Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
m (15.248-15.347)
-
zapẹsmáriti, -ȃrim, vb. pf. verdichten: z. čas, Cig.
-
zaplamenẹ́ti, -ím, vb. pf. aufflammen, Jan. (H.).
-
zaplameníti, -ím, vb. pf. zu Flammen anfachen, Z.; — z. se, aufflammen, Z.; ( fig.) sich entflammen, C.
-
zaplemeníti se, -ím se, vb. pf. sich durch Fortpflanzung vermehren, sich einnisten, Mur., Cig.
-
zapomagániti, -ȃnim, vb. pf. = na pomaganje zaklicati, DSv.
-
zapomínjati, -am, vb. impf. ad zapomneti (-niti).
-
zapọ̑mnẹti, -im, vb. pf. dem Gedächtnisse einprägen, merken, Vrt.; (pravilna oblika nam. nav. zapomniti).
-
zapọ̑mniti, -im, vb. pf. dem Gedächtnisse einprägen, merken; z. si kaj; zapomni si dobro! tega imena si ne morem zapomniti; — pogl. zapomneti.
-
zapomnljìv, -íva, adj. aufmerksam, C., Bes.
-
zaporę̑dom, adv. = zaporedoma, C., M.
-
zaporę̑doma, adv. der Reihe nach, nacheinander; z. idoč, fortlaufend, Cig. (T.).
-
zaračȗmba, f. die Verrechnung, Levst. (Pril.), DZ.
-
zarę̑doma, adv. = zaporedoma, C.
-
zarǫ̑mati, -am, vb. pf. beim Pilgern verbrauchen, verpilgern: ves denar z., Cig.
-
zarumenẹ́lost, f. die Gelbreife, Cig.
-
zarumenẹ́ti, -ím, vb. pf. eine gelbe Farbe annehmen, Cig., Šol.
-
zarumeníti, -ím, vb. pf. eig. gelb machen: bräunen, einbrennen ( z. B. im Fett): moko z., Cig.
-
zasẹmeníti se, -ím se, vb. pf. = zasejati se, sich durch (ungesäeten) Samen vermehren, V.-Cig.
-
záskokom, adv. im Galopp, vzhŠt.
-
zaskǫ̑koma, adv. im Galopp, Z.; ( pren.) slovstvo se razvija z., Raič (Slov.).
-
zaslǫ̑mba, f. etwas Vorgestelltes: der Schirm, očesna z., der Augenschirm, Cig.; die Deckung (einer Festung), Cig.; der Schutz, Cig., Jan.; postavna z., Jan.; ostati brez zaslombe, brez brambe, Jap. (Prid.); glava in zaslomba vsega mesta, Jurč.; — die Stütze, Cig. (T.), C.
-
zasmaljáč, m. der Kalfaterer, (ki ladje zasmalja), Cig.
-
zasmȃljati, -am, vb. impf. ad zasmoliti, Cig., Levst. (Zb. sp.).
-
zasmẹ̑h, m. das Verlachen, der Spott, der Hohn, Cig., Jan., C., M., nk.
-
zasmẹhávati, -am, vb. impf. = zasmehovati, Prip.- Mik.
-
zasmẹhljáti se, -ȃm se, vb. pf. zu lächeln anfangen, lächeln.
-
zasmẹhljìv, -íva, adj. spöttisch, höhnisch, Cig., Jan., nk.; — spottsüchtig, Cig., Jan.
-
zasmẹhljı̑vəc, -vca, m. der Spöttler, Jan.
-
zasmẹhljı̑vka, f. die Spöttlerin, Jan.
-
zasmẹhljívost, f. die Spottsucht, Cig., Jan.; der Sarkasmus, Jan.
-
zasmẹhováłən, -łna, adj. Spott, Hohn enthaltend, Spott-, Cig., C., nk.
-
zasmẹhovánəc, -nca, m. der Verlachte, Zora.
-
zasmẹhovȃnje, n. das Verlachen, das Verspotten; das Verhöhnen.
-
zasmẹhováti, -ȗjem, vb. impf. verlachen, verspotten, verhöhnen; z. koga; z. svete reči.
-
zasmẹhovȃvəc, -vca, m. der Verlacher, der Verspötter, der Verhöhner.
-
zasmẹhovȃvka, f. die Verlacherin, die Verspötterin, die Verhöhnerin, Cig., Jan.
-
zasmẹ́jati se, -jem, -jam se, vb. pf. zu lachen anfangen, auflachen; na ves glas se z., laut auflachen.
-
zasmẹ̑šək, -ška, m. die Verspottung: z. in oponašek, C.
-
zasmẹ́šən, -šna, adj. verspottend, spöttisch, satirisch, Cig.
-
zasmetíti, -ím, vb. pf. mit Ungehörigem (Staub, Abschnitzel u. dgl.), mit Kehricht bedecken; zasmečena tla.
-
zasmíliti se, -smı̑lim se, vb. pf. Mitleid erwecken, erbarmen; zasmilil se mi je, C., Dol.
-
zasmòd, -smǫ́da, m. die Versengung, Cig.
-
zasmǫ̑da, f. = zasmod, Cig.
-
zasmodína, f. der Brandgeruch, Cig.
-
zasmodíti, -ím, vb. pf. versengen; lase si z.; — hišo ti bo zasmodil ( zaničlj. nam. zažgal).
-
zasmọ́jati, -am, vb. impf. ad zasmoditi, Jarn.
-
zasmoláriti, -ȃrim, vb. pf. mit Pechhandel verlieren, Cig.
-
zasmǫ̑lba, f. die Verpichung, C.
-
zasmolíti, -ím, vb. pf. mit Pech verstreichen, verpichen; z. sklepe, die Fugen verpichen; z. ladje, die Schiffe kalfatern, Cig.
-
zasmoljeváti, -ȗjem, vb. impf. ad zasmoliti, Z.
-
zasmráditi, -smrȃdim, vb. pf. mit Gestank erfüllen, durchstänkern; z. sobo; einen Gestank verursachen; kdo je tu zasmradil?
-
zasmrájati, -am, vb. impf. ad zasmraditi.
-
zasmŕčati, -ím, vb. pf. zu schnarchen anfangen, aufschnarchen.
-
zasmrdẹ́ti, -ím, vb. pf. zu stinken anfangen, nekaj je zasmrdelo; zasmrdelo je po vsej sobi, im ganzen Zimmer wurde ein Gestank wahrgenommen.
-
zasmŕkati, -smȓkam, vb. pf. 1) rotzend die Luft durch die Nase einziehen; — 2) mit Rotz besudeln, Cig.; zasmrkan, rotzig, Cig.
-
zasrȃmba, f. die Beschämung, Ravn.- Valj. (Rad); — die Beschimpfung, die Verspottung, die Verhöhnung, die Schmähung, Cig., Jan.; die Verletzung der Ehre, der Schimpf, Cig.
-
zasrámən, -mna, adj. schändlich, Jan.; zasramna smrt, Npes.- Cig.
-
zasramljìv, -íva, adj. 1) beschämend, M.; — höhnisch, spöttisch, Cig., Jan.; — 2) schändlich, C.
-
zasramljı̑vəc, -vca, m. der Spöttler, Cig., Jan.
-
zasramljı̑vka, f. die Spöttlerin, Cig., Jan.
-
zasramotíti, -ím, vb. pf. beschämen, Schande anthun, schänden, Cig., Jan.
-
zasramotováti, -ȗjem, vb. impf. ad zasramotiti: schmähen, Jan., Trub. (Psal.); ( nam. — -čevati).
-
zasramováłən, -łna, adj. beschimpfend, lästerlich, Cig., Jan., nk.
-
zasramovánəc, -nca, m. der Beschimpfte, Cig.
-
zasramovȃnje, n. das Beschämen, Mur.; das Beschimpfen, die Verhöhnung.
-
zasramováti, -ȗjem, vb. impf. beschämen, M.; — beschimpfen, verhöhnen; oko tega, kateri očeta zasramuje, imajo od potokov krokarji izkljuvati, Škrinj.- Valj. (Rad).
-
zasramovȃvəc, -vca, m. der Beschimpfer, der Verhöhner, der Schmäher, Cig., Trav., Ravn.- Valj. (Rad), nk.
-
zasramovȃvka, f. die Beschimpferin, die Verhöhnerin, die Schmäherin, Cig., Jan.
-
zastavoję̑mnik, m. der Pfandnehmer, Cig., Jan.
-
zastrmẹ́ti, -ím, vb. pf. erstaunen, Z.; očesi ji zastrmita (traten hervor), kakor bi hoteli vrhu nosa vkup trčiti, LjZv.
-
zasȗhoma, adv. bei trockenem Wetter, C.
-
zaščəmẹ́ti, -ím, vb. pf. einen brennenden Schmerz verursachen: zaščemi me, Let.
-
zašę́mati, -am, vb. pf. verlarven, maskieren, Cig.
-
zašę́miti, -šę̑mim, vb. pf. = zašemati: z. se, sich maskieren, Cig.
-
zašklómpniti, -šklǫ̑mpnem, vb. pf. zuschlagen: z. vrata, C., Z.
-
zašumátiti, -ȃtim, vb. pf. aufrauschen, Cig.
-
zašumẹ́ti, -ím, vb. pf. zu rauschen, zu brausen anfangen; aufrauschen, erbrausen; veter, voda zašumi; nekaj je v suhem listju zašumelo.
-
zašumljáti, -ȃm, vb. pf. sanft zu rauschen, zu säuseln anfangen; aufsäuseln; zašumljalo je po drevju.
-
zašumotljáti, -ȃm, vb. pf. = zašumljati, Z.
-
zašušmáriti, -ȃrim, vb. pf. verhudeln, Cig.
-
zatẹ̀m, adv. = potem, hernach, C.
-
zatəmnẹ́ti, -ím, vb. pf. sich verfinstern; — zatemnel, dunkel, Cig.
-
zatəmníti, -ím, vb. pf. verfinstern, verdunkeln; — ( pren.) z bliščobo z., überstrahlen, Cig.
-
zatəmnjeváti, -ȗjem, vb. impf. ad zatemniti, verdunkeln.
-
zatmíčiti, -ı̑čim, vb. pf. verfinstern; z. se, sich verfinstern, ogr.- C.
-
zatúmpati, -am, vb. pf. = 2. zatopiti, stumpf machen: železo z., Cig.
-
zaujẹ̑mati, -mam, -mljem, vb. impf. ad zaujeti; einen Raum erfüllen, einnehmen, nk.
-
zaukázoma, adv. mittelst Befehl, C.
-
zaȗmək, -mka, m. = pojem (Begriff), Cig., Jan.
-
zaumẹ́ti, -ẹ̑jem, -ẹ̑m, vb. pf. verstehen, C.
-
zaȗpoma, adv. mit Vertrauen, C.
-
zavẹ̑doma, adv. mit Bewusstsein, wissentlich, C.
-
zavezolǫ́mən, -mna, adj. bundbrüchig, Cig.
-
zavmàn, adv. vergebens, umsonst, Meg., Dict., Guts.- Cig., Jan., C.; zato je zavman, kar jaz govorim, Dalm.; Zavman pa vsi se slinijo, Vod. (Pes.).
-
zavnẹ̑mati, -am, vb. impf., Jan., pogl. zanimati.
-
zavzẹ̑mati, -mam, -mljem, vb. impf. ad zavzeti; 1) einnehmen, Jan., nk.; — 2) z. se, staunen, Cig., Jan., M.; z. se nad čim, C.; zavzet, erstaunt, Mur.; — 3) z. se česa, sich etwas angelegen sein lassen, C.
-
zavzę̑mək, -mka, m. das Erstaunen, C.
-
zavzı̑mati, -mam, -mljem, vb. impf. = zavzemati, (einen Platz) einnehmen, C.; z. škofovske sedeže, Vest.
-
zazę̑mlje, n. das Hinterland, C.
-
zazı̑mək, -mka, m. der Nachwinter, Jan.
14.748 14.848 14.948 15.048 15.148 15.248 15.348 15.448 15.548 15.648
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani