se, Cig. (T.).
-
kristālnost, f. die Krystallform, Cig. (T.).
-
kristalopìs, -písa, m. die Krystallographie, Cig. (T.).
-
kristalováti, -ȗjem, vb. impf. krystallisieren, Jan. (H.).
-
kristan, m. das Pfluggestell, Jan.
-
krístavəc, -vca, m. der Stechapfel (datura stramonium), Cig., Jan., Tuš. (R.), M., C.; tudi: die Stechpalme (ilex aquifolium), Cig., Medv. (Rok.); — menda bi se moralo pisati: kristovec; prim. božje drevce (ilex aqu.), C.
-
kristijȃn, m. = kristjan, Jan., nk.
-
kristjȃn, m. der Christ.
-
kristjȃna, f. 1) die Christin; — 2) = krščenica, die Magd, Mur., Cig.
-
kristjániti, -ȃnim, vb. impf. christianisieren, Jan., nk.
-
kristjȃnstvọ, n. = krščanstvo, das Christenthum, die Christenheit.
-
kristováti, -ȗjem, vb. impf. (den Ausruf "Kristus!" oft hören lassen): klagen, lamentieren, jammern, C.
-
krístovəc, -vca, m. der Holst, die Stechpalme (ilex aquifolium), Cig.; — prim. kristavec.
-
krı̑špa, f. die Runzel, Bes.; — prim. it. crespa.
-
krı̑španje, n. das Krispeln; — das Schmücken: unanje lišpanje in k., Cv.
-
krı̑špati, -am, vb. impf. 1) mit dem Krispelholz narbig machen, krispeln: usnje k.; — 2) ausreiben: perilo k., ogr.- C.; — 3) k. koga, foltern, martern, Cig.; prügeln, Gor.; — 4) falteln, V.-Cig.; lase k., die Haare kräuseln, Z.; s krišpanimi lasmi, Dalm., Jap. (Sv. p.); — k. se, sich putzen, C.; — prim. lat. crispare, nem. krispeln.
-
krı̑špavəc, -vca, m. das Krispelholz, Cig.
-
kríti, krı̑jem, vb. impf. decken, bedecken; njega že hladna zemlja krije; ein Dach decken: s slamo kriti hišo.
-
krītik, m. presojevavec, der Kritiker, Jan., Cig. (T.), nk.
-
krītikar, -rja, m., Jan., pogl. kritik.
-
kritikāstər, -stra, m. kritikun, der Afterkritiker, der Kritikaster, Jan.
-
kritikováti, -ȗjem, vb. impf. kritisieren, sich mit der Kritik beschäftigen, nk.
-
kritikȗn, m. der Afterkritiker, Levst. (Zb. sp.).
-
krı̑v, m. = streha, Ročinj- Erj. (Torb.).
-
krı̑v, kríva, adj. 1) von der geraden Linie abweichend, krumm; k. nos; kriva črta, kriva ploskev ( math.), Cig. (T.), Cel. (Geom.); — krivo gledati, scheel sehen, Cig.; krivo stopiti, schief treten, Cig.; — 2) unrichtig, falsch; krivi prerok; kriva vera; kriva prisega; krivo, po krivem priseči; po krivem dolžiti, fälschlich beschuldigen; — 3) schuld, schuldig; on je kriv, da ..., er ist schuld daran, dass ...; jaz nisem kriv, ich bin nicht schuld daran, ich kann nichts dafür; on je kriv moje nesreče, er trägt die Schuld an meinem Unglück; k. hudodelstva, eines Verbrechens schuldig; za krivega spoznati koga, jemanden schuldig erkennen.
-
kriváč, m. 1) der Krummfüßige, C.; — 2) majhen, zakrivljen nož, das Gartenmesser, das Rebenmesser, Cig., Goriška ok.- Erj. (Torb.), C., Gor.; (krvač, Mik., Štrek.).
-
kriváča, f. das am Ende gekrümmte Abästmesser, Polj.
-
krivačẹ̑la, f. ein Taschenveitel mit gekrümmter Klinge, Idrija.
-
krívati, -am, vb. impf. = skrivati, verbergen, k. se, sich verbergen, ogr.- C.
-
krívčək, -čka, m. dem. krivec; — krivčki, krumme Federn als Hutschmuck: za klobuk vtekniti krivčke, DSv.
-
1. krívəc, -vca, m. 1) der Krummfuß, M.; — 2) ein gekrümmter Gegenstand: der Krummsäbel, C.; — das Krummesser, das Garten- oder Rebenmesser, Cig., Jan., C., Goriška ok.- Erj. (Torb.), Rez. ( Baud.); das Schroteisen der Schuster, Cig.; črevljarski k.: e je podoben črevljarskemu krivcu, LjZv.; — ein gekrümmter Hebel, Notr.; — der Birkhuhnschwanz als Hutschmuck, C.; ( nav. pl. krivci), Gor.; — 3) der Nordostwind, Št.- Kres IV. 401.; vstal je vihar, kateri se imenuje krivec ("eine Windsbraut, die man nennet Nordost"), Dalm.; (der Nordwind, Mur., Cig., Jan., Mik.; der Ostwind, Tolm.); — 4) der Schuldtragende, der Schuldige, der Thäter, Meg., Mur., Cig., Jan., Mik., Hip. (Orb.), Npes.-Vraz, DZ., Dol.; vseh teh grehov si ti krivec, Jsvkr.
-
2. krívəc, -vca, m. = krovec, der Dachdecker, Celjska ok.
-
krívəlj, -vlja, m. 1) die zweizackige Spitzhaue, zweizackiger Krampen, Maribor, Šaleška dol.- C., Z.; — 2) seitwärts getretener Schuh, C.; — menda nam. krevelj.
-
krívən, -vna, adj. zum Dachdecken gehörig, C.
-
krivę̑nča, f. 1) ein Mensch mit krummen Händen oder Füßen, Cig., M.; — 2) der Krüppelbaum, Cig.
-
krivę̑nčast, adj. verkrümmt, Cig.; krivenčasto drevo, der Krüppelbaum, Cig.; krivenčaste veje, Erj. (Izb. sp.).
-
krivę́nčiti, -ę̑nčim, vb. impf. 1) verkrümmen, verunstalten, C.; — krümmen: svoje suhe nožice je vil in krivenčil, Andr.; — 2) mit krummen Füßen gehen, M., Z., Levst. (Zb. sp.); mit krummen Händen arbeiten, M., Z.
-
krivę́nka, f. der Weiderich, Cig.; navadna k., gemeiner Weiderich (lythrum salicaria), Tuš. (R.).
-
krivíca, f. 1) etwas Gekrümmtes: Narvekši krivica (klobasa) Pa dobra pravica, Vod. (Pes.); — 2) krivice, die englische Krankheit (Rhachitis), Cig.; — 3) das Unrecht; krivica se mu godi, es geschieht ihm unrecht; ne godi se mu krivica, er hat keinen Grund sich zu beklagen; krivico komu storiti (delati), jemandem unrecht thun; ne delajte nikomur krivice, füget niemandem ein Leid zu; krivico vreči na koga, jemandem die Schuld beimessen, Dict.; po krivici, mit Unrecht, ungerechterweise; na krivico, zuleide, Jan. (H.); — 4) krívica, die etwas verbrochen hat, die Schuldige, Mur., Danj.- Mik.
-
krivíčiti, -ı̑čim, vb. impf. anschuldigen, C., Let., ZgD., DZ.
-
krivı̑čnik, m. der Ungerechte, der unrecht thut, der Uebelthäter.
-
krivíka, f. 1) krumm gewachsener Baum, C.; — 2) ein falsches Wort, Vest.
-
krivı̑łnik, m. = krivilnica, Cig.
-
krivína, * f. 1) die Krümmung; lepa k. mesene klobase, Levst. (Zb. sp.); k. reke, die Strombiegung, DZ.; izravnavati krivine (Ljubljanici), Levst. (Močv.); želodčna k., die Magenkrümmung, Erj. (Som.); — etwas Gekrümmtes: der krumme Theil des Schlittenbaumes, Cig., Gor., Poh.; — ein Stück der Seitenwand des Mühlradkreises, Dol.; — die Wrange im Schiffbau, V.-Cig.; — 2) = krivica, das Unrecht: po krivini, Trub.; krivino voljno trpeti, Trub.; nas očisti vse krivine, Schönl.
-
krivínast, adj. mit Krümmungen, krumm verschlungen: krivinasta kača, C.
-
krivínavəc, -vca, m. = divja vinska trta (vitis vinifera), Tolm.- Erj. (Torb.).
-
krivı̑nski, adj. Krümmungs-: k. polumer, der Krümmungshalbmesser, Žnid.
-
krivíti, -ím, vb. impf. 1) krümmen, krumm biegen, Cig., Jan.; usta kriviti, Grimassen schneiden, Cig. (T.); — 2) k. koga, česa, jemanden einer Sache beschuldigen, Cig., Jan., Cig. (T.), M., Zora, vzhŠt., Dol.
-
krivı̑vəc, -vca, m. 1) der Krümmer, Cig.; — 2) der Beschuldiger, Cig.
-
krı̑vkati, -am, vb. impf. schreien: žrjavi krivkajo, Mur.
-
krivljénje, n. 1) das Krümmen; k. ust, das Grimassenschneiden, Cig.; — 2) das Beschuldigen.
-
krivlję́nka, f. sablja k., der Krummsäbel, Zora.
-
krı̑vnja, f. das Verschulden, die Schuld, Cig., Jan., ogr.- Mik., Valj. (Rad), SlN.
-
krivóba, f. die Krümmung, C.
-
krivočŕtən, -tna, adj. krummlinig, Cig. (T.), nk.
-
krivǫ́glati, -am, vb. impf. = brez dela postopati, pohajati, Krn- Erj. (Torb.).
-
krivoglèd, -glę́da, m. der Schielende, V.-Cig., M.
-
krivoglę̑dəc, -dca, m. der Schielende, Cig., Jan.
-
krivoglę̑dež, m. der Schielende, Valj. (Rad).
-
krivoklę̑tnik, m. der Meineidige, Cig. (T.); — hs.
-
krivokljùn, -kljúna, adj. krummschnäblig, Cig., Jan.
-
krivokljùn, -kljúna, m. der Kreuz- oder Krummschnabel (loxia curvirostra), Cig., Jan., Erj. (Ž.).
-
krivokljȗnəc, -nca, m. = krivokljun, Cig., Jan.
-
krivoluščínast, adj. krummschalig, C.
-
krivonòg, -nǫ́ga, adj. krummbeinig, säbelbeinig, Cig., Jan.
-
krivonòs, -nǫ́sa, adj. krummnasig, schiefnasig, Cig.
-
krivonǫ̑səc, -sca, m. der Krummnasige, Cig.
-
krivonǫ̑žəc, -žca, m. der Krummbeinige, Cig., Jan.
-
krivopèt, -pę́ta, adj. = krivonog, Habd.- Mik.
-
krivopę̑tnica, f. krivopetnice so bajeslovna bitja, ki imajo noge zasuknjene, peto spredaj a prste zadaj, Trenta- Slovan I. 311.
-
krivoplòsk, -plǫ́ska, adj. krummflächig, Cel. (Geom.).
-
krivoprı̑čnica, f. die ein falsches Zeugnis ablegt, M.
-
krivoprı̑čnik, m. der ein falsches Zeugnis ablegt, falscher Zeuge, Cig., Jan., Mik., Svet. (Rok.), Navr. (Let.).
-
krivoprisę́žən, -žna, adj. meineidig, Mur., Cig., Jan.
-
krivoprisę̑žnica, f. die Meineidige, Cig., Jan.
-
krivoprisę̑žnik, m. der Meineidige, Cig., Jan., M.
-
krivoprisę́žnost, f. die Meineidigkeit, Cig.
-
krivoròg, -rǫ́ga, adj. krummhörnig, Cig., Jan.
-
krivorǫ́tən, -tna, adj. meineidig, Cig., Jan.
-
krivorǫ̑tnica, f. die Meineidige, Cig., Jan.
-
krivorǫ̑tnik, m. der Meineidige, Cig., Jan., Cig. (T.), M.
-
krivorǫ́tnost, f. die Meineidigkeit, Cig.
-
krivorǫ̑tstvọ, n. der Meineid, Cig., Jan.
-
krivọ̑st, f. 1) die Krümme, Dict., Cig., C.; — 2) die Unrichtigkeit, die Falschheit, Cig. (T.), C.; krivost nauka, C.
-
krivótən, -tna, adj. krummwendig, Jan.
-
krivotína, f. die Krümmung, Jan.
-
krivotȓpəc, -pca, m. der unrecht leidet, C.
-
krivoústən, -stna, adj. schiefmäulig, mit einem schiefen Munde, Cig., Jan., M.
-
krivoȗstnež, m. = krivoustnik, Cig.
-
krivoȗstnica, f. das Schiefmaul, M.
32.501 32.601 32.701 32.801 32.901 33.001 33.101 33.201 33.301 33.401
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani