Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
m (26.201-26.300)
-
hrástovka, f. 1) die Eichenruthe, Z.; — 2) neka goba (agaricus mutabilis), Malhinje- Erj. (Torb.); — 3) neko jabolko, Razdrto- Erj. (Torb.); jako pusta in nerodovitna zemlja, Ip.- Erj. (Torb.).
-
hrastovščák, m. der Eichenwald, kajk.- Valj. (Rad).
-
hráščevəc, -vca, m. der Wiesensalbei (salvia pratensis), Kras- Erj. (Torb.).
-
hraščíca, f. die Erde des Bodens, auf dem früher Gebüsch wuchs, Hal.- C.
-
hraščína, f. = hrastina, Cig., C., LjZv., Nov.; prišla sta do temne hraščine, Glas.; debela hraščina je rastla okolo in okolo, Jurč.
-
hrášəc, -šca, m. der Felsenbirnstrauch (aronia rotundifolia), Erj. (Rok.); — menda nam. hraščec.
-
hrb, m., nam. hrib (?) C.
-
hrbántati, -am, vb. impf. mit Anstrengung nagen, Hal.- C.
-
hŕbati, -am, vb. impf. nagen, vzhŠt.- C.; — prim. holbati.
-
hrbə̀c, -bcà, m. dem. hrb; kleiner Hügel, Lašče- Levst.; — hrbci, die Unebenheiten, Levst. (Cest.).
-
hrbə̀t, -btà, m. 1) der Rücken; na hrbtu nositi kaj; po hrbtu dobiti, Schläge auf den Rücken bekommen; h. komu pokazati, jemandem den Rücken kehren; za hrbtom, hinterrücks; — 2) der Erdrücken, der Landrücken, der Bergrücken, Cig., Jan., Cig. (T.), C.; pogorski h., Jes.; — 3) die Rückenseite einer Klinge, Cig., C.; — 4) die Kehrseite einer Münze, V.-Cig., Jan.; die Rückseite eines Schriftstückes, Levst. (Nauk); — 5) pl. hrbti, Seitenleisten, Seitenbretter am Bauernwagen (anstatt der Leitern), Cig., M., C., BlKr., Rib.; — tudi hŕbət, -bta, Št.
-
hrbətníca, f. der Rückenriemen, Jan., Št.
-
hŕbniti, hȓbnem, vb. pf. einen nagenden Biss thun, vzhŠt.- C.; — prim. hrbati.
-
hrbótəc, -tca, m. = holbotec, ein von Mäusen bis auf die Schale ausgenagter Erdapfel, Fr.- C.
-
hrbtánəc, -nca, m. der Rückgrat, Mur., Cig., Jan., C.; možgani v glavi in hrbtancu, Vrtov. (Km. k.); nakladal je tovor suhemu konju na rebra in hrbtanec, Jurč.
-
hrbtə̀c, -btcà, m. dem. hrbet, Valj. (Rad).
-
hrbtə̀n, -btnà, adj. Rücken-; hrbtne plavute, Rückenflossen; hrbtni mozeg, das Rückenmark, hrbtna vretenca, Rückenwirbel, Cig. (T.).
-
hrbteníca, f. 1) der Rückgrat, die Wirbelsäule, Cig., Jan., Rib.- C., Erj. (Som.); hrbtenico sem medvedu prestrelil, Zv.; — 2) der Kiel des Schiffes, DZ.; — 3) pl. hrbtenice = hrbti, Z.; prim. hrbet 5).
-
hrbtenı̑čnik, m. das Wirbelthier, Jan. (H.).
-
hrbtenjáča, f. das Rückenmark, Cig. (T.), Erj. (Som.).
-
hrbtìč, -íča, m. dem. hrbet.
-
hrbtı̑čək, -čka, m. dem. hrbtič, Žnid.
-
hrbtíšče, n. 1) = hrbtenica, die Wirbelsäule, der Rückgrat, Mur., Cig., Jan., Hip. (Orb.), Erj. (Z.), nk.; — 2) die Rückenfläche, Cig., Jan.
-
hrbtník, m. der Rückenriemen, Cig.
-
hrbtonòs, -nǫ́sa, m. die Beutelratte (didelphys dorsigera), Erj. (Ž.).
-
hrbtopìs, -písa, m. das auf die Rückenseite einer Urkunde Geschriebene, das Indossament, Jan.
-
hrbtoplǫ̑vka, f. der Rückenschwimmer ( zool.), Cig. (T.); — die gewöhnliche Ruderwanze (notonecta glauca), Erj. (Ž.).
-
hrbtovína, f. der Rückentheil, das Rückenstück (von der Haut, dem Fleische).
-
hrbȗd, m., C., pogl. hrabud, rabud.
-
hȓcati, -cam, vb. impf. schnarchen, C.; konj hrca, stößt Luft durch die Nüstern aus, C.; — sich schneuzen, Mur.
-
hȓckati, -am, vb. impf. schnarchen, vzhŠt.- C.
-
hŕcniti, hȓcnem, vb. pf. sich schneuzen, Mur.
-
hrčák, m. ime psu, Valj. (Rad).
-
hŕčati, -ím, vb. impf. schnarchen, Mur., Cig., Jan., C.; — knurren, Jan., kajk.- Valj. (Rad).
-
hȓčək, -čka, m. 1) der Schweinerüssel, ogr.- C.; — 2) der Tannenzapfen, C.; smrekov h., Trst. ( Glas.); — der Maiskolben, ogr.- C.; — 3) die röhrenförmige Mündung eines Gefäßes, Mur.; — 4) die Maurache (morchella), C.; — 5) der Hamster (cricetus frumentarius), Cig., Jan., C., Erj. (Ž.).
-
hrčíca, f. die Zwergspitzmaus (sorex pygmaeus), Erj. (Ž.).
-
hȓčka, f. = hrček 4), C., M.
-
hȓčkov, adj. Hamster-: hrčkova koža, Cig.
-
hrčkovína, f. das Hamsterfell, Cig.
-
hŕdati, -am, vb. impf. nagen, C., vzhŠt.; volk ovna hrda, Glas.; = drgniti, vzhŠt.; h. in kopati, tüchtig hauen, C.
-
hrę́bati, -bam, -bljem, vb. impf. = hrepati, Jarn., Mur.
-
hrę́bavəc, -vca, m. človek, ki hreba, M.
-
hrę́bəlj, -blja, m. = hrebavec, C.
-
hrebetáti, -etȃm, -ę́čem, vb. impf. einen unreinen, gebrochenen Ton haben, Z., kajk.- Valj. (Rad); — hüsteln, C.; — prim. hrepetati.
-
hrę́cati, -am, vb. impf. = pokašljevati, C., Št.; — knarren: voz se tere in hreca, C.
-
hrę̑k, m. ein abgebrochener Ast, Z.; der Stumpf, C.
-
hrę́kati, -am, vb. impf. = hrecati, kašljati, C.
-
hrę́kniti, hrę̑knem, vb. pf. einen heiseren, knarrenden Laut von sich geben, C.; ( wie z. B. beim Abbrechen eines Astes, Z.).
-
hrèn, hrę́na, m. der Meerrettig, der Kren (armoracia rusticana), Tuš. (R.); — divji h., die Brunnkresse (nasturtium officinale), Medv. (Rok.).
-
hreníti se, -ím se, vb. impf. 1) zürnen, C., vzhŠt.; — 2) in die Nase rauchen: to se mu hreni, das verdrießt ihn, C., Z.
-
hrę́nov, adj. Meerrettig-, Kren-.
-
hrę́novina, f. das Meerrettigkraut, Cig., Bes.
-
hrę́panje, n. das Raspeln, Jarn., M.
-
hrę́pati, -pam, -pljem, vb. impf. raspeln, röcheln, heiser hüsteln, keuchen, Jarn., C., M.; živali težko sopejo, hrepajo, rilec odperajo, Kug.- Valj. (Rad); (stekel pes) ne laja, le nekoliko hrepa, Vrtov. (Km. k.); — prim. hrapati, hripati.
-
hrepę̑n, m. = hrepenenje, Z., SlN.
-
hrepenẹ́ti, -ím, vb. impf. sich sehnen, verlangen; h. po čem; hrepeni dober biti, Ravn.; V podobah gledat' hrepeni veselje Življenja rajskega, Preš.
-
hrepeník, m. die Lysimachie (lysimachia vulgaris), Poh.- Erj. (Torb.).
-
hrepetȃnje, n. das Röcheln: h. (živali, katero kdo kolje), Vrtov. (Km. k.).
-
hrepetáti, -etȃm, -ę́čem, vb. impf. heiser sein, hüsteln, röcheln, keuchen, Jarn., C.
-
hrepẹ́ti, -ím, vb. impf. heiser klingen, Met., Svet. (Rok.); übel klingen, Mur., Cig.; kreischen, C.; te besede so bile govorjene s srditim, čudno hrepečim glasom, Str.; — hüsteln, C.
-
hrę́pniti, hrę̑pnem, vb. pf. ein Geräusch machen, wie wenn etwas zusammenstürzt, krachen, C., M.; schlagen: koga po glavi h., SlGosp.- C.
-
hrèst, hrę́sta, m. das Gekrache, der Lärm, Lašče- Erj. (Torb.).
-
hrestáč, m. der Wachtelkönig (crex pratensis), vzhŠt.- C.
-
hrę̑star, -rja, m. = hrestač, Z.
-
hrę́stati, -am, vb. impf. ad hrestniti; knorpeln, C., BlKr.; knirschen, C.; — (beim Reden) ratschen, C., vzhŠt.
-
hrę́stəlj, -tlja, m. der Wachtelkönig (crex pratensis), C.
-
hrestljáti, -ȃm, vb. impf. ratschen (= hrestljo gnati), C.
-
hrę́stniti, hrę̑stnem, vb. pf. einen Laut hervorbringen, wie z. B. wenn man etwas bricht oder knickt, M., Z.
-
hrèšč, hrę́šča, m. 1) = hreščanje, C.; — 2) = hrošč (Maikäfer), vzhŠt.- C.; — 3) grober Sand ("ker hrešči"), C. ( Vest.), vzhŠt.; črez hrešč, gladko kamenje in skalne ulomke se podi studenec, LjZv.
-
hrę́ščati, -ím, vb. impf. krachen, knistern, schnarren, Mur., Cig., Jan., C., M.; hrast hrešči padajoč, C., Lašče- Levst. (Rok.); debeli pesek hrešči, C. ( Vest.); drži ga nekaj časa in stiska, — kar kosti so hreščale, Zv.; hreščiš, kakor Vesne: tako pravijo človeku, kateri ima hud kašelj, Krn- Erj. (Torb.); — lärmen, Lašče- Erj. (Torb.); — h. v koga, in jemanden hinein reden, C.
-
hreščȃvəc, -vca, m. der Lärmer, C.
-
hreščljȃvəc, -vca, m. die Schnarrheuschrecke (acridium stridulum), C.
-
hrę̑ščnik, m. der Engerling, vzhŠt.- C.
-
hrèt, hrę́ta, m. der Ekelspeichel, der Ekel, C.
-
hretíti, -ím, vb. impf. = röcheln, keuchen, heiser husten, C.; — schnarchen, vzhŠt.- C.
-
1. hrę́titi se, -im se, vb. impf. to se mi hreti, dies ekelt mich an, Mur., Cig., Jan., C., vzhŠt.
-
2. hrę́titi se, -im se, vb. impf. 1) die Flügel ausbreitend sich ducken (von der Henne, wenn sie sich ergreifen lässt), Z.; — 2) aufgeblasen sein, Št.- C.
-
2. hrę́tljiv, adj. ekelhaft, Mur., Cig.
-
hrę́tljivost, f. die Ekelhaftigkeit, Mur.
-
hrę́tnost, f. die Ekelhaftigkeit, C.; der Ekel, Danj.- M.
-
hr̀g, hŕga, m. ein aus einem Flaschenkürbis gemachter Trichter oder Heber, oder ein daraus gemachtes Schöpfgefäß, C., kajk.- Valj. (Rad); — prim. hs. vrg, istega pomena.
-
hŕga, f. 1) der Baumknorren, Cig., Jan., Št., BlKr.; s sekiro, žago na hrgo zadeti, jvzhŠt.; — kostna h., der Knochenauswuchs, Cig.; — 2) die Beule, die Geschwulst, C., BlKr.
-
hrgáča, f. der aus einem Flaschenkürbis gemachte Trichter, vzhŠt.- C.
-
hrgánja, f. 1) der Flaschenkürbis, C., Z.; — der daraus gemachte Heber, SlGor.- C.; — 2) eine Art Flasche, Mur.; s hrganjo po vino iti, Danj. (Posv. p.); — 3) = buča, der Schädel ( zaničlj.), C., Trst. (Let.), vzhŠt.
-
hrgánjica, f. dem. hrganja, Mur.
-
hrgọ́le, f. pl. 1) das Pferdemaul, vzhŠt.- C.; — 2) die Kehle ( zaničlj.), C.
-
hrgọ́liti, -ọ̑lim, vb. impf. röcheln, schnarchen, C., Trst. (Let.).
-
hrgoljàn, -ána, m. der Hengst, pren. unsittlicher Mensch, vzhŠt.- C.
-
hrgòt, -óta, m. das Röcheln, das Schnarchen, das Schnauben, C.
-
hrgotáti, -otȃm, -ǫ́čem, vb. impf. röcheln, schnarchen, schnauben (o konjih), C.
-
hrgúliti, -ȗlim, vb. impf. = hrgoliti, Cig., vzhŠt.
-
hrgúntati, -am, vb. impf. = hrgotati, Hal.- C.
-
hrgútati, -am, vb. impf. = hrgotati, vzhŠt.
-
hríb, m. die Anhöhe, ein mäßiger Berg; v hrib iti, bergan gehen; v hribih, in den Bergen; črez hribe in doline, über Berg und Thal; hribe in doline obetati, goldene Berge versprechen, Cig.; solnce se po hribih ozira (kadar zahaja), C.; — valovni hrib, der Wellenberg, Sen. (Fiz.).
-
hrı̑bar, -rja, m. der Bergbewohner, C., Valj. (Rad).
-
hribčàn, -ána, m. der Bergbewohner, Cig.
-
hríbčək, -čka, m. dem. hribec.
-
hríbəc, -bca, m. 1) dem. hrib; — h. na nogi, der Fußrist, Hip.- C.; — 2) hrı̑bəc, = hribovec, C., Dol.- Slovan.
-
hríbər, -bra, m. = hrib, C., Rož.- Kres, KrGora- DSv.
-
hribína, f. die Gebirgsart, das Gestein, Erj. (Min.); rudninske, rastlinske, živalske hribine, minerogene, phytogene, zoogene Gesteine, Erj. (Min.).
25.701 25.801 25.901 26.001 26.101 26.201 26.301 26.401 26.501 26.601
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani