Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
m (31.801-31.900)
-
kopíščən, -ščna, adj. zur Kohlenmeilerstätte gehörig: kopı̑ščnọ oglje, Gor.
-
kopı̑tar, -rja, m. 1) der Leistenschneider, Mur., Cig., Jan., Štrek.; — 2) kopitarji, die Einhufer (solidungula), Cig. (T.), Erj. (Ž.).
-
kopítast, adj. 1) behuft, Cig.; — 2) hufförmig.
-
kopítati, -am, vb. impf. 1) mit dem Hufe stampfen, C., Zora; — 2) ausschlagen (von Pferden), C.; — mit den Füßen um sich schlagen, Kras- Levst. (Rok.); — zappeln: riba na suhem kopita, Z.; — tudi: kopitáti, Dol.
-
kopítce, n. dem. kopito; 1) kleiner Leisten; — kleiner Huf; — 2) das Pistolenschäftchen, C.; — 3) die Fußsocke, C. (?); prim. 2. kopica.
-
kopitəc, -tca, m. die Socke, Jan.; ( der Pantoffel, Guts.?); pogl. kopitce 3).
-
kopítən, -tna, adj. 1) Huf-, Leisten-, Kolben-; (mož kopitni = črevljar, Preš.); — 2) hufig, Cig., Jan.
-
1. kopíti, -ím, vb. impf. verschneiden, castrieren, Meg., Mur., Cig., Jan.; kopljen junček, vzhŠt.
-
2. kopíti, -ím, vb. impf. Schober machen, Cig.; — = stavkati; Za žnjico snopje se kopi, Vod. (Pes.).
-
kopíti se, -ím se, vb. impf. = kopeti, muffig werden, mucheln, C.; seno se kopi, das Heu dampft, Jan., Mik.
-
kopítiti, -ı̑tim, vb. impf. 1) mit den Hufen strampfen, Cig., C.; — 2) k. se: konju se sneg kopiti = prijema se spodaj kopit, Cig., jvzhŠt.
-
kopitljáčək, -čka, m. = majhen otrok, ki z nogami kopitlja, Vrt.
-
kopitljáti, -ȃm, vb. impf. mit den Füßchen herumschlagen, Rib.- M., Vrt., Lašče- Levst. (Rok.).
-
kopı̑tnik, m. 1) der Einhufer, Cig.; — 2) die europäische Haselwurz (asarum europaeum), Cig., Jan., Tuš. (R.); tudi: die Gundelrebe (glechoma hederacea), C., Medv. (Rok.).
-
kopı̑tnjak, m. das Hufmesser, C.
-
kopítọ, n. 1) der Huf, die ungespaltene Klaue; stisnjeno k., der Hufzwang, DZ.; trdega kopita, harthufig, Cig.; — dobro mi je kopito trebil, er hat mich tüchtig gejagt, C.; — 2) der Leisten; — kopita pobrati, sich davon machen; pobrati šila in kopita ter oditi, seine sieben Sachen zusammenpacken und fortgehen; mož starega kopita, ein Mann von altem Schrot; po starem kopitu, nach alter Manier, nach dem alten Schlage; vsi so po enem kopitu, sie sind alle über einen Leisten geschlagen, Cig.; vse po enem kopitu, alles nach einer Façon; — 3) der Gewehrkolben, Cig., Jan.; — 4) der Bodenstock eines Korbes (bei den Korbflechtern), Cig.; — 5) der Obstkern, der Kürbiskern, C.
-
kopítovəc, -vca, m. der Einhufer, Jan., C.
-
kopjaník, m. der Pikenträger, der Lanzknecht, Habd.- Mik., Cig., Jan., Cig. (T.), Levst. (Zb. sp.).
-
kopjár, -rja, m. 1) der Speermacher, Cig.; — 2) = kopjanik, Cig., Jan.
-
kopjast, adj. spießförmig, lanzenförmig, Cig., Jan.; suličast ali k. list, Tuš. (B.).
-
kopjáš, m. 1) der Lanzenträger, Mur., Mik.; — 2) der Fahnenträger bei Hochzeiten, C., vzhŠt.
-
kopję̑, n. 1) die Lanze, der Spieß, Habd., Meg., Alas., Dict., Mur., Cig., Jan., Cig. (T.), Dalm., Krelj; metalno k., der Wurfspieß, Cig.; — 2) die Hochzeitsfahne, C.
-
kopjeník, m. = kopjanik, Cig., Jan.
-
kopjenǫ̑səc, -sca, m. kopjanik, Cig., Jan.
-
kȏpka, f. = kopje 1), Mur.
-
kǫ̑pkati, -am, vb. impf. in kleinen Theilen herausgraben, grübeln, Cig.
-
koplję́nəc, -nca, m. der Verschnittene, Cig., Jan.
-
1. kopljeník, m. = kopljenec, Mur.
-
2. kopljenik, m. = mernik, M., Nov., pogl. kupljenik.
-
kopljénje, n. das Verschneiden, das Entmannen, Cig.
-
kopnẹ̑nje, n. das Aufthauen, das Schmelzen (des Schnees).
-
kopnẹ́ti, -ím, vb. impf. schmelzen, zergehen (vom Schnee): sneg kopni; — srce mu kopni, er wird muthlos, Cig., C.
-
kóprc, m. 1) der Fenchel (foeniculum vulgare), Meg., Dict.- Mik., DZ., Tuš. (R.); — tudi: die Sophien-Rauke (sisymbrium Sophia), Cig., Medv. (Rok.); — 2) abgefallene Tannennadel, C.
-
kopŕcati, -am, vb. impf. schleppend treten, hinken, C.
-
kopŕcniti, -pȓcnem, vb. pf. stürzen: s sedmega klina na tla k., SlN.
-
koprcȗn, m. = koprc 2), C.
-
kopríca, f. in der Mühle das auf den Boxnagel passende Eisen im Laufsteine, Cig., Dol., Št.
-
kóprič, m. = koprc 1), Alas.
-
kopríva, f. 1) die Brennessel; mala k., kleine Brennessel (urtica urens), velika k., große oder Waldbrennessel (urtica dioica), Tuš. (R.); mrtve ali konjske koprive, die tauben Nesseln, C.; mrtva bela k., (lamium album), Mur., Cig., Tuš. (R.); mrtva lisasta k., die gefleckte Taubnessel (lamium maculatum), Tuš. (R.), = prisadna k., Z.; mrtva rumena k. (galeobdolon luteum), Tuš. (R.); = zlata k., Z.; mrtva škrlatno-rdeča k. (lamium purpureum), Tuš. (R.); kopriva ne pozebe = Unkraut verdirbt nicht; tudi: v koprivo ne trešči, jvzhŠt.; — 2) kozje ime, Baška dol.- Erj. (Torb.).
-
koprı̑var, -rja, m. der Nesselspanner, Cig.; mali k., der kleine Fuchs oder Nesselfalter (vanessa urticae), veliki k., der große Fuchs (vanessa polychloros), Erj. (Ž.).
-
koprı̑varica, f. muha k., die Nesselfliege, Cig.
-
koprı̑včək, -čka, m. dem. koprivec, Z.
-
koprı̑vəc, -vca, m. der Zürgelbaum (celtis australis), Z.
-
koprívica, f. dem. kopriva; 1) kleine Brennessel; — 2) brennende Liebe (lychnis chalcedonica), C.
-
koprívišče, n. der Ort, wo Brennesseln wachsen, Mur.; der Nesselacker, C.
-
koprı̑vje, n. coll. Brennesseln, das Brennesselgesträuch, Mur., Cig.
-
koprı̑vji, adj. Nessel-, Mur.; — koprivje jezičen, eine beißende Sprache führend, C.
-
koprı̑vnica, f. 1) koprivnice, Nesseln (urticaceae), Tuš. (R.); — 2) der Zürgelbaum (celtis australis), Štrek.
-
koprı̑vnik, m. 1) das Nesseltuch, Cig., Jan.; — 2) = koprivnjak, das Brennesselmus, Cig.; — 3) der Geißelstiel aus Zürgelholz, Nov.
-
koprı̑vnjak, m. das Brennesselmus, Mur.
-
koprívovəc, -vca, m. 1) der Zürgelbaum (celtis australis), C.; — 2) ein (aus Zürgelholz verfertigter) Geißelstiel, Cig.
-
kopŕkati, -am, vb. impf. = koprcati, vzhŠt.- C.
-
koprnẹ̑nje, n. das Schmachten; das sehnsüchtige Verlangen.
-
koprnẹ́ti, -ím, vb. impf. vergehen, verschmachten; od revščine k., Ravn.; od tvoje jeze koprnimo, Ravn.; od strahu k., Burg.; — schmachten, lechzen: od žeje k., Mur., Cig., Jan.; — k. po čem, ein sehnsüchtiges Verlangen nach etwas haben; — prim. kopneti, Levst. ( LjZv.).
-
koprnína, f. der Dill (anethum graveolens), Cig.
-
koprolīt, m. okamenelo govno, der Koprolith, Cig. (T.).
-
kǫ̑pski, adj. kopsko, die Zeit zwischen 4 und 5 Uhr nachmittags: vzpomladi se ovce priženo v kopsko, da jareta sesajo, tudi: solnce stoji na kopskem, Tolm.- Erj. (Torb.).
-
kǫ̑pščak, m. mala južina, ki se daje delavcem "v kopsko", Tolm.- Erj. (Torb.).
-
kopúča, f. 1) gruča lešnikov na leskovi veji, Tolm.- Erj. (Torb.); — 2) die Krystaldruse, Erj. (Min.).
-
kopúlja, f. eine schmale Haue, Z., Kr.- Valj. (Rad); die Reuthaue, Cig., Jan., C.
-
kopúljica, f. dem. kopulja, Z., C.
-
kopȗn, m. 1) der Kapaun; — 2) der Verschnittene, Meg.; — prim. srvn. kappūn, lat. capo, Mik. (Et.).
-
kopunár, -rja, m. der Kapaunhändler, ogr.- M.
-
kopȗnče, -eta, n. kleiner Kapaun, Mur., Valj. (Rad).
-
kopȗnčək, -čka, m. dem. 1. kopunec, kleiner Kapaun.
-
1. kopȗnəc, -nca, m. dem. kopun, Valj. (Rad).
-
2. kopȗnəc, -nca, m. der Hügel, Hal.- C.; — prim. 1. kopa.
-
kopúniti, -ȗnim, vb. impf. (einen Hahn) kappen, kapaunen, Cig., C.; k. petelina, Vod. (Izb. sp.), jvzhŠt.
-
kopȗnjak, m. die Kapaunensteige, Cig., C.
-
kōr, m. 1) das Chor, die Emporkirche; na koru peti; — 2) = zbor, der Chor, Cig. (T.), nk.
-
kòr, conj., nam. kakor, Kor., Z.
-
kòr, adv., nam. kar, nikar, C., zapŠt.- LjZv., Kor.
-
kóra, f. die Rinde, die Kruste, Habd.- Mik., Cig., Jan.; trši kot kora, Kr.- Valj. (Rad); — gefrorene Erdscholle, C.; die Eisscholle, Guts., Mur., Fr.- C.
-
korabəlj, -blja, m. = ladja, Cig. (T.), Jan., nk.; — rus.
-
koracáti, -ȃm, vb. impf. schwerfällig gehen, schlendern, Dict., Cig., Jan.; spehan je koracal sopotnik po konjskih stopinjah, Jurč.
-
korȃč, m. 1) das Schreiten, Dict.; — 2) = korak, Meg., Jan., Rez.- Mik.; neso veliko koračev narazen, Boh.
-
2. koráča, f. 1) der Schritt, C.; — 2) mednožje: strgal sem hlače v korači, Koborid- Erj. (Torb.); — 3) = roglja, zwei in einem Stiele steckende Spitzen, C.
-
koračȃj, m. der Schritt, die Schrittweite, Habd.- Mik., Mur., Cig., Jan., C., nk., vzhŠt.
-
koráčiti, -ȃčim, vb. impf. 1) schreiten, Meg., Boh., Guts., Cig., Jan., C., Prip.- Mik.; k. iz sobe, k. črez vrt, Jurč.; — 2) k. se, sich spreizen, Štrek.
-
korȃčnica, f. 1) iztezna, cevkasta, sesalna nožica mekužcev (ambulacrum), Erj. (Z.); — 2) der Marsch (pesem ali godba), nk.
-
koračȗn, m. neko orodje: s koračunom ga je posekal, SlN.; — prim. 2. korača 3).
-
korák, m. der Schritt; drobni, mali k., der Zwergschritt, Cig.; konj opeša na mali k., Vrt.; v k. stopati, im Schritt einhergehen, LjZv.
-
korákati, -ȃkam, vb. impf. schreiten, austreten; marschieren, C., nk.
-
korákniti, -ȃknem, vb. pf. einen Schritt thun, Hal.- C., SlN.; — k. na konja, aufs Pferd springen, C.
-
korāl, m. zborno, cerkveno petje, der Choral, Jan.
-
korȃłdar, -rja, m. der Korallenmacher, Cig.
-
korāljast, adj. korallenartig, Cig. (T.), Erj. (Min.).
-
korȃljnik, m. der Korallenstock, Cig. (T.), Erj. (Min.).
-
korān, m. mohamedansko sv. pismo, der Koran.
-
korant, m. 1) korant je gonjač oračev na pustni dan (ein wild aussehender Mann in rauhem Pelz, mit Hörnern), vzhŠt.- C.; — (korȃnt = kurent, Notr.); — 2) der grüne genießbare Teichfrosch, Hal.- C.
-
korantáti, -ȃm, vb. impf. schwerfällig einhergehen, vzhŠt.- C.
-
kǫ̑rar, -rja, m. der Chorherr, der Domherr.
-
kǫ̑rarski, adj. die Domherren betreffend; k. zbor, das Domcapitel, Jan.
-
kǫ̑rarstvọ, n. die Domherrenwürde, das Canonicat, Dict., Cig., Jan., C.
-
korat, m. 1) = korant 2), ogr.- C., Mik.; — 2) der Mann im Monde, Zilj.- Jarn. (Rok.).
-
kǫ̑rba, f. der Korb; der runde Kopfkorb, jvzhŠt.; — = koš, C.; — iz nem.
-
korbáč, m. eine Art Geißel, die Karbatsche, Mur., Cig., Jan.; iz konopelj spleten bič, BlKr.; — iz bekovih šibic spleten bič, s katerim se n. pr. na nedolžnih otrok dan tepežkajo, jvzhŠt.; — prim. tur. kęrbač, Mik. (Et.).
-
korbáča, f. großer Korb, Mur., Volk.- Pjk. (Črt.)
-
korbár, -rja, m. der Korbflechter, M., Danj.- Valj. (Rad); — kǫ̑rbar, Kr.
-
korbı̑n, m. = vinika, divja trta, GBrda; (tudi: korbijȃn, Batuje [ Goriš.]).
31.301 31.401 31.501 31.601 31.701 31.801 31.901 32.001 32.101 32.201
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani