Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
m (101-200)
-
magazīnski, adj. Magazin-; magazinsko društvo, Magazinverein, DZ.
-
magdalę̑nka, f. die Magdalenenbirne, Cig.
-
magdalę̑nščak, m. der Magdalenenapfel, Cig.
-
magdalę̑nščica, f. = magdalenka, C.
-
māgičən, -čna, adj. čaroven, magisch, Jan., nk.
-
magı̑ja, f. die Magie, Cig. (T.).
-
magīstər, -tra, m. častni naslov, ki so ga delila in ga še dele vseučilišča, der Magister, Cig.
-
magistrāt, m. mestno upravno oblastvo, der Magistrat.
-
magīstrātən, -tna, adj. Magistrats-.
-
magnāt, m. velikaš, der Magnat.
-
magnēt, m. železo, ki na-se vleče drugo železo, der Magnet.
-
magnētən, -tna, adj. magnetisch, Mur., Cig. (T.).
-
magnētenje, n. die Magnetisierung, Sen. (Fiz.), ( prav. magnečenje).
-
magnētičən, -čna, adj., Cig., Jan., pogl. magneten.
-
magnētiti, -im, vb. impf. magnetisieren, Cig. (T.).
-
magnetīzəm, -zma, m. der Magnetismus.
-
magnetizı̑rati, -am, vb. impf. magnetiti.
-
magnetizováti, -zȗjem, vb. impf. ( pf.) = magnetiti, magnetisieren, Cig., Jan., nk.
-
magnētnica, f. die Magnetnadel, Jan., Cig. (T.), Jes.
-
magnētnost, f. die magnetische Kraft, magnetischer Zustand, Cig. (T.).
-
magnetomèr, -mę́ra, m. das Magnetometer, Cig. (T.); dvožični m., das Bifilarmagnetometer, Cig. (T.).
-
magnetomētər, -tra, m. = magnetomer, Cig. (T.).
-
magnētovəc, -vca, m. der Magnetstein, das Magneteisenerz, Jan., Cig. (T.), Erj. (Min.).
-
magnetovína, f. magnetisches Fluidum, magnetische Materie, Cig. (T.).
-
magnētski, adj. magnetisch, Cig. (T.).
-
magnēzij, m. neka kovina (kemična prvina), das Magnesium, Cig. (T.).
-
magnēzija, f. die Talkerde, die Magnesia, Cig. (T.).
-
magnezīt, m. der Magnesit ( min.), Cig. (T.).
-
magnificēncija, f. naslov vseučiliščnih rektorjev, die Magnificenz.
-
mágniti, -nem, vb. pf. = megniti, Alas., Dict., M.
-
mágnjenje, n. das einmalige Winken, Dict., Mik.
-
magnōlija, f. die Magnolie (magnolia), Jan.
-
magrāna, f. = margarana, nk.
-
1. màh, máha, m. 1) der Schwung, die Schwingung, Mur., Cig., Jan., Cig. (T.); — 2) der Hieb, der Schlag; švrkne jelena, kadar mu pride na mah, LjZv.; — na mah, im Nu, Mur., Cig., Jan., C., Mik.; sogleich, C.; v en mah, mit einemmal, Cig.
-
2. mȃh, mȃha, mahȗ, m. 1) das Moos; islandijski m., isländisches Moos (sphaerococcus crispus), Tuš. (B.); = bohinjski m., Cig., C.; = grenki m., C.; — 2) = barje, das Moor, der Morast, Cig., Nov., Ig; = pl. mahovi, Cig.; — 3) die Haarfedern junger Vögel, Cig.; die Flaumfedern: gosi dajo perje in mah v pernice, Ravn. (Abc.); — der Milchbart, Cig., Jan.; — ima še mah za ušesi = er ist noch nass hinter den Ohren, Met., Kr.
-
3. mȃh, m. = gmah, Tolm.- Štrek. (Arch.).
-
mahadráti, -ȃm, vb. impf., Cig., Jan., pogl. mahedrati.
-
mahagōnovəc, -vca, m. der Mahagonibaum (Swietenia), Tuš. (B.).
-
mahagōnovina, f. das Mahagoniholz, Cig., Jan.
-
mahȃj, m. 1) der Schwung, Danj.- M.; — 2) der Hieb, Mik.
-
mahȃlar, m. der Fächermacher, Cig.
-
mahálast, adj. fächerförmig, Jan., C.; mahalaste palme, Fächerpalmen, Cig. (T.), Zv.
-
maháłce, n. dem. mahalo: 1) der Fächer, Cig.; — 2) der Wedel, Cig., Jan.
-
maháłčast, adj. fächerförmig, Cig.
-
máhalica, f. 1) der Fächer, Jan.; — 2) der Fliegenwedel, Jarn., Fr.- C.
-
mahȃłnica, f. 1) der Fächer, Mur., Cig.; — 2) der Karren, C.
-
mahȃłnik, m. 1) der Wedel, Cig., Jan.; — 2) = makoter, der Stampfstößel in der Stampfe, Šaleška dol.- C.; — 3) der Faustkolben, der Streitkolben, Cig.
-
mahálọ, n. 1) der Fächer, Cig.; — 2) der Wedel, Cig., Jan.; — ein großes Pflanzenblatt, C.; — 3) = nihalo, das Pendel, Cig. (T.); — 4) = motoroge, eine Art Haspel, die Handgarnhaspel, die Weife, vzhŠt.- C.; — 5) der Tölpel, vzhŠt.- C.
-
máhanje, n. 1) das Schwingen, das Schwenken mit der Hand, dem Hute, der Fahne u. dgl.; m. s perotmi, der Flügelschlag, Cig.; — 2) das Schlagen.
-
mahár, -rja, m. der Moorbewohner, Nov., Ig (Dol.).
-
mȃhast, adj. moosicht, Cig., Jan.; mahasti ahat, der Moosachat ( min.), Cig. (T.).
-
mahàt, -áta, adj. bemoost: mahato kamenje, Bes.
-
mahatáti, -ȃm, vb. impf. schlottern, Cig.; mit den Händen, Füßen zappeln, V.-Cig.
-
máhati, -am, vb. impf. 1) schwingende Bewegungen machen oder verursachen; schwingen: nepokoj pri uri dobro maha, (wirft gut aus), Cig.; z rokami m., mit den Händen hin- und herfahren; z nogami m., mit den Füßen schlenkern, zappeln; s sabljo m., den Säbel schwingen, mit dem Säbel herumhauen; s klobuki m., die Hüte schwenken; z roko komu m., mit der Hand zuwinken; wedeln: z repom m.; — Wind machen, fachen, Cig., Jan.; — mahati jo, schnell gehen, eilen; — wanken, schwanken; na vse strani m.; — 2) = prejo motati na mahalo, Garn weifen, vzhŠt.- C.; — 3) schlagen: m. se, sich schlagen, fechten; m. po kom (čem), auf jemanden (etwas) losschlagen.
-
máhavəc, -vca, m. der Schwinger, der Schwenker, Cig., M.
-
máhavka, f. 1) die Schwenkerin, C.; — 2) mahȃvka, die Seeschwalbe (sterna), Cig., Jan., Frey. (F.).
-
mȃhčevina, f. das Bergpfefferkraut (satureja montana), Občina (Kras)- Erj. (Torb.); kedar mahčevina cvete, grozdje piše, t. j. jagode začno rdeti, Npreg.- Erj. (Torb.).
-
mȃhəc, -hca, m. = 1. mah, der Hieb, Z.
-
mahedrálọ, n. oseba, ki rada mahedra, die Schummel, (mahad-), Cig.
-
mahedráti, -ȃm, vb. impf. schwingende Bewegungen machen; z rokami m., mit den Händen hin und herfahren, Cig.; — schlottern, Cig., Jan., DZ.; obleka mahedra na človeku, Polj.; mit schlotterndem, flatterndem Gewand einhergehen, einherschlottern, C., Z., Polj.; — stürmisch einhergehen, C.; — wackelnd gehen, C.
-
mahedràv, -áva, adj. schlotterig, Cig., Jan.
-
máhən, -hna, m. = 2. mah, das Moos, Št.
-
mȃhljaj, m. 1) der Schwung, Cig.; — 2) der Hieb, der Schlag; na eden m., auf einen Schlag.
-
mahljȃnje, n. das Wedeln; das Gefächel, Cig.
-
mahljáti, -ȃm, vb. impf. wedeln; na koga m., jemanden bewedeln, Cig.; — flattern; ptič mahlja s perotmi, Cig.; — fächeln, Z.; — flackern, Cig., Jan.
-
máhljiči, m. pl. eine Art Lerchensporn (corydalis solida), Josch.
-
mahljìv, -íva, adj. mit Seitenhieben: mahljivo kaj reči, Levst. (Zb. sp.).
-
mahnàt, -áta, adj. moosig, M., Z.
-
máhniti, mȃhnem, vb. pf. 1) eine schwingende Bewegung machen; z zastavo m., die Fahne aufschwenken, Cig.; z roko komu m., mit der Hand jemandem einen Wink geben; wanken: zemlja ne mahne, C.; m. jo kam, sich irgendwohin begeben; — črez mero m., über die Schnur hauen, Jan., C.; kvišku m., in die Höhe schnellen, aufschlagen, Cig.; doli m., herunter gleiten, C.; — 2) einen Strich, Hieb führen; m. po kom, nach jemandem hauen; v stran m., mimo m., fehlhauen; — m. koga, jemandem einen Hieb versetzen; — m. se, handgemein werden, Jan.; — mahnjen biti, einen leichten Rausch haben, Cig.
-
mahníti se, -ím se, vb. impf. sich franzen: platno se mahni, jvzhŠt.
-
mahodráti, -ȃm, vb. impf. = mahedrati, C., Z.
-
mȃhom, adv. = mahoma 2), C., Mik., BlKr.
-
mȃhoma, adv. 1) in einem Schwunge, schwungweise, Jan., M.; — 2) sogleich, auf einmal, Cig., Jan., M., nk.
-
mahomedȃn, m. = mohamedanec, Jan. (H.).
-
mahomedȃnəc, -nca, m. der Mahomedaner, Jan., nk.
-
mahomedȃnski, adj. mahomedanisch, nk.
-
mahometanəc, -nca, m., Cig., Jan., pogl. mahomedanec.
-
máhov, adj. Moos-.
-
máhovast, adj. moosicht, Jan. (H.).
-
mahovàt, -áta, adj. moosig, Mur., Cig., Met.
-
máhovəc, -vca, m. 1) die Mooshummel (ker ima gnezdo vrhu zemlje v mahu), Lašče- Levst. (M.); — 2) das Bergastmoos, Cig.; — 2) mahovci, ptiči, ki se uže pernati (mahasti) izležejo iz jajec, Nestflüchter, Erj. (Ž.).
-
mahǫ́vən, -vna, adj. morastig, Jan. (H.).
-
mahovı̑čək, -čka, m. die Mooshummel, Gor.- M., Z.
-
mahovína, f. das Moos; krovna m., das Dachmoos, Cig.
-
mahovı̑t, adj. moosig, moosreich, Cig., Jan., SlN.
-
mahǫ̑vje, n. coll. 1) Moose, das Moos; — 2) das Moor, der Morast, Cig.; das Torfmoor, Cig.
-
máhovka, f. 1) neka hruška, Mariborska ok.- Erj. (Torb.); — 2) roža m., die Moosrose, Tuš. (R.).
-
máhovnast, adj. moosicht, Mur.
-
mahovnàt, -áta, adj. moosig, Mur., Cig., Jan.
-
mahǫ̑vnica, f. 1) die Moosbeere (vaccinium oxycoccos), Cig., Tuš. (R.); — 2) die Rappe, die Raupe (eine Krankheit der Pferde und des Rindes), V.-Cig.; navadno pl. mahovnice, Cig.; — kožni spuščaji pod bincljem, die Mauke, Strp.
-
mahǫ̑vnič, m. die Waldhummel, Cig.
-
mahǫ̑vničast, adj. = mahovničen, Z.
-
mahǫ̑vničən, adj. raupfüßig, rauphufig, Cig.; — maukig, Z.
-
mahovnják, m. mahovnjaki, die Moosthiere (bryozoa), Erj. (Ž.); — die Mooskorallen, Cig. (T.).
-
mahudráti, -ȃm, vb. impf. = mahedrati, C., Z.
-
mahȗnəc, -nca, m. = mahovec, der Nestflüchter, Jan., C.
-
máj, m. 1) der Monat Mai; — 2) obeljeno drevo (smreka), ki se postavlja največ o kresu in o sv. telesu, der Maibaum, Cig., M., Tolm., Gor., Notr.; nosili so maje, Dalm.; — prim. bav. mai, v istem pomenu, Levst. (Rok.).
-
maják, m. der Leuchtthurm, Cig. (T.), Vrt., DZ., SlN.- C.; — rus.
-
majakovína, f. die Leuchtthurmgebür, DZ.
-
májalica, f. das Schwanken, Cig.
1 101 201 301 401 501 601 701 801 901
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani