Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
m (25.448-25.547)
-
grúpica, f. = grudica, Nov.; — prim. grupež.
-
grȗst, m. der Ekel, Cig., Jan., Blc.-C.
-
grustíti, -ím, vb. impf. 1) ekelhaft machen: (vojaško veselje) jim grusti vse ostale radosti, LjZv.; — 2) anekeln: to me grusti, C.; — 3) g. se koga, jemanden scheuen, C.; — 4) grusti se mi kaj, es ekelt mich etwas an, Cig., Jan., ogr.- Mik., Dol.; — es verdrießt mich, ich habe keine Lust, Z.; nikdar se mu ni grustilo pridigovati, Krelj; grusti se mi delati, Z.
-
grúšati, -am, vb. impf. zerbröseln, Z.
-
grȗšč, m. der Schotter, Ip.- Erj. (Torb.); — der Gebirgsschutt, Erj. (Min.); še več grušča, nego Sava sama, prinašajo njeni mnogi pritoki, Erj. (Izb. sp.); — pravilno morda: grušič, prim. gruh.
-
grúšča, f. der Ekel, Habd.- Mik., Jan.
-
grȗščarica, f. die Schotterbank, Erj. (Min.).
-
grȗščati, -am, vb. impf. pochen: rudo g., Jan. (H.).
-
grȗšəc, -šca, m. das Steingerölle, der Schotter, der Grus, Jan., Šol., Cig. (T.), C.; grušec kopati, Nov.
-
grúšev, adj. = hrušev, Cig., Jan.; gruševo drevo, der Birnbaum, Meg.- C.
-
grúševəc, -vca, m. = hruševec, C.
-
grúševje, n. coll. hruševje (Birnbäume), Mur.
-
grȗšica, f. die Muscatnuss (myristica moschata), C.; — medvedova g. = glog, der Weißdorn (crataegus), C.; — šmarna g., der Felsenbirnstrauch (aronia rotundifolia), Nov.- C., Erj. (Rok.).
-
grȗšič, m. grober Sand, Schotter, zerbröckelter Kies, Z., Vrtov. (Km. k.), Nov.- C.; — prim. grušč.
-
grȗška, f. 1) = hruška (pyrus communis), Mur., Kor.- Cig., Jan., Št.; — 2) der Knopf am Degen, C.
-
grúškov, adj. = hruškov, Birn-, Mur., Cig.
-
grúškovəc, -vca, m. = hruškovec: 1) der Birnbaumstamm, das Birnbaumholz, Mur., Mik.; — 2) der Birnmost, Mur.
-
grúškovica, f. der Birnmost, Nov.- C.
-
grúškovina, f. das Birnbaumholz, Mur., Cig., Jan.
-
grúškovje, n. der Birnwald, Mur., Cig.
-
grúškovnica, f. der Birnmost, Mur., Raič (Slov.).
-
grùšt, grúšta, m. = oder; — iz nem. Gerüst.
-
grvúliti, -ȗlim, vb. impf. = gruliti, V.-Cig.
-
grzíca, f. 1) hölzerne Klammer, Lašče- Levst. (Rok.); — 2) das Hölzchen, mittelst dessen man Garn windet, Dol.; — mala grzica, modra glavica, Vrt.; — menda nam. grizica?
-
gržǫ̑n, m. 1) der Kropf der Vögel, Cig., C.; — 2) golobji g., der Taubenkropf (cucubalus Behen), C.
-
gúba, f. 1) die Falte; obleka gube dela; v gube devati, falten; die Runzel; v gube usta nabirati, den Mund runzeln, C.; — v dve gubẹ̑ se držati, eine gebeugte Haltung haben; hrbet mu je hotel lesti v dve gube, Jurč.; otrok je zlezel v dve gube, Jurč.; — gube, die Schraubenwindungen, Fr.- C.; — = pola: koliko gub ("gubi") ima krilo? Dol.; — (v) dve gube, zweifach, doppelt, Meg., Boh.; dve gube plačati, doppelt zahlen, Dalm., Rec.- Let.; dve gube moč, doppelte Kraft, Dalm.; tri gube krono nosi, er trägt eine dreifache Krone, Trub. (Post.); v dve gúbi, doppelt, Dict., Cig. (T.); pet gub, fünffach, Boh.; v deset gub, zehnfach, Dict.; na dve, tri, štiri gube plesti, zwei-, drei-, vierfädig flechten, SlGor.; vlakno v tri gube spleteno, Jurč.; — dvojo gubo = (v) dve gube, doppelt, C.; storite dvojo gubo po nje delih, Dalm.; — 2) die Barbe (barbus plebeius), Notr.- Erj. (Torb.); — tudi: gubà, Valj. (Rad).
-
gubáč, m. 1) der Faltenzahn, Cig. (T.); — 2) gȗbač, die Knopper, ogr.- Valj. (Rad).
-
gubánčast, adj. voll Falten, Mur.
-
gubánčiti, -ȃnčim, vb. impf. falten, Jan., Šol., C.; čelo g., die Stirne runzeln, C.
-
gubánəc, -nca, m. 1) die Falte am Kleide, C.; — die Runzel, C.; — 2) = devetogub, Cig.; — 3) das Geißblatt (lonicera caprifolium), Orehovlje na Ipavi- Erj. (Torb.).
-
gubánica, f. 1) = gubanec 1), Jan.; nabere lice v čudovite gubanice, Jurč.; — 2) = potica, Cig., Jan., Štrek., Gorica- Erj. (Torb.), GBrda; prim. gibanica; — 3) der Palmbusch, Gor.- Cig.; prim. beganica.
-
gȗbar, -rja, m. der Falter, Cig.
-
gúbast, adj. faltenförmig, runzlicht, Cig., Jan., C.; faltig, Mur.
-
gubáti, -ȃm, vb. impf. falten, in Falten legen, falzen, Cig., Jan., M.; g. se, Falten bilden: obleka se je gubala, Jurč.
-
gúben, -bna, m., Cig., pogl. gubno.
-
gúbica, f. das Fältchen, Mur., Cig., Jan.; — gubicà, Valj. (Rad); gubíca, Dol.
-
gúbičast, adj. voll Fältchen, Mur.
-
gúbičati, -am, vb. impf. fälteln, Mur.
-
gubı̑tək, -tka, m. = izguba, der Verlust, h. t.- Cig. (T.).
-
gubíti, -ím, vb. impf. 1) schädigen, zugrunde richten, verderben, M., C.; bolezen me gubi, Fr.- C.; gubi ga, seine Kräfte nehmen ab, Fr.- C.; Psa le uroki gubijo, Danj. (Posv. p.); — 2) verlieren, Kor., Rez.- Cig., Jan., ogr.- C., Zora; pernica perje gubi (federt), Cig.; svoje dni g., seine Zeit verlieren, C.; srce g., den Muth verlieren, Cig.; — voda se gubi pod zemljo, Z.; čebele se gube na paši, Lašče- Levst. (Glasn.); glas se gubi, die Stimme verhallt, Cig.
-
gubı̑vəc, -vca, m. der Vernichter, Cig.
-
gúbnọ, n., Dict., Dalm., Trub., Jap., jvzhŠt., pogl. gumno.
-
gubosklàd, -skláda, m. der Faltenschlag, Cig.
-
gȗcək, -cka, m. ( nam. gudcek), = gudek, kajk.- Valj. (Rad).
-
gȗdək, -dka, m. das Ferkel, BlKr., vzhŠt.- C.
-
gúga, f. die Schaukel, Kr.- Valj. (Rad); = pl. guge, Mur., C.
-
gugáč, m. 1) der Schaukler, Cig.; — 2) die Rohrdommel, Dalm.- C.
-
gúgałən, -łna, adj. zum Schaukeln gehörig, nk.
-
gúgałnica, f. 1) die Schaukel, Cig., Jan., Gor.- M.; — 2) der Wagebalken, C.
-
gúgałnik, m. der Schwungriemen an den Kutschen, V.-Cig.
-
gúgalọ, n. 1) = gugalnica, Gor.- M.; — 2) = nihalo, Nov.- C.
-
gúganica, f. = gugalnica, Mur., Bes.
-
gúgati, -gam, vb. impf. schaukeln; g. se, sich schaukeln; — wackeln, Cig., Jan.; zob, miza, guga (guglje), Cig.; schwanken, Cig., Jan.
-
gúgavəc, -vca, m. 1) der Schaukler, Cig., Jan.; — 2) der Pelikan, die Sackgans (onocrotalus), Hip.- C.
-
gúgəlj, -glja, m. 1) die Schaukel: postelje na gugljih (na parobrodih), Schaukelbetten, SlN.
-
1. gȗgla, f. = šeškanje, prežanje pri pojedinah: na guglo hoditi, Blc.-C.; — prim. guglati.
-
2. gȗgla, f. die Kappe: ušiva, norska g., Trub. (Post.); — prim. kor.-nem. gug'l, Haube.
-
gȗglar, -rja, m. = guglaš, M.
-
gugláš, m. = šeškač, prežavec (gȗglaš), Rihenberk- Erj. (Torb.); — prim. guglati.
-
gȗglati, -am, vb. impf. = šeškati, prežati pri kaki pojedini, Cig., Blc.-C.; (gugljati) Rihenberk- Erj. (Torb.); — prim. nem. (vorarlberško): gügla = gucken, C.
-
gȗglja, f. ein herabhängendes, schwankendes Ding, die Plampe, Cig.
-
gugljáti, -ȃm, vb. impf. schaukeln, Mur.; schütteln, Tolm.- C.
-
gúgljav, adj. schaukelnd: Zibelka gugljava, zibelka mala, DSv.
-
gúgljavəc, -vca, m. die Rohrdommel (ardea stellaris), Dalm.- Valj. (Rad).
-
gúgniti, gȗgnem, vb. pf. einen Schaukelschwung geben, Cig.
-
1. gȗkati, -kam, -čem, vb. impf. girren, Z., Jan. (H.).
-
2. gȗkati, -am, vb. impf. z deščico na vrvci privezano mahati po vzduhu, da daje hukajoč glas od sebe, Koborid- Erj. (Torb.); — prim. hukati.
-
gúlec, -lca, m. = gulež, Cig.; (gúłəc?).
-
gȗleš, m. = gulež, Mik.
-
gȗlež, ** m. der Aussauger, der Menschenschinder, M., C., Valj. (Rad).
-
gúliti, -im, vb. impf. 1) wetzen, reiben, abnützen, abreiben, Jarn., Mur., Cig., Jan., Erj. (Torb.); g. se, sich reiben, Cig., Jan.; psi se gulijo = se igrajo, Jarn.; — die Rinde, die Haare, die Haut abwetzen, schinden, Cig., SlGor.; — osla s palico g., (prügeln), Vod. (Izb. sp.); — g. kaj, = brez zob jesti, C.; — 2) schlecht geigen, fiedeln, Jan., C.; — vsak svojo guli = vsak svojo gode, Gor.; — 3) ausziehen, schinden ( fig.), prellen, bedrücken, Cig., Jan., nk.; gulijo ga, dokler čutijo, da ima kak krajcar, jvzhŠt.
-
gulı̑vəc, -vca, m. der Schinder ( fig.), Valj. (Rad).
-
gȗlj, m. = stegno, Drežnica- Erj. (Torb.); pl. gulji, die Hüften, Tolm.- Štrek. (Let.).
-
gúlja, f. 1) die Schindmähre, Z.; — 2) das Schwein, Jan., SlGor.- C.; — 3) kleine, elende Wirtschaft, die Frette, C.; — prim. guliti.
-
gúna, f. freier Platz im Dorf, wo zwei Wege sich kreuzen, Štrek.; — "svet za hišo ali okolo hiše", Krn- Erj. (Torb.); — pogl. gumno.
-
gȗnca, f. die Schaukel, Cig., ZgD., Gor.- M.
-
gȗncałnik, m. der Schwungriemen an den Kutschen, Cig.
-
gȗncati, -am, vb. impf. schaukeln; g. se, sich schaukeln, Cig., Jan., Kr.; wackeln, C.; voz se gunca, Z.
-
gȗnda, f. der Dummkopf, Rib.- M., C.
-
1. gȗngati, -am, vb. impf. die Viola spielen, C.
-
2. gȗngati, -am, vb. impf. = gugati, Blc.-C.
-
gúngəlj, -glja, m. der Baumknoten, der Knorren, C.; — der Finger- oder Fußknöchel, Rez.- C.; — prim. it. gongola, die Halsgeschwulst, C. (?)
-
gungljáti, -ȃm, vb. impf. mit großen, mageren Füßen einhergehen, Rez.- C.; — prim. gungelj.
-
gúnj, m. die Kotze, Cig., Jan., C., BlKr., jvzhŠt.
-
gúnja, f. die Kotze, C.; — kotziges Kleid, Trst. (Let.), Mursko polje; — prim. it. gonna, srlat. gunna, Mik. (Et.).
-
gunjár, -rja, m. der Kotzenverfertiger, Jan.
-
gúnjast, adj. kotzig, zottig, C., Z.; gunjast pes, vol, ob Muri- Trst. (Let.).
-
gúnjavəc, -vca, m. človek s kuštravimi lasmi, ob Muri- Trst. (Let.).
-
gúnọ, * n. kmetske hiše dvorišče, Kras, Goriš.; pogl. gumno.
-
1. gúra, f. die Schindmähre; — prim. bav. gurr, f. Mik. (Et.).
-
2. gúra, f. nekak gumb iz smole, Dol.
-
guráča, f., nam. igrača, Mur., C., vzhŠt.; latinščina mu je bila gurača, Raič ( Let.).
-
gúrati, -am, vb. impf. 1) abnützen, schartig, stumpf machen, Fr.- C.; nož g., Z.; — 2) über die Kräfte anstrengen, plagen, C.; živino g., Z.; g. se (tudi: gurati), sich plagen, Goriš.- Štrek. (Let.), Gor.
-
gúrati se, -am se, vb. impf., nam. igrati se, C., Mik., vzhŠt.; (g. si, Jan.).
-
gurgáti, -ȃm, vb. impf. girren, Dict.
-
gurgotáti, -otȃm, -ǫ́čem, vb. impf. girren, Jan. (H.).
-
gusár, -rja, m. der Seeräuber, der Pirat, Cig., Jan., Cig. (T.); — prim. hs. gusar, it. corsare.
-
gusȃrstvọ, n. die Seeräuberei, das Piratenthum, Cig., Jan.
-
gúsniti, gȗsnem, vb. impf., nam. golsniti, mucksen, Blc.-C.; ves čas ni gusnil, Tolm.- Erj. (Torb.).
-
gúša, f. der Kropf, Notr. (V.)- Cig., Jan., Cig. (T.); — prim. hs. guša.
24.948 25.048 25.148 25.248 25.348 25.448 25.548 25.648 25.748 25.848
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani