Inštitut za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU

Iskanje po Slovarju slovenskega knjižnega jezika

     vijačenje vijáčenje  -a s (ā) 1. glagolnik od vijačiti: loviti sulce z vijačenjem 2. pritrjevanje, povezovanje z vijakom, vijaki: vijačenje okvira; vijačenje in varjenje