Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar

kriv (414)


  1. krı̑v, m. = streha, Ročinj- Erj. (Torb.).
  2. krı̑v, kríva, adj. 1) von der geraden Linie abweichend, krumm; k. nos; kriva črta, kriva ploskev ( math.), Cig. (T.), Cel. (Geom.); — krivo gledati, scheel sehen, Cig.; krivo stopiti, schief treten, Cig.; — 2) unrichtig, falsch; krivi prerok; kriva vera; kriva prisega; krivo, po krivem priseči; po krivem dolžiti, fälschlich beschuldigen; — 3) schuld, schuldig; on je kriv, da ..., er ist schuld daran, dass ...; jaz nisem kriv, ich bin nicht schuld daran, ich kann nichts dafür; on je kriv moje nesreče, er trägt die Schuld an meinem Unglück; k. hudodelstva, eines Verbrechens schuldig; za krivega spoznati koga, jemanden schuldig erkennen.
  3. kriváč, m. 1) der Krummfüßige, C.; — 2) majhen, zakrivljen nož, das Gartenmesser, das Rebenmesser, Cig., Goriška ok.- Erj. (Torb.), C., Gor.; (krvač, Mik., Štrek.).
  4. kriváča, f. das am Ende gekrümmte Abästmesser, Polj.
  5. krivačẹ̑la, f. ein Taschenveitel mit gekrümmter Klinge, Idrija.
  6. krívati, -am, vb. impf. = skrivati, verbergen, k. se, sich verbergen, ogr.- C.
  7. krivȃvka, f. = pokrov, der Hefendeckel, ogr.- C.
  8. krívčək, -čka, m. dem. krivec; — krivčki, krumme Federn als Hutschmuck: za klobuk vtekniti krivčke, DSv.
  9. krívčən, -čna, adj. Nordwind-, nördlich, C.
  10. krivčína, f. die Nordseite, C.
  11. krı̑vda, f. das Unrecht, Jan., nk.; — die Schuld, C., nk.; krivda prelite krvi, die Blutschuld, Cig.; hs.
  12. 1. krívəc, -vca, m. 1) der Krummfuß, M.; — 2) ein gekrümmter Gegenstand: der Krummsäbel, C.; — das Krummesser, das Garten- oder Rebenmesser, Cig., Jan., C., Goriška ok.- Erj. (Torb.), Rez. ( Baud.); das Schroteisen der Schuster, Cig.; črevljarski k.: e je podoben črevljarskemu krivcu, LjZv.; — ein gekrümmter Hebel, Notr.; — der Birkhuhnschwanz als Hutschmuck, C.; ( nav. pl. krivci), Gor.; — 3) der Nordostwind, Št.- Kres IV. 401.; vstal je vihar, kateri se imenuje krivec ("eine Windsbraut, die man nennet Nordost"), Dalm.; (der Nordwind, Mur., Cig., Jan., Mik.; der Ostwind, Tolm.); — 4) der Schuldtragende, der Schuldige, der Thäter, Meg., Mur., Cig., Jan., Mik., Hip. (Orb.), Npes.-Vraz, DZ., Dol.; vseh teh grehov si ti krivec, Jsvkr.
  13. 2. krívəc, -vca, m. = krovec, der Dachdecker, Celjska ok.
  14. krívəlj, -vlja, m. 1) die zweizackige Spitzhaue, zweizackiger Krampen, Maribor, Šaleška dol.- C., Z.; — 2) seitwärts getretener Schuh, C.; — menda nam. krevelj.
  15. krívən, -vna, adj. zum Dachdecken gehörig, C.
  16. krivę̑nča, f. 1) ein Mensch mit krummen Händen oder Füßen, Cig., M.; — 2) der Krüppelbaum, Cig.
  17. krivę̑nčast, adj. verkrümmt, Cig.; krivenčasto drevo, der Krüppelbaum, Cig.; krivenčaste veje, Erj. (Izb. sp.).
  18. krivę́nčiti, -ę̑nčim, vb. impf. 1) verkrümmen, verunstalten, C.; — krümmen: svoje suhe nožice je vil in krivenčil, Andr.; — 2) mit krummen Füßen gehen, M., Z., Levst. (Zb. sp.); mit krummen Händen arbeiten, M., Z.
  19. krivę́nka, f. der Weiderich, Cig.; navadna k., gemeiner Weiderich (lythrum salicaria), Tuš. (R.).
  20. krivíca, f. 1) etwas Gekrümmtes: Narvekši krivica (klobasa) Pa dobra pravica, Vod. (Pes.); — 2) krivice, die englische Krankheit (Rhachitis), Cig.; — 3) das Unrecht; krivica se mu godi, es geschieht ihm unrecht; ne godi se mu krivica, er hat keinen Grund sich zu beklagen; krivico komu storiti (delati), jemandem unrecht thun; ne delajte nikomur krivice, füget niemandem ein Leid zu; krivico vreči na koga, jemandem die Schuld beimessen, Dict.; po krivici, mit Unrecht, ungerechterweise; na krivico, zuleide, Jan. (H.); — 4) krívica, die etwas verbrochen hat, die Schuldige, Mur., Danj.- Mik.
  21. krivíčən, -čna, adj. ungerecht; krivična sodba, krivičen sodnik; krivično dejanje, das Unrecht; krivično blago, widerrechtlich erworbenes Gut, ungerechtes Gut.
  22. krivíčenje, n. das Anschuldigen, ZgD.
  23. krivíčiti, -ı̑čim, vb. impf. anschuldigen, C., Let., ZgD., DZ.
  24. krivı̑čnica, f. die Ungerechte, Z.
  25. krivı̑čnik, m. der Ungerechte, der unrecht thut, der Uebelthäter.
  26. krivíčnost, f. die Ungerechtigkeit; die Widerrechtlichkeit.
  27. krivíka, f. 1) krumm gewachsener Baum, C.; — 2) ein falsches Wort, Vest.
  28. krivı̑łnica, f. die Reifbeuge (der Böttcher), Cig.
  29. krivı̑łnik, m. = krivilnica, Cig.
  30. krivína, * f. 1) die Krümmung; lepa k. mesene klobase, Levst. (Zb. sp.); k. reke, die Strombiegung, DZ.; izravnavati krivine (Ljubljanici), Levst. (Močv.); želodčna k., die Magenkrümmung, Erj. (Som.); — etwas Gekrümmtes: der krumme Theil des Schlittenbaumes, Cig., Gor., Poh.; — ein Stück der Seitenwand des Mühlradkreises, Dol.; — die Wrange im Schiffbau, V.-Cig.; — 2) = krivica, das Unrecht: po krivini, Trub.; krivino voljno trpeti, Trub.; nas očisti vse krivine, Schönl.
  31. krivínast, adj. mit Krümmungen, krumm verschlungen: krivinasta kača, C.
  32. krivínavəc, -vca, m. = divja vinska trta (vitis vinifera), Tolm.- Erj. (Torb.).
  33. krivı̑nski, adj. Krümmungs-: k. polumer, der Krümmungshalbmesser, Žnid.
  34. krivíti, -ím, vb. impf. 1) krümmen, krumm biegen, Cig., Jan.; usta kriviti, Grimassen schneiden, Cig. (T.); — 2) k. koga, česa, jemanden einer Sache beschuldigen, Cig., Jan., Cig. (T.), M., Zora, vzhŠt., Dol.
  35. krivı̑vəc, -vca, m. 1) der Krümmer, Cig.; — 2) der Beschuldiger, Cig.
  36. krivjopę́ta, f. = divja baba, LjZv. (IV. 229.).
  37. krı̑vka, * f. 1) der Thürangelhaken: vrata se na krivkah vrte, Glas.; — 2) die Schuldige, die Thäterin, Cig.
  38. krı̑vkati, -am, vb. impf. schreien: žrjavi krivkajo, Mur.
  39. krivljénje, n. 1) das Krümmen; k. ust, das Grimassenschneiden, Cig.; — 2) das Beschuldigen.
  40. krivlję́nka, f. sablja k., der Krummsäbel, Zora.
  41. krivníca, f. das Querholz, Cig.
  42. krı̑vnja, f. das Verschulden, die Schuld, Cig., Jan., ogr.- Mik., Valj. (Rad), SlN.
  43. krivóba, f. die Krümmung, C.
  44. krivočŕtən, -tna, adj. krummlinig, Cig. (T.), nk.
  45. krivǫ́glati, -am, vb. impf. = brez dela postopati, pohajati, Krn- Erj. (Torb.).
  46. krivoglèd, -glę́da, adj. schielend, scheel, Jan., Valj. (Rad); — scheelsüchtig, Cig.
  47. krivoglèd, -glę́da, m. der Schielende, V.-Cig., M.
  48. krivoglę̑dəc, -dca, m. der Schielende, Cig., Jan.
  49. krivoglę́dən, -dna, adj. = krivogled, Jan.
  50. krivoglę̑dež, m. der Schielende, Valj. (Rad).
  51. krivoglę̑dka, f. die Schielende, Cig.
  52. krivoklę̑tnik, m. der Meineidige, Cig. (T.); hs.
  53. krivokljùn, -kljúna, adj. krummschnäblig, Cig., Jan.
  54. krivokljùn, -kljúna, m. der Kreuz- oder Krummschnabel (loxia curvirostra), Cig., Jan., Erj. (Ž.).
  55. krivokljúnast, adj. = krivokljun, Cig.
  56. krivokljȗnəc, -nca, m. = krivokljun, Cig., Jan.
  57. krivoluščínast, adj. krummschalig, C.
  58. krivomę̑jka, f. = postolka, BlKr.
  59. krivonòg, -nǫ́ga, adj. krummbeinig, säbelbeinig, Cig., Jan.
  60. krivonòs, -nǫ́sa, adj. krummnasig, schiefnasig, Cig.
  61. krivonǫ̑səc, -sca, m. der Krummnasige, Cig.
  62. krivonǫ́sən, -sna, adj. = krivonos, Cig.
  63. krivonǫ̑žəc, -žca, m. der Krummbeinige, Cig., Jan.
  64. krivoòk, -ǫ́ka, adj. schieläugig, Cig., Jan.; krivooko človeče, Zv.
  65. krivopèt, -pę́ta, adj. = krivonog, Habd.- Mik.
  66. krivopę̑tnica, f. krivopetnice so bajeslovna bitja, ki imajo noge zasuknjene, peto spredaj a prste zadaj, Trenta- Slovan I. 311.
  67. krivopísən, -sna, adj. unorthographisch, Jan.
  68. krivoplòsk, -plǫ́ska, adj. krummflächig, Cel. (Geom.).
  69. krivoprı̑čnica, f. die ein falsches Zeugnis ablegt, M.
  70. krivoprı̑čnik, m. der ein falsches Zeugnis ablegt, falscher Zeuge, Cig., Jan., Mik., Svet. (Rok.), Navr. (Let.).
  71. krivoprisę́žən, -žna, adj. meineidig, Mur., Cig., Jan.
  72. krivoprisę̑žnica, f. die Meineidige, Cig., Jan.
  73. krivoprisę̑žnik, m. der Meineidige, Cig., Jan., M.
  74. krivoprisę́žnost, f. die Meineidigkeit, Cig.
  75. krivorę̑pka, f. neka hruška, Šebrelje (Goriš.))- Erj. (Torb.).
  76. krivoròg, -rǫ́ga, adj. krummhörnig, Cig., Jan.
  77. krivorǫ́tən, -tna, adj. meineidig, Cig., Jan.
  78. krivorǫ̑tnica, f. die Meineidige, Cig., Jan.
  79. krivorǫ̑tnik, m. der Meineidige, Cig., Jan., Cig. (T.), M.
  80. krivorǫ́tnost, f. die Meineidigkeit, Cig.
  81. krivorǫ̑tstvọ, n. der Meineid, Cig., Jan.
  82. krivorǫ́žən, -žna, adj. = krivorog, Cig.
  83. krivọ̑st, f. 1) die Krümme, Dict., Cig., C.; — 2) die Unrichtigkeit, die Falschheit, Cig. (T.), C.; krivost nauka, C.
  84. krivóta, f. 1) = krivost 1), Cig., Jan., C.; — 2) krivost 2), C.
  85. krivótən, -tna, adj. krummwendig, Jan.
  86. krivotína, f. die Krümmung, Jan.
  87. krivotȓpəc, -pca, m. der unrecht leidet, C.
  88. krivotvǫ̑rje, n. die Verfälschung, Cig. (T.), DZ.
  89. krivoúčən, -čna, adj. irrlehrig, Cig.
  90. krivoùst, -ústa, adj. = krivousten, Jan.
  91. krivoústən, -stna, adj. schiefmäulig, mit einem schiefen Munde, Cig., Jan., M.
  92. krivoȗstnež, m. = krivoustnik, Cig.
  93. krivoȗstnica, f. das Schiefmaul, M.
  94. krivoȗstnik, m. das Schiefmaul, Mik., Valj. (Rad).
  95. krivovę̑rəc, -rca, m. der Irrgläubige, der Ketzer.
  96. krivovę́rən, -rna, adj. irrgläubig.
  97. krivovę̑rje, n. der Irrglaube, die Ketzerei.
  98. krivovę̑rka, f. die Irrgläubige, die Ketzerin.
  99. krivovę̑rnica, f. die Irrgläubige, Cig., Jan.
  100. krivovę̑rnik, m. = krivoverec, Mur., Cig., Jan.

1 101 201 301 401  



  Nova poizvedba      Pripombe      Na vrh strani


Strežnik Inštituta za slov. jezik Fr. Ramovša ZRC SAZU Iskalnik: NEVA