Pleteršnikov Slovensko-nemški slovar
belo (225)
-
bẹlọ̑, -ȃ, n. die Fahne, Vrsno ( Tolm.)- Erj. (Torb.).
-
bẹlóba, f. das Weiß, die Weiße, Jan.; svinčena b. = svinčena bel, C.
-
bẹlóbən, -bna, adj. weißlich: belobni lasje, C.
-
bẹlobràd, -bráda, adj. weißbärtig, Jan.
-
bẹlobradàt, -áta, adj. = belobrad, Jan.
-
bẹlobrȃdəc, -dca, m. der Weißbart, Cig., Jan.
-
bẹlobr̀k, -bŕka, adj. mit weißem Schnurrbart, ( subst. m., Jan.).
-
bẹlocvẹ́tən, -tna, adj. weißblühend, Cig.
-
bẹlǫ̑ča, f. = belota, kajk.- Valj. (Rad).
-
bẹlǫ́čnica, f., pogl. beloočnica.
-
bẹlodébəłn, * -bəłna, adj. weißstämmig, Šol.
-
bẹ́loga, f. Name einer weißen Sau, C.
-
bẹloglàv, -gláva, adj. weißköpfig, grauköpfig; — flachsköpfig, Cig.
-
bẹloglȃvčək, -čka, m. 1) dem. beloglavec, M.; osemdeset let stari beloglavček, Ravn.; — 2) = beloglavka, M.
-
bẹloglȃvəc, -vca, m. der Weißkopf, der Graukopf; — der Flachskopf, Cig.
-
bẹloglávən, -vna, adj. = beloglav, Cig.
-
bẹloglȃvka, f. 1) die Weißköpfige, Z.; — die Blondine, Cig.; — 2) die Schwanzmeise (parus caudatus), Cig., Frey. (F.).
-
bẹlognǫ́jən, -jna, adj. weiß materisierend: belognojna maroga, Jap.
-
bẹlogòr, -gǫ́ra, adj. weißbergig, Cig.
-
bẹlogȗzka, f. der Steinschmätzer (saxicola oenanthe), Vranja v Istri- Erj. (Torb.).
-
bẹ́loha, f. weiße Ziege, Rez.- C.; — nam. beloga.
-
bẹlojásən, -sna, adj. weißglänzend: belojasno nebo, Jan.
-
bẹlokoščę̑n, adj. aus weißem Bein, Z.
-
bẹlokǫ́žən, -žna, adj. von weißer Hautfarbe, nk.
-
bẹlokǫ̑žnica, f. die Weißhäutige, Z.
-
bẹlokǫ̑žnik, m. der Weißhäutige, Z.
-
bẹlokrížən, -žna, adj. weißbekreuzt, Cig.
-
bẹlokrúšən, -šna, adj. von weißem Brote: belokrušne drobtine, Navr. (Let.).
-
bẹlokŕvən, -vna, adj. weißblütig, Cig.
-
bẹlolàs, -lása, adj. mit weißem Haar; — flachsköpfig, Cig.
-
bẹlolásast, adj. = belolas, Dict.
-
bẹlolasàt, -áta, adj. = belolas, Jan.
-
bẹlolȃsčək, -čka, m. weißhaariges Kind, Bes.
-
bẹlolȃsəc, -sca, m. der Weißhaarige; — der Flachskopf, Cig., M.
-
bẹlolásən, -sna, adj. = belolas, Cig., M.
-
bẹlolȃska, f. die Weißhaarige, C.
-
bẹlolíčən, -čna, adj. von weißem Antlitz, Cig.
-
bẹlolı̑čnik, m. ein Mensch von weißem Antlitz, Z.
-
bẹlolìst, -lísta, adj. weißblättrig, Cig.
-
bẹlolístən, -stna, adj. = belolist: belolistna roža, Dict.
-
bẹlonòg, -nǫ́ga, adj. weißfüßig, Jan.
-
bẹloǫ́čən, -čna, adj. = belook, Z.
-
bẹloǫ́čnica, f. die weiße Augenhaut, die Hornhaut, (beločnica) Cig. (T.), Erj. (Som.).
-
beloòk, -ǫ́ka, adj. weißäugig, Z.
-
bẹlopíkast, adj. weißsprenkelig, Cig.
-
bẹlopółtən, -tna, adj. von weißem Teint, nk.
-
bẹlopǫ̑pka, f. neka vinska trta, C., Rihenberk- Erj. (Torb.).
-
bẹloprstę̑n, adj. beloprstena posoda, das Steingut, DZ.
-
bẹlorèp, -rę́pa, adj. weißgeschwänzt, Cig.
-
bẹlorę́past, adj. = belorep, Cig.
-
belorę̑pəc, -pca, m. der graue Steinschmätzer (saxicola oenanthe), Jan., Z., Frey. (F.); belorepci se nahajajo po vsem Krasu, LjZv.
-
bẹlorę̑pka, f. = belorepec, Cig.
-
bẹlorı̑təc, -tca, m. neki čmrlj, Št. Vid pri Ljub.
-
bẹlorı̑tka, f. = belorepec, Cig., Levst. (Nauk).
-
bẹlorǫ̑čka, f. die Weißhändige, Let.
-
bẹloròg, -rǫ́ga, adj. weißhörnig, Z.
-
bẹloròk, -rǫ́ka, adj. weißhändig, Cig.
-
bẹlorumèn, -éna, adj. weißgelb, Cig.
-
bẹlorùn, -rúna, adj. mit weißem Vlies, weißwollig, Jan.
-
bẹlọ̑st, f. = belota, beloba, Mur., Cig.; teh zobi b., Kast.; snega b., Preš.
-
bẹlóta, f. die Weiße, das Weiß, die weiße Farbe, Mur., Cig., Jan.; celo na velikem belem prtu ugledate najprej črn madež, če je prav majhen: oskrunjena je belota, Jurč.
-
bẹlotína, f. der Splint, Jan.
-
bẹlousnjár, -rja, m. der Weißgärber, Vrt.
-
bẹloȗška, f. die Ringelnatter (tropidonotus natrix).
-
bẹloȗšnica, f. = belouška, Cig.
-
bẹlovràt, -vráta, adj. weißhalsig, Cig., Jan.
-
bẹlozòb, -zǫ́ba, adj. weißzähnig, Cig., Jan.
-
bẹlozvẹ́zdən, -dna, adj. silbergestirnt, Cig.
-
bẹložȏłt, adj. weißgelb, M.
-
čəbeloljùb, -ljúba, m. der Bienenfreund, Cig., Navr. (Spom.).
-
čəbelorę́ja, f. = čebelarstvo, C.
-
debelǫ̑ča, f. = debelost, C.
-
debeloglàv, -gláva, adj. dickköpfig, Jarn., Mur., Jan.
-
debeloglȃvəc, -vca, m. der Dickkopf, Cig., Jan.; kalin d., Preš.
-
debeloglȃvka, f. 1) die Großköpfige, Cig.; — 2) der Großkopf, der Schwammspinner (liparis dispar), Nov.; — die Raupe des Großkopfes, C.; — 3) mravlja debeloglavka, die großköpfige Zug- oder Visitenameise (atta cephalotes), Erj. (Ž.).
-
debeloglèd, -glę́da, adj. großäugig, Zora.
-
debelokljùn, -kljúna, m., pl. debelokljuni, die Dickschnäbel, die Kegelschnäbler, Cig., Jan., Cig. (T.), Erj. (Ž.).
-
debelokljúnast, adj. dickschnäbelig, Cig.
-
debelokǫ́stən, -tna, adj. dickknochig, Mur., Cig., Jan.
-
debelokǫ́stnost, f. die Dickbeinigkeit, Mur.
-
debelokǫ̑žəc, -žca, m. der Dickhäuter ( zool.), Cig. (T.), Erj. (Ž.).
-
debelokǫ́žən, -žna, adj. dickhäutig, Cig., Jan.
-
debelolíčən, -čna, adj. dickwangig, bausbäckig.
-
debelolı̑čnica, f. die Dickwangige, M.
-
debelolı̑čnik, m. der Dickwangige, der Bausback, Cig., M.
-
debelolı̑stnica, f. die Fettpflanze, pl. -ce (crassulaceae), Cig. (T.), Tuš. (R.).
-
debelonítən, -tna, adj. grobfädig, Cig.
-
debelonòg, -nǫ́ga, adj. dickfüßig, Jan.
-
debelonòs, -nǫ́sa, adj. dicknasig, Jan.
-
debeloòk, -ǫ́ka, adj. großäugig, ochsenäugig, Cig., Jan., Bes.
-
debeloprę̑dnica, f. die Vorspinnmaschine, Cig.
-
debelorìt, -ríta, adj. mit großen Hinterbacken, M.
-
debelorı̑tnik, m. ein Mann mit großen Hinterbacken, Notr.- M.
-
debeloròg, -rǫ́ga, adj. dickhörnig: debelorogi bik, Bes.
-
debelorùn, -rúna, adj. mit grobem Vlies, Cig.
-
debelọ̑st, f. die Dicke; d. in dolgost izmeriti; — die Dickheit; — die Feistigkeit, die Dickleibigkeit; — die grobe Beschaffenheit, die Gröbe, Cig., Jan.
-
debelostrǫ́čnat, adj. dickhülsig, Cig.
-
debelóta, f. = debelost, Cig.
-
debelótən, -tna, adj. die Dicke betreffend, V.-Cig.
-
debelotrẹbúšən, -šna, adj. dickwanstig, SlN.
1 101 201
Nova poizvedba
Pripombe
Na vrh strani